Malèna


Virgin Records Italy 01/10/2000 CD (0724385081125)
Film Film release: 2000
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Inchini Ipocriti E Disperazione2:02
2.Malèna2:35
3.Passeggiata In Paese3:15
4.Visioni3:24
5.Nella Casa2:14
6.Maléna (End Titles)4:23
7.Linciaggio2:44
8.Orgia1:11
9.Il Ritorno1:46
10.Bisbigli Della Gente2:40
11.Ma l'Amore No1:53
12.Casino Bolero2:10
13.Altro Casino2:15
14.Visione (Fantasie D'Amore)2:14
15.Cinema D'Altri Tempi3:37
16.Ipocrisie1:59
17.Pensieri Di Sesso2:27
18.Momenti Difficili4:23
 47:12
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Malèna - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De Italiaanse film Malèna is een film, die een komisch dramatisch verhaal vertelt dat zich tijdens de 2e Wereldoorlog afspeelt. De regie was in handen van Giuseppe Tornatore (Nuovo Cinema Paradiso, Stanno Tutti Bene, The Legend of 1900, Baaria). De film is gebaseerd op een verhaal van Luciano Vincenzoni, die door Tornatore bewerkt is tot een scenario. De film kreeg nogal middelmatige recensies, maar wel een flink aantal nominaties voor prijzen, waaronder twee Oscars. Er werden slechts een paar prijzen gewonnen.
Het verhaal draait om Malèna (Monica Bellucci), een prachtige jonge vrouw, die in een dorpje op Sicilië woont. Haar man is opgeroepen voor de oorlog, waardoor ze alleen is en vol zorgen om haar man. Andere mannen in het kijken haar na, terwijl de vrouwen in het dorp haar verachten uit jaloezie. Renato is een tiener die haar dan voor het eerst ziet en haar obsessief volgt. Na een reprimande door z'n ouders werpt hij zich op als haar beschermer. Als het bericht komt dat haar man gesneuveld is, dan is dat voor haar een klap, maar de mannen in het dorp zien dat heel anders...

De muziek bij deze film is van Ennio Morricone, die voor zijn muziek bij deze film een Oscarnominatie kreeg. Hij werkte al sinds Tornatores tweede film met hem samen.
Deze recensie gaat over het expanded album dat van deze score is uitgekomen. Dit album bevat twee extra tracks ten opzichte van het Original Score album.

Morricone heeft een nogal gevarieerde score voor deze film gecomponeerd. Het belangrijkste aspect van deze score is het hoofdthema, dat Morricone presenteert met de warme klanken van prachtige glijdende violen, die de dramatiek en emotie van het hoofdpersonage verklanken. Dat prachtige thema en het warme arrangement dat Morricone heeft gecomponeerd en dat in beide titeltracks gepresenteerd wordt, houdt de score overeind. Dat thema komt nog een enkele keer terug in de score.
Het prachtige hoofdthema voor de film komt vooral in de aftitelingstrack 'Titoli di Coda' op een bijzondere manier naar voren, in arrangementen die typerend zijn voor Morricone en waar hij zo beroemd mee geworden is. Hij brengt het thema hier op een manier waarbij een solo-viool de melodie speelt, die dan door andere strijkers wordt overgenomen. Daarna volgt een hobo en neemt naderhand ook de solo-viool het weer over. Het is daarmee een prachtige track.
Ook 'Nella Casa...' is met die glijdende violen gecomponeerd, maar de melodie is veel dramatischer, waardoor de stemming ook gelijk anders is. Over die wat sombere melodie is een solo alt-viool geplaatst, wat ervoor zorgt dat ook dit een erg fraaie tracks is.

De film is ook een komische film en die komische scènes zijn door Morricone voorzien van passende muziek met een hoog staccato gehalte. Toch zijn deze tracks met een meer komische insteek nog prima beluisterbaar, veel beter dan de muziek van veel andere componisten voor komedies. Soms worden de staccato klanken aangevuld met glijdende violen of met fanfaremuziek of getokkelde mandoline of andere prettige klanken, die deze muziek nog best aangenaam maken. Maar soms ook, zoals in 'Bisbigli Della Gente' probeert Morricone nog beter aan te sluiten bij hoe hij aankijkt tegen het gedrag van mensen, met off-key klanken of een onzuiver gestemde piano. Voor bij de filmbeelden perfect, maar om los daarvan naar te luisteren is toch duidelijk minder.

Dit expanded album bevat, naast de tracks die ook al op het Original Score album staan, een tweetal extra tracks. Deze tracks staan netjes bij elkaar en beginnen met 'Ma L'Amore No', als elfde track op het album. Het is een track in een andante tempo, die werkt als een soort ballroomdans, waarbij strijkers en klarinet een prettig ritmische melodie brengen.
De twaalfde track is 'Casino Bolero'. De stijl van deze muziek is al te herkennen aan de titel van de track. De muziek staat in de typerende trage cadans van de bolero, al zitten er in de muziek af en toe wat vreemde riedeltjes. Qua melodie valt deze track nog niet mee.

Het album bevat een aantal opvallende, aparte tracks. Zo is 'Linciaggio' een nogal donkere, dreigende track met veel atonale klanken en een onaangename kleuring. Ook de beide 'Visioni'-tracks hebben een nogal opvallende instrumentatie, terwijl 'Cinema d'altri Tempi' een muzikale stijl heeft zoals die in oude films te horen was. Daarbij heeft Morricone de stijl van een aantal componisten nagebootst in wat op een soort suite lijkt, als een eerbetoon aan die componisten uit vroeger dagen.
De track 'Pensieri di Sesso' heeft meer een jazzy kleuring, vooral vanwege de inzet van trombone en saxofoon, die het komedie-thema spelen.
Het album sluit af met 'Momenti Difficili', die een wat ongemakkelijke melodie heeft en de titel zeker eer aan doet.

Kortom, met zijn muziek voor de komische dramafilm Malèna heeft Ennio Morricone kennelijk een goed passende score gecomponeerd, die hem een Oscarnominatie opleverde. Het hoofdthema van de film is prachtig en wordt door Morricone gebracht met mooie warme glijdende violen. Het is dat thema dat bepalend is voor de score en het album. De muziek bij de komedie-scenes is in staccato muziek verpakt, maar die valt nog zeker niet tegen, vooral wanneer Morricone opnieuw die fraaie glijdende vioolklanken toevoegt. Maar dat doet hij in de meeste tracks niet, die daardoor veel ongemakkelijker in het gehoor liggen. De paar dansbare tracks vallen beide kanten op. De waardering voor dit expanded album is met 72 uit 100 punten dan ook identiek aan die van het Original Score album.
Malèna - 08/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
I suspect that were it not for its Oscar Nomination, Malena would quite possibly have had a more cursory mention in the filmography of Ennio Morricone. However, the nomination has thrust it over and above his other scores, even though they were equally good, if not better - such is the case with someone who dare write music for non Hollywood movies. Of course, this being Ennio Morricone working with Giuseppe Tornatore (Cinema Paradiso among other things), the results are still extremely good.

The two most memorable ideas in the score are the opening, slightly sinister, slightly comedic march which has portamento strings (ie. sliding between notes) which for some curious reason reminds me of David Arnold's Stargate (explain that one if you can). The other theme is most fully presented in the End Titles, which curiously fall in the middle of the album. Having said that, it works well as kind of a concert arrangement of the theme and had it not been called End Titles, I wouldn't have thought of the placing on the disc odd in any way. The melody is one of those gently romantic melodies that Morricone writes effortlessly and while I don't think it's quite as memorable as Cinema Paradiso or similar, it is still wonderful. The kind of theme that in the hands of the average Hollywood composer would have turned to schmaltz rather quickly.

Perhaps the most surprising cue is Linciaggio (Lynching) which features aggressive brass writing that I probably wouldn't have guessed as being by Morricone had I heard it alone. That's not to say it doesn't fit, merely that it comes as something of a surprise within the context of what is essentially a fairly restrained score. The only aspect of the score I'm not keen on is the pan pipes that make a couple of appearances in the two Visioni (Vision) cues, mainly as I'm not keen on the timbre that they have and seem a little unnecessary.

There have been many (and I mean dozens) of Morricone scores which should be up for an Oscar, but for 2001, Malena will do just nicely, even though I suspect it won't be lapped up by everyone. I must admit that on first listening I couldn't really think of much to say, nor had any feel for the music, but on subsequent listens, the album has grown on me and will take a well deserved place with the the rest of my marvellous Morricone collection.
Malèna - 10/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
Malèna is een film van Giuseppe Tornatore, die reeds meerdere malen met Ennio Morricone samenwerkte onder andere op Cinema Paradiso. In een klein Siciliaans dorpje, ten tijde van de WOII, zien we hoe de mooie Malèna (Monica Bellucci) op straat de aandacht krijgt van alle mannelijke inwoners. Hierdoor wordt ze tegelijk ook het roddeltopic bij de eerder jaloerse vrouwen van het dorp. Malèna, wiens man in de oorlog vecht, wordt overal gevolgd door fietsende kinderen. Malèna laat het allemaal aan zich voorbijgaan, tot ze het vreselijke nieuws ontvangt dat haar man in de oorlog gesneuveld is. Troost komt er uit een vreemde hoek: één van de jongetjes die haar steeds volgde besluit haar te helpen en hij wordt als het ware haar geheime schaduw en weet er geleidelijk voor te zorgen dat zowel zij er op vooruitgaat en dat de afgunst van haar omgeving verdwijnt.
De score van Ennio Morricone is een symfonie van veelzijdigheid, waar we zowel komische, dramatische, romantische en spannende tendensen horen. Steeds houdt hij heel goed de setting van de film bij, met akoestische gitaar en prachtige warme strijkers voor Sicilië. De muziek voor het karakter van Malèna bevat steeds een intimiteit en uitstraling. Het langst blijven ongetwijfeld de sfeervolle, zwevende romantische melodieën bij, de doordringende dramatiek, steeds voorzien van typisch Italiaanse motieven. Enkel het komische aspect in sommige nummers komt soms in een te schril contrast te staan met de rest van de score. Ennio Morricone noemde de film dan ook een van zijn moeilijkste uitdagingen, waar de score tegelijk komisch en pathetisch en dan weer romantisch en tragisch moet klinken in dezelfde muzikale passage. Zonder een echt fan te zijn van Morricone - niet al zijn scores boeien me evenzeer - ben ik enorm verrast door deze schitterende score.
Malèna werd genomineerd voor een Golden globe en Oscar. De film is vanaf volgende maand te zien in alle bioscopen.
Malèna - 08/10 - Recensie van MM Mollemania, ingevoerd op (Nederlands)
Ennio Morricone heeft een indrukwekkende staat van dienst wat betreft soundtracks. Zowel kwantitatief (meer als 500 titels) als kwalitatief (Once Upon A Time In The West en Once Upon A Time In America). Vanaf de jaren 60, de tijd van de spaghetti-westerns, tot aan vandaag met L'Ultimo Treno Della Notte scoort hij soundtracks aan de lopende band. En ook Quintin Tarantino heeft zijn muziek weer gebruikt voor de nieuwe Inglourious Basterds soundtrack. Malena is een soundtrack uit 2000 en behoort dus al tot zijn 'modernere' werk. De mooie Malèna is de meest gewilde vrouw uit het dorpje Castelcuta op Sicilië. Alle vrouwen zijn jaloers op haar en alle mannen kijken haar na. De 13-jarige Renato Amoroso raakt gefascineerd door de sensuele vrouw en volgt haar werkelijk overal. Wanneer Malèna te horen krijgt dat haar man is omgekomen tijdens gevechten in de Tweede Wereldoorlog staat ze er alleen voor. Ze krijgt echter hulp van de jonge Renato.
Ik heb zelf de film niet gezien, maar de variatie in muziek op de soundtrack, zorgt er voor dat je geen enkel idee hebt over de aard van de film. Je hoort slapstick-achtige muziek, marsmuziek, Alien, westernmuziek, een jazzclub, Big Band, een wals, oosterse woestijn-klanken, prachtige italiaanse mandolines, Star Wars tot aan een vijver vol met kikkers. Zo veel variatie en toch een geheel door het mooie melancholische hoofdthema dat veelal traag maar vrolijk klinkt. Toch eindigt de soundtrack met een wat donkere versie van het hoofdthema, nadat in Malena - End Titles (track 6!) toch reeds de mooiste versie van dit thema heeft geklonken. Later is dit nummer nog een keer gecovered door Josh Groban.
Hopenlijk mag de nu 80-jarige Ennio Morricone nog vele van deze kwalitatief goede soundtracks componeren
Malèna - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Wederom een prettige soundtrack van Ennio Morricone. Bij deze score draait het om drie hoofdthema’s. De eerste vrolijk en energiek waarbij ik een soort van hompapa idee krijg, als je begrijpt wat ik bedoel. De tweede een mooi maar gelaten liefdesthema, die Josh Groban weer heeft gejat voor een melodie voor één van zijn Italiaanse songs. Het derde is een ietwat dromerig thema door het gebruik van een zwaar diep panfluitachtig geluid, met daar doorheen een helder hobo geluid. Met name het eerste thema komt, doch uiterst gevarieerd, veelvuldig terug. Het is echter wel zo dat het van deze thema’s afhangt of je de soundtrack waardeert of niet. Over het eerste thema heb ik af en toe m’n twijfels, doordat het na menig keren beluisteren een beetje zeurderig kan overkomen. Verder bevat een enkel nummer op de soundtrack wat actie, maar dat is toch niet Ennio Morricone’s sterkste kant. Wel goed is het liefdes nummer “ma l’amore no”, waarbij je het idee krijgt in één of ander slecht restaurant te zitten met een achtergrondband die voor de muziek zorgt.

Zeker geen onaardige score, maar niet mijn favoriet.
Golden Globes: Best Original Score (Genomineerd)
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)

Andere soundtrack releases van Malèna (2000):

Malèna (2001)
Malèna (2001)
Malèna (2000)

Soundtracks uit de collectie: Italian Cinema

Sorriso del Grande Tentatore, Il (1974)
Nero Veneziano (2000)
Da Uomo a Uomo (2010)
Nino Rota Film Music (1996)
Gatto, Il (1999)
Uno di più all'Inferno (2007)
Songs From Fellini Movies (2009)
Moment of Truth, The (1965)
Nemmeno il destino (2004)
Revolver (2000)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer