Planet of the Apes
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Main Titles | 3:49 | ||
| 2. | Ape Suite #1 | 3:52 | ||
| 3. | Deep Space Launch | 4:35 | ||
| 4. | The Hunt | 4:58 | ||
| 5. | Branding the Herd | 0:48 | ||
| 6. | The Dirty Deed | 2:27 | ||
| 7. | Escape from Ape City/The Legend | 5:57 | ||
| 8. | Ape Suite #2 | 2:42 | ||
| 9. | Old Flames | 2:10 | ||
| 10. | Thade Goes Ape | 2:37 | ||
| 11. | Preparing for Battle | 3:26 | ||
| 12. | The Battle Begins | 5:17 | ||
| 13. | The Return | 7:18 | ||
| 14. | Main Title Deconstruction | 4:22 | ||
| 15. | Rule the Planet Remix | 4:03 | ||
| 58:21 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Tim Burton's nieuwste verfilming, een remake van de klassieker Planet of The Apes, de brutale en primitieve wereld waarin de apen de mensen overheersen ... De originele versie van Planet of the Apes dateert uit 1968 en enkele sequels volgende. Tim Burton noemt zijn versie eerder een re-imaging dan een remake, daar het scenario heel wat gewijzigd is. Nu is afwachten of dit soort films vandaag nog een hype kan worden ...
Danny Elfman's score is iets wat het midden houdt tussen de avonturenscores van weleer en huidige filmmuziek. Danny Elfman omschrijft zijn score zelf als zijnde melodisch en eenvoudig maar met heel wat kracht erachter. De approach is niet deze van zijn lyrische scores van weleer, eerder een mix van zijn nieuwe experimentelere stijl van actie te scoren met een mix van veel koper, dissonantie, primitieve drum ritmes, strijkers en synthesizer effecten. De algemene atmosfeer is angstaanjagend en kil.
Door de soundtrack herhaaldelijk te beluisteren hoor je hoeveel verwijzingen naar vrijwel alle stijlen die Danny Elfman in eerdere scores gebruikt erin verwerkt zitten. Planet of the Apes is misschien niet meteen de soundtrack voor het grote publiek, en geruchten doen de ronde dat Fox de score op het laatste moment een meer heroïsche klank wilde geven, om Planet of the Apes meer te laten toenaderen tot een Science Fiction versie van Gladiator ...
Danny Elfman's score is iets wat het midden houdt tussen de avonturenscores van weleer en huidige filmmuziek. Danny Elfman omschrijft zijn score zelf als zijnde melodisch en eenvoudig maar met heel wat kracht erachter. De approach is niet deze van zijn lyrische scores van weleer, eerder een mix van zijn nieuwe experimentelere stijl van actie te scoren met een mix van veel koper, dissonantie, primitieve drum ritmes, strijkers en synthesizer effecten. De algemene atmosfeer is angstaanjagend en kil.
Door de soundtrack herhaaldelijk te beluisteren hoor je hoeveel verwijzingen naar vrijwel alle stijlen die Danny Elfman in eerdere scores gebruikt erin verwerkt zitten. Planet of the Apes is misschien niet meteen de soundtrack voor het grote publiek, en geruchten doen de ronde dat Fox de score op het laatste moment een meer heroïsche klank wilde geven, om Planet of the Apes meer te laten toenaderen tot een Science Fiction versie van Gladiator ...
Er is vaak gesproken over het feit dat Elfman niet meer de oude is. Geen opzwepende thema's meer, maar complexe, broeierige muziek vol percussie en elektronica. The Planet of the Apes is een goed voorbeeld van deze nieuwe stijl, net als Spiderman. Al geef ik toch de voorkeur aan dit album. Mede door de donderende Main Titles. De geluidseffecten die hij er tussendoor mixed geven een bizarre 'tribal sound'. Dat geldt ook voor de overige nummers. De rustige nummers klinken erg pessimistisch, waaruit blijkt dat Elfman een duidelijke toon voor deze score heeft gevonden. Thema's zijn er wel, maar moeilijk te vinden. Er is er zelfs een voor de 'grote boze aap' Thade. Seek and you shall find, dus. Hoogtepunt is het nummer The Hunt: een bonte verzameling ritmes en beukende percussies die steeds veranderen en in kracht toenemen. Ik weet dat de meningen zullen verschillen, maar er valt wat mij betreft genoeg te ontdekken in deze rijke, duistere score. Elfman's muziek moet tegenwoordig wel meerdere malen beluisterd worden; dan pas ontdek je hoe knap en complex de score in elkaar zit.
wie deze score slecht vindt, moet dringend iets van muziek gaan leren, want die kent blijkbaar niets van filmmuziek...
danny Elfmans muziek hoort heel goed bij deze re-imaging van "Planet of the apes", omdat deze film totaal anders is dan de eerste film, de oorspronkelijke versie, met muziek van Jerry Goldsmith. In die tijd was de score van Goldsmith een volledige nieuwe stijl in de filmmuziekwereld, bijna een schok voor de wereld van deze mensen.
Nu voor de score voor Tim Burton was een veel duisterere score nodig, en het militaristische effect was dan ook zeer belangrijk. Het is wel mooi meegenomen als je de film hebt gezien, want dan kan je je perfect voorstellen bij wat er gebeurt.
danny Elfmans muziek hoort heel goed bij deze re-imaging van "Planet of the apes", omdat deze film totaal anders is dan de eerste film, de oorspronkelijke versie, met muziek van Jerry Goldsmith. In die tijd was de score van Goldsmith een volledige nieuwe stijl in de filmmuziekwereld, bijna een schok voor de wereld van deze mensen.
Nu voor de score voor Tim Burton was een veel duisterere score nodig, en het militaristische effect was dan ook zeer belangrijk. Het is wel mooi meegenomen als je de film hebt gezien, want dan kan je je perfect voorstellen bij wat er gebeurt.
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Original Trailer Music, John Beal (Trailer)
Unhearted: Pompeii, E.S. Posthumus (Trailer)
Unearthed: Menouthis, E.S. Posthumus (Trailer)
Mortal Kombat (1995), George S. Clinton (Film)
Original Trailer Music, John Beal (Trailer)
Unhearted: Pompeii, E.S. Posthumus (Trailer)
Unearthed: Menouthis, E.S. Posthumus (Trailer)
Mortal Kombat (1995), George S. Clinton (Film)