De zomer van 2007 was een ietwat vreemde filmzomer. Pirates of the Caribbean: At World's End, Fantastic Four, Shrek the Third, Spiderman 3 en Harry Potter wisten niet iedereen te overtuigen, Ocean's Thirteen, The Bourne Ultimatum, en Ratatouille in het speciaal wel.
Hoewel geen enkele van de bovenstaande films een slechte score had, was in mijn ogen Ratatouille de uiteindelijke winnaar. Zelfs op jaarbasis is de score in mijn ogen de winnaar, en moeten The Golden Compass en Elizabeth: The Golden Age het afleggen. Alexandre Desplat en Craig Armstrong zijn dan ook niet de minste componisten om van te winnen. Micheal Giacchino is langzaam aan gewoon een topcomponist aan het worden, en in mijn ogen de perfecte opvolger van Williams.
De score is, toepasselijk, doordrenkt van Franse instrumenten. De accordeon, de harmonica, en nog veel meer instrumenten zorgen voor een heerlijke score, een in zijn soort.
Daarbij krijgen we ook nog eens een magnifiek thema te horen, het Ratatouille Main theme, eigenlijk Remy's Theme. Het is werkelijk waar het meest romantische, en vredige, haast onschuldige thema dat ik ooit heb gehoord. Daarnaast krijgen we ook nog eens zang van de Franse zangeres Camille, dat alleen maar goeds toegevoegd aan de score.
Het meervoud van de tracks is kort, met uitzondering van de End Creditouilles.
Welcome to Gusteau's geeft het Franse volkslied eer, en hierna komen we meteen in de Frans getinte score terecht, dankzij een accordeon.
This is Me begint nogal eng, en erna komen dan de heerlijke blazers, die een laag, snel ritme aanhouden. Erna is het erg speels, en relaxen met houtblazers, en een gitaar.
Granny Get your Gun begint met een zacht stuk waarbij een gitaar en enkele strijkers je een lekker rustig gevoel geven. De strijkers gaan over in spanning, en dan nemen de blazers het over. Percussie a la France, en enkele zeer speelse alternatieve instrumentale keuzes vormen dit tot een prettige actietracks.
100 Rat Dash gaat verder waar Granny Get your Gun ophoudt, en voert het tempo erg hoog op. Verschrikkelijk snelle percussie, en uitstekende blazerpartijen, en daarna stilte.
Wall Rat zorgt voor een tragisch begin, maar erna komt een heerlijk snelle Fluiter voorbij die zorgt voor een heerlijke franse wervelwind. Erna komt dan het fantastische Remy's Theme, groots en romantisch.
Cast of Cooks is ook weer Frans. Het klinkt allemaal wat zakelijker, en toch erg informeel: Drums, accordeon, en af en saxofoon. Het is lekker swingend, en Jazzy.
A Real Gourmet Kitchen is daarentegen weer erg dunnetjes, bijna breekbare muziek, prachtige strijkers, en klokkenspel, en daarna wordt het weer Jazz, nou ja misschien eerder bleus. Erna komt dan wat spanning. Souped Up is de meest speelse track. De blazermotieven van This is Me keren eventjes terug, en erna komt dan het heerlijk speelse motief, met drums, saxofoon, dwarsfluit en enkele heerlijke strijkers ertussen.
Is it Soup Yet klinkt het keukenthema, maar dan wat meer als een duistere mars.
A New Deal klinkt wat ouderwets, en is dat ook, maar heeft een prachtig moment: strijkers spelen een heerlijke variatie op Remy's theme, en dan ook nog het fantastische keukenthema. Maar toch is het Remy's thema dat afsluit, zij het niet prachtig.
Remy drives a Linguini luidt dan een lekkere gitaar in, terwijl het Luingini thema wordt gefloten. De accordeon neemt het gefluit over.
Op die manier sluit het af.
Colette shows him Les Ropes laat het Jazzy thema horen, dat de liefde en het succes van de onhandige keukenhulp Linguini verwoordt. In de film is het werkelijk waar perfect om te horen. Ook dit klinkt erg Frans. Een van de beste op de schijf.
Special Order begint met slagspel, en geeft het thema uit de vorige track opnieuw weer.
Het is eigenlijk een wat minder vrolijkere track dan de vorige, alhoewel het thema van Remy er wel verborgen in zit.
Kiss and Vinegar is een en al romantiek, bestaande uit opbouwende strijkers, en dan triomfantelijke blazers. Erna klinkt het wat triester, en er is zelfs een erg tragische viool te horen!
Losing Control kan je een beetje zien als David Holmes goes France. Het klinkt een beetje als de score voor een Ocean's film.
Heist to See You begint met orgel, en is bijna exact hetzelfde als This is Me, maar dan wat dreigender.
The Paper Chase begint met geweldige percussie. De spanning wordt lekker opgevoerd, met een hoofdrol voor de blazers, en het Linguini thema klinkt, en daarna het Remy thema, als een soort Superman-theme. Later in de track gebeurt dat nog eens. En het eindigt er rustig.
Abandoning Ship is erg tragisch. De strijkers klinken weemoedig en hetzelfde geld voor de blazers.
Remy's Revenge is ook weer orgel, en het This is Me thema klinkt weer wat vrolijker, en ineens supersnel. Erna komen de strijkers met het thema voor Remy weer, en nu triester dan ooit...En eindigt groots, en spannend, en het thema voor Remy klinkt nu zelfs victorieus.
Anyone Can Cook klinkt er mooi, de strijkers spelen prachtig het thema van Remy. Dit wordt meerdere keren herhaald, allen prachtig.
De End Creditouilles zijn een remix van de nummers.
Het komt zelden voor dat alle nummers op een soundtrack even interessant zijn, maar toch gebeurt het hier. Alle nummers zijn heerlijk Frans, en romantisch, en weten de werkelijke schoonheid van filmmuziek een goed recht aan te doen. Dit is tot nu toe, het onbetwiste meesterwerk van Giacchino, en we hopen maar dat deze man nog meer van zich laat horen!