The Water Horse: Legend of the Deep


Sony Classical (0886971930023)
Film | Releasedatum: 04/12/2007 | Film release: 2007 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Back Where You Belong (Theme from The Water Horse)Sinéad O'Connor4:29
2.The Water Horse Main Title1:09
3.Angus Feeds Crusoe1:59
4.You Didn't Even Get Wet2:58
5.The Workshop2:35
6.Ann1:28
7.Bathtub2:23
8.Driving to the Loch2:00
9.Run Angus1:20
10.The Fishermen1:37
11.Angus in Training2:52
12.Swimming6:34
13.The Children Laugh2:58
14.The Dinner Party3:03
15.There's No Monster2:01
16.Saving Crusoe2:04
17.The Net4:22
18.The Jump1:40
19.End of the Story3:04
20.The Water Horse SuiteThe Chieftains8:08
 58:43
Schrijf zelf je recensie

 

The Water Horse: Legend of the Deep - 09/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
In 2007 produceerde componist James Howard Newton een ongezien aantal scores die de meest uiteenlopende genres en filmische stijlen omvatten. Zo voerde hij de luisteraar mee naar de Afrikaanse diamantmijnen met opzwepende ritmes vol percussie en koorgezangen in “Blood Diamond” om even later de beklijvende en angstwekkende muziek voor “Michael Clayton” af te leveren. Als dat nog niet genoeg was, incorporeerde Howard op passende manier piano, orkest en synthesizers in de bloedstollende actiefilm “I am Legend” en imponeerde hij filmmuziekliefhebbers met de levendige melodieën voor het interessante “Charlie Wilson’s War”. De componist sloot zijn jaar af met de muziek voor “The Water Horse: Legend of the Deep” en keerde voor het eerst sinds lang terug naar het fantasygenre. Het was immers van het avontuurlijke “Treasure Planet” geleden dat Howard nog eens zijn sprookjesachtige en magische register mocht opentrekken. “The Water Horse” verhaalt immers de gebeurtenissen van de jonge Argus die op een dag een babyversie van het monster van Loch Ness ontdekt en het wezen meeneemt naar huis om hem op te voeden, met de nodige strubbelingen en capriolen van dien. Het verhaal mag dan niet hoogstaand zijn en een groot “Free Willy”-gehalte met zich meedragen, toch is het vertederende verhaal dat in de film wordt geschetst weldegelijk avondvullend en bevat ze voor de jeugdige kijker genoeg plezier om de bitterzoete boodschap die wordt uitgedragen, braaf door te slikken. Aangezien het verhaal zich afspeelt in het sprookjesachtige Schotland, zal James Newton Howard braafjes de norm hanteren en opteren voor Ierse en Schotse instrumentatie. Deze Keltische invloed wordt vooral gecreëerd door de samenwerking met The Chieftans, die al eerder op andere Keltischgetinte scores terug te vinden waren zoals “Far and Away” van Ron Howard met muziek van maestro John Williams.

Net als bij de meeste scores dezer dagen is er zowel een cd release als een download voor iTunes te koop, waarbij bij de internet versie enkele bonustracks werden gereleased. Hoe dan ook is het eerste nummer op beide compilaties het zeemzoeterige “Back Where You Belong”, een draak van een nummer, dat niet perse Keltisch klinkt en afgezien van de mooie orkestraties van Howard zelf, weinig om het lijf heeft. Opmerkelijk zijn de vreemde synthesizers aan het einde van lied die wat onhandig in het geheel werden gemixt. De vocale bezetting is niet sterk te noemen maar best aangenaam. De melodie kabbelt rustig door, gedragen door de akoestische gitaar en strijkers, die ook prominent aanwezig zijn in de score zelf. De achtergrondmuziek voor “The Water Horse” is typisch Howardiaans met sfeervolle strijkers, de piano en wat synthesizers waaraan in dit geval een gitaar en wat percussie werden toegevoegd. Opvallend is het feit dat enkele thematische uitwerkingen sterk op de muziek van Howards “The Emperor’s Club” lijken. Een mooi voorbeeld hiervan is “Angus Feeds Crusoe” waarin de componist de houtblazers en de gitaar in dialoog laat treden met op de achtergrond een collectief strijkers. Howards muziek is echter op zijn sterkst wanneer hij de Keltische invloeden naar voren brengt. “You Didn’t Even Get Wet” combineert feilloos het orkest met de Ierse Thin Whistle en Uilliann Pipes die een sterke gelijkenissen vertonen met de muziek die Thomas Newman schreef voor “Road to Perdition” of zelfs “Finding Nemo”.

Opmerkelijk is de keuze van thema’s. Howard introduceert er een heleboel, maar laat niet echt één van hen eruit springen. Hoewel de soundtrack op zich coherent is, mist ze toch een statement van een hoofdthema die de muziek iets herkenbaarder zou hebben gemaakt; een eigenschap die wel vaker ontbreekt in de recente scores van de componist. Het enige echt opmerkelijke thema is de melodie die ons wordt aangereikt in de “Main Title”, heerlijk atmosferisch klinkt en doet terugdenken aan Howards Disney scores. De cd biedt trouwens een ruim aanbod aan muziek aan, maar het materiaal dat beschikbaar werd gesteld is grotendeels underscore, die lieflijk en rustig voorbij glijdt. “Naming Crusoe” of “Bathtub” zijn rustige stukjes met de nadruk op de houtblazers en de strijkers, met hier en daar een vleug Keltische extase aangedikt met de vredige akoestische gitaar die al te vaak doet denken aan de muziek van John Debney voor ‘Dreamer’. Hoewel deze tracks best luisterbaar zijn, blinken ze niet echt uit in originaliteit. Opmerkelijk zijn ook de humorvolle intermezzo’s die Howard in zijn werk inlast. “Churchill” of “The Diner Party” zijn burleske uitspattingen met een hoge slapstick waarde, die niet door iedereen even oprecht zullen gesmaakt worden en Howard-fans zeker doen terugdenken aan “Junior” of “Space Jam”. De meest interessante tracks zijn terug te vinden in het midden en het einde van het album. Een echte hoogvlieger is zeker het nummer “Swimming” waarin Howard zich van zijn vertrouwde kant laat zien en het koor voor de eerste maal laat doorschemeren. Het nummer start met een trieste versie van het hoofdthema dat geleidelijk aan in verwondering en elegantie open bloeit en zich laat meten met de majestueuze muziek voor “Atlantis The Lost Empire”. Schitterend gewoon en pure magie zoals we van Howard gewoon zijn, zeker wanneer hij eventjes een solo voor een vrouwenstem introduceert! Ook “The Fishermen” is een heerlijke, opzwepende track met handgeklap en Keltische melodie, die grommend komt aangezet om zich dan op te dringen in een feestelijke jig. Emotioneel zijn dan weer “The Children Laugh” and “Angus Sent to his Room” die zacht en lieflijk een ingetogen en triest gevoel vertegenwoordigen.

De laatste vijf tracks vormen het actiegedeelte van de score en doen de lieflijke underscore direct vergeten. Howard combineert hoogoplopende ritmes met elkaar en de spetterende orkestratie heeft de muziek de nodige schwung mee. Direct waant men zich terug in de Disney scores voor “Dinosaur” en “Treasure Planet”. Opvallend is wel de korte duur van deze tracks die allen in elkaar overlopen en actie uit de meest verschillende perspectieven laat horen. Schetterend koper, drumloops, schichtige strijkers, percussie, je noemt het maar en je vindt het terug. Echter het koor wordt haast niet meer gebruikt wat wel verwonderlijk en best jammer is. Pas in “The Jump” worden we weer geconfronteerd met een mooie uitbarsting van koraal geweld. Helaas is “End of the Story” niet echt het hoogtepunt dat je verwacht en eindigt de score wat in mineur. Gelukkig is de mooie solo voor de vrouwenstem terug aanwezig en klinken de Uilliann Pipes mooier dan ooit. Het thema uit de Main Title wordt nog eventjes kort herhaalt en eindigt dan wat besluitloos. Aan het einde van de rit is er nog de acht minuten lange suite waarin Howard zijn thema’s arrangeerde voor de Schotse instrumenten van de Chieftans. Niet iedereen zal hiervan genieten, maar het is een moedige en mooie poging die zeker een kans dient te worden gegeven.

The Water Horse: Legend of the Deep” is een degelijke soundtrack die perfect de beelden ondersteunt en op album een erg aangename luisterervaring aanbiedt met mooie orkestraties en knappe solo instrumenten die het Keltische gevoel oproepen. De magie en de hartverwarmende personages schemeren doorheen de muziek en laten je met momenten versteld staan, vooral wanneer Howard het koor gebruikt, maar ook de lange, dromerige strijkerpassages zijn om van te snoepen. Helaas mist de soundtrack een statement van het hoofdthema en durft de muziek soms even te verzanden in rustige underscore. Maar voor de echte Howard fan is deze soundtrack een heerlijke ervaring die doet terugdenken aan de componist zijn betere scores. Al bij al een langverwachte soundtrack die niet volledig tegoed komt aan de verwachtingen, maar zeker een groot publiek voor zich zal winnen. Bovenal aangenaam, zorgeloos en een naïeve toegankelijkheid.
The Water Horse: Legend of the Deep - 08/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op (Nederlands)
James Newton Howard begint steeds beter te worden naar mijn mening. Ik kende hem oorspronkelijk van zijn score voor de Sixth Sense maar ook zijn score voor Peter Pan viel bij mij goed in de smaak om nog maar over Lady in the Water te zwijgen. Met The Water Horse: Legend of the Deep maakt Howard weer een andere indruk maar die indruk is wel goed!

Toen ik de Score voor het eerst beluisterde dacht ik:’Wat is dit’? Want zo’n schotse score van hem hadden we natuurlijk nog nooit gehoord. Maar zo schots is hij toch niet, de tracks variëren van elkaar en hebben elk hun eigen ritme. Zo is het laatste nummer van de Score weer wat drukker dan bijvoorbeeld track 7. Het hoofdthema wat Howard heeft gecomponeerd is erg mooi en werkt hij ook weer wat uit in tracks zoals track 11 en 12. Ook vind ik dat hij de wat drukkere tracks weer mooi heeft gecomponeerd want ze blijven een soort vrolijk klinken en naar mijn mening niet echt duister. De score is gewoon in de wieg gelegd voor Howard naar mijn mening, en dan vooral track 19 die echt Howard is! Ik vind de tracks erg mooi en variërend zoals ik hier voor al zei maar dat komt ook door de instrumenten. Howard blijft bijvoorbeeld de strijkers er natuurlijk wel inhouden, maar hij komt dit keer ook met wat meer slagwerk dan anders. Ook komen de trompetten nog even aan bod maar vooral komen slagwerkinstrumenten zoals de trom en de beatring lekker aan bod en dat vind ik niet verkeerd moet ik zeggen. Natuurlijk blijft het wel een score die je op je gemak moet beluisteren en dat heb ik ook gedaan (om precies te zijn 3 dagen geleden). De Score is los van de film zo briljant om naar te luisteren en dat moet ook als je het mij vraagt. Op andere forums zeggen ze dat de score wat druk is maar ik vind juist ook dat er een soort rust over de score heen straalt. Zo heb je inderdaad wat drukkere tracks op deze score staan maar dat heb je toch wel op elke?

James Newton Howard begon aan dit project met misschien wel wilde ideeën, gelukkig dat hij die dan ook heeft vertaald in bladmuziek, bij mij is het in ieder geval goed overgekomen want ik vind de score echt niet slecht. Natuurlijk is het niet de beste score van Howard maar ook
deze score mag niet onderschat worden door vele mensen, ook moet je niet naar de film kijken. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat de film slecht was maar de score juist prachtig was. En bij deze Score merk ik overigens ook wel dat Howard aan het roer staat, want met zijn prachtige Suite en met zijn prachtige strijksolo’s raakt hij mij ook dit keer weer. De beste tracks van deze score zijn toch echt wel de laatste 2 tracks en wat het naar mijn mening weer zo jammer maakt is die zang erop. Waarom moet er nou altijd zang op zo’n prachtige Score, naar mijn mening verpest dat het altijd wel. Het was ook zo bij Lady in the Water en nou bij deze Score begint het ook weer met wat zang. Maar op zulke puntjes mag je een score niet afrekenen vind ik want de Score begint voor mij pas gewoon bij track 2. De Main Title is overigens ook niet verkeerd en ik kan gewoon horen dat Howard ook hier weer heel veel tijd en moeite heeft gestopt dat kan ik gewoon horen. Natuurlijk horen er ook weer leuke kleine deuntjes in zo’n Howard score en ook doet hij dit weer, zo hoor je een prachtig deuntje op als ik het niet verkeerd heb een xylofoon (je hoort dit in track 3 en 7 vooral). Op zulke momenten denk ik weer terug aan scores van hem zoals Signs en Lady in the Water en als je het met die twee gaat vergelijken betekent het natuurlijk wel dat het goed moet zijn. De score is in zekere maten erg mooi afgerond en ik kan zowat géén minpuntjes ontdekken het enige minpuntje wat ik misschien kan noemen is dat soms alles echt wat té druk is maar dat hoort nou eenmaal bij de film. De rustige nummers (daar is Howard naar mijn mening toch echt het beste in) zijn natuurlijk weer voortreffelijk op deze Score maar ik vind dat Howard ook de actienummers wel goed heeft uitgewerkt. Want ook dat is denk ik wel een aardige klus, geluk dat Howard dan ook weer vrolijke instrumenten en deuntjes laat voorkomen in die drukke tracks, dat is overigens dan gelijk ook weer een voordeel.

Een cijfer geven lijkt soms heel erg makkelijk maar voor deze score weet ik dat eigenlijk niet zo goed, om nou een 9 te geven vind ik een beetje te veel van het goeie en ik denk dat hij een 8 ook niet verdiend. Mijn cijfer zou denk ik een 8,4 worden…het is misschien een beetje een vreemd cijfer maar ik voel me er fijn bij. Ik denk dat de Score helaas wel vaak zal onderschat worden door mensen die de film hebben gezien. Want in de film paste de schotse deuntje hellemaal niet zo goed als los van de film en meestal zie je dat andersom. De score is dan wel soms storend in de film (aldus de actietracks) maar de rustige nummers zijn natuurlijk weer magnifieke gecomponeerd en zijn juist wel goed om thuis te beluisteren. De rustige tracks van deze score paste dus wel erg goed in de film dus daar heeft Howard wel weer een pluspuntje verdient naar mijn mening. Meestal is dit het geval bij Howard valt mij op, de actietracks zijn altijd wat minder maar zodra hij zich weer gaat richten op de rustige emotionele tracks dan raakt hij je echt wel. Vooral bij rustige nummers raakt hij bij mij echt kippenvel en ook hier weer flikt hij dat bij dus die rustige tracks. De score lag al bij de FNAC maar voorlopig houd ik het gewoon op een geleende score van iemand anders (die ik nou overigens niet meer heb). De score blijft voor mij toch wel een pracht score maar dat is natuurlijk mijn mening. Ik weet niet hoe andere mensen daar over denken maar ik kom het gauw vast te weten waneer mensen ook een recensie schrijven onder mijn recensie. Hiermee sluit ik mijn recensie af van deze score van James Newton Howard. Het blijft dus een score waarvan je moet houden maar als je goed luistert hoor je dat dit weer het magische werk is van de componist James Newton Howard, een componist waarvan we zeker meer gaan horen!
The Water Horse: Legend of the Deep - 07/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
James Newton Howard heeft een drukke tijd achter de boeg. Eind 2007 produceerde hij in korte tijd een handvol scores. I Am Legend, ‘Charlie Wilson’s War, Michael Clayton, The Great Debaters en Water Horse: Legend of the deep. De opgave van Howard blijkt nog moeilijker aangezien het één voor één ander genre films zijn. Het geheim van Howard: niets nieuws laten horen. Zo haalde hij zijn duistere thriller stijl (die hij onder andere voor de M. Night Shyamalan films gebruikte) uit de kast voor I Am Legend en ook bevatte bijvoorbeeld Charlie wilson’s War niets nieuws. Met Water Horse is dit ook niet anders. Howard keert terug naar het fantasy genre en doet zijn inspiratie op door zijn Disney soundtracks weer te luisteren en tevens zette hij waarschijnlijk een cd met Schotse volksmuziek aan. Desalniettemin zorgt Howard zeker niet voor een onaardige score. De opbouw is op zijn Howardiaans en de muziek klinkt lekker herkenbaar.

Water Horse: Legend of the Deep is een film over een Schots jongetje, Angus, die een mysterieus ei ontdekt waaruit een heus waterpaard komt gekropen dat hij onmogelijk kan houden als huisdier. De film speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog en dat is eigenlijk nauwelijks te horen op de soundtrack. Vooral de walgelijke song ‘Back Where You Belong’, die de soundtrack opent, klikt toch aardig modern als uit het niets walgelijke synthesizers te horen zijn. De tweede track laat direct het hoofdthema van de soundtrack horen. Geopend door een solo van een strijker, wordt de muziek voorzichtig iets grootser en niet vele later horen we Schots klinkende muziek. Dit wordt vervolgd in de aansluitende track ‘Angus Feeds Crusoe’, waarin de gitaar zich in de score introduceert. Op de achtergrond horen we zachte strijkers en in dezelfde track horen we ook mysterieus slagwerk, dat naar het fantasy gehalte wijst. Later in de score introduceert Howard nog veel andere thema’s, maar allemaal lijken ze erg op het hoofdthema. De muziek is, zoals ik al eerder meldde, erg herkenbaar. Niet alleen Howard’s eigen werken zijn te herkkennen, maar door de rustige, brave stijl van de muziek kan er een link naar de muziek van Thomas Newman gelegd worden. Althans, het eerste deel van de score is erg rustig en braaf. Halverwege de score wordt de muziek wat duisterder. Track vijf heeft al heel even een donker koperfragment, maar echt druk wordt de score pas later. Track zeven laat, evenals track acht, even de sfeervolle Schotse volkmuziek horen, maar ook dit duurt niet lang. In track acht kunnen we wat langer genieten van de lekker-te-beluisteren muziek en vooral overgang naar het hoofdthema valt mij in deze track op.

In ‘The Fishermen’ begint de onheil. De spanning zit er door het koper maar wanneer je verwacht spannende actiemuziek te horen spring je spontaan van je muziek als de sfeervolle volksmuziek terugkomt. En ik kan u vertellen, dat deze niet verveelt. De zware actiemuziek blijkt voorlopig ook nog uit, maar in het zes-minuut durende ‘Swimming’ is tamelijk drukke muziek te horen. Enig minpuntje is dat de muziek hier en daar verwijst naar Dinosaur, maar voor wie die score bekoorde, die hoeft daar geen groot probleem van te maken. ‘The Children Laugh’, bevat ook weer drukke muziek. Vrolijke actiemuziek kan het dan ook wel genoemd worden. De muziek is druk, luid maar toch erg vrolijk en lijkt een komische rol te hebben in de film. In track 16 is die ‘echte’ actiemuziek dan eindelijk te horen. Het geheel lijkt weer veel op bijvoorbeeld Dinosaur, maar dit neemt niet weg dat de track voor veel luisterplezier zorgt. Het zware koper zorgt voor een heerlijke, symfonische en avontuurlijke track die (en dan ben ik weer erg goed in het leggen van rare verbanden) mij doet denken aan de iets oudere John Williams scores. Het zal wel weer aan mij liggen.

Hoe dan ook, ook de volgende tracks zijn drukker dan de voorgaande muziek. Helaas bevatten deze tracks veel synths tegenover de vorige. Toch blijven de drukke tracks bekoren en wanneer je het zat bent begint alweer een prachtige afsluitingstrack met de solo van een vrouwenstem. Dan is een suite van acht minuten totaal overbodig. Zonder deze track zou de score in veel betere stijl afsluiten. Hier trok Sony Classical zich niks van aan en daarom krijgen we als toetje de slaapslaap acht(!) minuut durende suite te horen.

Conclusie:
Howard weet weer een aardige soundtrack te creëren met niets nieuws. Linken naar verschillende werken van Howard, maar ook van andere componisten, zijn dus al snel gelegd. Tevens begint de mierzoete stijl na een half uur al voor ergernis te zorgen. Dan is het wachten op de actiemuziek, wat het wachten toch redelijk waard is en deze wordt gevolgd door een mooie afsluiting. De ergernis komt helaas terug tijdens de suite, die overigens wanneer je deze los van de soundtrack beluistert wel een feestje is. Na het beluisteren van de andere negentien tracks, is het echter te veel. Toch een welverdiende 7.
The Water Horse: Legend of the Deep - 09/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Het is al 2 of drie jaar geleden toen de allernieuwste King Kong verscheen. Niet HET kassucces, wat de film nochtans verdiende. Het was een van de meest tragische eindes die ik ooit zag. De aap was enorm realistisch.

De film opende met een mysterieuze opener die me onmiddelijk aansprak. Na wat zoekwerk vond ik de cd, met de naam van de componist: James Newton Howard.
Op cd klonk de muziek minder overdonderend dan in de film. Tjah, niets aan te doen. Via deze site kwam ik "Snow Falling On Ceddars" tegen. Een waar meesterwerk van Howard. Echt onovertroffen. En nu is er Water Horse: Legend Of The Deep.

Al mijn twijfels zijn nu weggenomen. Howard is een van de beste componisten van het moment. Met een fabelachtige Main Title, met Schotse klanken, weet hij direct de aandacht te trekken. Het is mooie muziek, en naar mijn mening Schotser dan Braveheart zijn hoofdthema.
You Didn't Even Get Wet is een ander paar mouwen. Doet me meer denken aan Indianen in het noorden van Amerika. Maar vooral een warm gevoel in de muziek. En toch hangt er iets droevigs in de lucht. Tot 1'30. Krijgen we de typische Schotse geluiden.

Driving To The Loch is ook een waar kunstje. De fluitjes doen allemaal middeleeuws aan.
Wat me opvalt is dat de sfeer vanaf Dinner Party enorm verandert. Dramatischer, droeviger. Natuurlijk, dit zijn de scores voor het einde van de film. Dat zal waarschijnlijk tragisch zijn.
There's No Monster borduurt verder op de ingeslagen weg. Weinig vrolijkheid. Rond 1'20 krijgen we een grootse melodieuze klank te horen.
Saving Crusoe is een al zwaardere track: bombastischer en gevaarlijk. Howard haalt hier werkelijk veel uit de kast, maar niet alles. Zware blazers doen de warme score veranderen in een avonturentrack.
The Net borduurt verder, maar is spannender en dreigender.
Het is een echte actietrack, die plots omslaat in een emotievolle score. Naar het einde toe wordt de track dramatischer. En nu haalt Newton Howard WEL alles uit de kast. Ik kreeg hierbij kippenvel.

End Titles eindigt tenslotte hoe de score begon. Warm en gevoelvol, maar anders, volwassener. Een viool speelt het mooie thema van Waterhorse. Na ongeveer 2 minuten speelt de viool een jig, die iets of wat Iers klinkt. Het deed me veel denken aan Lord Of The Dance.

Over het algemeen is deze soundtrack emotievol en warm. Toch kan doet deze soundtrack me soms meer denken aan indianen rond een kampvuur, wat bij Braveheart veel beter was. Soms dacht ik ook dat ik naar Michael Flatley's Lord Of The Dance aan het luisteren was, zo Iers klonk het soms. (Of ik ken Schotse muziek alleen als doedelzakken)
Howard is er Wel in geslaagd een mooie familiescore te maken, die perfect zal aansluiten bij de film. Hij is voor mij als goede wijn. Hij wordt beter met de jaren !

een toffe soundtrack ;P
Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer