Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street


Nonesuch Records (0075597995800)
Film | Releasejaar: 2007 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Not While I'm Around (Highlights Version)Edward Sanders & Helena Bonham Carter3:39
2.By the Sea (Highlights Version)Helena Bonham Carter & Johnny Depp2:18
3.God, That's Good!Edward Sanders & Helena Bonham Carter2:47
4.JohannaJamie Campbell Bower, Johnny Depp & Laura Michelle Kelly5:42
5.A Little Priest (Highlights Version)Helena Bonham Carter & Johnny Depp4:52
6.Epiphany (Highlights Version)Helena Bonham Carter, Jamie Campbell Bower & Johnny Depp3:15
7.Pretty Women (Highlights Version)Alan Rickman & Johnny Depp4:07
8.Wait (Highlights Version)Helena Bonham Carter & Johnny Depp2:37
9.The Contest (Highlights Version)Johnny Depp, Sacha Baron Cohen & Timothy Spall2:05
10.Pirelli's Miracle ElixirEdward Sanders, Helena Bonham Carter & Johnny Depp2:00
11.JohannaJamie Campbell Bower1:57
12.Green Finch and Linnett BirdJayne Wisener2:16
13.My FriendsHelena Bonham Carter & Johnny Depp3:48
14.Poor Thing (Highlights Version)Helena Bonham Carter & Johnny Depp2:46
15.The Worst Pies In London (Highlights Version)Helena Bonham Carter2:20
16.No Place Like London (Highlights Version)Jamie Campbell Bower & Johnny Depp4:25
17.Opening TitleStephen Sondheim3:31
 54:25
Schrijf zelf je recensie

 

Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 08/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
Sommige regisseurs houden van een artistieke uitdaging. Eén van de meest bekende eigenzinnige filmmakers is zeker en vast Tim Burton. Zijn oeuvre beslaat zowat elk filmgenre die men zich kan inbeelden en elk van zijn creatieve inspanningen zijn memorabel. Of je nu praat over de excentrieke Edward Scissorhands of het haast naïeve en sfeervolle “Big Fish”, Burton verzamelde een hoop eigenwijze maar smaakvolle concepten op zijn palmares. Hoewel zijn projecten steeds verbazend inventief zijn, is zijn casting dat allerminst. Ook voor “Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street” viste Burton in de vergaarbak voor acteurs en actrices die reeds in zijn vorige films op de loonlijst waren beland. Johnny Depp werd na Sleepy Hollow en Corpse Bride opnieuw gecast als hoofdrolspeler, maar ook Burtons levenspartner Helena Bonham Carter werd opnieuw opgedist. Verder werd gerekruteerd onder het kruim van awardwinning acteurs zoals Alan Rickman, maar ook Sacha Baron Cohen – u wel bekend van oa. Ali G en Borat- en nieuwkomers Jamie Campbell Bower en Jayne Wisener vervoegen Depp en Carter. Dit maal verkoos de eigenzinnige regisseur om een musical te verfilmen, maar Burton zou Burton niet zijn, mocht hij niet opteren voor de standaard klassieker met een depressief spook die prima donna’s stalkt of een non die uitschreeuwt dat de echo’s in de Zwitserse Alpen (en een nest verwende kinderen) haar migraine bezorgen, maar een horrormusical van formaat uitkiezen. Nu is Burtons keuze niet echt zo vernieuwend te noemen. In de jaren 80 scoorden Alan Menken en Howard Ashman immers hoge ogen met “Little Shops of Horrors” en natuurlijk mogen we ook het geniale “The Rocky Horror Picture Show” niet vergeten die destijds een enorme ophef veroorzaakte onder de bioscoopbezoekers. Ook Burtons verleden laat zien dat de regisseur zelf al dicht in de buurt kwam om een horrormusical aan zijn fans aan te bieden met het sprookjesachtige maar griezelige “The Nightmare Before Christmas”.

Het verhaal van “Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street” is eenvoudig samen te vatten. Een crimineel wordt veroordeeld door een rechter, maar de boef is niet van gisteren en verandert zijn naam en wil wraak nemen op zijn Nemesis door zijn keel over te snijden. De originele musical dateert reeds uit 1979 en werd gepend door componist Stephen Sondheim. De cd werd gereleased door Nonesuch Records in twee verschillende edities. De ene is de reguliere uitgave waarop een goede 50 minuten staan geperst. De tweede release is de luxe uitgave, waarbij het libretto van de musical is bijgevoegd en meer dan 70 minuten muziek werd gecompileerd. Voor enkele luttele Euro’s meer, kun je dus de volledige cast recording bezitten. De enige afweging dat je in de winkel moet maken of het extra materiaal wel de moeite waard is. Naar mijn mening is de volledige versie een iets toegankelijker album. Het feit dat de muziek chronologisch is gerangschikt en je het verhaal eenvoudig weg kunt volgen met de bijhorende teksten en knappe foto’s is heel wat doeltreffender dan de highlight versies. Anderzijds is “Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street” niet echt de meest toegankelijke musical die er bestaat. Vergeet klassieke en grootse orkestraties. Sondheims muziek is bezaaid met meezingers of melodieën die in je hoofd blijven spoken. Ter vergelijking: als “Evita” en “The Phantom and the Opera” John Williams’ muziek zouden voorstellen dan is Sondheims muziek eerder in de richting van de avantgardische composities van Elliot Goldenthal. De arrangementen zijn geheel symfonisch, maar melodisch zijn er veel stiltes ingelast en de melodieën worden vaak afgebroken door soms knullige interludes die niet door iedereen even gesmaakt zullen worden. De muziek beluisteren zonder de visuele ondersteuning is verder niet erg evident. Door de mooie beeldtaal van Burton worden de liederen vaak een stuk interessanter. Dat betekent niet dat de muziek op dit album niet doeltreffend of onaangenaam zou zijn. Het is gewoon wat moeilijker om er oprecht van te genieten.

Op vlak van vocale bezetting zitten er een paar grote verrassingen in. Depps rustige en vaak mysterieuze uitbarstingen zijn warm en toonvast en zijn expressieve tenorstem is een plezier om naar te luisteren. Iets minder zuiver, maar daarom niet minder aangenaam is Carters stem die hees en verdorven klinkt. De hoogste noten lijken soms onbereikbaar, maar het probleem is handig omzeild door parlando te introduceren. De jonge geliefden Bower and Wisener hebben dan weer een echte musicalstem; eerlijk en uiterst getraind. Rickman heeft dan weer zo’n typische stem dat het niet veel uitmaakt of hij spreekt of zingt; zijn nasale klanken blijven een vreemd geluid. De jongen sopraan Edward Sanders is het schoolvoorbeeld van een kindster die met zijn perfecte en zuivere hoge noten menig vrouwenhart beroeren. Tenslotte is er ook nog Cohen die met een dik Italiaans accent mag zingen en niet echt uit de toon valt.

De musical bevat enkele opvallende nummers, die erg knap en goed geconstrueerd zijn. Over de teksten op zich valt er wel wat commentaar te leveren. Soms zijn ze erg zwak, echter op sommige momenten zijn ze erg gevat. Sondheim probeert vaak een grappige wending te geven aan zijn libretto. “Alms, Alms” bevat enkele grappige seksuele connotaties en de beschrijving van de ingrediënten van “Pirelli’s Miracle Elixir” laat niets aan de verbeelding over. De sterkste tracks zijn toch “Johanna” en “Not While I’m Around”. In de eerste van voorgenoemde die in twee verschillende versies op het album is opgenomen, bezingen de mannelijke hoofdrolspelers hun liefde voor Johanna. Het is een clichétrack maar het musicalgevoel zit gewoon goed en de melodie is heerlijk en spontaan. De tweede track is een dialoog tussen Mrs. Lovett en Tobias, waarin de kleine jongen de winkeleigenares die Todd zijn zaak verhuurt, geruststelt. Ook “Wait” is een erg mooi lied met interessante strijkerpassages, het rustige getokkel van een harp en de zachte, brommende hobo’s. “By The Sea” is dan weer een heerlijk Broadway nummer met sixties arrangementen. Uiteindelijk is er ook de opvallende fluitpassage in “Pretty Women” waar Depp en Rickman een heerlijk duet zingen, verhalend en uiterst ironisch gezien de achtergrond van de twee personages. Voor de score van de film is er weinig plaats gelaten op de cd. De opening titles zijn pompeus met toevoeging van orgel en een chorale uitbarsting naar het einde toe. Verder zijn er kleine statements van thema’s uit de liedjes die de muziekstukken aan elkaar verbinden, met klassieke orkestraties voor strijkers, houtblazers en lichte kopertoetsen, waarnaast bij de meer donkere passages van de film xylofonen en percussie wordt toegevoegd.

Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street” is een typische musical die vooral wanneer de beelden en de muziek gecombineerd worden een meesterlijke ervaring moet zijn. Op album is het soms even aanpassen en zal de muziek niet door iedereen worden gewaardeerd. Toch is de cd echt de moeite waard. Persoonlijk vind ik de volledige recording een waardige aanwinst. Het verhaal wordt duidelijk geconstrueerd en creëert zo meer diepgang. Uiteindelijk is de deze nieuwe Burton even speciaal dan zijn vorige producties. Een genot voor echte musicalfans, maar of de filmmuziekfan hiervan zal smullen, is een andere vraag.

Alternatieve tracklist (Deluxe versie)

01. Opening Title (3.30)
02. No Place Like London (5.32)
03. The Worse Pies in London (2.23)
04. Poor Thing (3.09)
05. My Friends (3.48)
06. Green Finch and Linnet Bird (2.16)
07. Alms! Alms! (1.16)
08. Johanna (1.57)
09. Pirelli’s Miracle Elixir (2.00)
10. The Contest (3.37)
11. Wait (2.39)
12. Ladies in Their Sensitivities (1.23)
13. Pretty Woman (4.27)
14. Epiphany (3.17)
15. A Little Priest (5.15)
16. Johanna (reprise) (5.42)
17. God, That’s Good! (2.47)
18. By the Sea (2.20)
19. Not While I’m Around (4.12)
20. Final Scene (10.20)
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Sweeney Todd: sung They all deserve to die. Tell you why, Mrs. Lovett, tell you why! Because in all of the whole human race, Mrs. Lovett, there are two kinds of men and only two. There's the one staying put in his proper place and one with his foot in the other one's face. Look at me, Mrs Lovett! Look at you! No, we all deserve to die... Even you, Mrs Lovett, even I! Because the lives of the wicked should be made brief. For the rest of us death will be a relief. We all deserve to die... And I'll never see Johanna, no I'll never hug my girl to me... FINISHED!

Musicals is een filmgenre dat heden den dage niet zo populair meer is. Waar vroeger de ene musical na de andere de zalen kwam binnengestormd, is dit nu anders. Zelden komt er nog een musical in de filmzalen terecht (diegene van Disney sluit ik nu even uit, ik spreek over de live action musicals). Maar af en toe komt er nog wel eens een pareltje in de zalen. Deze Sweeney Todd is er één van.
Tim Burton is een regisseur die vrijwel alle filmgenres aan kan. Van komedie, tot horror. Zelfs een drama film kon er vanaf. Maar toen het gerucht naar buiten kwam dat Burton een musical zou verfilmen was ik toch verbaasd. Tot dat ik hoorde over welke musical het ging. “Sweeney Todd: The Demon Barber Of Fleet Street” is geen musical die geschreven is volgens het boekje. Ten eerste heb je het verhaal. Het gaat over een wraakzuchtige barbier, die onschuldige mensen de keel oversnijdt met zijn scheermes. Zijn uiteindelijke doel is Judge Turpin, de man die verantwoordelijk is voor de dood van Todd’s vrouw. Deze donkere, gotische musical is gecomponeerd door Stephen Sondheim. Een man waar ik nog nooit had van gehoord. Zijn composities zijn niet gemakkelijk, je zal een aantal luisterbeurten nodig hebben om deze musical te kunnen waarderen, maar voor mij is het één van de betere uit zijn genre.

Zoals ik al zei is deze musical perfect voor Tim Burton. De setting, het verhaal, de gotiek, het feit dat het hoofdpersonage een sadistische moordenaar is, meer is er voor Burton niet nodig om zijn tanden in het project te zetten. Aangevoerd met een verrassend uitstekende cast, maakte Burton met deze Todd een klein meesterwerkje.
De hoofdrol is weggelegd voor Johnny Depp. Wie wist dat Depp kon zingen? Ik alleszins niet, maar de man kan zingen. Hij zit goed in zijn rol als getormenteerde barbier die op zoek is naar zijn wraak. De woede spat van elke noot dat de man zingt. Later meer hierover. Zeker even goed is Helena Bonham Carter als Mrs. Lovett. Ook al zijn de hoge noten soms onbereikbaar, zij komt er goed mee weg. In de bijrollen herkennen we Timothy Spall, Ed Sanders, Sacha Baron Cohen en de altijd geweldige Alan Rickman als Judge Turpin.
Ook al met al deze namen is deze musical zeker niet voor iedereen weggelegd. De composities zijn zeer ingewikkeld, en de teksten zijn niet meezingbaar. Laten we nu de beste nummers even toelichten.

En het eerste nummer is al een schot in de roos. De “Opening Titles” is eigenlijk een instrumentale versie van “The Ballad Of Sweeney Todd”. De gezongen versie is uit de film geknipt maar dankzij deze inbreng is deze song toch een beetje in de film. Dit nummer zet de toon voor de rest van de score namelijk donker en gotisch. Het orgel opent het nummer. Gevolgd door een angstaanjagend thema dat als hoofdthema fungeert en af en toe opduikt na een gezongen nummer.
Het eerste gezongen hoogtepunt van dit album is “My Friends” gezongen door Johnny Depp. Het is een liefdesverklaring voor zijn scheermessen. Wat ik zo mooi vind aan dit nummer is dat je meteen het personage van Todd begrijpt. Hij heeft maar oog voor één ding, namelijk zijn wraak. Mrs. Lovett komt ook eens tussen, en zij verklaart Todd haar liefde, maar Todd heeft er geen oor naar. Het enige wat hem interesseert zijn de messen. Het nummer wordt verrassend gevoelig gezongen door Depp, vooral de passage:

“Speak to me, friend.
Whisper, I'll listen.
I know, I know
You've been locked out of sight
All these years!
Like me, my friend!
Well, I've come home
To find you waiting!
Home,
And we're together...
And we'll do wonders...
Won't we...?”

Dit is zeer mooi gezongen, alsof hij ze echt heeft gemist. Prachtige interpretatie van Depp voor dit personage. Jammer genoeg heeft hij nooit de Oscar voor beste acteur gewonnen, wat hij met deze rol zeker en vast had verdiend.
Een volgend hoogtepunt is “Pretty Women”. Een duet met Depp en Rickman. Prachtig hoe deze twee mannen over hetzelfde onderwerp zingen, maar toch een volledig verschillende insteek hebben. De chemie tussen Rickman en Depp werkt zeker op film, maar ook op cd merk je dat deze twee perfect afgestemd zijn op elkaar. Het enthousiasme straalt van het nummer.

Het volgend hoogtepunt is direct het nummer achter “Pretty Women” namelijk “Epiphany”. Sweeney Todd vindt eindelijk zijn volledig plan. Het personage is woedend, en zo is Depp woedend. Als luisteraar kan je zelf angst voelen als je dit lied beluisterd. Dit nummer wordt beschouwd als het beste van de musical, en als je het hoort, zal het je niet verbazen. Dit werd trouwens ook in de trailer gebruikt. Het prachtige aan dit nummer is dat het geregeld van melodie veranderd. Langs de ene kant heb je een kwaadaardige melodie die de woede en de labiliteit van het personage weergeeft, langs de andere kant heb je een iets triestigere melodie als Todd over zijn kind en vrouw zingt, wat dan ook de complexiteit van het personage weergeeft. Zeker en vast het beste nummer van deze score.

Een laatste hoogtepunt is “Not While I’m Around”. Gezongen door de geweldige Ed Sanders. Het is één van de emotioneelste nummers, en het zou me verbazen moest je geen traan laten bij het horen van dit nummer. Het gaat over het feit dat Toby de bescherming van Mrs. Lovett op hem neemt, niet wetende dat zij op de hoogte is van de plannen van Todd. Prachtig ingezongen, prachtig georkestreerd en een beklijvende melodie. Prachtig werk gewoon.
Naast al deze hoogtepunten, zijn de andere songs ook zeker en vast de moeite waard. Elk nummer is goed ingezongen, maar wat ook opvalt is de hevige orkestratie. Deze is diepgaand en elk instrument wordt zoveel mogelijk gebruikt. De vele blazers in “Epiphany”, de strijkers in “Not While I’m Around”, de harp in “My Friends”. Jammer dat er geen instrumentale versies bestaan van deze songs, want dat is zeker en vast ook de moeite waard.

Conclusie
Sweeney Todd: The Demon Barber Of Fleet Street is een magnifieke musical. Maar het is niet voor iedereen even toegankelijk. Weg zijn de meezingers en gemakkelijke nummers. De eerste keer dat je deze score beluisterd zal je misschien je wenkbrauwen optrekken van verbazing, maar na een tweede luisterbuurt zal je het beseffen dat het een degelijke musical is, één van de beste in het genre. De zangprestaties zijn uitmuntend, de orkestraties prachtig. De nummers magnifiek. Voor de puristen onder ons, lees deze zin maar beter niet. Deze nederige recensent vind deze musical superieur ten opzichte van “Les Misérables” en het is jammer dat Sweeney Todd niet de eer krijgt waar hij recht op heeft, en wat hij zeker en vast verdiend. Een 9 voor deze magnifieke score.
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 09/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Het genre 'musical' wordt steeds populairder in Hollywood en slaat aan bij het publiek. Na films als Dreamgirls en Ray is er nu Sweeney Todd van de roemruchte regisseur Tim Burton. Uiteraard hoort Johnny Depp bij Burton en dat betekent dat we een compleet andere kant van de acteur gaan zien. Oude rot in het vak Steven Sondheim haalt zijn composities van de jaren '70 uit het stof en geeft een flinke duw in de goede richting. En wat blijkt, Johnny Depp kan zingen!

Om de chronologische volgorde aan te houden start de soundtrack met de openingstitel, wat puur score is van Sondheim. Deze track start met een orgel wat groots de eerste klanken van het hoofdthema speelt. Na wat opbouw krijgen we het hoofdthema in volle glorie te horen, wat verdraaid veel lijkt op composities van Alan Menken voor The Hunchback Of The Notre Dame en andere Disney-kaskrakers. Een gigantisch koor zet het koper en de strijkers kracht bij zoals je het niet eerder hoorde. Na een omstuinige eerste openingsgeneriek vangt de musical aan. In de film is dat 'No Place Like London'. De jonge acteur Jamie Campbell Bower opent het nummer, gevolgd door de stem van Depp, die verrassend goed kleurt bij de schitterende arrangementen van Sondheim. Een duister lied, met een tragische ondertoon. Actrice Helena Bonham Carter zingt ook en dat kan ze voortaan beter laten. D'r expres platte manier van Engels zingen stoort en hierdoor versta je de helft niet. 'The Worst Pies In London' is het volgende nummer en niet bijzonder. 'Green Finch and Linnett Bird' is het allereerste lied wat Sondheim schreef voor de musical destijds in 1973. Hier is nog duidelijk te horen dat de musical van origine een opera was. De onbekende Jayne Wisener zingt wel aardig, maar is niet memorabel. Daarentegen is de opnieuw ingespeelde muziek van Sondheim weer om je vingers bij af te likken.
Een der hoogtepunten van het album is met vlag en wimpel 'Johanna', wederom gezongen door Jamie Campbell Bower. Een kort nummer, maar met een zeer aanstekelijk refrein en, je kan er niet omheen, schitterende muziek.
'Pirelli's Miracle Elixir' is een echt musical-lied, waar in principe niks is aan veranderd als je het vergelijkt met de originele versie. 'The Contest' is een uniek nummer, want top acteur Sacha Baron Cohen Borat, Ali-G kan ook zingen. En als komisch tintje zijn de laatste seconde van het nummer nogal hoog gezongen.

Ook Alan Rickman zingt samen met Johnny Depp. In 'Pretty Woman' laat Rickman zich van z'n beste kant zien in een vrolijk nummer die zeker op de lachspieren werkt. En dan het absolute hoogtepunt van het album. 'Epiphany' is een grandioos nummer gedragen door Depp. Op 1:36 zingt hij het hoofdnummer van de gehele film en werd ook gebruikt in de trailer. Het refrein deed me denken aan het thema van 'One Day' van Hans Zimmer uit Pirates 3.

'Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street' is ook weer een aangename verrassing zo aan het einde van 2007. De liedjes zijn goed verpakt in een "2007-jasje" en luisteren lekker weg. De score en de muziek van Steven Sondheim is simpelweg geweldig en nog steeds zeer vooruitstrevend. Helemaal als je nagaat dat de originele partituren uit 1973 zijn gebruikt voor het orkestrale gedeelte. Sweeney Todd is een aanrader voor iedereen die dol is op de soundtracks van Alan Menken, Disney en musicals!
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 09/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Niemand anders dan Tim Burton zou Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street kunnen en moeten maken. De film werd terecht bejubeld, geprezen en geroemd om zijn heerlijk donkere sfeer, prachtige scènes, en de zangtalenten van de cast.

En dat is terecht. Jack Sparrow, Severus Snape, Bellatrix LeStrange, Peter ''Wormtail'' Petigrew en Borat/Ali G kunnen zingen! De ijzersterke cast zingt zelfs de sterren van de hemel, allemaal met hun eigen ''sound''.
Tegen de onzekere, hoge stem van Helena Bonham Carter staat een jong, onbekend brok talent genaamd Edward Sanders. Voor iedere zuivere, en prachtig zingende Johnny Depp staat een lage, hypnotiserende Alan Rickman.

Natuurlijk staan ze niet alleen. Met de visuele, perfectionistische blik van Tim Burton, en de krachtige teksten en verfijnde muzikale begeleiding van Stephen Sondheim wordt het feest alleen maar beter.

De teksten zijn gevat: zo zingen Alan Rickman en Johnny Depp een heerlijk duet, Pretty Woman, wat niet alleen mooi is, maar in de film zoveel effect en kracht heeft. Ze praten totaal langs elkaar heen, en weten allebei niet alles van elkaar, en dat is wat het die kracht geeft. Het is dan ook de sterkste track op de soundtrack. De muzikale begeleiding die Sondheim geeft, is gevarieerd, en bevat een harp, en een prachtige ondersteuning door strijkers. Ander hoogtepunt is Ephiphany, een nummer dat weliswaar erg agressief is, maar prachtig gezongen wordt door Depp, en vooral in de film zoveel effect heeft. De emotie die erin zit, de woede, wordt zowel vocaal als muzikaal erg goed gebracht.

De andere, luchtigere kant van de score ligt opnieuw bij Depp, maar ook Sacha Baron Cohen en in het speciaal Helena Bonham Carter hebben hun bijdrage hierin. A Little Priest bevat gevatte teksten die ook op de cd overkomen. Pirelli's Miracle Elixir is dan een onvergetelijke bijdrage van Cohen, die weliswaar niet de mooiste stem heeft, maar mijn waardering krijgt door een erg hoge noot aan te slaan. By the Sea is ook zo'n nummer waar vooral Depp en Spall goed uit de verf komen. By the Sea is romantisch en zuiver, en vooral snel, en hier zorgt vooral Depp voor een komische noot.

De enige kant van deze soundtrack die me niet kan bekoren zijn de liederen van Jamie Campbell Bower en Jayne Wisener. Het interesseert me niet, en hun zang is irritant. Niet dat ze het niet kunnen, maar de liedjes hebben niet de pit, het lef, of de muzikale ondersteuning als de overige tracks. Al met al is dit toch zeker een soundtrack die niet in je verzameling mag ontbreken, en als je liefhebber van Burton of Depp bent al helemaal niet. Maar de man van deze score is Stephen Sondheim geworden: het is hij die de toppers van de cast erg goed en functioneel ondersteund, en er de heerlijk demonische opening titles aan toevoegde, dat het instrumentale thema voor de film is. Instrumentaal, vocaal en luisterbaar, een magnifieke score.
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 08/10 - Recensie van Dieter Arbijn, ingevoerd op (Nederlands)
2008 en weer eens een nieuwe film van de fantastische regisseur Tim Burton,vooral bekend van het wondermooie en adembenemende Nightmare Before Christmas en Charlie And The Chocolat Factory en nog vele andere.Sweeney Todd heeft ook een aardige sterrencast met Johnny Depp in zijn 6de en Helena Bonham Carter in haar 5de samenwerking met man Tim Burton.De muziek van deze film is van de componist Stephen Sondheim,die ook de muziek voor de musical schreef.Dan maar eens meer over naar de muziek.
Het album komt zeer rap uit de startblokken al van het eerste nummer 'Opening Titel' met een stuk zware orgel dat al een voor proefje geeft want op 1:45 onploft het nummer tot een zwaar horror nummer met een zware orgel en veel zware blazers.Dit is het enige nummer waar niet in gezongen word.Met ' No Place Like London ' Komt de soundtrack stilletjes aan op gang met een zacht gezongen stukje van Jamie Campbell Bower die zingt over het mooie leven en London maar dan komt Johnny depp roet in het eten gooien met een zwaar gezang over hoe slecht London maar is.In ' The Worst Pies Is London' hoor je Helena Bonham Carter voor het eerst zingen.Ze verteld over haar winkel en hoe ze Taart maakt en niemand die ooit koopt. ' Johanna ' is een die eruit springt op de cd.Mooi,zacht en ongelooflijk mooi gezongen met de prachtige zin " I Feel You Johanna,I Feel You Johanna" gewoon zalig! ' The Contest ' vind ik het grappigste nummer uit de cd,waar Johnny depp een duel aangaat tegen Sacha Boren Cochen.' Epiphany ' mijn favoriete nummer.In dit nummer gaat het dat johnny depp zijn rivaal niet heeft kunnen vermoorden en nu bij hem alle stoppen doorslaan !

Conclusie:
Een zalig album met wondermooie nummers en wondermooie muziek en ook prachtig gezongen.Enig minpunt vind ik persoonlijk dat er iets meer instrumentale nummers mochten bijzijn,ik weet het is een musical maar toch het zou toch niet mistaan.

Favorieten Tracks:
- Opening Title
- Johanna
- The Contest
- Epiphany
- Final Scene

Een 8/10
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 07/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Wie was er aanvankelijk niet sceptisch toen bekend werd dat Johnny Depp ging zingen? En dan nog in een musical waar ik zelf persoonlijk nog nooit eerder van gehoord heb. Dus, de 'Pirates' ster ging zingen. Oké, benieuwd wat dat gaf.

Die nieuwsgierigheid is nu beloond. En het moet gezegd hij kan zingen. Van toonvastheid ken ik niks, maar toch hij kan het. Het is geen onaardige score geworden, vermakelijk, plezierig,...
Toch overtuigt deze score niet echt.

Het begint met 'Not While I'm Around'. Een aanstekelige song, maar in feite niet echt de moeite. Gevolgd door ' By The Sea'. Helena Bonham Carter zingt hier met haar leuke Britse accent in een heel toffe song, waarin Johnny Depp maar heel eventjes in voor komt. Deze song heeft iets 'catchy', iets Lily Allen - achtig.

'Johanna' is feitelijk de eerste track waarin Johnny Depp zingt. Redelijk goed in een mooie song, met een emotioneel begin, maar dan eindigt in een vrolijke noot.

Epiphany is voor mij HET hoogtepunt van deze score: Hiervan wordt ook een stuk in de trailer gebruikt. Een donkere track. Goed ingevuld door Depp.

Vanaf dan moddert de score maar wat aan, vind ik. Niets volgt dat eigenlijk echt de moeite waard is. Een tweede versie van 'Johanna' volgt nog. My Friends is dan nog het beste wat erna komt.

Doordat de score weer eerder uitgebracht is als de film, is het moeilijk deze score te beoordelen zonder filmbeelden. Nu moet je werken op je fantasie.
Puur entertainend is deze score toch iets te licht. De muziek hoeft hier niet in een context geplaatst te worden, maar soms werkt de muziek wel wat enerverend. Over de zangers en zangeressen hoef ik niets te zeggen, die zijn goed. De muziek en de songs zelf vind ik maar een beetje flauw.
Het is zeker geen Lloyd Webber dat je hier hoeft te verwachten en zeker geen Zimmer - achtige, entertainende toestanden, maar de score vermaakt wel, maar blijft niet echt boeiend.
Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street - 07/10 - Recensie van Dimitri Asselman, ingevoerd op (Nederlands)
Hiervoor moeten weer voor gaan zitten. Tim Burton verfilmde deze musical uit de jaren '70 tot een sprookjesachtige vertoning. Het blijft wel degelijk een musical. So you either like it or not. Toen ik de prent voor de eerste maal zag was ik er niet echt weg van. Ik liet Depp en Co met enige argwaan aan mij voorbijgaan, als ik me goed herinner deed ik zelfs een dutje tijdens de vertoning. Na afloop was mijn eega laaiend enthousiast: 'Man gij hebt iets gemist'. Na een aantal weken zwierde ik de DVD terug in de player voor een tweede poging. Wat was het fout om tijdens de premiere in te dommelen! Ik schuif de schuld maar op 'vermoeidheid' zeker?

Johnny Depp is van alle markten thuis, de man kan zingen! Er zijn echt wel mooie thema's terug te vinden in deze musical. Mooie orchestrale werkjes, leuke meezingers. De intro knalt met een erg vet orgel a la Phantom of the Opera. Het blaast, het speelt en wij keuren het goed! I feel you Johanna, I'll steel you....Jayne Wisener's stem, zo frêle, ik zou ook spontaan voor haar gaan zingen. Mooi!

Zoals bij vele Musicals en Opera uitgaves, bestaat er een 'Highlights' versie van de Musical. Voor minder dan 5 euro extra, koop je zeker de full, deluxe edition. Deze bevat de volledige score, bindteksten tussen nummers en ook het libretto aangevuld met leuke foto's van de cast. Broodnodig als je het verhaal degelijk wenst te volgen, hoewel het verstaanbaar Engels niet echt een obstakel mag vormen.

Musicalfans worden blij met deze Todd als aanvulling in hun cdmuziekcollectie. Anderen zullen misschien liever het spektakel op het tvscherm zien en zijn dan beter af met de DVD/BD?
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Inhuman Growth, Two Steps From Hell (Trailer)
Return of The King (No Vox), X-Ray Dog (Trailer)
Epiphany, Stephen Sondheim (Trailer)
No Place Like London, Stephen Sondheim (Trailer)
Etoll Avil Hits, Robert Etoll (Trailer)
Symphonic Shoker E, Robert Etoll (Trailer)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer