Pars Vite et Reviens Tard


Colosseum (4005939811525)
Film | Releasejaar: 2007 | Film release: 2007 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Camille2:16
2.The Scholar3:01
3.The Symptoms of the Plague1:13
4.The Long Night4:29
5.The Archeologist1:54
6.Death Approaches2:15
7.Lonely Thoughts1:56
8.The House of Mystery2:24
9.Adamsberg & Marie1:59
10.The Sower2:54
11.Death In Marseille1:35
12.The Chase2:34
13.Africa3:31
14.The Revelation2:20
15.The Crime and the Child1:44
16.The Guilty One5:11
 41:16
Schrijf zelf je recensie

 

Pars Vite et Reviens Tard - 08/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
Na het feestelijke “Eragon” verrast Patrick Doyle zijn fans met de muziek voor de Franse productie “Pars Vite, Reviens Tard”. De film is een heuse thriller van formaat en dat kan je aan de muziek horen. De componist verlaat de weg van de hoge strijkers die frequent aanwezig waren in zijn vorige producties en opteert op deze soundtrack voor de lagere noten van de klarinetten, tuba’s en vibrafonen die worden bijgestaan door donkere strijkers en flarden piano. De muziek baadt in een geheimzinnige sfeer die deze cd tot een erg spannende maar toch elegante luisterbeleving maken. Doyle concentreert zich op het liefdesthema die hij componeerde voor het personage “Camille” en hergebruikt het thema frequent doorheen zijn muziek. Het thema wordt gedragen door de piano die wordt bijgestaan door lichte strijkers. De hele track lijkt zo weggenomen uit een Franse film noir en weet te boeien door zijn standvastigheid en beklemmende dreiging.

Hoewel Doyle een liefdesthema als concept gebruikt om de verdere muziek op te baseren is deze soundtrack zeker niet zeemzoet. Beschouw het eerder als een tragische liefde met zijn donkere kantjes die je als luisteraar eerder op het dwaalspoor wil zetten. Hoewel er heel wat mysterie en spanning wordt opgewekt, blijft de muziek erg goed luisterbaar. Een nadeel van deze soundtrack is wel dat ze consistent blijft in genre en geluid, zodat alle nummers sterk op elkaar beginnen lijken. Doyle weet echter te boeien door zijn vlotte orkestraties en kleine wijzigingen in zijn melodieën die de alerte luisteraar zeker zullen weten te boeien.

De eerste helft van het album staat garant voor eenvoudige, maar doeltreffende underscore. De mooie thematiek die Doyle aanwendt, is een genot op zich. De gelaagdheid van het orkest schemert in alle nummers vlot door en de composities worden zelden onderworpen aan synthesizers of percussie. Opvallend zijn de lage strijkers en het doeltreffende gebruik van de houtblazers in combinatie met de modern aandoende chromatische melodie voor de piano. Hoewel vaak repetitief blijft de muziek broeierig en haast onaards op bepaalde momenten. Niets is wat het lijkt. Ecce signum! (Of beter, ‘hoor’ hier het bewijs.)

De zeldzame keren dat het dromerige ritme wordt onderbroken zijn geplaatst aan het einde van het album. “Afrique” (Africa) begint zelf met het vreemde gezang van een Afrikaans kind en wordt begeleid door zachte percussie en synthesizers. De houtblazers maken er een schizofrene track van, aangevuld door strijkers die eerder op de achtergrond blijven maar geleidelijk aan opbouwen tot een aangenaam crescendo. Een zelfde techniek wordt toegepast bij 'Chasse à l'homme' (The Chase' waarbij knappe percussie wordt vermengd met hoogdravende strijkers. Een unicum op deze soundtrack maar wel de meest aangename track! Met “Révélation” (The Revelation) toont Doyle zich weer de meester van de mooie melodieën en wordt de kracht van het orkest ten volle benut. Het album eindigt spectaculair met de vijf minuten durende track “La Coupable” (The Guilty One) waar de componist koper, strijkers en orkest laat samenvloeien in een prachtige opgebouwde compositie waar de spanning van afdruipt en eindigt in een waardig crescendo.

Patrick Doyle verrast met deze thriller soundtrack. Het thema voor piano wordt bijna in iedere track herhaald maar verveelt zelden. De sfeer die wordt geschetst is mysterieus en dreigend en Doyle verliest ze nooit doorheen de lengte van het album. “Pars Vite, Reviens Tard” is geen zeemzoeterige soundtrack zoals “Sense and Sensibility” noch een avontuurlijk epos zoals “Eragon” of een magische beleving als “Harry Potter and the Goblet of Fire”. Deze soundtrack is een waardige opvolger van “Donnie Brasko” en overtreft deze soundtrack vaak. Verwacht geen grootse composities maar doeltreffend thrillermateriaal. Ik ben er zeker voor gewonnen!
Pars Vite et Reviens Tard - 07/10 - Recensie van Joris Hermy, ingevoerd op (Nederlands)
Patrick Doyle’s carrière ontpopte zich de laatste jaren als erg succesvol én enorm productief. De grote projecten bleven vroeger al wel eens uit, maar met ‘Harry Potter and the Goblet of Fire’ bracht hij daar voor eens en voor altijd verandering in! Maar met ‘Part vite et reviens tard’ keert Doyle terug naar de kleinere film. Al moet gezegd dat kosten noch moeite werden gespaard voor de muziek van deze film. Met het gerenomeerde London Symphony Orchestra onder de arm, kreeg Doyle duidelijk de nodige ruimte en mogelijkheden om zijn muziek onder de Franse film te zetten. Deze muziek leunt dus eerder aan bij de muziek die Doyle schreef voor andere Europese films, dan bij zijn eerdere bombastische muziek voor Amerikaanse films.

De score opent met reflecterende, maar dwingende piano-ostinato’s. Steeds wederkerend als eb en vloed deint de muziek verder. En al snel wordt duidelijk dat Doyle de piano als leidraad kiest doorheen de score. Het karakter is repetitief, slepend en daardoor lichtjes bezwerend. Bovenop de steeds wederkerende hoofdakkoorden en muzikale ideeën brengt Doyle wel erg frisse toetsen aan met de percussie. Gedetailleerd en geraffineerd zet Doyle de ene subtiele variatie na de ander neer.

‘Part vite et reviens tard’ is een score dat vakkundig werd geschreven en uitgevoerd. Het mag dan soms wel iets te repetitief van aard zijn en de speelduur aan de lange kant, de muziek lijkt een solide basis te vormen voor deze film die waarschijnlijk dergelijke consistentie vraagt. Aan de andere kant kan je wel de vraag stellen of het écht nodig was om het prestigieuze London Symphony Orchestra voor deze score te vragen, gezien het eerder introverte karakter. Het beluisteren is deze nieuwe Doyle dus zeker waard, maar om hem in huis te halen moet je ofwel een échte Doyle fan zijn, of houden van dit soort slepende, repetitieve scores. In ieder geval is het alweer een verdienstelijke score van Patrick Doyle die in de toekomst ongetwijfeld meer zal kunnen verrassen met andere scores…
English title: Have Mercy On Us All

Original Motion Picture Soundtrack
Music composed by Patrick Doyle

Corpses which have turned black are found throughout Paris. The doors of numbers of houses are marked with mysterious symbols and figures. Has the plague returned to Paris?

A policeman and an old man with a mysterious past try to solve the case which is holding the French capital in its claws. The entire pace of the film, dictated by the superb editing and timing of Yann Malcor, coupled with the exquisite camera movement and lighting created by Laurent Daillant, produces a beautiful atmospheric work of art which frames a spellbinding story.

The ambience so masterfully achieved by all those involved with the film was further enhanced by Patrick Doyle, who composed a score peppered with medieval references which work to bring a medieval quality to the film for the viewer.
Internet: http://www.parsviteetrevienstard-lefilm.com/
Trailer:







Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer