Mrs Henderson Presents

Regisseur en publiekslieveling Stephen Frears vertelt in de uiterst charmante Britse film “Mrs Henderson Presents” het verhaal van een oudere, aristocratische dame (gespeeld door een fantastisch acterende Judi Dench) die na de dood van haar man een theater opkoopt in de Londense West End en samen met de mopperende Mr. Van Dam, een Joodse theaterregisseur met Nederlandse roots, het bouwvallige en ouderwetse Wind Mill Theatre nieuw leven inblaast. De energieke dame introduceert al vlug een nieuwe standaard in morele normen wanneer ze haar actrices naakt op het podium laat paraderen. Wanneer de Tweede Wereldoorlog aanbreekt, probeert het cabaret de jonge, Britse rekruten een hart onder de riem te steken. Frears’ film is een gezapige verfilming - gebaseerd op ware feiten - geworden met plaats voor een lach en traan. Naast Dench staan ook nog een paar andere grote namen uit het Britse celebrity etablissement op de affiche zoals homo-icoon Will Young en Bob Hoskins. Voor de muziek werd gekozen voor filmveteraan en tevens Engelsman, George Fenton, die voor “Mrs Henderson Presents” op begane paden mocht wandelen. Fenton schreef immers voordien vaak muziek voor lichte variété en romantische komedies waaronder “Ever After”, “Anna and the King” en “Object of My Obsession”, maar is vooral bekend door zijn symfonische meesterwerk “The Blue Planet” waar hij de fascinerende onderwaterwereld van onze planeet van muziek mocht voorzien.

Voor “Mrs Henderson Presents” mocht de componist grasduinen in de big band en jazz muziek uit de jaren ’30. Frears bestelde ook enkele typische cabaret liedjes die hij wou gebruiken doorheen de film. De soundtrack is - zoals verwacht - een combinatie geworden van schetterend koper, melodische pianobegeleiding en Broadway-achtige, showstopping nummers. Fenton mocht rekenen op enkele schitterende vocalisten die zijn liedjes van de nodige sappigheid verzien. Will Young schittert in zijn rol van wufte zanger, geheel met overdreven articulatie en ouderwets BBC Engels. Hij wordt bijgestaan door de talentvolle Camille O’Sullivan die doet verwonderen met haar heldere sopraanstem. De liedjes ademen cabaret uit. “Goody Goody” en “Letting The Sun shine” zijn heerlijke bombastische nummers die zo lijken weggelopen uit de Moulin Rouge en “The Sails of the Windmill” is dan weer een musicalnummer van formaat met heerlijke strijkers en pompeuze chorus. Opvallend is ook de variatie in de liedjes die gaan van een sparkelende operaversie van de “Marseillaise” tot het klassieke “Grecian Freeze” en het intieme en haast breekbare “All The Things You Are”. Vaak lopen de score en de liedjes vloeiend in elkaar zodat de algemene sfeer van het album blijft bewaard.

De score is heel consistent en verlaat zelden het jazzy ritme dat Fenton introduceert in zijn “Overture”. Frears opperde een geanimeerde sequentie om zijn begintitels te ondersteunen. De componist zette er een big band onder en schept zo een sfeer van de grote MGM producties uit de jaren 40. “Bored with Widowhood” en “Vivian van Dam” baden tevens in dezelfde sfeer met gezapige trompetten en tuba’s, lichte variété piano interludes en bombastische, orkestrale uitbarstingen. Fenton breekt even met deze sfeer in “Persuading Tommy” met een vakkundig strijkwerkje en piano dat het thema voor The Lord Chamberlain introduceert die het archetype van het Engelse snobisme en Brits conservatisme belichaamt. “Joyride” lijkt dan weer zo weggestapt uit de grote symfonische suites voor “The Wizard of Oz” of “Gone with the Wind” en eindigt in een emotievolle solo voor de hobo. Naarmate de oorlogsjaren hun intreden doen wordt het dramagehalte groter en wordt de muziek een stuk sentimenteler. Ze verliest echter nooit haar hoopvol karakter. “The Girl with the Fan” en “Elegy” zijn kleine pareltjes die uitblinken in hun simpliciteit. Het arrangement bestaat uit piano en strijkers en deze nummers leunen ook het dichts bij de filmmuziek die we gewoon zijn in de 21ste eeuw. De rest van de score, die ingebed tussen de liedjes op de cd staat geperst, bevatten opnieuw het jazzy ritme en de heerlijke kopers.

“Mrs Henderson Presents” is een lichte maar erg aangename luisterervaring die hoewel erg mooi in de film past, op album niet voor iedereen is weggelegd. Wie niet van jazz of cabaretmuziek houdt, vermijdt dit album beter als de pest. Wie zich wil onderdompelen in de glamoureuze jaren ‘40 en genieten van grote kopersecties en lichte pianobegeleiding zal zeker zijn gading vinden. Want hoewel deze soundtrack geen intellectueel hoogstaande jazz brengt, blijft ze op elk moment charmant en professioneel. De cd past hierdoor in het rijtje van de lichte jazz die tevens terug te vinden is bij Toshiyuki Honda’s “Metropolis” en Randy Newmans “Monsters, Inc.”. Fenton schreef heerlijk ontspannende muziek die nooit veeleisend is en prachtig past bij de beelden en montage van Frears. De chronologische indeling en de mooie verpakking zijn bonussen. De vocale prestaties zijn top en de instrumentale muziek past perfect bij de liederen. Bovenal erg bevredigend!