Legend
Silva America - SSD 1138

Regisseur Ridley Scott viel voor Legend terug op componist Jerry Goldsmith. Na ontzettend niet-consciëntieus om te zijn gesprongen met Goldsmiths muziek voor Alien, haalde Scott dezelfde grol nog eens uit bij Legend. Goldsmiths muziek werd in de Amerikaanse release vervangen voor de "heerlijke" jaren-tachtig klanken van Tangerine Dream (een trio Duitsers dat van elektronische muziek houdt...). Hun Legend-muziek is mij niet bekend, maar zou overigens niet supergruwelijk hoeven te zijn. Tangerine Dream maakte later namelijk een goede score voor Near Dark.

Voor deze score schreef Jerry Goldsmith muziek voor orkest, koor en een hele verzameling synthesizers. Hoewel synthesizers in orkestrale scores veelal een ondersteunende functie hebben, zijn ze in Legend wel echt de helft van het geheel. Denk hier dus aan, wanneer aanschaf van deze cd het plan is!

Desalniettemin is Legend heel intrigerend. Om de een of andere reden geraakt het album niet al te gauw in de cd-speler, maar wanneer dat dan toch gebeurt, dan is het genieten.
De sfeer is zeer fantasierijk, de muziek is tonaal, harmonieus en feeëriek. Een zeer groot gedeelte van de muziek is underscore, maar wel een rijkelijk gevulde underscore. Er is geen veelvuldig gebruik van het hoofdthema: "My True Love's Eyes" en "Living River." De goblins hebben hun eigen gekke (synthesizer-)motief, dat wel.
Dankzij het koor krijgt de muziek op een aantal momenten bijna religieuze trekjes. Zo wordt aan het eind van het (te gekke!) "The Freeze" de triomf voor Darkness, de demon, gescandeerd. "Faerie Dance" (vrolijke en springerige elfjes-folk leidend tot een klassiek bombastische finale) en "The Dress Waltz" zijn typische Goldsmith-stukken met een krachtig opbouwend element. Het rustige begin van "Darkness Fails," waarin het koor de lagere tonen van de ladder betreed, is ook weer zo'n stukje muziek dat onder je huid gaat zitten en gewoonweg prachtig klinkt. Kortom, veel momenten van pure klasse.

Voor de nummers "My True Love's Eyes," "Living River," "Bumps & Hollow," "Sing the Wee" en "Re-United" schreef John Bettis de teksten. Als je niet van tekst houdt: niet getreurd, er wordt meestal maar een zinnetje of drie gezongen.

Deze stijlvolle, duidelijk sprookjesachtige en zeker niet saaie muziek verdient meer aandacht dan dat het tot nu toe heeft gehad. Goldsmith heeft er gedurende drie maanden hard aan gewerkt en leverde vakmanschap met een simpelweg unieke klank.

Leuk detail: Tom Cruise en Mia Sara speelden de hoofdrollen, maar wie speelde de iconografisch duivelachtige Darkness? Niemand minder dan Tim Curry, die later nog zo'n griezelige rol speelde: de Eter van Werelden en Kinderen, de clown Pennywise in Stephen King's It.