The 13th Warrior


Colosseum (4005939603823)
Varèse Sarabande (0030206603828)
Film | Releasedatum: 01/08/1999 | Film release: 1999 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Old Bagdag2:01
2.Exiled3:41
3.Semantics2:38
4.The Great Hall5:20
5.Eaters of the Dead3:32
6.Viking Heads1:29
7.The Sword Maker2:06
8.The Horns of Hell3:25
9.The Fire Dragon4:53
10.Honey2:36
11.The Cave of Death3:00
12.Swing Across1:49
13.Mother Wendol's Cave4:12
14.Underwater Escape1:36
15.Vahalla/Viking Victory10:35
16.A Useful Servant1:18
 54:10
Schrijf zelf je recensie

 

The 13th Warrior - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Regisseur John McTiernan maakte in 1999 de historisch gekleurde film 'Eaters of the Dead', later veranderd in 'The 13th Warrior', op basis van een boek van auteur Michael Crichton. Voor een test-publiek kreeg de film echter een magere score en McTiernan werd door de productiemaatschappij aan de kant gezet, waarop auteur Crichton zelf de nodige wijzigingen doorvoerde en er een ander einde werd opgenomen. De kosten liepen daardoor enorm op, waardoor de film tot een verlies leidde van een slordige 100 miljoen dollar.
Het verhaal draait om de Arabische Ahmed Ibn Fadlan (Antonio Banderas), die in ongenade raakt bij de Kalief van Bagdad en naar het noorden wordt gestuurd. Daar komt hij in aanraking met de Russen en vervolgens met de Vikingen. Bij de Vikingen gaat echter een gerucht dat hun noordelijk kamp aangevallen wordt en een waarzegster geeft aan dat de overwinning zeker is als de Vikingen daar met 13 strijders naartoe gaan. Maar die 13e mag geen Viking zijn. Ze dwingen vervolgens Ahmed om die 13e strijder te zijn en trekken naar het noorden...

John McTiernan had in eerste instantie Basil Poledouris gevraagd voor de score. Hij had immers al met hem samengewerkt voor 'The Hunt for Red October' en daarnaast had deze nieuwe film de nodige gelijkenis met de Conan-films waarvoor Poledouris ook de scores heeft gecomponeerd. Maar Poledouris was niet beschikbaar en daarmee koos de regisseur voor Graeme Revell. Zijn score voor The Crow was al gebruikt in de temp-track voor de film en dat bleek goed uit te pakken. Revell heeft de opdracht dan ook opgepakt en de score voor Eaters of the Dead gecomponeerd, waaraan ook Lisa Gerrard meewerkte. Maar Michael Crichton wees die score echter af toen Revell deze al helemaal klaar had en vroeg vervolgens zijn vriend Jerry Goldsmith om een score te componeren voor de film, die inmiddels The 13th Warrior was gaan heten.

En Goldsmith heeft een indrukwekkende score geschreven voor deze film. Met een redelijk beperkte ethnische kleuring is de score bijzonder prettig beluisterbaar. Het thema van de score is erg mooi en met de vele koperblazers die meewerken komt dit thema ronduit heroïsch over. Dit thema, dat al direct in de openingstrack gepresenteerd wordt, komt gedurende de score nog een flink aantal keren voorbij. En steeds is dit prachtige muziek.

De film is vooral een actie-avonturenfilm en de score laat dat dan ook duidelijk horen. Dat begint al met het thema dat een hoog actiegehalte heeft. Maar ook veel andere tracks zijn vooral actiegedreven. Dat resulteert in muziek die grootschalig orkestraal is gespeeld en waarin koperblazers een belangrijke rol spelen.
De score opent met de track 'Old Bagdad', die een licht Arabische kleuring heeft, wat vooral komt door de orkestrale muziek te voorzien van tamboerijn- en sitarklanken. Na een minuut is die etnische tint voorbij en neemt het orkest de muziek volledig over met het thema, compleet met prachtige zware koorklanken. In de volgende track komt het thema op een mooie gedragen manier terug, gespeeld door houtblazers, waarbij ook de sitar nog weer voorbij komt.
Ook in 'Semantics' en in 'The great Hall' komt het mooie thema op een indrukwekkende manier voorbij, weer compleet met koorklanken. In deze tracks zijn ook weer licht etnische tinten hoorbaar, maar de score als geheel heeft zeker geen etnisch karakter. De muziek komt vooral van normale orkestrale instrumenten en ook elektronische effecten ontbreken, of zijn althans niet duidelijk hoorbaar aanwezig. Dit alles in tegenstelling tot de score van Revell, die een veel uitgesprokener ethnisch karakter heeft, waarmee Revell de achtergronden van de verschillende personages muzikaal wilde verklanken. Goldsmith heeft, wellicht op aangeven van Crichton, een veel behoudender weg bewandeld. Wellicht ook omdat Goldsmith nauwelijks tijd had om te expirimenteren met al teveel etnische klanken.

Vanaf de track 'Eaters of the Dead' wordt de score meer een actiescore, met veel heftige percussie, vooral op pauken. De melodie verliest dan weer terrein. Wel komt in een aantal tracks het mooie thema terug en zijn er ook de nodige rustpunten te vinden, zoals de track 'Honey'. Toch is het vooral actie en spanning wat dan de klok slaat. Met name tracks als 'The Horns of Hell', 'The Fire Dragon', The Cave of Death' of 'Mother Wendol's Cave' zijn typische overladen actietracks, aangevuld met vele momenten van hoog oplopende spanning. Alleen de titels van de tracks zeggen al genoeg... Met zware en soms plotselinge percussieslagen, die vervolgens aanhouden, weet Goldsmith de heftigheid van de actie er flink in te houden. Toch blijft in alle orkestrale geweld de muziek goed beluisterbaar, vooral ook omdat de muziek nergens echt chaotisch wordt met z'n atonale geweld zoals veel andere componisten dat doen. Atonaal wordt het eigenlijk nergens en dat tekent de klasse van de componist.
Wel is het zo dat waar het actiegeweld de overhand heeft dat dan de melodie daaronder te lijden heeft. Dat maakt die muziek toch altijd net even wat minder gemakkelijk beluisterbaar. Ook wanneer Goldsmith orkestrale effecten toepast, zoals omhoog of omlaag glijdende blazerklanken, vooral in de spannende track 'Mother Wendol's Cave', dan wordt dat er niet aangenamer op.
De actietrack 'Valhalla/Viking Victory' is met z'n ruim tien minuten verreweg de langste track op de score en tegelijk de meest aansprekende van alle actietracks op deze score. Dat komt vooral door de variatie in de muziek van deze track. Vaak worden de heftige klanken afgewisseld met de harmonische klanken van het mooie thema. En ook glinstert dit thema regelmatig op de achtergrond van de actiemuziek, wat het daarmee prima verteerbaar maakt en dit laat uitgroeien tot een geweldige muzikale ervaring.

De score sluit af met de korte track 'A Useful Servant', die op een mooie rustige, gedragen manier nog een keer het thema brengt. Daarmee is het geen grootse muzikale uitbarsting, maar veel meer een intieme setting die de score fraai afsluit.

Kortom, in het jaar dat Jerry Goldsmith ook zijn actiescore voor The Mummy schreef, kwam hij met de fraaie actiescore voor The 13th Warrior. Vooral het prachtige thema maakt grote indruk en maakt ook dat deze score een fraaie muzikale luisterervaring oplevert. Met name de tracks waarin dit thema een belangrijke rol speelt doen het dan ook erg goed, zowel in de grootse orkestrale uitvoeringen met veel koperblazers als in de rustiger momenten met vooral houtblazers of strijkers in de leidende rol. De actietracks zijn volop aanwezig en zijn veelal heftig georkestreerd met veel stevig koper en zware percussie die nadrukkelijk aanwezig is. Die actiemuziek is niet altijd even gemakkelijk toegankelijk omdat de fraaie melodieën dan wat minder aanwezig zijn. Toch blijft de muziek goed beluisterbaar omdat Goldsmith weinig chaotische of atonale kleuring toepast in z'n muziek. Maar vooral het prachtige en goed gearrangeerde thema, dat steeds terugkeert, zorgt ervoor dat de waardering met 82 uit 100 punten behoorlijk hoog is.

Andere soundtrack releases van The 13th Warrior (1999):

13th Warrior, The (2000)
13th Warrior, The (2000)
Eaters of the Dead (2000)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer