Bee Season


Nettwerk America (067003044523)
Film | Releasejaar: 2006 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.I'll Be Near You4:18
2.Prologue / Main Titles3:13
3.Spelling Suite2:37
4.Confidence0:50
5.Fresno Hotel1:18
6.What's a Mystic?3:59
7.I Start Out Hearing It in My Head5:07
8.Washington1:59
9.Abulafia's Path2:19
10."Partita II In D Minor, BWV. 1004 Chaccone3:01
11.You're Not Coming With Me?2:42
12.Vessel of Light3:36
13.Orange Sheet1:07
14.Origami0:58
15.Shefa3:49
16.The Nationals3:04
17.Light4:06
 48:03
Schrijf zelf je recensie

 

Bee Season - 10/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op
Je hebt zo van die scores die je zo erg intrigeren dat je, in plaats van de gewoonlijke routine, net op zoek gaat naar de film door de muziek. Bee Season is één van die films. Nadat ik me zo had laten doordringen van de muziek besloot ik dat deze score geen goede recensie kon krijgen zonder dat de recensent ervan de film niet had gezien om de muziek helemaal te begrijpen.

Waar ik de muziek initieel al vrij indrukwekkend vond, ben ik er nu, na de film te zien die ik erg mooi vond, een cinematografisch pareltje; zeker van overtuigd dat deze score één van de mooiste die'k dit jaar al heb gehoord. Een zonde dat de film, en dus waarschijnlijk ook de score, zo onopgemerkt is voorbij gegaan. En als 'debuut' van Peter Nashel kan het behoorlijk tellen.

Je merkt vooral tijdens de film dat Nashel de sfeer, de bedoeling, de emoties, het verhaal en de zeggingskracht helemaal begreep; en liet dit ook verstaan door op al die elementen in de film in te spelen & ze zo mogelijk te versterken. De algemene sfeer zou als dromerig en sfeervol kunnen beschreven worden, niet persé rustig.

Waar je initiëel de indruk zou kunnen krijgen dat de componist her en der van wat componisten stijlen zit te stelen en zo een compilatie zit te maken, wordt het later duidelijk dat het niet zo is. Hij heeft wel duidelijk z'n invloeden maar hij laat op één of andere manier toch z'n eigen stem horen. Er zijn invloeden van de latere / experimentele stijl van Danny Elfman, qua percussie zijn er invloeden van Thomas Newman's American Beauty; en er is ook duidelijk een geïnspireerd moment door James Newton Howard's 'The Village'. Deze laatste kan je horen in 'Origami', telkens als dit in de film voorkomt, d.i. een origami-versie van een vogel, hoor je dit 'thema' met een typerend motief gespeeld door soloviool; ook in 'What's a mystic' & 'Abulafia's kan je de viool horen'. Fascinerend is dat de motieven wel telkens in dezelfde stijl zijn maar toch altijd anders.

De film opent met een song, die op zich niet onaardig is, maar absoluut niets te maken heeft met de film, aangezien hij enkel op het einde van de end credits komt, na nog een korte muzikale suite, net dezelfde muziek die je hoort in 'prologue/Main titles' waar je al meteen het vaak terugkerend hoofdmotief in kan terugvinden.

Vooral in Spelling Suite vind je veel invloed van de experimentelere stijl van Elfman terug, het lyrische maar met toch pragnante aanwezigheid van percussie, zonder dat het buiten het geheel past van de terugkomende instrumentatie; strijkers, piano, percussie, belletjes & soloviool. Die laatste past ook weer goed in het verhaal van de film, waar de zoon in de film Cello studeert, en vaak samenspeelt met de vader die viool speelt; De Chaconne uit de 2de partita in Dm, BWV. 1004 die op het album staat komt dan ook rechtstreeks uit de film, 'k vond het erg leuk om die terug tegen te komen op het album, Al was de partita me uiteraard al wel bekend.

Waar ik veel kritiek lees op de film en de muziek, kan ik het in het geval van het boek eventueel begrijpen aangezien deze betrekking heeft op de verfilming van het boek en niet over de film op zichzelf; maar waar ik kritiek lees over de muziek is dit ongetwijfeld volledig onterecht.
Bee Season - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op
Bee Season, een film die gaat over een gezin die uit elkaar wordt gedreven zodra de elfjarige Eliza Naumann na het behalen van de regionale spellingscontest op mag voor de titel ‘National Spelling Bee’. Vader en professor in de religie stort zich helemaal op zijn dochter, broer voelt zich achtergesteld en met moeders gaat het ook niet zo best. Een film waar je je niet direct een score bij kan voorstellen. De nog erg onbekende Peter Nashel die sinds 2001 een handje vol (onbekende) films van een score heeft voorzien is voor de scoring van deze film aan de slag gegaan, het resultaat is zeker niet onaardig. De muziek is kalm, dromerig, mysterieus, met tijden intiem en ietwat hypnotiserend.

De soundtrack opent met een popsong die een aardige inleiding is op de score. De ‘main titles’ geeft een goed beelt van wat je in de rest van de score kunt verwachten. Op de voorgrond intiem pianospel in combinatie met harp, belletjes en soms dwarsfluit. Daarnaast op de achtergrond ritmische strijkers, met tijden heerlijke percussie, en wat meer vage mysterieuze synthetische geluiden. Het prettige van deze score is, dat je het zowel op de achtergrond kunt draaien zonder het echt op te merken als er voor te gaan zitten/liggen zonder dat, met uitzondering van enkele tracks richting het einde van de soundtrack, het echt gaat vervelen. De andere kant van de medaille is echter weer, dat je het ook niet memorabel kunt noemen.

Erg goed zijn de momenten in de tracks ‘what’s a mystic’, ‘abulafia’s path’ en ‘origami’ waarop soloviool op de voorgrond opdoemt om vervolgens weer weg te vagen. Het motief van de viool deed mij een beetje denken aan The Village.

Peter Nashel heeft met deze je-tot-rust-brengende Bee Seoson zeker geen onverdienstelijk werk opgeleverd.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer