The Painted Veil


Deutsche Grammophon 02/05/2007 Download
Deutsche Grammophon 09/01/2007 CD (0028947765523)
Film Film release: 2006
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.The Painted Veil3:19
2.Gnossienne no.1 Erik Satie3:24
3.Colony Club2:09
4.River Waltz2:24
5.Kitty's Theme3:08
6.Death Convoy2:50
7.The Water Wheel6:21
8.The Lovers1:27
9.Promenade2:06
10.Kitty's Journey2:51
11.The Deal3:23
12.Walter's Mission3:57
13.The Convent0:52
14.River Waltz (piano solo)2:27
15.Morning Tears1:52
16.Cholera4:23
17.The End of Love4:36
18.The Funeral0:53
19.From Shanghai to London2:03
 54:25
Schrijf zelf je recensie

 

The Painted Veil - 08/10 - Recensie van Jesse van Amelsvoort, ingevoerd op (Nederlands)
In 1925 schreef W. Somerset Maugham de roman ‘The Painted Veil’. Na verfilmingen in 1934 en 1957, verfilmde John Curran de roman in 2006, voorlopig voor de laatste keer. In deze productie schitteren Naomi Watts (King Kong) en Edward Norton (Kingdom of Heaven) als het jonge Engelse koppel. Componist werd Alexandre Desplat, een snel rijzende ster aan het componistenfirmament, met titels als ‘Syriana’, ‘The Queen’ en ‘Birth’ op zijn naam. Recentelijk scoorde hij voor ‘The Golden Compass’, ‘Lust, Caution’ en ‘Mr. Magorium's Wonder Emporium’.
Desplat heeft een geheel eigen stijl opgebouwd, met veel aandacht voor de piano. Vooral in ‘Lust, Caution’ neigt de piano heel erg naar het klassieke aanbod, sterk geïnspireerd op Brahms, wiens Intermezzo Opus 118 No. 2 Desplat heeft gekozen het album te sieren. Voor ‘The Painted Veil’ viel, na Brahms en Verdi, Satie die eer toe. Ook hier speelt Desplat handig op in, zonder zijn eigen stijl te verliezen.

Een hedendaagse Satie
Desplat opent met het hoofdthema in “The Painted Veil”. Hier wordt al duidelijk dat de Chinese pianist Lang Lang het orkest begeleidt. Dit orkest bestaat voornamelijk uit strijkers, (Oosters getinte) percussie en een lading fluiten. Dit alles geeft ‘The Painted Veil’ een Oosters geluid, zonder saai of cliché te worden.
Daar waar James Newton Howard (‘Snow Falling on Cedars’), John Williams (‘Memoirs of a Geisha’, ‘Seven Years in Tibet’) en Hans Zimmer (‘The Last Samurai’) een standaard idee aanhalen om het Oosterse naar boven te halen (shakuhachi, cello en strijkorkest), gaat Alexandre Desplat een geheel eigen weg.

De cello is er nog wel, maar neemt minder het voortouw en valt zodoende minder op dan Lang achter zijn piano. Zelfs diens interpretatie van “Gnossienne No. 1 (Lent)” van Erik Satie, Frans componist van klassieke muziek, past in het beeld. Het zal niet voor niets zijn gekozen. Hij past geheel in het plaatje van rustige, zachte muziek. Alles is verzorgd en berekend, geheel gegoten in de stijl die Desplat eigen is.
Toch steunt ook Desplat voor een groot deel op het strijkersgedeelte van het Prague Symphony Orchestra. Als Lang op de piano speelt, kunnen ook de cello’s gehoord worden als een soort contragewicht. De violen zijn daarentegen actiever – wat niet geheel onverwacht komt.
De hele score is opgebouwd rond twee principes: Satie’s oeuvre en het oproepen van een Oosterse sfeer. Op dat punt is Desplat geslaagd. ‘The Painted Veil’ is een hedendaagse Satie, perfect passend in het plaatje die Curran voor ogen had.

Ups en downs
Het hoofdthema wordt gepresenteerd in “The Painted Veil” en steunt op een samenwerking van het hele orkest en Lang. “Walter’s Mission” is een reprise van dat hoofdthema. Toch zijn er enkele verschillen te bemerken. Mooi, want anders was het überhaupt overbodig geweest. In “ Death Convoy” komt dit hoofdthema ook mooi naar voren, dit keer rustiger en minder ‘vrolijk’, als daar al sprake van geweest kon zijn. Het hoogtepunt is “The Water Wheel”, waar Desplat de overgang tussen vrolijk en duister goed weet te maken. Een mooie rol voor de percussie is weggelegd.
“The Lovers” introduceert een solo viool, maar dit is niet het sterkste nummer en het weet daarom niet heel erg te boeien. “Promenade” brengt een rustige pianoreprise van het hoofdthema, maar gelukkig voegt Desplat er het orkest en de elektronische cello van Vincent Segal bij, want het weet niet goed te bekoren. “Death Convoy” en “The Deal” zijn de duistere nummers van het album en zijn minder inspirerend dan gehoopt mag worden van duistere tracks. Wellicht omdat Desplat hier geen solist inzet, alleen het orkest.

Niet alle nummers zijn interessant. Dit is vooral het geval bij wat kortere nummers, als “The Funeral” en “The Convent”. “Walter’s Mission” is, naast “The Water Wheel” een mooi hoogtepunt met een moment voor het koper. “River Waltz (piano solo)” is wat droevig en rustig. Het is niet een uitblinker. “Morning Tears” is droevig, maar niet zo verzorgd als de rest van de nummers. “Cholera” is een unieke, ‘up-tempo’ compositie, waar zowel de chaos als wel het overzicht worden behouden. De elektrische cello stoort hier en valt uit de toon, een misser.
“The End Of Love” valt ook op door de cello – en wederom past hij niet 100% in het plaatje –, maar het vormt samen met het korte “The Funeral” wel een opstapje naar de finale van ‘The Painted Veil’. Niet spetterend, maar geheel in stijl, sluit Desplat de score af met “From Shanghai To London”.
Desplat heeft dus enkele ups (“The Water Wheel”, “Walter’s Mission”, “The Painted Veil”) gecomponeerd, maar ook wat downs (“The End Of Love”, “The Lovers”). Het eindoordeel dient echter wel naar de positieve kant uit te vallen.

Conclusie
Alexandre Desplat verwijst naar werk van zowel zichzelf als Erik Satie. Dit is interessant, maar het geeft het werk minder eigen identiteit dan wellicht had gekund. Al met al is dit tot nog toe een uitblinker in het oeuvre van de Fransman.
Desplat weet te boeien en te vernieuwen. De traditionele kijk op het orkest voor een Oosterse film volgt Desplat niet, en hij slaagt. Bij ‘The Painted Veil’ moet echter meer naar het totaalplaatje worden gekeken, het album. Niet alle individuele tracks zijn even interessant, maar het hoofdthema weet te boeien. Het is een geheel eigen Oosters getinte score geworden, maar minder krachtig dan de werken van bijvoorbeeld Williams, Newton Howard en Zimmer.
The Painted Veil - 08/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
W. Somerset Maugham's “The Painted Veil” vertelt het verhaal van een koppel, gespeeld door Edward Norton en Naomi Watts die in 1920 naar China trekken om een cholera epidemie onder controle te krijgen en tevens hun huwelijk te redden. Het romantische kader van het China uit de jaren ’20 wordt vergezeld door de muziek van de Franse componist Alexandre Desplat, die al eerder hoge ogen gooide met zijn muziek voor “Syriana” en “The Queen”. De nieuwe muziek voor “The Painted Veil” van Desplat is alleszins een prijsbeest. Bekroond met een Golden Globe staat de soundtrack garant voor een heerlijk, romantisch intermezzo met betoverende pianosolo’s van de Chinese virtuoos Lang Lang die zijn talent mag bewijzen in zijn magnifieke interpretatie van het schitterende “Gnossienne No 1” van Erik Satie. Verder wordt er voor de pianist ook een grote plaats gereserveerd in de score van Desplat. De componist begint erg overtuigend aan een afmattend thema in “The Painted Veil” die gedragen wordt door piano en percussie. Een eenvoudige begeleiding van blazers aangevuld met weelderige strijkintermezzo’s werkt efficiënt. De Oosterse toetsen worden dan weer verzorgd door de houtblazers. Een reprise kan worden teruggevonden in “Walter’s Mission”. Helaas wordt deze oosterse getinte muziek wat aan de kant geschoven voor tragische maar erg melodieuze herhalingen van het thema met Lang die in bijna elk nummer opnieuw de nodige virtuositeit aan de dag weet te leggen. Desplat is zuinig in zijn orkestraties. De piano neemt meestal het voortouw en wordt nooit overstemd door het orkest.

Fans van Desplats muziek zullen zeker enkele bewegingen herkennen uit zijn vorig werk. De stijl van “The Girl with the Pearl Earring” is duidelijk herkenbaar bij “River Waltz”, waar de strijkers eventjes vrij spel krijgen. De cello’s worden vaak aangesproken en fungeren vaak als baspartij voor de hoge, tollende noten van de piano. De muziek kabbelt rustig voort en blijft in een traag en gemoedelijk ritme steken. Nooit zijn er bruuske slagen of opbouwende melodieën waar te nemen. De veelal romantische nummers worden af en toe even doorbroken voor een noot duistere muziek zoals “Death Convoy” of “The Deal” waar de percussie eventjes de oriëntaalse sfeer opzoekt. Opmerkelijk zijn de knipogen naar Satie's werk die doorheen deze soundtrack zijn terug te vinden.

“The Water Wheel” is heerlijk virtuoos en kan worden beschouwd als het hoogtepunt van deze cd. De muziek heeft in het eerste deel een ongekende levendigheid over zich, een zeldzame uiting van plezier op dit album. De percussie van het tweede deel is dan weer donker en erg innemend. Erg knap! Een andere uitblinker is “The Lovers” met een mooie solo voor viool en heerlijk samenspel voor de piano en de cello. Desplat neigt soms naar minimalisme in de stijl van Philip Glass en weet te boeien met solo piano in “Promenade”. Ook de gebruikelijke piano reprise komt weer aan bod en Desplat koos voor een piano versie van het nummer “River Waltz”, geheel naar analogie van opnieuw “The Girl with the Pearl Earring”. De elektronische cello in “Morning Tears” is erg storend en valt uit de toon door zijn synthetisch karakter. Het trage ritme kan nooit erg boeien. Met “Cholera” toont Desplat zich dan weer de grote componist met een heerlijk chaotisch als uitmuntende compositie. Toch lijkt de melodie verdacht veel op Glass’ compositie voor “The Hours”.

“The Funeral” en “The End of Love” zijn tedere en tragische pareltjes en vormen een ideale aanloop naar “From Shanghai to London” die een reprise geeft van Desplats thematiek. Een waardige, maar erg rustige afsluiter.

Desplat weet te boeien met zijn heerlijke arrangementen, maar blijft op melodisch vlak erg spaarzaam. De score op dit album is rustig en gemoedelijk met hier en daar een dreigende blazer, maar veelal is de muziek niet meer dan melancholisch pianowerk opgesmukt met een streep viool. Lang Lang weet zeker te imponeren met zijn virtuositeit, maar krijgt niet veel gelegenheid zich te bewijzen. Desplat houdt zijn muziek minimalistisch. Wie had gehoopt op een score vol oriëntaalse invloeden komt bedrogen uit. De componist houdt zich aan de strikt noodzakelijke toevoeging van percussie om eventjes de Chinese sfeer op te roepen. “The Painted Veil” is romantische muziek en lijkt in veel aspecten op “The Girl with the Pearl Earring” qua stijl en arrangement. Wie deze cd smaken kon, zal in deze nieuwe Desplat zeker zijn zin vinden. Voor de anderen, luister beter even naar deze cd. Wie van rustige muziek houdt met een zekere klassieke stijl, zal deze cd voortdurend in zijn speler stoppen. Al bij al een verdienstelijke score, maar zeker geen memorabele!
The Painted Veil - 07/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Eerlijk toegegeven, The Painted Veil weet niet de gehele 54 minuten te boeien. Alexandre Desplat kreeg de eer om de de zoveelste verfilming van W. Somerset Maugham's roman van muziek te voorzien. Dit doet hij op zijn geheel eigen stijl. The Painted Veil is een uiterst verfijnde score die er een tijdje over doet om de luisteraar te overtuigen. Desplat's manier van componeren loopt als een rode draad door de score heen, en kenmerkt zich door middel van de opvallende Europese manier van orkestreren. Met de prachtige beelden van China op het scherm te zien weet Desplat met opvallend westers getinte muziek te overtuigen. Slechts sporadisch hoor je hier en daar een muzikale hint die je aan het land doet denken, en zelfs deze stukken klinken eerder koloniaals. Zoals we ondertussen van de man gewend zijn komt er bij een groot deel van zijn scores een prachtig pianostuk bij kijken. Ook dit stuk, River Waltz behoort tot een van die tracks. Met hier en daar hints naar het hoofdthema weet Desplat ook hier weer te overtuigen. Met de bijhorende strijkers weet de man het romantische begin richting het einde de suspense te laten overheersen. Het thema voor Kitty (glansrol voor Naomi Watts) kenmerkt zich door wat vlagen van het voorgaande. Hier en daar wat aanslagen op de piano en zachtmoedige strijkers.

Het volgende hoogtepunt is Water Wheel. In de eerste minuten horen we Desplat op volle kracht: ritmische strijkers op de achtergrond, een wervelende piano en een hele verzameling aan idiofonen. De track wisselt hier en daar van tempo, en Kitty's theme komt af en toe tevoorschijn, meer indruk achterlatend dan in track 4. Het grote nadeel van deze score is simpelweg de lengte ervan. Niet alle tracks weten te boeien. Desplat, die later in zijn carrière underscore op effectieve wijze weet te vermijden laat hier wel wat steekjes vallen. Veel tracks zijn onnodige rustpunten in een score die van zichzelf al erg kalm is. Men kan zich dan ook afvragen hoe de score had geklonken als Desplat deze vandaag de dag zou schrijven. Al helemaal als men luistert naar Lust, Caution een vergelijkbare score die veel beter is. Toch is The Painted Veil wel degelijk de moeite waard. Het mist hier en daar wat aan tempo, en het is een behoorlijke opgave om de gehele speelduur uit te zitten, maar het is nog steeds een verfijnd werk die vooral de liefhebbers van Desplat zal kunnen bekoren.
The Painted Veil - 08/10 - Recensie van Michiel Vaernewijck, ingevoerd op (Nederlands)
The Painted Veil is gebaseerd op een roman van W. Somerset Maugham en speelt zich af in de jaren '20. De film verhaalt de liefdesaffaire van een jong, Engels koppel. Nadat ze haar man had bedrogen met iemand anders nam deze haar mee naar een afgelegen dorpje in China waar epidemieën de bevolking onder druk zetten... Met een cast zoals Naomi Watts (denk aan 21 Grams, Mulholland Drive, King Kong...) en Edward Norton (Kingdom of Heaven, The Italian Job...) is deze film een waar meesterwerk. Maar hoe zit het nu met de muziek? De muziek is gecomponeerd door Alexandre Desplat, die zijn strepen al ruimschoots had verdiend met zijn score voor The Queen, die een Oscar- en Baftanominatie verwierf. The Painted Veil won the Golden Globe voor Best Original Score. Echter is deze score niet zo flitsend als die van The Queen, maar mag er zeker nog steeds wezen!

The Painted Veil start met een opgewekte pianosolo van Lang Lang met strijkers en hier en daar enkele Oosterse instrumenten. Naarmate de track vordert wordt alles veel emotioneler en mooier. Een zeer geslaagde intro die mij wel weet te bekoren. Dan een stukje muziek van Erik Satie, Gnossienne n°1. Intrige, mysterie, suspense... het zit er allemaal in vermengd. We spoelen wat door tot River Waltz wat een speelse track lijkt te worden met strijkers en piano. Allemaal prachtig uitgevoerd. The Water Wheel is één van de hoogtepunten op deze CD. Rytmisch en een puur genot om naar te luisteren. De rest van de CD blijft echter zowat in deze voorgaande stijlen rondhangen wat niet echt voor vernieuwing zorgt.

Tot zover deze korte recensie over The Painted Veil. Deze score is goed als je liefhebber bent van zachte muziek en piano, maar anders zal deze soundtrack je weinig kunnen bekoren. De thema's zijn mooi maar weinig vernieuwend en de hele soundtrack steunt op deze thema's. Als je hem ergens voor weinig geld zou vinden is een aankoop het wel waard.
The Painted Veil - 08/10 - Recensie van Luc Van Wilder, ingevoerd op (Nederlands)
Enkele jaren terug was ik getuige van een concert van Alexandre Desplat tijdens het Filmfestival van Gent.Ik was daar behoorlijk onder de indruk van de man zijn composities en ben hem zo wat blijven volgen.
Langzaam timmert de man aan een zorgvuldige,opgebouwde carriere.En het moet gezegd : zijn soundtracks worden meer en beter.
The Painted Veil is een werk wat toch wel indruk maakt.Toegegeven de ganse track is niet altijd even sterk,maar toch goed genoeg om even achterover te leunen en te genieten.
Vooral het pianowerk van Lang Lang is memorabel en wie houdt van pianorecitals en een vleugje romantiek zal hier zijn gading vinden.
Het titelarrangement blijft lang in het hoofd hangen.Ook de bewerking van Erik Satie's Gnossienne n° 1 is knap.Maar luister vooral naar The Water Wheel ,voor mij 'het' meesterwerkje van Desplat.
Deze cd dan ook al veel beluisterd en ben er zeker van : er zal nog werk van Desplat in de collectie komen in de toekomst.
Golden Globes: Best Original Score (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Winnaar)
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

The Last Samurai (2003), Hans Zimmer (Track 2. Spectres in the Fog) (Film)


Trailer:





Andere soundtrack releases van The Painted Veil (2006):

Voile des Illusions, Le (2007)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer