The Departed
Original Score


New Line Records 05/12/2006 CD (794043907821)
Silva Screen Records 20/11/2006 Download
Silva Screen Records 27/11/2006 CD (0738572122522)
Film Film release: 2006
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Cops or Criminals2:01
2.344 Wash2:03
3.Beacon Hill2:36
4.The Faithful Departed3:01
5.Colin2:09
6.Madolyn2:14
7.Billy's Theme6:58
8.Command3:15
9.Chinatown3:16
10.Boston Common2:53
11.Miss Thing1:45
12.The Baby2:48
13.The Last Rites3:05
14.The Departed Tango3:38
 41:42
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

The Departed - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De Amerikaanse misdaadthriller The Departed uit 2006 is geregisseerd door de gerenommeerde Martin Scorsese. William Monahan baseerde zijn scenario op de Chinese film Internal Affairs uit 2002, maar verwerkte ook elementen uit het leven van een gangster uit Boston. Dat was op verzoek van Jack Nicholson, die de rol van crimineel Costello op zich nam. De film is goed ontvangen in de pers en was ook in de bioscopen erg succesvol. De film won diverse prijzen, waaronder vier Oscars.
Het verhaal draait om Colin Sullivan (Matt Damon), die door gangster Costello al als jongere in de misdaad werd ingewijd. Daarnaast is er Billy Costigan (Leonardo DiCaprio), die uit een criminele familie komt, maar opgeleid is als politieman. Hij wordt vervolgens gevraagd om als undercover agent te infiltreren in het criminele milieu van Boston. Intussen is Sullivan door Costello opgeleid om binnen de politiewereld te infiltreren en hem zo van informatie te voorzien. Maar dan komen beide mannen er tijdens een actie achter dat ze beide infiltranten zijn...

De score voor de film kwam van Howard Shore, die met zijn drie Lord of the Ring films toen al geschiedenis had geschreven. Na de eerdere samenwerking tussen Shore en Scorsese in The Gangs of New York, was het verzoek van Scorsese deze keer om een score te componeren die vooral op de achtergrond zou werken en de aandacht niet teveel mocht trekken. Shore voldeed keurig aan dat verzoek en componeerde een ingetogen score, waarin vooral akoestische en elektrische gitaren op de voorgrond staan, met vaak geen, maar even vaak een lichte underscore van strijkers of synthesizer. Ook mandoline en lichte percussie spelen een aangename rol in de scoremuziek.

De score heeft een wat Zuid-Amerikaanse sfeer, waaraan vooral de getokkelde gitaren debet zijn. Toch is de muzikale kleuring niet zoetig of juist weemoedig, maar bijna een beetje vrijpostig. De score is een mooi samenhangend geheel, wat vooral komt door de thema's die Shore in veel tracks verwerkt heeft. Het hoofdthema voor Colin zet gelijk in bij de eerste track en laat je bijna niet meer los. De combinatie van getokkelde en aangeslagen gitaren pakt erg sterk uit en zorgt ervoor dat je bijna niet in de gaten hebt dan dit eigenlijk een hele ingetogen score is.
In de tweede track komt Shore al gelijk met stevige klanken van de elektrische gitaar om de hoek zetten. De sfeer is daarmee veelmeer geladen en de spanning druipt van de muziek af. De melodie delft het onderspit, waardoor dit duidelijk minder toegankelijke muziek is. De track 'The Faithful Departed' wordt eveneens gespeeld op de elektrische gitaar. Het eerste deel op een wat rocky manier, met dissonante underscore als begeleiding. Die underscore stopt later, waardoor de gitaarmuziek veel aangenamer wordt. Ook in een track als 'Chinatown' speelt de elektrische gitaar een hoofdrol, maar dan vooral op een meer funky en bijna grunge-achtige manier. En ook hier draait het weer om de spanning, want de track zit vol met elektronische effecten die de spanning flink opvoeren, maar waardoor tegelijkertijd de muziek niet erg prettig is om naar te luisteren.
'Command' wordt eveneens voluit door elektrische gitaren gespeeld, maar dan in de tokkelende stijl van de thematracks. De klank van de elektrische gitaren zorgt daarmee voor een zekere stoerheid en stevigheid, die dit toch tot een erg prettig track maken. Dit hoor je ook terug in 'Miss Thing' en op een meer ingetogen manier in 'The Baby'.

'Beacon Hill' is daarentegen juist een van de meest ingetogen tracks, waarin het hoofdthema terugkomt. De hele track wordt al tokkelend op een solo gitaar gespeeld door Sharon Isbin, die dat op een erg knappe en fraaie manier doet. Ook in 'Colin' wordt het hoofdthema voor Colin uitsluitend op twee gitaren gespeeld. En ook 'Madolyn' laat twee gitaren samen spelen in een nieuw thema, dat dezelfde stijl heeft als Colin's hoofdthema. 'Boston Common' is een vergelijkbare ingetogen track met twee gitaren. Zo laat Shore de muziek erg fraai op elkaar aansluiten.
Ook Billy heeft een eigen thema gekregen, die in de track 'Billy's Theme' duidelijk verwant blijkt aan Colin's thema. De gitaar tokkelt fraai op een rustige underscore uit de synthesizer, die net wat meer body aan geeft aan deze lange track van bijna zeven minuten. Toch gaat de muziek niet vervelen en blijft het aangenaam om naar te luisteren.

'The Last Rites' heeft ook de synthesizer als underscore, maar dit speelt hier een belangrijkere rol. De getokkelde akoestische gitaar die aan het begin van de track te horen is, wordt na een underscore-intermezzo in de tweede helft van de track vervangen door een sterk overheersende en licht vervormende elektrische gitaar.
Het album sluit af met de tango die de akoestische gitaren op een fraaie manier laat samenspelen, met lichte percussie, waarmee dit nog wel een van meest Zuid-Amerikaans klinkende tracks is, overigens wel in de stijl van het geheel van de score, die daarmee fraai afsluit.

Kortom, met zijn score voor The Departed heeft Howard Shore een overwegend fraaie en ingetogen score gecomponeerd. De akoestische gitaren spelen de mooie melodieën op een stevige manier, zodat de muziek een zekere vastigheid heeft die aanspreekt en niet te zoetig is. Ook de elektrische gitaren doen het goed en zorgen vaak voor wat extra stoerheid. Maar de meer spannende tracks vallen duidelijk minder goed in de smaak en vooral het funky 'Chinatown' valt bijna een beetje uit de toon in deze score. Toch rolt er nog een waardering uit van 80 uit 100 punten.

Van de film is ook een soundtrackalbum The Departed verschenen met 9 erg verschillende veelal rock-achtige songs en 3 instrumentale tracks, waarvan 2 van de score van Shore ('Beacon Hill' en de afsluitende Tango).
The Departed - 08/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
Much like Woody Allen these days, every new Martin Scorsese flick is hailed as a 'return to form' although The Departed seems to have actually lived up to the hype. That it stars Jack Nicholson, Matt Damon and Leonard DiCaprio is certainly a good start and going back to the world of gangsters and criminals that Scorsese so successfully depicted in classics such as Goodfellas and Casino is another mark its favour. Scorsese has always been adept at mixing existing songs and original music in his movies, going right back to Bernard Herrmann on Taxi Driver through Elmer Bernstein's reworking of Herrmann's original Cape Fear to Bernstein's own The Age of Innocence, one of the composer's finest. After a few collaborations with Bernstein (ending with his music for Gangs of New York being rejected) and the composer's subsequent death, Scorsese seems to have formed a strong working relationship with Howard Shore that continues here.

Since Lord of the Rings, fans are still hoping for another epic from Shore (try Soul of the Ultimate Nation), but he has largely stuck to smaller scores for more adult dramas, notably Scorsese's The Aviator. The Departed is an interesting change of direction with Shore largely eschewing the orchestra and focusing on the guitar playing talents of Sharon Isbin, G.E. Smith, Larry Saltzman and Marc Robert whose performances are at the heart of the score. Surprisingly, for a dark and gritty drama, it has a surprisingly memorable tango theme, introduced in the opening cue and reprised throughout the score, notably the lively finale arrangement. While most of the guitar material is acoustic, there are some electric guitar passages, notably 344 Walsh, which enhances the urban noir feel. However, it's worth noting that Shore actively avoids any of the music becoming too grungy; not that it's cheerful as such, but remains consistently melodic.

After the main theme, Billy's Theme is an important secondary melody. Not quite as memorable, but absolutely lovely and its extended treatment serving as a perfect central point in the album. Moments of harshness are few, but Chinatown is an exception, with eerie strings and astringent synths that almost put to mind Ennio Morricone's suspense music. Rather than another Shore score, it's Jerry Goldsmith's classic Under Fire that is perhaps the score's closest relative. If the Goldsmith score has greater dramatic punch and is rather more exhilarating than The Departed, that's not to detract from Shore's work. Its only real weakness is that, if not exactly repetitive, there isn't a great variety in tone or content, but such is often the case with long, sparsely scored films. However, Shore continues to expand his range with another fine album.
The Departed - 09/10 - Recensie van Joris Hermy, ingevoerd op (Nederlands)
The Departed’ is de nieuwste film van kersverse oscarwinnaar Martin Scorsese. Scorsese betreedt met deze brutale gangsterfilm bekend terrein. Ook acteur Leonardo Dicaprio en componist Howard Shore blijven Scorsese’s eerste keus voor dit project.

Voor ‘The Departed’ koos Shore voor een verrassende en verfrissende aanpak. Hij laat het symfonisch orkest gelukkig links liggen en kiest gedurfd voor gitaren met wat begeleiding voor strijkers en percussie. Op zich een zelfzekere en geslaagde zet van Shore, want waarom een orkest gebruiken als het met veel meer effect vertolkt kan worden door enkele gitaren? Less is More dus. En dat concept begreep Shore maar al te goed. Ook in de thematiek is dit te horen. Serene melodieën met hier en daar een Zuiderse inslag - met name het hoofdthema en ‘The Departed Tango’ - worden afwisselend gebracht op klassieke en elektrische gitaar. Het hoofdthema klinkt vanaf de eerste noot en blijft hangen. Maar ook de andere tracks bevatten heel wat muzikale schoonheid om je als luisteraar te boeien. Hier en daar zet Shore een dreigende toon, maar verlaat nooit volledig de stemmigheid van de gitaarsfeer. Misschien met als uitzondering track 2: ‘344 Wash’ Daarin galmen grauwe gitaren in een wazige soundscape. In ’The Faithfull Departed’ laat de gitaar zich ook begeleiden door een dreigende ondertoon aan strijkers. Maar na een tergende crescendo die bij zijn climax verstilt en enkel de gitaar laat spreken, keert Shore terug naar de stemmige sfeer van het melodisch materiaal. ‘Chinatown’ is een opmerkelijke track waar Shore de verschillende mogelijkheden van gitaar verkent. Variërend van huilend getokkel tot meeslepend gesnaard. Maar wat dit nummer vooral de moeite maakt, is het stellig ritme dat ingezet wordt en maar op een zeldzaam moment wordt onderbroken. Hierdoor krijgt de intussen gekende sfeer een enorme drive, ondersteund door de akkoorden van het hoofdthema.

Met ‘The Departed’ verrast Shore vriend en vijand. Want naast zijn onsterfelijke Lord of the Rings-cyclus, was de componist vooral bekend voor zijn oncompromitterende muziek voor al even bevreemdende films van o.a. David Cronenberg. Maar met deze ‘The Departed’ laat Shore héél duidelijk weten dat hij veelzijdiger is dan men kon vermoeden. Dus een aanrader voor iedere soundtrackliefhebber. En voor mensen die houden van gitaar als instrument ( zowel akoestisch als elektrisch ) is dit een MUST have.
The Departed - 07/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op (Nederlands)
Howard Shore heeft in zijn carrière met heel wat grootheden samengewerkt: David Cronenberg, Jonathan Demme en Martin Scorsese zijn een aantal namen die wel wat belletjes zullen doen rinkelen. Voor ‘The Departed’ het nieuwste meesterwerk van laatstgenoemde schreef hij een zeer ingetogen score die ondanks zijn eenvoudige opzet over de hele linie genomen wel degelijk overtuigd.

Een groot voordeel aan Shore is dat hij als geen ander begrijpt wat voor een score nodig is bij een bepaalde film. Zijn oeuvre laat een enorme diversiteit zien: van ‘The Silence of the Lambs’ tot ‘The Lord of the Rings-trilogie’ en van ‘The Fly’ tot ‘The Aviator’. Geen enkele score van Shore is hetzelfde en dat maakt hem geliefd bij vele regisseurs. Scorsese vroeg hem voor ‘The Departed’ een score te schrijven die geheel opging in de film, die de film op gang hield waar nodig, maar nergens teveel aandacht zou opeisen. Het siert de man, met toch geen geringe staat van dienst, dat hij die pas op de plaats heeft gemaakt en dat het hem gelukt is zowel een dienstbare als een vermakelijke soundtrack te componeren.

Eén thema vormt de rode draad doorheen de score, die enkel opgebouwd is uit een akoestische en elektrische gitaar, violen en hier en daar enkele synthesizerklanken. Het hoofdthema, al direct in de eerste track opgenomen is een innemende compositie met een lekker ritme. Daarnaast bevat de score nog een aantal leuke andere thema’s zoals die voor Billy en ‘The Baby’. Maar wie goed luistert zal horen dat ook deze thema’s en alle andere motieven die de score rijk is terug te leiden zijn tot dat ene thema.

Wanneer Shore gebruik maakt van de elektrische gitaar zoals in ‘344 Wash’, ‘Command’ en ‘Chinatown’ heeft de score af en toe wel wat weg van ‘Heat’ de score die in zijn genre geen gelijke kent. Vooral ‘Command’, doet denken aan die welbekende klanken van het Kronos Quartet uit de opening van de eerder genoemde film.

Zo goed en gevarieerd als Heat is deze ‘The Departed’ zeker niet, maar Shore heeft een aangename score gecomponeerd die vooral zijn werk doet in de film. Op CD blijven vooral de innemende gitaarsolo’s je het meeste bij. Een degelijke score dus die met zijn 41 minuten ook nog een zeer acceptabele speelduur heeft.
The Departed - 08/10 - Recensie van Tim Horemans, ingevoerd op (Nederlands)
Na hun samenwerking in Gangs of New York hebben Martin Scorsese en Howard Shore de handen in elkaar geslagen voor The Departed. Een film met een top cast en een top componist. Howard Shore de man die de films van Croonenberg voorzag van toch wel bizarre muziek en de man die door de massa gekend is als componist van The Lord of The Rings Trilogy. The Departed is een remake van het chinese Infernal Affairs, een good guy – bad guy, politie film. Dus dit keer geen hobbit – of orken muziek maar gewoon gitaar muziek. Shore heeft zijn orkest en koor achterwege gelaten en doet het een akoestische en elektrische gitaar. Hier en daar enkele strijkers een keyboard en dat is het dan.

De eerste noten die je hoort komen ook van een akoestische gitaar die het thema inzet in Cops Or Criminals. Dit is meteen ook de rode draad door heel de score. Deze melodie is zeer aanstekelijk. In 344 wash wordt de toon somber en is het de elektrische gitaar die voor beladen sfeer zorgt, door het overdreven gebruik van echo’s. Het thema wordt in verschillende variaties gespeeld maar de orkestratie blijft gedurende deze soundtrack ongewijzigd. Madoly en Billy’s Theme zorgen voor 2 nieuwe thema’s op dit album. Billy’s Thema wordt heel ingetogen gespeeld op de gitaar en mooi begeleidt door de violen. Chinatown springt er wat tussen uit omdat dit stuk opent met een funky ritme dat omslaat in een zeer zware interpretatie van het thema. Dit bevat ook veel sound effects, Shore heeft zich laten gaan op een keyboard. Boston Common bevat dan weer zeer rustgevend gitaar spel. Mijn favoriete nummer op deze soundtrack is The Departed Tango. Hier trekt Howard Shore alle registers open en je krijgt het thema in al zijn glorie te horen.

Shore heeft mijn aandacht kunnen trekken met deze The Departed. Zijn iets wat zuiders getinte score bevat goed thema’s en is met zijn 42 minuten, net lang genoeg. En er is goed nieuws voor de fans, dit keer is er geen discussie mogelijk over het feit dat de muziek al dan wel of niet geschreven is door Howard Shore voor de film, zie Gangs of New York, want deze keer is er een soundtrack waar op staat, score by Howard Shore.
The Departed - 08/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Ik vond de film goed (alleen het einde vond ik gewoonweg lachwekkend) net zoals de muziek. De muziek illustreert hier het wereldje van Jack Nicholson en Leo DiCaprio perfect. Het zou ook gewoon niet passen om in een gangsterfilm van die bombastische muziek te horen, die op zich wel mooi is maar er helemaal niet bij past.Ik vind het een geslaagde soundtrack, aangenaam om naar te luisteren (je moet ook wel een beetje fan zijn van het genre)die perfect bij de film aansluit.
Trailer:





Trailer:





Andere soundtrack releases van The Departed (2006):

Departed, The (2006)
Departed, The (2006)
Film Fest Gent and Brussels Philarmonic present Scoring for Scorsese (2013)
Departed, The (2016)
Departed, The (2019)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer