Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest


Walt Disney Records (094636801629)
Film | Releasejaar: 2006 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Jack Sparrow6:06
2.The Kraken6:55
3.Davy Jones3:15
4.I've Got My Eye On You2:25
5.Dinner Is Served1:30
6.Tia Dalma3:58
7.Two Hornpipes (Tortuga)1:14
8.A Family Affair3:34
9.Wheel Of Fortune6:45
10.You Look Good Jack5:34
11.Hello Beastie10:15
12.He's A Pirate (Tiesto Remix) (Bonus)7:02
 58:33
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op (Nederlands)

Je kunt er tegenwoordig moeilijk naast kijken, de “bloody pirates” zijn terug.
Jullie weten ongetwijfeld allemaal dat Pirates of the Caribbean – Dead Man’s Chest het vervolg is op het immens populaire (en eigenlijk echt wel goede) Pirates of the Caribbean – The Curse of the Black Pearl. Blijkbaar kon het publiek niet genoeg krijgen van ‘Captain Jack Sparrow’ en de mannen van Disney voldeden ongetwijfeld met veel plezier (en zich waarschijnlijk goed in de handjes wrijvend) aan dit verzoek. Met succes. De film heeft tijdens zijn openingsweekend in de States verschillende records verbroken (welke weet ik niet, ze vinden er altijd wel nieuwe uit), en lijkt ook wereldwijd een gigantisch succes te worden.
Verdiend? Naar mijn bescheiden mening niet, maar ja, wie ben ik. Zo schitterend en origineel ik de eerste film vond, zo ontgoochelend en overbodig vond ik de tweede (en de derde, en de blijkbaar geplande vierde!).
Gelukkig voor jullie gaat het hier echter over de muziek, en dus blijven jullie gespaard van mijn gezaag over al die dingen die me in de film ongelofelijk stoorden, want… ik vind de muziek eigenlijk goed.
Zimmer zal altijd wel voor controverse zorgen. Eigenlijk is het allemaal best ironisch. Bij de meeste filmmuziekliefhebbers is hij niet meteen “mister popular”, terwijl hij bij het grote publiek, denk ik, wel één van de meest bekende (en geliefde?) filmmuziekcomponisten is… Ik houd er me allemaal een beetje uit… Ja, de man gebruikt veel synth en maakte van de filmmuziekindustrie een echte industrie, waarbij filmmuziek voor een deel haar originaliteit verloor (als je dezelfde muziek kunt gebruiken voor een piratenfilm, een Koning Arthur-verhaal, of een gijzeling in Alcatraz, tja, dan onttrek je toch een deel van haar eigenheid…).
Aan de andere kant heeft Zimmer wel filmmuziek meer onder de ruime belangstelling gebracht. En als dat meer liefhebbers oplevert, … Plus, de man kan echt wel met zijn synths werken. Hij weet er toch erg mooie thema’s uit te toveren, misschien niet altijd even goed uitgewerkt, maar ze zitten er wel.
kuchje Goed, daarmee weten jullie natuurlijk nog altijd niet wat ik van de soundtrack vind. Dus… hier komt de bespreking…
(SPOILERS – voor wie de film nog niet gezien zou hebben)

(01) Jack Sparrow
En Zimmer steekt meteen van wal (sorry…) met een nieuw thema voor (anti-)held Jack Sparrow. Het is het best uitgewerkte nieuwe thema. Strijkers brengen zacht een ietwat onnozele melodie, gebaseerd op die vrolijke-piraten-cello-jig uit de eerste film (hier ook kort te horen rond 1’38). Zimmer lijkt vooral het klungelige karakter van het personage te willen benadrukken.
Bij 1’24 klinkt kort het Jack-motief (dat in de eerste film vaak te horen is wanneer hij iets van plan is), gevolgd door die vrolijke-piraten-cello-jig (1’38). Uit deze melodie wordt nu een Jack-actiethema opgebouwd (met hier en daar ook actievarianten op zijn “gewone” thema). Strijkers, sterke synth opwellingen, koperblazers, hier en daar wat sinister koor (vb 5’01) (geeft dan toch wat piratensfeer) ... enfin, weer de typische Zimmer-mix. Maar het werkt. Het is een heerlijk stuk energieke muziek.
De track eindigt (5’17) met een herhaling van het “gewone” Jack-thema, eerst enkel met cello en zachte strijkerbegeleiding, later ook in de actievariant. Een mooie climax.

(02) The Kraken
Ook Davy Jones’ huisdier krijgt zijn eigen thema, en dan nog zo eentje waar je “voor of tegen” bent. Sommigen vinden het fantastisch, anderen gaan gaan lopen van zodra ze de eerste noten horen. Ik zit er (je kunt het wel al raden) ergens tussenin.
Het begin is schitterend. Lage synths en bassen scheppen een onheilspellend “stilte voor de storm”-gevoel dat steeds dringender en dringender wordt. Vanuit de diepte is gevaar op komst. Plotse harde akkoorden (synth en koor) (0’40) maken het ineens veel concreter. De onheilspellende bassen keren echter terug, Het gevaar lijkt even geweken.
Rond 1’18 verschijnt zacht een tweede melodie die vanaf 1’28 verder door het orgel (niet toevallig Davy Jones’ instrument) wordt uitgewerkt, rond 1’50 bijgestaan door de synths en de rest van het orkest.
Bij 2’11 wordt de melodie afgebroken en blijft er enkel een “hartslag” over (verwijzend naar Davy Jones en de kist?).
Hierna krijgen we weer de afwachtende en onheilspellende baslijn.
Vanaf 2’50 begint het (in mijn ogen) fout te gaan. Blijkbaar had Zimmer niet genoeg met twee melodieën voor die octopus. Hier komt hij met nog een derde op de proppen: een beukende, harde track vol dissonanten, met meedogenloze synths en percussie en – hou je vast – gierende elektrische gitaar. Echt zo muziek die voor iedere moderne actiefilm kan gebruikt worden, zo van die stoere “motorrijders” metal. Chaos.
Bij 4’54 verschijnen opnieuw die harde akkoorden van in het begin (om toch nog een soort geheel te hebben).
Rond 6’12 maakt de orgelmelodie ook weer zijn opwachting en de “hartslag”-percussie eindigt de track (dan toch nog in relatieve schoonheid).

(03) Davy Jones
Het derde nieuwe thema is voor slechterik Davy Jones.
Groot was mijn verrassing toen ik dit voor de eerste keer hoorde. Een muziekdoos (!?) speelt zacht het melancholische thema, vanaf 0’36 ook met strijkers en treurende houtblazers. Het klinkt verbazend teder. Zoals we uit de film kunnen opmaken, heeft de sukkelaar uit liefdesverdiet zijn hart uigesneden en het in een kist gestopt (een originele remedie – ik weet niet of het echt helpt of het aan te raden is).
Gelukkig wordt het allemaal net niet te melig want bij 1’13 komen daar ineens het orgel, synth percussie, orkest en koor die het thema veel harder en theatraler brengen (in de film wordt het door Davy Jones zelf op zijn orgel gespeeld).
Toch is het de muziekdoos die uiteindelijk het laatste woord heeft en willens nillens geeft het toch iets breekbaars aan de gevreesde kapitein van de Vliegende Hollander.

(04) I’ve Got My Eye on You
Het begin van de film?
Een sinistere kerkklok, een onheilspelende sfeer. Rond 0’16 horen we een stukje muziek dat ook al in film 1 te horen was toen de nog vervloekte Black Pearl Port Royal binnenvoer.
Dissonante “horror”-strijkers en harde synths bouwen op naar een korte climax. De soldaten van de Oost-Indische Companie komen toen in Port Royal en nemen Will en Elizabeth gevangen? Of is het de korte piratengevangenis-scène in het begin waar die lijken in zee worden geworpen?
Hierna volgt een van mijn favoriete stukjes op de cd: het donkere koorstuk (vanaf 0’51) met een duistere houtblazer (1’11). Het brengt me zo terug naar de attractie in Disneyland...
Vanaf 1’30 verandert de sfeer. Een militaire percussie leidt het hoofdthema uit film 1 in, nu gebracht door een “echt” orkest (waardoor het voller klinkt). Ook nu wordt het gebruikt om Jack Sparrow’s intrede in het verhaal te illustreren. Het doet goed het terug te horen, en jammer genoeg blijft het ook bij deze ene keer. Vanaf 2’05 neemt zijn nieuwe thema het al over. En het is dan ook dat thema dat verder op de cd en in de film gebruikt zal worden om naar het personage te verwijzen.

(05) Dinner is Served
Eén van mijn favoriete tracks die meteen opent met sterke percussie, dramatsche koperblazers, wervelende strijkers en gluterale vocalises – “bestudeerd” primitief. Orlando wordt hier op een stokje naar het kannibalendorp gebracht.
En dan is er ineens die overgang (0’48) (jammer genoeg niet zo in de film). Van het ene uiterste naar het andere. Op deze potsierlijke “humpapa”-wals probeert de Black Pearl crew al zwierend uit die bolvormige gevangenisnetdinges te ontsnappen. Grappig en goed gedaan.

(06) Tia Dalma
Het nummer opent met een harde variant op het spanningsmotief uit film 1. Strijkers herhalen zacht het motief.
Vanaf 0’24 verandert plots het ritme (met sloepjes waadt de crew door een moeras naar de hut van Voodoo-heks Tia Dalma). Rond 0’37 klinken mysterieuze vocalises (het Tia Dalma-thema?), gevolgd (nogal onverwacht) door een speelsere baslijn (1’00).
Na een korte stilte klinkt ineens de trieste muziek uit film 1 (1’35) (te horen wanneer de vervloekte piraten niet langer vervloekt zijn, en zich moeten overgeven aan de Britse soldaten). De muziek zal ook nog verder op de cd (en in de film) te horen zijn, dus misschien ga ik haar best een specifieke naam geven: het afscheid-thema (deze term lijkt het meest de momenten te overkoepelen waarin het thema wordt gebruikt).
Omdat vanaf 2’27 de diepe strijkers een donkere variant op het Davy Jones-thema brengen, gevolgd door een erg Gladiator-klinkende dulcimer, denk ik dat Tia Dalma hier het verhaal van Davy Jones, zijn liefdesverdriet, zijn hart en de kist vertelt.
Let ook even op 2’37: die muziek was ook al in film 1 te horen wanneer Barbossa Elizabeth vertelt over de vloek – een soort vloek-motief dan?
Bij 3’08 klinkt zacht een thema dat ik verdorie niet kan plaatsen. Ik ken het, maar ik weet niet van waar. Enfin, misschien is het een variatie op het Tia Dalma-thema dat er op volgt (met een “hartslag”-baslijn – toeval? Een vriendin beweert dat Tia Dalma Davy Jones’s grote liefde is, vandaar hier dan eventueel de hartslag. Ik vind het nogal vergezocht, maar je weet nooit natuurlijk...).

(07) Two Hornpipes (Tortuga)
Accordeon, fluitjes, viool, ... een heerlijk sfeernummer.
Geen muziek van Zimmer (het is in de film apart gecredit). Het wordt door een klein bandje gespeeld tijdens het gevecht in Tortuga.

(08) A Family Affair
Een duister begin met diepe akkoorden op elektrische gitaar (?). Lage strijkers (0’09) brengen dezelfde melodie die te horen is in Film 1 wanneer Will hoort wat er met zijn vader gebeurd is (het Bootstraps-thema?).
Vanaf 0’30 klinkt ook kort het Davy Jones-thema. Will ontdekt dat zijn vader hoort bij de vervloekte crew van de Vliegende Hollander.
De strijkers worden steeds dringender; er wordt opgebouwd naar een climax (zoals in “Swords Crossed” in film 1, waarin Barbossa Elizabeth vertelt over de gevolgen van de vloek), die eindigt in het thema van de Black Pearl (1’23).
Dramatisch orkest en koor. Allemaal nogal bombastisch.
Rond 1’52 brengen een zacht koor, strijkers en een opvallende viool een variatie op het Afscheid-thema. Het Davy-Jones thema volgt (2’17), eerst heel mooi gebracht door strijkers (in verschillende laagjes) en daarna ook door de muziekdoos en het koor. Het klinkt een beetje als spookmuziek: griezelig en nostalgisch.

(09) Wheel of Fortune
De beste actietrack op het album, in de film te horen tijdens het (veel te lange) gevecht op het wiel.
Verschillende thema’s en melodieën uit zowel de eerste als de tweede film volgen elkaar hier aan sneltempo op.
Van in het begin horen we de basis van Actie-thema 2 (film 1), met daarboven het thema van de Black Pearl (0’12).
Rond 0’27 brengen koperblazers kort een variatie op het hoofdthema uit film 1, gevolgd door actiemuziek, ook uit film 1 (0’38). Harde synths, percussie, hier en daar wat koor, lawaaierig orkest.
Bij 1’06 klinkt Actiethema 1 uit film 1 (opnieuw voor een gevecht tussen Jack en Will, met Norrington er nu ook bij). Het actiethema van Jack Sparrow (1’32) volgt.
Na een korte climax van de strijkers, brengt een cello het Jack-motief (het personage is duidelijk iets van plan – gaat hij er hier vandoor met de kist? Of valt hij hier in die put?)
Vanaf 2’14 verandert de sfeer opnieuw. Strijkers brengen zacht in pizzicato het spannings-motief. Er volgen enkele effecten (2’31) die ook in film 1 al opdoken. Bij 2’43 klinkt opnieuw de muziekdoos, nu samen met dat “spookfluitje” uit film 1 (“Barbossa is Hungry”) die het beiden het Davy Jones-thema brengen.
Na een kort crescendo, volgt opnieuw de harde percussie met nu nog even het orgelthema van de Kraken (3’05).
Rond 3’13 is het de beurt aan de vrolijke-piraten-cello-jig, nu begeleid door het hele orkest. Het Jack Sparrow-actiethema volgt en vanaf 4’10 ook zijn “gewone” thema, af en toe onderbroken door de basis van actiethema 2 (4’21). Het thema wordt verder herhaald en uitgewerkt in verschillende variaties.
Na een korte stilte (5’50) volgt kort actiemuziek uit film 1 (tijdens het gevecht met Barbossa), hier en daar onderbroken door zware bassen (van het Kraken-thema? - 6’01). Naar het einde toe is het weer de basis voor actiethema 2 (6’21) die meer en meer op de voorgrond komt. Strijkers herinneren ons nog even aan Davy Jones (6’27). De track eindigt in spanning.

(10) You Look Good Jack
De track opent met mysterieuze, duistere muziek die wat doet denken aan de Black Pearl muziek uit film 1 (wanneer Elizabeth er “te gast” is). Zalige “spookmuziek”, bijvoorbeeld rond 0’16 die viool en de “spookfluit” en iets later de klavecimbel).
De muziek is vooral onderscore: afwachtende strijkers en koperblazers.
Vanaf 1’13 klinkt zacht het Davy Jones-thema. Toch blijft de muziek verder onderscore, met hier en daar wat griezelige violen (vb 1’49). Komt Bootraps Bill Jack hier vertellen over zijn bloedschuld bij Davy Jones?
Vanaf 2’24 wordt de spanning directer. Steeds sneller en sneller dringen strijkers en percussie zich op. Zenuwachtige muziek. Het komt echter nooit tot een echte climax.
Rond 2’52 wordt de spookmuziek-onderscore herhaald, met ook kort een duidelijke hartslag (verwijzend naar Davy Jones? – 2’58).
Jack lijkt ineens wakker te schieten (3’16), schreeuwt zijn crew wakker en wil zich zo snel mogelijk uit de voeten maken.
Na een korte stilte klinkt ineens onverbiddellijk hard (elektrische gitaar) het vervloekte piraten-thema uit film 1, dat in 3’57 eindigt in gesmoorde stilte.
Vanaf 4’05 brengen diepe strijkers nog even het Davy Jones-thema als laatste waarschuwing, in 4’39 zelfs bijgestaan door een duduk (?). Rond 4’59 klinkt kort de hartslag met in de bassen zacht de aanzet tot het Kraken thema.
De muziek deint onheilspellend uit en eindigt op een dissonantie.

(11) Hello Beastie
Een nogal verrassende laatste track. Geen groots geweld maar vooral veel mijmerende onderscore met dramatische orkestratie (zware strijkers, koor, ...).
Vanaf 0’28 klinken korte aanzetten tot het hoofdthema, maar die worden al snel onderschept door een duister mannenkoor en treurende strijkers. Het is bijna begrafenismuziek, een afscheidselegie die erg dicht ligt bij Zimmer’s werk voor The Da Vinci-code. Elizabeth die Jack hier met handboeien aan de Black Pearl hangt om hem zo aan de Kraken te “voederen”?
Na 3’20 wordt de muziek “heldhaftiger”. Snellere percussie, koperblazers, strijkers, ... het doet me wat denken aan “Chevaliers de Sangrael” uit The Da Vinci Code. De opwelling is van korte duur, want vanaf 4’26 brengen koperblazers en later ook de strijkers traag het afscheid-thema, met een militaire percussie eronder).
Vanaf 5’27 horen we even een klabecimbel (met het thema van de Oost-Indische Companie?) (Brengt Norrington hier het hart naar Lord Beckett?)
Rond 6’32 klinkt een sinistere variant op het hoofdthema, dat steeds duidelijker wordt gebracht. De crew van de Black Pearl brengt een heilsdronk op hun “heldhaftige” kapitein (8’03 – het afscheidsthema).
Strijkers en koperblazers brengen langzaam maar zeker meer hoop in het gezelschap (ze kunnen hem terughalen als ze naar het einde van de wereld varen – 8’53). Het optimisme begint terug te keren (9’32) en onder begeleiding van een wel heel speciale gids (die nu eindelijk van zijn appel kan eten), varen we film 3 tegemoet, op een korte, maar toffe versie van de vrolijke-piraten-cello-jig.

(12) He’s a Pirate
Hier ga ik weinig woorden aan vuilmaken. Vreselijke, compleet overbodige track die ik het liefst van mijn cd zou wissen (nu moet ik altijd naar de cd speler rennen van zodra track 11 is afgelopen).
Ik ben geen DJ Tiësto of trance kenner, maar volgens mij hadden er toch veel “betere” remixes kunnen gemaakt worden in plaats van dit oorverdovend, onsamenhangend geweld dat blijkbaar ergens op een thema van Pirates of the Caribbean is gebaseerd.
Dan had ik liever 7 minuten extra score gehad...

--

The good?
- Een paar erg knappe nieuwe thema’s (en ook hun vrij systematisch gebruik), wat dus zeker een verbetering is in vergelijking met de eerste film waar alles uit dezelfde pot kwam.
- Een verderzetting van de stijl uit film 1, dus als je die goed vond, zul je met deze muziek ook tevreden zijn. Verschillende thema’s komen ook terug, wat altijd leuk is (vind ik).
- Bepaalde tracks zijn erg mooi opgebouwd (zoals “Jack Sparrow” en zelfs “The Kraken”, hoewel het bij deze laatste allemaal wat te veel van het goede is).

The bad?
- Een verderzetting van de stijl uit film 1, dus als je die niet goed vond, vermijd dan ook deze cd.
- De manier waarop de muziek in de film gebruikt is. Tracks zijn vaak volledig in stukjes gekapt.

The ugly?
- De DJ Tiësto remix.

En nu afwachten wat Zimmer voor film 3 in petto heeft.

Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 09/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op (Nederlands)
Hans Zimmer blijft voor mijn toch echt wel dé Pirates componist.
Hij levert ons prachtige thema’s en laat ons weer terug gaan in de film, hij weet de sfeer mooi te omschrijven (met de muziek) en haalt echt alles eruit wat hij wil! Met prachtige strijkers maar soms ook een elektrische gitaar raakt hij me diep en vind ik deze score beter dan de vorige score van Klaus Badelt. Zimmer werkte dan wel mee aan de eerste en maakte zelf de 2e… ondanks dat blijf ik Zimmer toch echt de beste vinden en dat bewijst hij weer met deze pracht score die hij weer heeft neergezet!

Het begint allemaal bij het prachtige stukje werk genaamd: Jack Sparrow.
In deze prachtige suite laat Zimmer ons zien wat hij in huis heeft en dat is niet niks, van strijkers naar elektrische gitaren etc.…De suite is mooi in elkaar gezet naar mijn mening. Het is vooral zo leuk dat je bij de eerste noot al hoort om wie het gaat (Jack Sparrow) en daarom is de titel van deze track ook heel origineel bedacht. Je hoort het thema vaak in de film en in ‘At World’s And’ komt het thema nog zelfs terug tijdens het eindgevecht. En dat betekent veel want ook Badelt had goeie nummers die Zimmer liet terug keren maar deze was toch wel het mooiste. Het begint namelijk heel Sparrow-achtig maar rond de 1:40 minuten slaat het over naar wat mij betreft het mooie gedeelte. En even later komt ook de rest van de strijkers erbij en klinkt het gewoon echt goed in mijn oren. Maar je hoort niet alleen de strijkers, ook de rest van het orkest zoals het slagwerk laat Zimmer goed horen in deze track en ook dat waardeer ik zeker. De score begint naar mijn mening echt héél sterk met dit prachtige nummer en dat was natuurlijk ook de bedoeling. Ik kan wel vertellen dat ik dit nummer heel erg geslaagd vind maar dat komt ook vanwege het ritme wat er alsmaar in blijft zitten en dat is iets wat soms wat ontbrak bij Badelt zijn score.

Maar ondanks deze pracht track is er toch nog 1 thema wat mij meer wist te verassen en dat was dan wel het hoofdmelodietje van de track:’The Kraken’, deze track word mooi opgebouwd en daarna komen de strijkers erin en zorgen ze voor een explosie! Gewoon te mooi naar mijn mening en daarom had ik ‘The Kraken’ ook misschien het beste nummer gevonden maar helaas werd hij ietsjes te druk (wat natuurlijk wel goed bij de film paste) maar voor thuis zet ik dan toch liever ‘Jack Sparrow’ op. The Kraken heeft een leuk melodietje maar de rest er omheen past dan toch beter bij de film dan los. Ondanks dit kleine minpuntje van deze track blijft het toch wel één van de mooiste tracks op deze score en erger ik me opnieuw niet aan de elektrische gitaar die ik in andere scores juist vervelend vind. Hier past hij er erg goed bij moet ik zeggen, ook het slagwerk heeft hier een leuke solo bij en natuurlijk het orgel in het leuke melodietje.

Ik moet wel zeggen dat ik de eerste 2 nummers de beste vind van deze Score, de score begint dus prachtig maar gaat ook niet al te slecht door. De nummers Davy Jones en I’ve got my Eye on You’ zijn natuurlijk ook niet verkeerd. In tegendeel, ze zijn prachtig uitgewerkt…vooral Davy Jones zijn thema vind ik erg mooi gecomponeerd want voor zo’n bruut man denk je toch eerder aan een zwaar of een druk nummer, maar Zimmer hield het bij een zachtaardig nummer die aan het eind wel wat losbarste en dat vind ik wel weer een complimentje voor Zimmer! Hij begint overigens nogal rustig maar naarmate we het eind naderen is dat drukke wel weer verdwenen. I’ve got my Eye on You is natuurlijk ook een geval apart, de track is weer goed in elkaar gezet en past goed los buiten de film zodat ik hem ook lekker thuis kan aanzetten. Maar deze track is toch de eerste tegenvaller want als je het vergelijkt met de vorige 3 tracks die toch echt wel prachtig waren samengesteld valt deze track daar een beetje buiten. Ondanks dat een leuke track die ondanks een klein beetje kritiek van mij zeker niet gemist kan worden in deze score van Zimmer.

Maar we zijn er zeker nog niet, want we hebben nog track 5!
Dit uitroepteken is namelijk zeer verdiend want wat begint deze track toch prachtig, ik kan werkelijk mijn ogen niet geloven…maar net als ik denk dat hij goed begint te worden schakelt die over in een heel ander gedeelte…niet dat ik dat erg vind maar ik had nog wel meer van dat donkere stukje willen horen. Desalniettemin een prachtig stukje werk weer en toch ook wel een grote uitblinker op deze score. Dat kan ik ook zeker wel zeggen van ‘Tia Dalma’ want ook die heeft leuke melodietjes. Ik vind het begin van het nummer overigens wel het beste omdat het zo donker begint…bij de film weet ik dan ook precies dat ze in de bootjes zitten op weg naar haar toe. Een goed nummer die je dus weer terug mee de film in neemt, maar kunnen we dat ook zeggen over de volgende track op deze score? Dat antwoord is helaas ‘nee’ ik vond het nummer wel leuk in de film en misschien toen ik het hoorde maar om het nummer nou op de score te zetten? Ik vind dit dus een beetje een tegenvaller van de score maar gelukkig maakte het nummer hierna alles weer goed want die vond ik wel wat beter. De track begint leuk en ik krijg bij ongeveer 3 minuten echt kippenvel van die prachtige noten die Zimmer had gecomponeerd. Het nummer duurt dan ook niet al te kort en daar hou ik wel van! Het volgde nummer is samen met de eerste 2 tracks een topper, het begint al met een goed tempo en dat loopt steeds meer op! Na nog géén 45 seconde word het nummer al prachtig en hoor je ook weer aanstalten naar het Pirates of the Caribbean Theme, en ja hoor na ongeveer 1 minuut leuke melodietjes en een lekker ritme hoor je die er tussen komen. En na het Pirates Theme gaat het gewoon nog leuk verder met de prachtige compositie van Hans Zimmer die dit nummer echt wist op te fleuren met het oude Thema. Maar dat drukke houd wel op en gaat over in een rustig en mysterieus toontje…dat is geweldig gedaan. Je hoort weer de klanken van Davy Jones maar gelijk daarna gaat Zimmer weer verder met waar hij ook mee begon! Maar ondanks de prachtig gecomponeerde drukte in deze track horen we ook weer iets bekends terug! Want zoals je misschien al hoorde gaan we weer hellemaal terug naar track 1 want ook die keert weer terug in deze track! En ook hoor je het melodietje van:’The Kraken’…kortom echt één van de beste tracks op deze score naar mijn mening. En net zoals track 1 en de andere tracks op deze score blijft er een lekker ritme in zitten en dat vind ik ook altijd wel belangrijk want ik weet nu wel dat Zimmer een goed ritme kan componeren zelfs beter dan John Williams (mijn favoriete componist) en dat zegt wel wat. Dit komt vooral omdat Hans Zimmer het slagwerk veel gebruikt en omdat ik zelf slagwerk bespeel is dit ook geweldig vind om te horen. Maar ook de strijkers zijn prachtig ingestemd op dit nummer, ze passen echt geweldig in dit nummer! En net als je denkt dat het afgelopen is na een korte rust gaat het verder en hoor je weer wat van:’The Kraken’ terug. Kortom een geweldig nummer! Maar het is nog niet afgelopen, want we mogen ook zeker niet:’You Look Good Jack’ en ‘Hello Beastie’ vergeten want dit zijn ook 2 prachtige orkestraties! Maar ze hebben niet (naar mijn mening) de kracht zoals de vorige nummers van de score. Daarom kan ik ook zeker zeggen dat de 2 laatste nummers de wat mindere tracks zijn van de score. Maar ze zijn zeker niet slecht. Ze zijn wel goed alleen als je ze gaat vergelijken met de andere tracks steken die andere daar bovenuit.

Ik zeg overigens steeds wel dat de nummers van Hans Zimmer mooi zijn, en ik had het daarnet over de laatste 2 tracks maar daar bedoel ik niet track 11 & 12 mee. Want track 12 reken ik zeker niet mee! Wat een afgang vond ik dat, zo’n stomme remix zet je toch niet op zo’n geweldige score van Hans Zimmer. Het nummer verpest een beetje de leuke en gezellige Pirates sfeer en dat vind ik nogal jammer. Maar ik baseer mijn score dan ook echt op de tracks van Zimmer en niet op dat onnozele nummertje die er toevallig ook tussen staat. Het uiteindelijke cijfer wat ik ga geven voor deze compositie van Zimmer is een 9. Want ik vind deze compositie wel prachtig maar toen ik de score van Pirates of the Caribbean III hoorde…toen viel mijn mond pas echt open van verbazing! Ik vind de score van Pirates of the Caribbean III echt de mooiste en deze ook wel maar om dan het zelfde cijfer te geven als Pirates III? Dat vond ik niet echt eerlijk en vandaar mijn 9 wat natuurlijk ook een pracht cijfer is. Wat ik overigens niet kan begrijpen zijn die slechte kritieken van mensen op deze score terwijl ze Klaus Badelt zijn score juist hoog de lucht in prijzen. Want ik vind dat Zimmer de thema’s mooier maakt en beter uitwerkt. Met betere en duidelijkere instrumenten, maar ieder heeft natuurlijk zijn eigen mening en die mag hij of zij dan wel zelf behouden. Conclusie, een prachtige Score die net wat minder is dan Pirates of the Caribbean III maar die wel pracht thema’s heeft. De mooiste tracks zijn toch echt wel:’1,2 & 9. En 9 is natuurlijk helemaal leuk omdat er stukken tussen zitten (melodietjes inzitten) van de eerste 2 tracks. Naar mijn mening heeft Zimmer zichzelf weer overtroffen met zo’n pracht album en geef ik hem weer een complimentje want ik vind hem steeds beter worden!
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Davey Jones: Let no joyful voice be heard! Let no man look up at the sky with hope! And let this day be cursed by we who ready to wake... the Kraken!
'Bootstrap' Bill Turner: No!

We schrijven 2006, het tweede deel van “Pirates Of The Caribbean” wordt op de mensheid losgelaten. De ondertitel luid “Dead Man’s Chest”, misschien wat een lugubere titel, maar het past perfect bij deze prachtige film. Want “Pirates Of the Caribbean: Dead Man’s Chest” overtreft in mijn opinie zelfs zijn voorhanger. Twee woorden zijn daarvoor verantwoordelijk. Namelijk Bill Nighy. Hij heeft perfect gestalte aan één van de meest iconische personages van de recente filmgeschiedenis.
In dit tweede deel wordt de trouwpartij van Will & Elizabeth bruut verstoord door Lord Cutler Beckett, die hen beide arresteert, omdat zij Captain Jack Sparrow hebben helpen ontsnappen. Dit zet een avontuur in gang dat vertrek bij kannibaliserende stammen, tot een voodoovrouw tot het zoeken van de befaamde Dead Man’s Chest waar het hart van Davy Jones in thuis hoort.

Alle oude getrouwen zijn terug van de partij. Regisseur Gore Verbinski. De ster van de show Johnny Depp, Keira Knightley, Orlando Bloom en Johnathan Pryce zijn ook terug van de partij. Maar zoals eerder beschreven is het toch wel Bill Nighy die de show steelt van deze film. Wie ook de show steelt in de film is Hans Zimmer. Nadat hij het eerste werk had uitbesteed aan Klaus Badelt, vond Zimmer nu wel de tijd om het stuurwiel over te nemen voor de muziek. (Vergeef mij mijn kleine flauwe woordspeling, ik kon het niet laten  )

Wat voornamelijk opvalt aan dit tweede deel is de volheid ervan. Als je een lijn trekt doorheen de eerste drie delen kan je alleen maar concluderen dat er een positieve evolutie in de orkestratie zit. Waar deel één pure synthesizer was, is dit tweede deel al iets symfonischer, maar de orkestrale pracht komt pas in deel drie.
Wat ook opvalt aan deze cd is dat het veel meer aan elkaar hangt. Aan dit project is met veel liefde en (vooral) veel tijd gewerkt, en dat hoor je onmiddellijk. Want waar de muziek van de film onsamenhangend was, vangt Zimmer dit op met de meeste thema’s van de eerste film samen te vatten in het thema van Jack Sparrow. Het thema wordt gespeeld door de cello en het past meer dan perfect bij onze geliefde Captain Jack. Het thema is opgebouwd uit drie delen. Het eerste deel is volledig van de hand van ZImmer en zoals gezegd wordt het gespeeld door de cello door Martin Tillman als ik mij niet vergis. De onderliggende cello’s komen meer naar de voorgrond, en na een intermezzo van de blazers, krijgen we de jig te horen van deel één. Alleen heeft Zimmer het einde wat aangepast, maar in de positieve manier. Je zult horen dat het orkest alsmaar meer en meer op de voorgrond zal treden, en de cello op de achtergrond. De track bouwt op naar een climax van jewelste, maar laat nog even op zich wachten. Maar wanneer de climax wordt aangegeven door ronddravende strijkers die alsmaar luider en sneller gaan spelen, dan gaan je haartjes naar omhoog. En dan is de climax nog niet gearriveerd. Wanneer je die climax hoort, dan kan je maar één ding zeggen: Yup, Zimmer does it again.

Op naar het volgende thema: The Kraken. Bij het thema van The Kraken komen de synthesizers terug meer op de voorgrond. Ook dit thema bestaat uit drie delen. Eerst hoor je het motief dat voor de dreiging van het beest staat. In de film wordt dit gespeeld als er over de kraken hoort, maar je hem niet ziet. De spanning laait op in de muziek, en dan komt het. Hét thema van de kraken. Gecontroleerde chaos, zoals we dat gewoon zijn van de Duitse componist. Het is een druk thema, en het koor hoor je op de achtergrond prachtig zingen. Nu tijd voor het derde deel van het thema. Het deel dat door het orgel wordt gespeeld. Het orgel is natuurlijk de link met Davy Jones. Dit deel van het thema wordt gebruikt als de Kraken, de genadeslag geeft en het schip naar de bodem van de zee trekt. Er zit een blije toets in de muziek, alsof Jones blij dat er weer een schip is gekelderd. Ik kan mij voorstellen dat sommige luisteraars, dit thema een beetje té veel van het goede vinden. Ja, het is chaos en druk bezet, maar het is o zo prachtig te aanhoren.
We hebben al het thema van Jack en de kraken gehad. Maar het mooiste thema moet nog komen. Namelijk Davy Jones. Ik ga direct met de deur in huis vallen. Dit vind ik hét beste thema van de franchise. Ik ga je direct uitleggen waarom. Davy Jones is in de film het meest complexe personage, en dat hoor je in de muziek. Het thema begint met een muziekdoosje, die de vrij emotionele melodie speelt. Het orkest komt erbij, en op de achtergrond hoor je heel zachtjes het koor. Langzamerhand zal het orkest de bovenhand nemen, en dan komt het instrument van Jones erbij: het orgel. Hier klinkt het thema agressief en toch blijft die emotionele ondergrond er. En dat vind ik zo prachtig aan deze melodie. Het kan zacht en teder zijn, maar ook agressief en kwaadaardig, nochtans het over dezelfde melodie gaat. Pure klasse van Hans Zimmer.

Dit waren de suites van de meest belangrijke nieuwe thema’s, maar er zijn er nog dames en heren. Nog twee zelfs. Het eerste is van Tia Dalma, voor het eerst te horen in de gelijknamige track. Het is een mysterieus thema dat goed past bij het mysterieuze personage. Ook wordt de link naar het thema van Davy Jones gelegd, wat je gedurende de derde film ten volle zal begrijpen. Ook slechterik Cutler Beckett krijgt zijn eigen thema. Tijdens de film is dit veel te horen, op de cd krijg je het slechts éénmalig te horen in “Hello Beastie”

Ook de piratensfeer maakt zijn opwachting op deze cd. “Two Hornpipes” is de piratenmuziek waarop we allemaal gewacht hebben. Een prachtige jig, gespeeld door voornamelijk de violen, ondersteund door de accordeon. Aan actiemuziek is er hier ook geen gebrek. We hebben “Jack Sparrow” en “The Kraken” al gehad, maar de actietrack is “Wheel Of Fortune”. (Hilarische titel, vind je niet?). Hier combineert Zimmer zijn oude en nieuwe thematiek in een prachtige actietrack die je van je stoel zal wegblazen. Geloof mij maar.
Zimmer zou Zimmer niet zijn, moest hij niet een paar van zijn oude thema’s terug bovenhalen. En dat doet hij ook bij Dead Man’s Chest. Ik ga deze niet beschrijven, want volgens mij is de nieuwe muziek toch belangrijker dan de oude hergebruikte muziek.

Tot nu toe ben ik heel positief geweest over deze score, en dat ben ik ook over deze fantastische muziek. Maar waar ik mij alsmaar meer en meer aan erger, zijn die verschrikkelijke, degoutante, onluisterbare remixes die ze op de cd branden. Alsof Hans Zimmer, zijn geniale melodieën graag kapot ziet gaan door één of anderen paljas die er een technonummer van wilt maken. We kunnen het wel skippen, maar toch is het een schande dat de platenmaatschappijen het alsmaar belangrijker vinden dat er een remix opstaat. Zoals Homer Simpson het zou zeggen: For shame.

Conclusie
Dit tweede deel van de Pirates is een zichtbare verbetering ten opzichte van het eerste deel. De thema’s zijn beter, de orkestratie zit beter in elkaar, en alles is een meer samenhangend geheel. Al staan er wel een paar nietszeggende tracks op de score zoals “You Look Good Jack” en “Hello Beastie” en de verschrikkelijke remix. Dat kost de score één punt, maar een welverdiende 9 is op zijn plaats voor Hans ‘Long John’ Zimmer.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 09/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op (Nederlands)
Hans Zimmer heeft zich geamuseerd, dat is overduidelijk. 2006 lijkt dan ook weer in de wereld van de filmmuziek het jaar te zijn van Hans Zimmer met scores voor blockbusters als The Da Vinci Code, Poseidon van Klaus Badelt die een duidelijke MediaVentures/Remote Control Productions/Zimmer-stempel heeft meegekregen (zonde voor Badelt dat hij nog steeds z’n eigen stem niet heeft gevonden.) en dan het (commerciële) hoogtepunt van het jaar, Pirates Of the Caribbean 2.

Om het eerst algemeen te houden kan ik zeggen dat er enkele pregnante verschillen zijn met de score van z’n voorganger uit deze Pirates of the Caribbean-trilogie: Zo is er voornamelijk maar één naam aan deze score verbonden, dat in tegenstelling tot de vorige score waar hij voor de buitenwereld door klaus Badelt werd gecomponeerd, maar die een batterij van “hulpcomponisten” had om uiteindelijk een compilatie van zowat de bekendere werken van Zimmer uit het verleden te krijgen, zij het wat aangepast en in een geheel gegoten, wat op zich erg geslaagd en erg leuk was, maar anderzijds ook teleurgesteld voor fans die er veel meer van hadden verwacht.

Fans van Zimmer terwille van z’n originaliteit in scores als Black hawk Down & The Weather Man moeten nu ook weer teleurgesteld worden want veel pure originaliteit komt er niet aan te pas, en de sound is duidelijk familie van de vorige score; al is het grootste verschil de afwisseling en diversheid. Waar de vorige score quasi non-stop actie was en constant dezelfde MV-Sound, zijn er hier ten eerste maar enkele thema’s die terugkomen; waaronder het “He’s a Gladiator.. eh Pirate”-thema, en het Cello-motiefje van Jack Sparrow (gelukkig, aangezien ik dit uiteindelijk toch wel het leukste element vond uit de vorige score). Om even dieper in te gaan op de diversiteit: daar bedoel ik de instrumentatie mee; het klinkt allemaal wel veel zuiverder, “minder cheap”, en dieper uitgewerkt; en er is veel afwisseling qua sfeerweergave. Er zit oa ook een source-music-stukje bij wat érg aangenaam is als afwisseling. Het is een soort Iers Jig-nummer, en erg sfeervol. Ik heb ’t hier over ’t nummer “Two Hornpipes (Tortuga)” Hier kan ongetwijfeld meer over verteld worden als de film uit is in de bioscoop.

Het album opent met “Jack Sparrow”, een welkome terugkeer van het cello-motiefje, maar hier verder uitgewerkt zodat je veel meer van een thema kan spreken dan enkel een motiefje (en ’t is ook duidelijk dat het hier wordt aangeduid als hét thema van Jack Sparrow), voorgegaan door een “proloogje” van een minuut. Wat vooral fijn is; is dat het duidelijker is uitgewerkt in een soort Concert-suite vorm en dus dankbaarder om te laten uitvoeren in een uiteindelijk Concert (moest dat gebeuren). Het barst hier uiteindelijk helemaal open om dan kort ook een nieuw thema te laten voorstellen; duidelijk een “Evil-thema”, dat me, ironisch, erg hard doet denken aan de muziek van de spelletjesserie “Monkey Island” (waaraan heel het Pirates of the Caribbean-concept me altijd heel hard moest laten denken).

Een ander hoogtepunt van het album is de 2de track “The Kraken”. Hier wordt een nieuw personage voorgesteld, een soort mythologisch zeemonster (en eveneens de naam van een bekend gedicht van Alfred Tennyson), het is een erg duidelijk en pregnant thema (weer zo’n 'kwaadaardig' thema) dat op andere plaatsen verschillende keren terugkomt. Wat erg fijn is (als klassieke muziekliefhebber) is dat Zimmer zich hier erg duidelijk heeft laten inspirerern door de Toccata en Fuga van J.S. Bach voor Orgel; ook hier wordt Kerkorgel gebruikt in het uiteindelijke thema van het personage; op z’n minst een originele orkestratie te noemen; zeker als je weet dat het een combinatie is van symfonisch orkest met Contrabas, bas- en subtiel elektrische gitaar toegevoegd zonder ooit té te worden (zoals het bij Trevor Rabin wél vaak dat geval is). Het doet op een manier ook wel denken aan de score van Con Air van Mark Mancina & Trevor Rabin. Wat ook nog fascinerend is om op te merken; is dat de harmonische achtergrond van het uiteindelijke thema exact hetzelfde is als die van Molossus uit Batman begins.

Het eerste rustpunt wordt bereikt in de 3de track, genaamd “Davy Jones”; beginnend met een typische “muziekdoos” met een rustig “simpel” maar droevig themaatje. Ook hier blijkt wederom dat Hans Zimmer toch wel wat kennis moet hebben van de klassieke muziek, aangezien het quasi net dezelfde thematiek is als de opening van het Requiem van Antonio Salieri. Het orkest neemt dit over, maar het rustieke gaat al snel over in een bombastische sfeer; om uiteindelijk terug te eindigen met dat waarmee begonnen was.

Een volgend hoogtepunt alweer is dan de 5de track; “Dinner is served”. Het begint erg indrukwekkend met erg veel slagwerk en het thema uit de vorige score van Barbossa & zijn piraten; wat doet vermoeden dat dit personnage ook weer terugkeert; inclusief subtiele “solozang”; om uiteindelijk terecht te komen.. in een ludiek Strauss-achtig walsje (wat op z’n minst vrij onverwacht is). Hoe meer we dan vorderen in het album; hoe meer thema’s we uit de vorige score tegengekomen; vermengd met nieuwe thematiek uit dit album. Hét hoogtepunt (het zijn er nogal wat ^^) qua vermening van alle thematiek is te vinden in “Wheel in Fortune”; duidelijk een soort “final battle-track' die op zich wel de moeite is maar na alle vorig muzikaal geweld mss niet meer zo indrukwekkend zou kunnen overkomen. Eindigen wordt er gedaan in schoonheid met een laatste rustige track, die echter duidelijk laat aanvoelen dat er nog een vervolg zit aan te komen.

Met een relatief korte duur is het voor vele filmmuziek-liefhebbers niet dankbaar om dan ook nog ‘ns als laatste track een Remix door Tiësto van “He”s a Pirate” erbij toe te voegen die 7 minuten lang duurt. Echter wil ik hier niet de cultuurpessimist uithangen; als extra’tje vind ik het wel degelijk geslaagd, Tiësto mag z’n status mss wat verloren zijn nu uitgekomen is dat hij veel van z’n muziek niet eens zelf schrijft; maar deze remix mag er in ieder geval wel zijn. (Het had veel slechter kunnen aflopen)

Het had allemaal misschien nog wat beter en diepgaander kunnen worden, maar het blijft uiteindelijk muziek die moet dienen voor een film. En als filmmuziek voor zulk een film (ook al heeft niemand hem al gezien) zou geen enkele andere muziek beter kunnen passen als deze.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Edmund Meinerts, ingevoerd op (Engels)
Hans Zimmer's score for Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl - somewhat erroneously labeled as Klaus Badelt's on the CD cover, as the score was really a coproduction of Zimmer, Badelt and a sizeable committee of ghostwriters - generated a lot of controversy. On the one hand, it rivaled Titanic and Gladiator in terms of overall popularity. On the other, most film music fans grilled it for being one of the worst Media Ventures half-orchestral messes of all time (and yearned for Alan Silvestri's rejected score). I find myself treading somewhat of a middle ground, admitting PotC 1 to be a fun album, but also being irritated by its obviously synthetic, derivative and very noisy nature.

One of the biggest problems with PotC 1 is that Zimmer tried to impose music for contemporary action flicks (The Rock, The Peacemaker etc.) on a film set in the 17th century - and he didn't insert any of the classic, adventurous, swashbuckling flair that Silvestri (if The Mummy Returns is anything to go by) definitely would have. Dead Man's Chest, at least, attempts in part to correct that ill.

Whereas the thematic work in the first score was haphazard at best, with memorable theme after another being flung at the watcher with seemingly complete disregard for the action onscreen, Zimmer attempts to bring in some leitmotifs here, most notably a theme for Jack Sparrow that is first performed on cello over a drunken, staggering waltz-like accompaniment. It's an excellent emulation of the character's off-kilter nature. The first track, "Jack Sparrow," introduces this theme before lapsing into a bold action suite that defecates on any of PotC 1's action music from a great height.

The second track is "The Kraken", and it's a controversial cue at worst, and an excellent one at best. It introduces a shadowy organ theme to represent the deep-sea monster, an intelligent move, and nobody can deny that the theme - bizarrely reminiscent of the famous Toccata and Fugue in D Minor by Johann Sebastian Bach - sounds great and truly epic when it's handed over to the entire ensemble. However, there will always be dissenting voices arguing that Zimmer's clear use of electric guitars in this track (despite Zimmer's fervent denial of ever using the instrument) are, again, ill-suited for a 17th-century period movie. Like "Jack Sparrow", though, "The Kraken" is several notches above any of PotC 1's action music.

"Davy Jones" introduces the third major theme of this score, representing Guess Who. It's not groundbreaking in terms of the notes used, but its orchestration - first quietly on music box, then on loud organ with a thumping heartbeat below - is an unexpected breath of fresh air into the stale PotC/Bruckheimer room. This thumping heartbeat makes several subtle reprises throughout the score, and anybody who has seen the movie will know that it makes sense in context.

The middle section of this album is strangely disjunct. "I've Got My Eye On You" hails back to The Peacemaker in terms of churning electronics and male choirs, before lapsing into the memorable theme that accompanied Jack's entrance in PotC 1 ("Medallion Calls"). "Dinner is Served" is another attempt by Zimmer to think outside PotC 1's very narrow box, and incorporates tribal chanting and drums before lapsing into a full-blown, straight-laced Straussian waltz for comedic effect.

"Tia Dalma" is a bit conversational, but still interesting, and combines a sombre choral theme from PotC 1 ("Underwater March", used as Barbossa's death theme) with Davy Jones' music box. Yes, this is Hans Zimmer telling us that he is scoring a franchise, and that he actually CAN be a clever film scorer (despite what the traditionalists say). This cue gives us no less than two important story clues (SPOILER!): firstly, that Barbossa just might be hanging around Tia Dalma's place, and secondly, that Tia Dalma and Davy Jones are linked, too.

"Two Hornpipes (Tortuga)" is another leap in genre - it's a fiddle-dominated jig that one would expect to hear on the original Disneyland ride (so don't tell me there's no swashbuckle in these scores, Mr. Christian Clemmenson!!!) "A Family Affair" is a rather weak cue, offering a few conversationally sombre statements of Davy Jones' theme. "Wheel of Fortune" is another exciting six-minute action cue, but is also largely redundant as it mainly reprises material from "Jack Sparrow" and PotC 1.

"You Look Good, Jack" is a misstep of a cue, taking the worst of the plodding, conversational music from this score and combining it with the more dissonant and irritating electric-guitar-driven sections of PotC 1 ("Swords Crossed").

"Hello Beastie" is a rather bizarre and extremely lengthy cue that covers the film's climax. It turns away from the pounding action music that has dominated the Pirates scores so far, and towards a slower, more (melo)dramatic style introduced in Zimmer's epic scores (Gladiator, The Last Samurai, King Arthur and, just before this, The Da Vinci Code). Unfortunately, Zimmer collectors will have spotted it instantly - the first three minutes of "Hello Beastie" are identical, or as good as, to the last three of "Do You Think I'm Saxon?" from King Arthur. This isn't the usual Zimmer similarity - this is copying on a James Horner level, and worse. There is one section in the middle of the cue that is quite strong, an ostinato-driven, dramatic statement of Sparrow's new theme - then the cue sort of fizzles out, a bit disappointingly, with some of the sombre music from PotC 1.

As for the "Tiësto Remix" of He's a Pirate, forget it. I won't even talk about that unbelievably irritating seven-minute waste of album space.

So, how do I sum up this score? It starts strongly and pretty much careens downhill from there. There are moments here and there where Zimmer's scoring intelligence shines through in a subtle way that shows us he has a Big Plan in store for this franchise, and especially its third installment (Pirates of the Caribbean: At World's End ). But a lot of it is mundane, or plagued by poor choices on Zimmer's part. Therefore, it is slightly stronger than its predecessor, but not by much.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 05/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
Zimmer en Bruckheimer slaan de handen weer in elkaar voor Disney's uit de hand gelopen filmadaptie van een populaire attractie uit het Disneyland themapark. Het is niet de eerste keer dat componist en regisseur samen werken en toegeven; Bruckheimers invloed op muzikaal vlak is niet altijd even om naar huis te schrijven geweest.'Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest' is daar geen uitzondering op. Zimmer blijft trouw aan zijn overbekende stijl van 'The Rock' en 'The Peacemaker', scores die toenertijd hun impact op het grote publiek niet hebben gemist, maar dat was wel zo'n goede 10 jaar geleden en Zimmer, die de trend blijft voortzetten gevolgd door een garde medecomponisten van multinational Media Ventures, weet niet meer te verrassen. 'Dead Man's Chest' is opnieuw een povere mix uit het archief geworden en kan weinig inspireren.

Let wel, Zimmer is nog steeds een goede componist en verraste vriend en vijand vorig jaar met "Spanglish" en "Laura's Stern", twee soundtracks die een geheel nieuwe stijl aankondigden, een stijl die meer ingetogen maar vooral origineel en fijngevoeligheid uitstraalde. Deze fijngevoeligheid is ver te zoeken op deze cd. 'Jack Sparrow' is wel een mooie reprise van de beste melodieën uit de eerste film met een aangename "Uematsu-aans" crescendo in het midden maar dient meer als lapmiddel tussen de twee producties. Er is wel een mooie cello door Martin Tillman maar deze is wel erg plat gemixt. 'Kraken' is dan weer een nummer dat trilt en beeft op zijn vervelende percussie en synthesizerritmes met gedempte strijkers, een orgel die ergens wil doorbreken maar in de kiem wordt gesmoord door bekende loops van percussie en een koor dat vaag op de achtergrond ergens iets uitschreeuwd maar enkel een flarde betekend van een grootse Zimmer. Frustrerend en ongelofelijk saai met fake-elektrische gitaar en zeven minuten (ge)rommel dat eindigt in een clichématig zwaar thema voor het orgel, de blazers en een hartbeat-achtig gebonk.

Gelukkig breekt "Davy Jones" de tendens maar een muziekbox is wel erg "done" dezerdagen. Er is wel een mooie opbouw van het orkest met strijkers en zachte blazers in de eerste minuut. Dan lanceert Zimmer zijn orgel weer dat verdacht veel op de muziek van "Kingdom Hearts" lijkt. Uiteindelijk blijkt het thema bombastisch en herkenbaar te zijn en ook al is de percussie weer overdreven zwaar dat het nummer meer pompeus dan avontuurlijk maakt, is het toch één van de beste pogingen van Zimmer op dit album. "I've Got My Eye On You" begint met een wel erg "Gladiatoresque" muziekstuk dat thriller en suspense muziek wil poneren, maar daar niet echt in lukt. Het zijn opnieuw de zware mannenstemmen waarmee Zimmer zijn stempel drukt op deze compositie of beter gezegd knip-en-plakwerk. 'Diner Is Served' heeft een vrouwenstem die aan de 'dreigende' mannenstemmen wordt toegevoegd waardoor de kannibalen in de film worden voorgesteld. Uiteindelijk wordt de track door Zimmer naar een humoristische waltz-ritme opgevoerd. Vermoeiend maar wel een aangename verpozing van de zware actie die in "Tia Dalma" klaar staat. Dit nummer is dan weer een rip-off van "The Peacemaker" maar weet door zijn trage opbouw toch te intrigeren. (Dat ik dit durf schrijven.) Het "Davy Jones"-thema wordt mooi ingevoegd en zorgt voor een mooi geheel ook al klinkt de melodieprogressie zo overbekend.

"Two Hornpipes" is eindelijk de piratenmuziek waarop we zitten te wachten. Effectief, slim en koddig; iets waar Badelt in zijn vorige soundtrack te weinig aandacht voor had. "A Family Affair" is een vreselijk nummer op vlak van instrumentatie. Vermoeidende percussie die alles overheerst; zelfs koor en strijkers. Zimmer wil een aangrijpende sfeer aanmaken, maar mislukt flagrant in zijn poging om emotioneel te zijn. De cliché cello, de boertige melodie; het komt 'Dead Man's Chest' zeker niet tengoede. "Wheel of Fortune" is al iets beter en brengt een zekere spanning, maar knakt uiteindelijk onder zijn foeilelijke opbouw en te overdreven percussie met een hoog 'The Rock'-gehalte, inclusief reprise van het "Jack-Sparrow"-thema. Na zes minuten ben je gek gedraaid. "You Look Good Jack" is opnieuw suspense muziek met een grote knipoog naar 'The Rock'. zucht Jawel, opnieuw. Zware elektrische gitaren, oorverdovende percussie. Van hetzelfde laken een broek als de vorige nummers. De soundtrack eindigt met "Hello Beastie" met een mooi strijkersintermezzo die wat heldhaftig overkomt aan het begin van track en dreigende mannenstemmen die uit "crimson tide" zijn gehapt. Hte nummer komt niet echt tot een hoogtepunt en sluit de soundtrack matig af.

Zimmer ontgoochelt, heeft zijn mooie momenten maar verdrinkt in zijn eigen hoogmoed. "Pirates of the Caribbean" is een franchise met een wrange nasmaak. Natuurlijk kan je poneren dat componisten als Horner al te vaak aan rip-off doen, maar Zimmer is nu al 10 jaar actief en weet maar weinig originaliteit in zijn werk te brengen, laat staan afwisseling. Verder lijden zijn schrijfselen aan chronische overbelasting van keyboards en percussie. Zimmer bewees dat hij beter kan, maar het is zeker niet met deze soundtrack. De vijf verdient hij om zijn kleine subtiele wenken die ontbraken in "The Curse of the Black Pearl" en zijn toevoeging van koor en echte cello. Verder is deze soundtrack een commercieel gedrocht dat zijn waarde totaal verliest met de vreselijke 7 minuten durende remix van Tiësto. Je wilt een onuitwisbare kras op de cd maken als je deze hoort. Sorry Disney, think again.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
'Pirates of the Caribbean: 2', het was te verwachten dat Zimmer dit keer wél de score op zijn naam kreeg, en natuurlijk. De 'Tiesto' track staat nog onder naam van Badelt waardoor veel POTC (niet filmmuziek) fans dachten dat ook voor deze film Badelt de man was en verbaasden zich bij het lezen van de aftiteling. Een heel nieuw thema heeft Zimmer erin gebracht en tevens wat variaties op de oudere thema's

'Jack Sparrow' begint met een vrolijke jig die we nog kennen van de eerste POTC film. Ditmaal klinkt het wat overtuigender dan bij de Badelt score. Het thema wordt helemaal uitgewerkt nadat bij 1.36 er even rust was, langzaam wordt de track wat drukker en bombastischer. Zimmer beschrijft hier goed Jacks innerlijk (haha). De track is gebasseerd op de piraten jig en de Jack jig(0nderandere te horen bij 'Fog Bound' bij POTC 1) Bij 5.18 keert de rust weer terug(Jack-jig), zoals het nummer begon.

De volgende track 'The Kraken' is gelijk het nieuwe thema (en duisterste) thema van deze soundtrack. De track wordt al gouw bombastisch (0.41). Bij 50 seconden helpt een mannenkoor voor extra overtuiging. Als de rust terug is gekeerd horen we wat van het orgelspel 'van Davy Jones'. Eerst nog 'vanuit de zee' en later wordt dit wordt ook bombastisch (1.50). De track gaat verder meet een heel eigen thema. Het thema komt terug als 'The Kraken tevoorschijn komt, bij De vliegende Hollander of bij de bemanning van 'Davy Jones'. Steeds horen we weer opnieuw na de dreiging de track helemaal losgaan (het is goed mis)! Bij 6.13 komt het orgelspel van 'Davy Jones' weer terug. 'Davy Jones', de derde track zie ik niet als een nieuw thema, aangezien zijn orgelspel ook al in de vorige track voorkwam. De track begint heel rustig met een klokkenspel, die verwijst naar het klokkenspel bij het orgel van Davy Jones. Bij 1.13 horen we dan ook dit orgel. Het thema bouwt zich verder op, bij 1.39 wordt het bombastischer, niet veel later wordt het nog drukker. Bij 2.36 komt het klokkenspel weer terug.

'I’ve Got My Eye on You' Dit thema kwam al voor in de eerste film. Het is direct dreigend. Ik moet even nadenken wanneer het zich afspeelt in de film. Aan het begin of op het eiland van de kannibalen. Bij 1.32 komt één van de hoofdthema's van de vorige film weer terug( bij 'Black Pearl' en die tracks) Na dit thema is de track afgelopen en gaan we naar de track die zeker weten voorkomt bij het kannibalen eiland: 'Dinner is Served'. In deze scène vond ik veel te weinig muziek zitten, aangezien een groot stuk van de track besteed is aan de bottenkooi. Zimmer mocht meer muziek maken voor deze scène en de track mocht dan ook wel 3 minuten duren. De track begint met harde slagen en wat schreeuwende thema, maar gaat over in de bottenkooi scène (0.48)(hahaha)

'Tia Dalma' begint uitbundig (het théma kwam ook voor in de eerste film), de rust keert wel terug en we horen 0.38 een vrouw iets schreeuwen/zingen. De rest van de track is een underscore, er gebeurd weinig. We horen het dramatische thema dat we ook aan het eind van de film horen heel zacht. (dit hoor je altijd als Jack bij Tia Dalma komt) ‘Two horpines’ is een echte piratentrack met een gitaar, viool en accordeon, erg vrolijk en sfeervol. ‘A Family Affair’ is een hele duistere track. Will ontmoet zijn vader (vandaar de titel) en Bill moet zijn zoon zweepslagen geven, waardoor de track drukker en dramatischer wordt(1.23), hierna keert de rust terug. We horen het thema waarover ik het had bij de Tia Dalma track, ook het ‘Davy Jones’ thema komt terug.

Nu mijn favoriet: ‘Wheel of Fortune’. De track begint direct opbouwend, er komen veel thema’s in voor zoals die van Jack, van The Kraken, Davy Jones en voor het tweede keer in de film( eerste keer op cd) komt het ‘He’s a pirate’ thema terug (1.06). Als er gevochten wordt op het wiel horen we nog veel thema’s uit de vorige film. Bij 2.13 keert de rust terug: Jack is iets van plan met de sleutel maar de bemanning van Davy Jones komt eraan. Bij 2.58 komt de actiemuziek weer terug gevolgd door het Jack thema, natuurlijk is hij weer iets van plan.(haha) Bij 5.20 is er even een stilte, gevolgd door nieuwe actiemuziek en het ‘Kraken’ thema. ‘You Look Good Jack’ begint heel rustig en duister. Bij 2.29 komt er wat dreiging, maar de track blijft rustig. Het ‘The Kraken’ thema lijkt terug te komen, maar bij 3.16 komt er weer actiemuziek(volgens mij kwam deze nog niet voor in film 1) De actiemuziek bij 3.46 komt wel van de eerste film, maar vind ik erg mislukt. De elektrische gitaar doet niet veel goeds. Bij 3.57 keert de rust weer terug, de track bouwt zich weer opnieuw op. De track eindigt spannend en duister.

‘Hello Beastie’ speelt zich af in de laatste 10 minuten van de film. Jack gaat dood en zijn bemanning moet afscheid nemen. De muziek is natuurlijk erg dramatisch. Rondom 3.50 horen we een heldenthema(The Kraken verslind the Black Pearl) Het thema waarover ik het had bij Tia Dalma komt terug, want de bemanning gaat ook naar Tia Dalma. Tia Dalma vraagt of ze naar het einde van de wereld zouden willen varen voor Jack, iedereen zegt ja. Tia Dalma gaat hun nieuwe kapitein voorstellen, de muziek wordt dreigender. En wie is het? Barbossa! De track eindigt met een thema uit de vorige film en heeft eigenlijk ene open einde, zoals bij de film.

Een aardige soundtrack, waarin Hans Zimmer zijn thema's verbetert en rekening houdt met een (muzikaal beter) vervolg.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Michiel Vaernewijck, ingevoerd op (Nederlands)
Nadat Pirates: The Curse of the Black Pearl de zeilen hees en hopen geld aan wal bracht kon een sequel natuurlijk niet uitblijven. Deze sequel, Dead Man's Chest genaamd, bracht meer geld in het laatje dan zijn voorganger. Dit bracht de film zowat nek aan nek met The Return of the King, de derde en laatste film van Peter Jacksons Lord of the Rings-trilogie. Ze mogen dan wel allebei even grote successen hebben geboekt, qua niveau (zowel in muziek als in film) zijn het 'good and evil'. Een bespreking van de filmmuziek van Pirates of the Caribbean: Dead Mans Chest.

Hans Zimmer schenkt ook voor de tweede keer zijn bijdrage aan de capriolen van Jack Sparrow en kornuiten. Sequels hebben de gewoonte altijd stukken slechter uit te draaien dan hun voorganger (behalve de Bourne-serie) en dat is hier geen uitzondering. Waar Zimmer in het eerste deel veilig aan boord werd gehesen raakt hij nu met zijn enkel lichtjes klem te zitten in het scheepstouw.

We steken meteen van wal met het aangename Jack Sparrow-thema, een volledig nieuw thema met dezelfde cello waarmee Sparrow in deel 1 werd gekenmerkt. Na een tijdje wordt de track steeds opwindender en uitbundiger om in een grootse finale velen met open mond te laten staan. Deze eerste track kon mij zeer bekoren!

The Kraken (kraken, kreeiken, krooken?) brengt ons een nieuw thema. Het geeft de nodige suspense weer maar echt een baanbrekend melodietje is het geheel niet. In de film werkt het beter dan als muziek zelf. Het is allemaal wat te hard uitgevoerd met teveel percussie. Niet helemaal uit de verf gekomen. Davy Jones heeft een erg aangenaam thema, lichtjes hetzelfde als het Kraken-thema, maar veel beter uitgevoerd met een echt 'creepy' orgel dat je de chills geeft als je er naar luistert. Dit maakt veel goed. I've Got My Eye on You speelt zich af juist aan het begin van de film als ik me niet vergis. Redelijk sfeervol en goede ondersteuning tot de wat grimmige beelden die we te zien krijgen. Opeens duikt het Jack Sparrow-thema uit deel 1 op, toen Jack zijn onvergetelijke entree liet zien. Maakt veel goed.

Dinner is Served is een van mijn favoriete tracks. Zoals enkele voorgaande is dit stuk weer erg sfeervol en ondersteunt de beelden uit de film fantastisch. In het midden van de track komt er opeens een wat klassiek stuk aan wal met schellende trompetten en strijkers wat het geheel iets speels en vrolijks meegeeft (net als de scène zelf!). Tia Dalma is dan weer een rustigere track waarbij Sparrow en Turner Tia Dalma ontmoeten. Erg rustige en redelijk dramatische muziek wanneer ze over Davy Jones' verleden vertelt. Wel heel goed uitgevoerd en goede melodie. Two Hornpipes is de enige track op het album die niet gemaakt is door Zimmer. De track, gecomponeerd door Skip Henderson (met dank aan Alan Van Rompuy om het me te laten weten!), bevat hoe dan ook een erg entertainende melodie met een goed en uitbundig orkest met naar het einde goede percussie op de achtergrond.

A Family Affair pikt weer deeltjes van deel 1 op, zo ook de volgende track Wheel of Fortune. Wheel of Fortune is de beste actietrack op de cd, met een revival van het Pirates-thema uit film 1 en het nieuwe Sparrow-thema uit film 2. Erg goede en opwindende track. You Look Good Jack springt weer naar het begin van de film waarbij Jack Sparrow wordt geconfronteerd met Bootstrap Bill, vader van Will Turner. Niet onaardig nummer met enkele goede actie-elementen maar waar alweer veel te harde percussie en met teveel synthesizers mee gemoeid zijn. Hello Beastie is de langste track van de CD (maar liefst 10 minuten!) en kun je zowat de climax noemen. Enkele thema's van film 1 worden herhaald en de track eindigt in een heroïsch thema waarbij Jack Sparrow verloren gaat. Ik krijg er nog altijd de rillingen van. De track eindigt met een echte climax in de muziek en een cliffhanger in de film. De muziek op het eind is erg goed en opbouwend.

Conclusie. Ik ben weer erg eenzijdig en oppervlakkig te werk gegaan. Well done. Maar goed, dit is geen onaardig album. Als je met Pirates in aanraking wil komen (als dat nog niet zo gebeurd is ben je lange tijd naar Mars geweest) zou ik toch de muziek van de eerste film aanraden. Niet alleen vanwege chronologisch te werken maar omdat verscheidene thema's uit film 1 terug opduiken in 2. Zoals je wel kon zien vind ik de meeste tracks goed maar sommige dan ook weer niet. Zimmer bewijst wel weer dat hij muziek kan schrijven hoewel hij minder moet overdrijven!
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 04/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
Klaus Badelt's score for the first Pirates of the Caribbean quickly became a huge controversy when it was released a couple of years ago. Considered by many to be the low point of all Media Ventures scores, it attracted a lot of heat. However, this reviewer actually enjoyed it, although as a guilty pleasure. Its short production time shined through on many levels - from the ridiculously large number of composers involved, to the all-synth approach to a majority of cues, due to the fact that time just didn't allow for a complete orchestral recording. But all in all, it was a fun romp, with a somewhat decent proportion of swashbuckling pirate music and modern elements.

Time for the sequel then and this time Hans Zimmer decided to take the main composer credit, unlike the first score where he settled for a producer credit. This time, the production schedule allowed for a more lengthy scoring phase, which many hoped would be reflected in the quality of the music. But was it?

Not really, no. Over all, Dead Man's Chest is a huge disappointment. Instead of following, and expanding on, the quasi-pirate music written for the first film, Zimmer choses a totally different path. It's gritty, brooding and dark and with lots of heavy metal influences. Yes, that's right. Heavy metal. And although the score revolves around the original themes established in the earlier film, one gets the feeling that Zimmer only references them because he feels he has to, and there's not that much new thematic material to write home about, either.

The album opens with "Jack Sparrow", where the fiddle melody from Badelt's score is expanded upon, creating the main theme for Johnny Depp's character, as well as some typical Zimmer action music. It's a surprisingly bland theme for the hero, even if his quirkiness is well represented. "The Kraken" contains the music associated with the mythical monster/sea creature, and is dominated by brass, organ, low strings and electric guitars. It sometimes borders on heavy metal music gone orchestral and it's actually quite cheesy.

A soft music box melody opens the track dedicated to Davy Jones. With the music box soon joined by soft strings and woodwinds, this is a sentimental theme that belongs to the more memorable parts of Zimmer's score. The rest of the score ranges from plain underscore to action, with "Wheel of Fortune" being the only track that stays somewhat true to the sound established in the Badelt score. Zimmer seems to be in a phase where he pays an unusually large amount of attention to the low string sections of the orchestra. Big portions of The Da Vinci Code, for example, were dominated by writing for celli and bass, and Zimmer even enlarged those sections, adding more instruments, for that score. This trend continues in Dead Man's Chest.

The score sorely lacks that special tally ho, swashbuckling sound and feel, and the music could actually have been written for any action and adventure film out there - there's really nothing about this music that labels it as typical pirate movie music. Of course, a different take on the typical, often cliché filled music usually associated with pirates, swords and sea-battles might be a good thing. But it should at least have something that connects it sonically with previous scores in the genre. Zimmer had the opportunity to draw ideas from roughly 100 years of swashbuckling film music, but for some reason decided to pretty much ignore the past. There are exceptions, of course - some parts of the score actually DO sound rather swashbuckling, but there really not that many, and if you thought that Badelt's score for the first film lacked that certain salty flavour, well... Zimmer's score lacks it, too. And doubly so.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Tim Horemans, ingevoerd op (Nederlands)
Deze zomer mag Jack Sparrow het witte doek weer onveilig maken in het vervolg op Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl, genaamd Death Man’s Chest. In dit tweede avontuur is de voltallige cast terug van de partij, inclusief regisseur Gore Verbinski. Klaus Badelt die de vrolijke thema’s voor het eerste avontuur geschreven heeft is dit keer vervangen door Hans Zimmer. Zimmer gaat de muziek voor de tweede en de derde film At World’s End voor zijn rekening nemen. Op de soundtrack, uitgegeven doorl Disney Records, staan 51 minuten van Zimmer.

Met Jack Sparrow geeft Zimmer onmiddellijk aan dat hij toch nog rekening gehouden heeft met het materiaal van Klaus Badelt. Hans Zimmer opent ook met een vrolijk viooltje zoals Badelt dat deed in Fog Bound. Verder in deze track heeft de componist een variatie geschreven op het Fog Bound thema. Op deze manier creeert Hans zo een eigen thema voor Jack Sparrow. Tegen het einde van deze 6 minuten durende track trekt hij alle registers open incl diep mannen koor. The Kraken is mijn favoriete track van het album. De cello, gespeeld door Martin Tillman, heeft een belangrijke rol in deze track. De cello speelt in de baslijn een motief dat dient als aanzet van het thema voor The Kraken. Over de cello’s heen hoor je ook nog een electronische puls. Het orgel valt in en van daaruit ontstaat het eigenlijke Kraken thema. Het klinkt allemaal zeer gothisch. Na een eerste statement van het thema blijf je achter met de electronische pulsbeat. De rest van deze track is een tour de force van Zimmer, zoals alleen hij dit kan. Het orgel wordt vervangen door een electrische gitaar en vanaf dan gaat het er hard aan toe. Je kan de actie vergelijken met King Arthur. Na al de adrenaline wordt track 2 afgesloten met een herhaling van het Kraken thema.

Een derde thema is dat van Davy Jones. Zijn thema wordt ingezet door een muziekdoosje dat de melodie speelt. Deze wordt verder uitgebreid met naar het hele orkest toe, met orgel als hoofdinstrument. Het Davy Jones thema wordt gedurende de soundtrack hier en daar nog eens aangehaald maar niet meer in zijn geheel. Voor diegene die zitten te wachten op de herwerking het He’s a Pirate thema uit de eerste film, die zullen wellicht een beetje telleur gesteld zijn. Het wordt nog gebruikt maar heel schaars. Wheel of Fortune bevat zo’n beetje alle thema’s van vorige film en van de nieuwe.
Deze actiegeladen track heeft één nadeel en dat is dat er gewoon teveel fragmentarische’s stukken in zitten, het geheel ontbreekt. Opvallend is wel dat Dead Man’s Chest meer variatie bevat dan Curse of The Black Pearl. Two Hornpipes is een mooi voorbeeld, dit is een leuke jig die bij het beluisteren een goed gevoel geeft. De soundtrack is minder actiegedreven dan de vorige. Als bonus track staat er een remix op van Dj Tiesto, He’s a Pirate. Waarom Disney hiervoor ooit zijn akkoord gegeven heeft gaat mij te boven.

Eén ding is zeker, over deze soundtrack zal nog veel geschreven en gediscusieerd worden. De fans van Zimmer zullen smullen van deze score, de anti-Zimmer fans gaan de muziek als gewoon weer één van de zovele Zimmer cd’s aanzien. Persoonlijk ben ik wel tevreden over de cd, gewoon omdat ik een typische Zimmer sound verwacht had voor deze film. De muziek is er misschien over, maar ik vind dat dit mag, zeker bij The Pirates. Een magistrale score, zoals die van Cutthroat Island (mijn favoriet onder de piratenfilms), werkt volgens mij niet bij The Pirates of The Caribbean.
Pirates is een rollercoasterrit van puur plezier en ontspanning, zo ervaar ik de soundtrack van Zimmer ook. Laat de discussies maar beginnen.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Er was eens ... Jerry Bruckheimer die het idee had een leuke piratenfilm te maken. Hij trok daarom Gore Verbinski en ster (in wording) Johnny Depp voor aan, en de twee tieneridolen, Orlando Bloom en Keira Knightley.
Dus, daarmee had hij zijn film. De film draaide onverwacht uit op een succes, dus wat doet de grote meneer Bruckheimer? Juist ja, hij laat een sequel maken. En niet één, maar gewoon twee, die in een ruk werden opgenomen, waardoor je, als je deel twee gezien had, en benieuwd was naar het einde, sowieso deel 3 moest zien, waardoor de kassa van meneer Bruckheimer wel zou rinkelen.

Dus ja, deel twee kwam, iedereen zag het, en overwon de records. Hij bracht ongeveer evenveel op als Titanic. En dat is vrij veel.
In deel Een werd er een leuk thema geïntroduceerd dat hier veel verder wordt uitgewerkt, namelijk het Jack Sparrow Thema. Leuk, maar daarmee is ook alles gezegd. Hoogstaand? verre van. Slecht? Verre van. Vermakelijk? ja, eigenlijk wel.
En zo gaat het met de rest van de score. Alle ideeën die in de muziek geopperd werden, zijn leuk, maar verre van hoogstaand. The Kraken vind ik gelijk de beste track van het hele album, en dan zijn we al aan het tweede nummer van de score. Dat schept verwachtingen en door de daaropvolgende tracks worden die niet ingelost. Echt wel jammer, want op Pirates 3, heb je het wel. De tracks worden daar steeds beter, met als hoogtepunt "Drink Up Me Hearties".

Maar er is altijd wel plaats voor humor op een pirates cd'tje. Tortuga heeft een hoog western gehalte, en dan het stuk waarin ze op balmuziek schommelen om uit hun val te ontsnappen.
Track 11 is gewoon mega saai, hoewel het toch een tragisch kantje heeft. Wel ja, skippen dan.

En dan komt nog de ultieme draak van de cd. DJ Tiësto's remix. Wel, dit vind ik het perfecte voorbeeld van Meneer Bruckheimer's drang naar geld. Tiësto was op die moment vrij populair, en als je een populair idool laat meewerken aan een cd, wel dan krijg je het Titanic effect. Iedereen gaat de cd kopen, vanwege die ene artiest, of die ene zeemzoete ballad (in dit geval: Draak van een track) en wat gebeurd er met de kassa? Die geraakt nog voller. En als er toch mensen zijn die die track goed vinden, wel, dan gaan ze de film zien. Hoe je het ook draait of keert, dit nummer is alleen gemaakt met als doel: winstbejag. En als je dan gaat letten op de hele franchise, zie je dat die hele franchise gemaakt is voor winst. De plotlijnen zijn (vooral in deel 3) enorm verwarrend, maar de speciale effecten daarentegen zijn weer het van het. En wat trekt mensen nu beter naar een cinema, dan een grave film?

En zo valt ook deze score gewoon in de commerciële handel van mediamagnaten. In het derde deel is er moeite gestoken om nog goede muziek te maken, hier minder. Maar niettemin, ondanks het hele winst - gedoe, krijg je hier toch aangename muziek voorgeschoteld. Oké, ja, The Kraken is soms wat chaotisch, maar, het begin deed me toch wel angst aanjagen.
Wheel of Fortune is ook een leuke track, en vooral de track met het wals deuntje, deed me wel glimlachen.

Een 6,5 afgerond.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 01/10 - Recensie van Vivien Robin, ingevoerd op (Frans)
Hans Zimmer, pour cet épisode, prend les rennes et emboîte le pas à Klaus Badelt, alors qu'il n'a fait que produire et superviser la musique de ce dernier sur le premier opus.
C’est une énorme déception et on ne peut que regretter le manque d’originalité sur cette partition. Zimmer compose des thèmes bancales et maladroits sur des scènes qui parfois, auraient méritées de ne pas avoir de musique.
Ce problème se ressent de plus en plus sur les productions Bruckeimer, qui presque systématiquement ne choisi que des compositeurs de la bande à Zimmer. Ce qui fait que cela n’arrange en rien le coté neutre des compositions produites.

Comme je le disais, Zimmer compose sur Le Secret du Coffre Maudit, une musique lourdaude, qui n’est pas en rapport avec le « contexte » des images… La pauvreté des orchestrations est inadmissible quand on sait le nombre qu’utilise à chaque fois Zimmer !
Bizarrement, lorsqu’il travail en autonomie, comme pour The Da Vinci Code ou The Thin Red Line ou encore Hannibal, il n’écrit pas ce genre de musique. Il sait se faire raffiné, et avoir surtout plus de goût !! Mais il vrai que le film n’est pas non plus un chef d’œuvre d’inspiration et c’est loin d’être un film d’auteur… Mais rappelez vous que sur le dernier Shyamalan, les critiques étaient unanimement d’accord sur le fait que son dernier film était sa plus mauvaise création. Ils étaient également d’accord sur le fait que James Newton Howard avait écrit l’un de ses plus grands chefs d’œuvre sur ce même film. Je vous laisse réfléchir.

Le premier ‘Jack Sparrow’ illustre clairement mes propos. Le thème présenté est une preuve indéniable du manque d’inspiration. Il devient très vite lourd et lassant.
Il en est de même pour le très vide ‘Davy Jones’ avec un thème de boîte à musique qui ressemble plus à une musique d’ascenseur ou d’attente au téléphone. C’est dire !

Mais je ne voudrais pas le condamner trop vite. On pourra quand même noter ‘The Kraken’ qui, avec son orgue massif est assez séduisant. Le thème est puissant et majestueux avec une certaine recherche d’inventivité, c’est vrai. Mais c’est bien là le seul point que je pourrais noter d’à peu près positif. Et là c’est peu, compte tenu de la totalité écrite pour le film !

‘Hello Beastie’ est le genre de pièce qui est complètement hors sujet. Il n’avait pas besoin de faire tant d’élans orchestraux soutenus par tant de chœurs. Encore une fois, je préfère regarder cette scène avec le son coupé !

Et alors là, ‘He's A Pirate (Tiesto Remix) (Bonus)’ est vraiment LE morceau inutile et complètement à coté de la plaque. Cela achève tout le reste de l’album, véritablement…

Bref, c’est une énorme déception pour moi, lorsque l’on sait de quoi ce grand Monsieur de la musique de film est capable.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 06/10 - Recensie van Joris Hermy, ingevoerd op (Nederlands)
Het zag er veelbelovend uit. Een nieuwe piraten-score en dan nog wel van niemand minder dan Hans Zimmer. De score begint veelbelovend met 'Jack Sparrow'. Een knap staaltje muziek die erg goed geconstrueerd is waarin de op-en afbouw zeer goed werken. Een solo strijker is de rode draad doorheen de compositie. Qua structuur lijkt het bijna een concerto. In stijl is het onmiskenbaar trademark Zimmer. Maar dan wel één van de betere momenten in zijn actie/avonturen-scores. De volgende track introduceert alweer nieuw muzikaal materiaal. In de opbouw voegt Zimmer een orgel toe dat qua sfeer wel werkt. Eenmaal de electrische gitaren er bijkomen is voor mij de overdaad volledig. De sound werkt en is vrij gebalanceerd, maar muzikaal gezien is het volstouwerij en vooral veel lawaai. 'Davy Jones' begint dan weer erg intiem met een music-box. Gezwind zetten houtblazers bij en bouwen alweer een climax op met orgel om te eindigen met solo music-box. Een van de betere tracks. Naast de amuserende track 'dinner is served' waar Zimmer een geweldige schmaltzy waltz ten beste geeft is er nog de track 'Two Hornpipes -Tortuga' dat als een soort 'jig' best te genieten valt. De rest vervalt alweer in typerende Zimmer mayhem. Het grote probleem bij dit soort Zimmer-scores is dat Zimmer de muziek schrijft als keyboard/toetsenist. Het is enkel in zeldzame momenten dat hij hier muziek schrijft voor de karakteristieken en eigenschappen van specifieke instrumenten. Alle instrumenten ( of het nu strijkers of kopers zijn ) spelen op eenzelfde manier. Door de keyboard-approach klinkt de muziek veel te eenvoudig voor zijn eigen goed. Vaak speelt het ganse orkest slechts één en de zelfde melodie-lijn wat het geheel afdoet als simplistisch, bijna mechanisch en orkestraal oninteressant. Daardoor klinkt de ene track - met de bovengaande uitzonderingen - niet veel anders dan de andere. 'k Begrijp niet goed waarom Zimmer zijn verfijndere orkestraties -die hij in zijn dramascores wel gebruikt - niet toepast op zijn avonturenscores. Een gemiste kans maar zowiezo een verbetering op de rommelige en bedroevende Badelt-score van enkele jaren terug waar enkel het thema noemenswaardig bleek. ( hier in track 4 mooi verwerkt en uitgevoerd ). Tot overmaat krijgen we nog een remix-track van Dj Tiësto. De clubgod trakteerde ons voordien al op een verkrachting van het immer innemende adagio van Barber. Hier brengt hij een 'remix' die eigenlijk bitter weinig muzikaal materiaal verwerkt; op enkele dialogen en messentrekkerij na. Dat dit louter een plaats kreeg op de soundtrack uit pure commerciële redenen hoeft toch niet te verbazen. Al bij al dus enkele leuke momenten, maar bovenal weinig memorabele muziek.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Boris M. Lecompte, ingevoerd op (Nederlands)
Het was me bij de eerste film al opgevallen dat de themamuziek me veel deed denken aan het type filmmuziek dat Hans Zimmer maakt. Doch was dit een soundtrack geschreven door Klaus Badelt, maar wie goed kijkt weet dat hij werd bijgestaan door Zimmer zelf (en dat was niet de enige…).

Dit komt de tweede soundtrack zeker ten goede, deze loopt volledig verder in de lijn van zijn voorganger. Het nieuwe - iets donkere - hoofdthema dat een geslaagde variatie is van het thema dat in de eerste film gebruikt werd is even herkenbaar en meeslepend als zijn voorloper. Gelukkig werden er ook nieuwe thema’s toegevoegd, uitschieters zijn toch wel ‘Davy Jones’ en de wals die gebruikt wordt in ‘Dinner Is Served’. In het begin van Jones zijn thema horen we het klokkenspel die duidelijk de gevoelens van het personage weerspiegelen; verdriet, hoop en ja, liefde. Het stuk schakelt over naar een heerlijk stukje orgelmuziek die Jones gebruikt als uiting van zijn gevoelens; zwaar en weemoedig. De wals is dan weer helemaal anders, deze geeft een extra touch aan de film, want zonder deze muziek zou het maar half zo grappig geweest zijn!

Andere tracks die uitspringen zijn ‘Two Hornpipes (Tortuga)’ en ‘Wheel of Fortune’. Met Two Hornpipes krijg je al meteen het gevoel dat je je bevindt in Tortuga en is meteen een leuke afwisseling voor de muziek op de soundtrack, door al het zware vioolwerk (of moeten we spreken van het Zimmer keurmerk) krijgen we plots frisse en springende viooltjes met een Iers accentje. Bij het Wheel of Fortune kom je dan weer terecht in die heerlijke actiemuziek van Pirates! Het is de perfecte combinatie van het hoofdthema uit film 1 & 2 en zelfs het thema van Jones! Ik ben benieuwd of dat ook lukt met de 3de film…

Kortom, in ‘Dead Man’s Chest’ zitten heel wat leuke tracks die je meteen meezuigen in de spannende, bruisende en opwindende wereld van de piraten, heerlijk gewoon. Dit alles hebben we toch wel gemist sinds John Debney’s ‘Cutthroat Island’! Dat Hans Zimmer wel in dezelfde lijn blijft verder werken als in al zijn vorige composities stoort mij helemaal niet, ik vond de score van ‘Da Vinci’ trouwens al heer landers klinken dan al zijn vorige soundtracks.

Wat wel heel ongepast is, is de laatste bonustrack (van Dj Tiesto): gewoonweg lelijk na al het klassieke werk, gelukkig werd deze op het einde van de soundtrack toegevoegd en kan ik de cd speler nog net stoppen voor het onheil begint. Mijn score voor deze soundtrack is dan ook gegeven zonder deze bonus mee te rekenen!
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 04/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Ik heb een haatliefdes verhouding met de scores voor Pirates of the Caribbean.
De eerste vind ik een commercieel gedrocht, de tweede lees je zometeen, en de derde is misschien dan wel de beste maar toch ook supercommercieel.
Van Peking express tot Expeditie Robinson, om nog maar te zwijgen over alle andere programma's van Veronica, waarbij we ordinaire vrouwen in schaars geklede piratenkleding zie staan, met The Kraken op de achtergrond draaiend.
Zimmer kan ook blijkbaar dezelfde muziek componeren voor een epos over een Gladiator en een piraat. Het succes van de soundtracks is dan ook iets wat mij boos maakt.

Jack Sparrow, is een rustige track, die het thema van Jack, dat we al eerder hoorden, compleet uitspeelt. The Kraken is keihard, en elektronisch, en dreunt van de synths en de orgel. Het orgel wordt niet subtiel gebruikt zoals bij Batman of Ratatouille, maar klinkt keihard, misschien te hard. Ik moet altijd denken aan de eliminatieronde bij een veronica programma...

Davy Jones, een verschrikkelijk lelijke man, krijgt een toch wel aardig thema. Een muziekdoosje zorgt voor een zielig thema, maar daarna gaat Zimmer weer in zee met de synths en het orgel, iets wat hij gewoon niet kan.
De meest geslaagde track, die zeker supereffect in de film heeft is Dinner is Served. Eerst krijgen we een etnisch koor, bijgestaan door drums en percussie, en dan een ouderwetse waltz. Als je wilt zien hoe dit in de film werkt, bereid je voor op de slappe lach. Ook werkt deze track op de blooper reel goed. Tia dalma is naargeestige cliché muziek, en Two Hornpipes doet voor het eerst echt de reeks
eer aan als piratenmuziek. De muziek is overigens niet eens gecomponeerd door Zimmer, maar door een ouderwets bandje, wat Zimmer's falen nog pijnlijker maakt.

We kunnen niet negatief blijven, want Wheel of Fortune is een goede actietrack, die alle Pirates thema's voorbij laat komen, inclusief die voor Day Jones. Hello Beastie is een goede finale, met neigingen naar de DaVinci Code, en een finale die het Piraten thema goed doet.

De films dienen alleen als louter popcorn vermaak, maar Zimmer laat dat veel te veel doordraaien naar zijn eigen werk. Een overdaad aan Synthesizers, en onregelmatig orgelgebruik, en dat samen met clichémuziek zorgen voor een warrige en slechte score. Enkele hoogtepuntjes nemen niet weg dat Zimmer pas bij deel drie goed op gang kwam, en helaas tot op vandaag de dag zijn The Lion King en The Gladiator nooit heeft kunnen evenaren.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 10/10 - Recensie van Onieman Soulman, ingevoerd op (Nederlands)
Deze score is veel beter dan de vorige. Ik vond de vorige wat more of the same, en sommige melodietjes waren gewoon te traag.Ik ben twaalf jaar. Dit is de eerste keer dat ik een filmmuziek recensie schrijf, dus ik ben niet echt professional. Bij de eerste noten van het eerste liedje had ik al kippenvel. Thema's zijn bedoeld om mensen of gebeurtenissen te 'vertellen', maar dan met muziek. Toen ik de thema's hoorde, zag ik de personage's echt. Zeker Davy Jones, in het begin een heel zacht, bijna slaperig melodietje. Maar op 01.15 begint het echt dramatisch te worden, net zoals Davy Jones. The Kraken heeft sommige mispuntjes, bijvoorbeeld het altijd herhalen van melodietjes, slecht gekozen muziekinstrumenten (elektrische gitaar). Maar voor de rest is het fantastisch. Maar eerlijk gezegd kon ik ook op het hoofdmelodietje komen. I' ve Got My Eye On You vindt ik de slechtste score. Maar dat is kwestie van smaak, want dat liedje is de piratachtigste. Dinner Is Served is de leukste afwissing tussen heel spannende en dreigende muziek naar een vrolijk humpapa waltzje (veel beter dan de waltzen van Patrick Doyle in Harry Potter and the Goblet of Fire). Daarna wordt (niet leten op mijn d t fouten) het lekker mysterieus met Tia Dalma. Het contrast verschiel is erg hoog tussen Tia Dalma en Two Hornpipes, een vrolijk liedje dat een miniorkestje speelt terwijl er een massagevecht ontstaat in een café in Tortuga. Grappig. Heel raar dat de eerste noten van A Family Affair een elektrische gitaar gebruiken. In een piratenfilm?! Spijtig herrinner ik me scene niet meer wanneer dit liedje word gespeeld. Maar heel ged strijkwerk. Niet slechter is Wheel of Fortune, waarvan de eerste noten al goed zijn. De rest die er opvolgt dus ook. Het is ook een van de meest piraatachtigste liedjes van de cd. De actie past perfect bij de scene. Op 02.04 komt het grappige liedje weer opgedaagt met zware strijkers. Ik denk dat dit afgespeeld wordt wanneer Jack bewusteloos wordt geslagen door de Wheel Of Fortune. Hello Beastie is zo triestig dat mijn moeder huilt wanneer ze het hoort. De liedjes die me het minst bijblijven waren I've Got My Eye On You, A Family Affair en You lok Good Jack. Over He's A Pirate-Tiësto Remix ga ik geen woorden aan vuil maken. Het is dat niet waard. Sorry. Maar Hans Zimmer heeft puik werk geleverd. Ik heb Spirit gehoord, en daar herkende ik wat deuntjes van.
+ De thema's, de passie
- Die Remix van m'n (...).
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 03/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op (Nederlands)
Muziek is bepalend voor een film, muziek zegt veel, heel veel over de film en vaak is aan de kwaliteit van de score ook al grotendeels de kwaliteit van de film af te leiden. Als de muziek van ‘Pirates of the Caribean; Dead Men’s Chest’ iets zegt over de film, als de muziek bepalend is voor de kwaliteit van de film dan laat ik deze verstek gaan. Zimmer’s nieuwste is namelijk een belediging voor het genre filmmuziek.

Het begint nochtans erg mooi, ‘Jack Sparrow’ is een opener die geheel in de lijn ligt van de begingeneriek van de eerste score. De cello’s keren weer terug maar het blijft nu niet alleen bij een opener, het wordt tot een echt thema uitgewerkt, zij het op de typische Zimmer manier. Wat lichte orkestratie vangt aan waarna langzamerhand synthesizers en een koor ook van zich laten horen. Maar de hoop dat de score voor dit tweede deel uit wat een trilogie moet worden een memorabele zal worden, wordt met de tweede track ‘Kraken’ direct de grond ingeboord. Ongeïnspireerde synthesizerklanken, elektrische gitaren, een geheel misplaatst orgel en een koor brengen vijf minuten geluid ten gehore, niets meer en niets minder. Nergens wordt het een geheel, nergens hoor je echte thematische uitwerkingen. In de tracks die daarna volgen horen we sporadisch wat thematiek uit de score voor de eerste film terugkomen, maar het mag geen naam dragen. ‘Hello Beastie’ lijkt al afsluitende track de negatieve spiraal te doorbreken. Het begint rustig met strijkers en een mannenkoor en je hoopt dat er op de valreep werk wordt gemaakt van thematiek. Het lukt Zimmer deels maar ook deze track heeft uiteindelijk niets zinnigs te melden. Het blijft standaard, zelfs saai, zoals dat voor de hele score geldt.

Ik was al geen grote fan van de eerste score. Hij had dan wel iets verfrissends, het was en bleef naar het einde toe een continue herhaling van zetten waardoor de score uiteindelijk strandde in zijn eigen bombasme. Dat Zimmer een nog slechtere score wist te componeren mag dan ook een ware prestatie genoemd worden. En dan die bonustrack ‘He’s a Pirate’ de trancevariatie van onze Nederlandse vriend Dj Tiësto op het hoofdthema van beide scores…wat moet ik daar nog over zeggen: de track ligt geheel in de lijn van de rest van de score. Slecht, ongeïnspireerd en van geen enkele toegevoegde waarde. Kopen op eigen risico.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Gudo Tienhooven, ingevoerd op (Nederlands)
Ik zal niet de enige zijn geweest die baalde als een stekker bij het nieuws dat de score van de eerste Pirates of the Caribbean van Alan Silvestri (zijn naam stond al op de posters!) door producent Jerry Bruckheimer overboord werd gegooid. De sound moest meer "catchy" en "van deze tijd" zijn. Bruckheimer doelde op de vlotte elektronische deuntjes uit de Media Ventures-stal en zo kwam al snel Klaus Badelt ('leerling van Zimmer') in beeld die een partituur schreef, volstrekt inwisselbaar met de muziek voor actieknallers als Bad Boys, The Rock en The Peacemaker. Het klonk als een lopende band-product zonder dynamiek, maar had in ieder geval een herkenbaar thema dat voor latere vervolgen kon worden hergebruikt.

Met Hans Zimmer zelf aan het roer voor de twee sequels kon worden uitgekeken naar meer gevarieerde en minder drammerige filmmuziek met een betere balans tussen orkest en synthesizers. Helaas komt de uitkomst maar gedeeltelijk in de buurt. Mijn eerste reactie na het beluisteren van dit album was hetzelfde als twee jaar terug na de score van Badelt: dit is één doffe dreun. Alles wordt op eenzelfde volumeniveau gespeeld en door het gebrek aan orkest is er nauwelijks dynamiek. Zimmer pakt uit met nieuwe thema's die hij eerst lieflijk laat horen en dan een 'full power'-behandeling geeft. Qua mixing en opname stelt hij teleur na zijn prachtige muziek voor The Da Vinci Code. Ook maakt hij nauwelijks gebruik van het oude thema dat veel liefhebbers wel eens in een nieuwe volle Zimmer-glorie hadden willen horen.

Gelukkig is de soundtrack wel wat rijker aan variatie. 'Jack Sparrow' improviseert vrolijk op het oorspronkelijke cello-thema, er is gebruik gemaakt van een orgel dat gek genoeg op z'n plaats blijkt te vallen en hij verrast door in 'Dinner is Served' ineens met een groteske wals op de proppen te komen. Hij scoort dan ook één punt meer dan zijn collega-voorganger. Toch is deze tweede Pirates of the Caribbean wederom voorzien van een schreeuwerige score die veel finesse mist. Zimmer had de pijn van Silvestri's ontslag kunnen verzachten, maar dat krijgt hij toch niet voor elkaar.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Richard Wortel, ingevoerd op (Nederlands)
Al geruime tijd lees ik de recenties op deze site. Met veel plezier overigens, hoewel ik in de meeste gevallen het gevoel heb dat men na het uitkomen van een CD direct naar de platenwinkel rent om het schijfje te bemachtigen en vervolgens het product beoordeeld wordt als een op zich zelf staand album. Filmmuziek, of beter gezegd, het vervaardigen ervan, is een vorm van toegepaste kunst, en heeft als functie het ondersteunen of versterken van het visueel aangeboden materiaal (de film dus. .. ).

Ik volg Hans Zimmer al langer. Het mag duidelijk zijn dat Hans Zimmer een persoon is die volgens een bepaalde formmule te werk gaat. Er zijn mensen die per uitgebrachte soundtrack een 'nieuwe 'Zimmer' menen te ontdekken. Prima. .. het blijft echter veel van het zelfde. Mocht je 'slechts' een CD verzamelaar zijn, dan hoef je ook niet alles van Zimmer aan te schaffen. Maar dat betekent niet dat omdat de CD's op elkaar lijken, dat de muziek 'slecht' zou zijn. Nogmaals: filmmuziek is geen opzichzelf staande kunstvorm maar is een vorm van 'toegepaste kunst'.

Een kleine week geleden heb ik 'Dead Man's Chest' in de bioscoop gezien. Over smaak valt te twisten. Het is ongecompliceerd vermaak.

De muziek van Hans Zimmer voldoet daar prima bij! Zeker in de film zelf (in tegenstelling tot de selecties op de CD, zo hoorde ik later) wordt regelmatig terug gevallen op thema's uit de eerste 'Pirates' film. Ook de nieuwe thema's werken prima. Misschien zijn het allemaal geen superieure muzikale vondtsten (en dat hoeft ook niet) het werkt allemaal prima en Zimmer weet muzikaal gezien prima de spanning in de film te houden.

Dat 'Hello Beastie' dan op bepaalde momenten erg veel lijkt op 'Chevaliers De Sangreal' is voor de CD verzamelaar wellicht een tegenvaller, cinematografisch gezien werkt het prima! Wat mij betreft krijgt deze soundtrack een dikke '8'. Voor een uitgebreide track beschrijving verwijs ik naar de recentie van Marie Lise, die dat prima heeft uitgewerkt.

Richard Wortel
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Toch wel een beetje teleurgesteld in deze Dead Man’s Chest van Hans Zimmer. Dit komt met name door het volgende.

1. Klaus Badelt, de componist van de vorige Pirates Of The Carribean (en van de recent uitgebrachte The Promise die echt overweldigend is), had een overheerlijke ongenuanceerde krachtige sound neergezet die in deze Dead Man’s Chest is verdwenen. Je kunt het diepgang noemen, maar het is voor mij toch een groot gemis.
2. De soundtrack is weinig origineel. Dit komt natuurlijk ten eerste doordat het een soundtrack betreft van een vervolg film, waarin alle goede thema’s van de vorige film, hoewel op een iets andere manier uitgewerkt, worden herhaalt. Ten tweede doordat Hans Zimmer’s stijl ons allen wel bekend is. Hoewel ik dat nooit echt een probleem vind, heb ik het idee dat hij in deze Dead Man’s Chest vast is komen te zitten in zijn eigen stijl.
3. Het is af en toe wel erg simpel. Zo gebruikt Zimmer in de track ‘the kraken’ onder een voortschreidende synthesizer beat een erg goedkoop rockthema, waarbij er weinig sprake is van gelaagdheid.
4. De soundtrack is erg gefragmenteerd. Zo springt de muziek in de track ‘wheel of fortune’ van het ene thema naar het andere thema en wordt er eigenlijk maar weinig opgebouwd en volledig uitgewerkt.
5. Een laatste negatieve punt is de track van Tiesto, één van de meest vooraanstaande dj´s. Hoewel ik veel van zijn werken erg kan waarderen is de kloof tussen de muziek van Tiesto en Zimmer van een dergelijke omvang dat het je totaal in het verkeerde keelgat schiet. Maar ach, als ik de tien minuten lang durende elfde track beluister, dan vraag ik me af of er echt nog veel spetterends aan niet uitgebrachte score aanwezig is.

Ondanks alle kritiek blijft dit een bovengemiddeld goede soundtrack, met name door de inbreng van de orgel in ´the kraken´ en ´davy jones´, het erg goed uitgewerkte ´jack sparrow´ en de volle goed in het oor liggende sound van Hans Zimmer.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 10/10 - Recensie van Daan Smit, ingevoerd op (Nederlands)
Ik vond de vorige van Klaus Badelt echt helemaal top. Zelfs zo vet dat hij tot mijn favorite soundtracks uit mijn collectie behoord. En bij deze heb ik precies hetzelfde.

Eerst even de film. Ik heb hem net gezien. Het verhaal is eigenlijk best maf en moeilijk te volgen. Maar gelukkig begreep ik het verhaal en kon gaan genieten van al het spektakel want dat is echt weer top! En vooral de special effects zijn echt om je vingers bij af te likken. De mensen van Industrial Light & Magic hebben hun werk weer goed gedaan. Wat ik ook erg leuk vond was het verassende einde: Jack word opgegeten door de Kraken en de Black Pearl zinkt. Will, Elisebeth en de overige crew-leden gaan naar Tia Dalma. En ze zijn van plan jack te gaan zoeken om hem terug te halen maar ze hebben een kapitein nodig en dat is niemand minder dan Captain Barbossa 'So maties what happent to my ship?'

Vanaf het begin had ik al hetzelfde gevoel als bij de eerste: Dit is een hele goeie. Het is een sequel dus de sound is ongeveer hetzelfde en dat vind ik helemaal niet erg! Ik kan eigenlijk gewoon niets anders zeggen dan dat ik hem geweldig vind. Misschien zullen veel het niet met me eens zijn maarja. En wat ik ook helemaal vet vind is natuurlijk dat er een Nederlander op de cd staat!! Ik vind het een erg vet nummer!
Ben je fan van de vorige? Kopen die hap!
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 10/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
Après Klaus Badelt, Hans Zimmer prend la barre, et l'on doit dire qu'il ne fait pas regretter l'ancien capitaine. Ne reprenant que quelques thèmes célèbres (qu'il avait déjà pour la plupart composés lui-même) du premier épisode, il reconstruit toute une ambiance et accomplit un travail titanesque, dont ne subsistent malheureusement que les 50 minutes de l'album.

Là où Hans Zimmer dépasse bon nombre de ses concurrents, c'est que (presque) à chaque fois, il nous propose des thèmes originaux, grandioses ou entraînants, qui non seulement magnifient les films qu'ils accompagnent, mais sont aussi un réel plaisir à écouter hors de leur cadre.

La B.O. du deuxième 'Pirates of the Caribbean' est de cette trempe. Des orgues majestueuses de 'Davy Jones' au langoureux 'Tia Dalma', en passant par le féroce 'The Kraken' (la piste incontournable de l'album!), l'enjoué 'Two Hornpipes' et l'émouvant 'A Family Affair', Hans Zimmer va au-delà de toutes les limites du genre, en multipliant les instruments, les sonorités... et le répertoire ('Dinner is served' partie 2, audacieux!).

Une réussite incontestable, qu'on aime ou pas ce deuxième volet des aventures de Jack Sparrow. Zimmer a entrepris ici un inoubliable voyage musical, dont on est pressé de découvrir la suite. Et on ne sera pas déçu.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Richard Wortel, ingevoerd op (Nederlands)
Wanneer ik alle recensies lees (en niet alleen bij deze film) vraag ik mij soms af of de soundtracks alleen worden beoordeeld als een opzichzelf staande CD. Filmmuziek is in eerste plaats bedoeld als ondersteuning of verrijking van het beeldmateriaal. Het beoordelen van een soundtrack kan daarom nooit uitsluitend op basis van het geluidsmateriaal alleen, maar moet ten alle tijden worden gezien in relatie met de bij behorende beelden.

Hoewel "Pirates of The Caribbean - Dead Man's Chest" wellicht niet een van Zimmer's origineelste score is, weet deze muziek de film prima de begeleiden. De score sluit daarbij qua sfeer uitstekend aan op de muziek van Klaus Badelt uit de eerste Pirates-film. De introductie van het pijporgel in "The Kraken" en de speeldoos in "Davy Jones" geven op de CD wellicht in eerste instantie een oubollige of gedaterrde indruk, in de film werkt het uiterst effectief. En dat is ook waar het om draait.

Samengevat: Geen verrassende of vernieuwende score van Hans Zimmer. Wel een score die zijn werk bij de film prima doet. Ook de CD is (als op zichzelf staand product) prima te verteren.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 10/10 - Recensie van pascal vigneron, ingevoerd op (Nederlands)
Ik wil het hier gewoon kort houden omdat er al zoveel lettertjes over deze soundtrack zijn geschreven.
Wat ik enkel wil neerschrijven en wat me zeer heeft ontgoocheld is het feit dat, als je de muziek beluisterd bij het kijken van de film een zeer positieve indruk nalaat.
Toen ik de soundtrack thuis toegestuurd kreeg, heb ik deze vol spanning beluisterd en ik ben bedrogen teruggekomen van een evenzeer kale reis.
Ik vind, zoals op de eerste soundtrack van de pirates of te caribbean, dat de helft er gewoon niet op staat.
Commerciëel bedrog noem ik dat.
Je moet maar eens de muziek beluisteren tijdens het kijken van de film tijdens het avontuur met het losgekomen rad met het voorafgaande gevecht en het gevecht achteraf. Vind ik gewoon super, de terugkomende melodie, maar op de soundtrack slechts een goede 6min die me trouwens nog niet een kwartje laat horen wat ik tijdens het kijken van de film heb gehoord.
Trouwens het is niet alleen hier dat er serieus in de muziek wordt gesneden op de soundtrack.

Zeer spijtig
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 09/10 - Recensie van JB , ingevoerd op (Nederlands)
Voor deze film werden de score en de soundtrack door Zimmer gemaakt (in de eerste film kwam de soundtrack van Klaus Badelt en de score van Zimmer) en ik vind het zeer goed dat hij nu alleen heeft mogen werken. Zimmer is een groot componist die geweldige stukken kan maken. In deze filmmuziek zitten er ook sommige kinderlijke melodieën en het nieuwe thema voor Captain Jack Sparrow is werkelijk irritant en toch geweldig (het doet me denken aan een dans: stap stap... stap stap). Dat er in deze film de basis van de eerste film nog steeds hoorbaar is stoort me helemaal niet (ik vind dat er bij vervolgfilms altijd een basis in de scores en soundtracks moet zitten). Voor de derde film (At World's End) weer Zimmer helemaal alleen, ik ben benieuwd...
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 09/10 - Recensie van Regina vD, ingevoerd op (Nederlands)
Captain Jack is back! Zoveel ik van de film genoten heb, zoveel van de score van Hans Zimmer. Echt een geweldige c.d.! De oude motieven van Klaus Badelt zo nu en dan aanhoudend, neemt Hans Zimmer je mee in het tweede Piratesverhaal..
De nummers zijn geweldig, hoewel ik bepaalde tracks te lang vind en weinig variatie vind hebben(Hello Beastie). Maar ach, een hele film lang instrumenten op hun luidst horen klinken is ook niet alles. De enige track die ik gewoon een schande vind, is die van Tiësto. Wat een Piratesbelediging! Disney maakt niet veel fouten, maar het regelen van Tiësto was toch wel een grote. Ik vind dat Klaus Badelt het stukken beter gedaan heeft, maar Hans Zimmer heeft mij zeker niet teleurgesteld!
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Verstraeten joris, ingevoerd op (Nederlands)
ik vond deze soundtrack eigenlijk niet zo slecht. akkoord hij is minder als de eerste soundtrack maar hier zitten toch wel een paar goeie nummers bij hoor ! hierbij denk ik speciaal aan " The Kraken", " Wheel of fortune " en " Jack Sparrow ". maar idd je hoort veel stukjes van andere films, zoals o.a gladiator, ik heb nl een stukje barbarian horde gehoord! maar al bij al een gemiddelde soundtrack
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 08/10 - Recensie van Bart v/d Ploeg, ingevoerd op (Nederlands)
Ik snap niet dat er zoveel mensen zijn, die zo negatief over deze soundtrack denken. Al mag ik wel zeggen dat ik de vorige score beter vond, vind ik deze toch ook nog erg goed. Wat me soms wel een beetje ontbreekt is iets meer melodie. Ondanks dat vind ik het perfect bij een piratenfilm passen en geef deze soundtrack dan ook een 8 !
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 10/10 - Recensie van Nick Delafontaine, ingevoerd op (Nederlands)
Ik vind het weral een sprachtig gedaan door Hans Zimmer!
Hij maak voor de prachtige film weer een hele mooie soundtrack, in deze soundtrack komt af en toe een klein stukje muziek uit de vorige film invoor!Maar dat is er zeer mooi tussen gevoegd. Een van de leukste nummers die ik vind is Wheel of Furtune.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 05/10 - Recensie van Edwin Huisman, ingevoerd op (Nederlands)
Ok, ik hou het kort:

POTC1: Waanzinnig over de top!!! fantastische Thema's

POTC2: Leuk geprobeerd, veel bombast,maar mis een sterk thema een misser voor mij als Zimmer fan....!

en dan als eindconclusie:

The Ultieme Pirate Soundtrack!!!!!!!: Cuthroat Island!!!!!!!!
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 03/10 - Recensie van Robert Henri, ingevoerd op (Nederlands)
Keek vol verwachting uit naar deze score. Spijtig genoeg is het een zeer grote ontgoocheling. De score is één van de meest irriterende welke momenteel op de markt is te vinden. Ik weet niet wat Hans Zimmer heeft bezield om degelijke rotzooi te componeren.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 07/10 - Recensie van Thibault Goedertier, ingevoerd op (Nederlands)
De muziek die in deze film word gebruikt is opnieuw prachtig. Maar naar mijn beoordeling tipt het niet aan de uitmuntende klasse die de muziek in de eerste film behaalde. Doch is de muziek prachtig gecomponeerd en doet het orkest zijn werk meer dan uitmuntend.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - 10/10 - Recensie van chris lanssens, ingevoerd op (Nederlands)
Deze muziek is heel goed geëvolueerd in vergelijking met die van de eerste van Pirates film. De score is wild, romantisch, mysterieus en spannend, echt om bij weg te dromen!
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003), Klaus Badelt (Film)
Epicon, Immediate Music (Trailer)
Evil Island, Pfeifer Broz. Music (Trailer)
Voices of War, X-Ray Dog (Film)
March de Satans, X-Ray Dog (Trailer)


Soundtracks uit de collectie: Pirates of the Caribbean

Pirates of the Caribbean: Soundtrack Treasures Collection (2007)
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest (2006)
Pirates Of The Caribbean: The Unreleased Suites (2007)
Pirates of the Caribbean: At World's End (2007)
Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003)
Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011)
Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011)
Pirates of the Caribbean : On Stranger Tides' (2011)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer