The Last of the Mohicans


Morgan Creek Productions US 1992 CD (0729592001522)
Morgan Creek Productions UK 1992 CD (0731451749728)
Film Film release: 1992
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Main Title1:44
2.Elk Hunt1:49
3.The Kiss2:47
4.The Glade Part II2:34
5.Fort Battle4:20
6.Promentory6:13
7.Munro's Office/Stockade2:30
8.Massacre/Canoes6:52
9.Top of the World2:44
10.The Courrier2:27
11.Cora2:30
12.River Walk and Discovery5:30
13.Paralay3:46
14.The Brittisch Arrival2:00
15.Pieces of a Storry4:58
16.I will find YouClannad1:42
 54:25
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

The Last of the Mohicans - 08/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op (Nederlands)
Deze soundtrack heeft eigenlijk emotioneel een zekere waarde, aangezien het de allereerste filmmuziek CD is die ik ooit, zo lang geleden (wat waren we nog jong en onschuldig) heb gekocht...

Het is eigenlijk wel leuk te zien hoe die nu toch een zekere cult-status heeft verworven. Hij is uiteindelijk nog altijd in de handel verkrijgbaar (geef toe, dat kun je niet van alle scores die meer dan 10 jaar oud zijn, zeggen).

Trevor Jones heeft gezorgd voor het memorabele “Main Theme”, terwijl Randy Edelman de wat ondankbare taak kreeg meer voor de onderscore te zorgen (om die componisten wissel is heel wat te doen geweest – Michael Mann (de regisseur) lijkt nu eenmaal geen genoegen te nemen met slechts één componist). Zijn muziek (die van Edelman) is dan ook heel wat minder opvallend dan die van Jones, buiten dan het pareltje 'The Courrier', dat jammer genoeg in de film veel te sterk is ingekort en nauwelijks hoorbaar is...

Laten we de tracks wat meer in detail bekijken…

(1) Main Title
Na een voortstuwende percussie en een dreigende onderscore breekt ineens het heerlijk bombastische hoofdthema door (0’40 - op dat moment verschijnt, na een korte inleidende tekst, de titel van de film op het scherm).
Meteen wordt het epische karakter van de film perfect geschetst.
Het hoofdthema bestaat eigenlijk uit twee delen: een A en een B deel. We horen achtereenvolgens twee keer de A-sectie (0’40 en 1’00) en dan ook eens het B-deel (1’18) waarin strijkers (ondersteund door synths??) een soort coda brengen.

(2) Elk Hunt
We krijgen een opeenvolging van snelle variaties en aanzetten op het hoofdthema (zowel het A als het B-deel). Schitterende orkestratie: violen (opnieuw met synths op de achtergrond??) jagen als het ware samen met Uncas, Nathaniel en Chingachcook op de eland. Vanaf 1’30 wordt er naar een crescendo gewerkt (Nathaniel staat op het punt te schieten).
De track is opgebouwd uit verschillende “lagen” die elk een eigen ritme hebben en zo samen nog meer een gevoel van gejaagdheid scheppen.

(3) The Kiss
Eén van mijn favoriete tracks (ik ben nu eenmaal hopeloos romantisch, blijkbaar).
De basis vioolmelodie die steeds wordt herhaald, is “The Gael” (gecomponeerd door Dougie MacLean). Langzaam maar zeker voegen meer en meer strijkers zich bij de muziek (0’38). Ze overheersen steeds prominenter de basismelodie gaan, tot wanneer alles ineens openbreekt en ze meeslepend het liefdesthema van Nathaniel en Cora (1’33) brengen dat naadloos overgaat in een variatie op het hoofdthema (A-deel) ((2’12) het hoofdthema wordt aan het einde (2’30) nog eens herhaald).
Deze muziek hoor je natuurlijk in de film tijdens “de passionele kus van Cora en Nathaniel”, al klinkt ze daar wel anders. Het liefdesthema wordt gespeeld door een solo-viool en klinkt misschien daardoor net iets minder meeslepend.

(4) The Glade Part II
Wat precies Part I is, zullen we waarschijnlijk nooit weten…
Cora en Nathaniel bespreken kort het harde leven van de grensbewoners, de verschrikkingen waar die mensen dagelijks mee moeten leven. Nathaniel vertelt haar ook meer over zijn eigen leven. Er groeit wederzijds respect tussen beide personages.
Een inheemse fluit, onder begeleiding van strijkers en gitaar, brengt een melancholische, trieste melodie.
Strijkers herhalen een variatie op het hoofdthema (1’57).
Rustige track die blijkbaar zou gebaseerd zijn op “Orchestral Mohican” van een zekere Daniel Lanois, maar meer informatie is hier niet over gevonden.

(5) Fort Battle
De Mohicanen, Cora, Alice en Duncan komen aan bij Fort Edward dat zwaar door de Fransen onder vuur wordt genomen. Onopgemerkt proberen ze het fort binnen te raken.
Snelle percussie en koperblazers geven de muziek meteen een militair tintje. Als hoofdmelodie klinkt een variatie op het hoofdthema (zowel het A als het B-deel).
Rond 1’57 wordt van het hoofdthema afgestapt. Vanaf 2’27 tot 2’44 horen we iets dat door sommigen het Mohican thema genoemd (omdat het meestal klinkt wanneer de Mohicanen iets extra heldhaftigs doen – hier varen ze met kanootjes naar het Fort) en ik zal die benaming voor het gemak behouden, al vind ik het persoonlijk eerder een variatie op het hoofdthema.
Hierna volgen opnieuw de eerdere variaties op het hoofdthema.
Vanaf 3’57 begint de muziek af te bouwen en ze deint zacht (maar op toch een licht onheilspellende noot) uit.

(6) Promentory
Opnieuw heeft Jones zich geïnspireerd op de “The Gael”. Hier is de orkestratie echter anders. Hardere percussie, voller klinkende violen, onheilspellende bassen (zeker in het begin..), …
De beginslagen (0’00-0’19) klinken als hartslagen. Iedereen wacht vol spanning af wat de Huron Sachem zal beslissen. Van zodra “The Gael” (0’19) wordt ingezet, verloopt alles ineens erg snel. Duncan wordt levend op de brandstapel gezet en Alice wordt meegenomen door Magua.
Nathaniel verlost Duncan uit zijn lijden, terwijl Uncas de achtervolging van Magua inzet.
Opvallend hoe dezelfde melodie door een andere orkestratie zo anders kan klinken. In plaats van zinderend romantisch, klinkt de muziek hier noodlottig en repetitief, alsof ze wil zeggen dat wat gaat gebeuren (of aan het gebeuren is) onnodig is; een zinloze verkwisting van leven.
Rond 2'24 maakt het hoofdthema zijn intrede (we zien in de film een prachtig panoramisch beeld – enkel het A-deel).
Dalende koperblazers (bijv. 2’51-2'57) creëren een meer dramatische sfeer. Alice ziet hoe Uncas wordt vermoord en probeert zich gelaten los te trekken. “The Gael” sterft uit, wanneer Magua Uncas de keel oversnijdt. In de film wordt dit gevolgd door percussieslagen. Alice loopt naar de rand van de rots, en laat zich (na enkele schitterende close-ups) vallen. Erg jammer dat die sterke muziek niet op de soundtrack staat.
Na een korte stilte herhaalt het orkest het hoofdthema, beginnend met stukjes van het B-deel (4’22), waarna dan het A-deel in volle glorie volgt, eerst aarzelend en triest (4’49), dan met grotere overtuiging (5’31) (het einde van de film?).

(7) Munro's Office / Stockade
Duistere sfeer.
Cora wordt verraden door Duncan die Nathaniel’s woord weerlegt en zo de kolonisten belet naar huis terug te keren om hun familie te beschermen.
Rond 0’59 horen we opnieuw het liefdesthema, gespeeld door een hobo (?). Deze versie komt op verschillende plaatsen in film voor, bijvoorbeeld waar Nathaniel voor de eerste keer openlijk avances maakt op Cora (“I’m looking at you, Miss”), en ook later, wanneer hij gevangen zit voor desertie en afscheid neemt van Cora. De muziek klinkt hartbrekend. Erg mooi stuk. Bij 1'38 voegen meer strijkers zich bij de melodie. Vanaf 1’57 neemt het hoofdthema het weer over (A-deel); Nathaniel vraagt Cora haar vader bij te staan.

(8) Massacre/Canoes
De actiemuziek die in ongeveer in elke actie-scène wordt gebruikt, en dat zijn meestal – euh – slachtpartijen, zoals de titel al doet vermoeden.
Zeer snelle orkestratie. Rond 1’07 kunnen we opnieuw het Mohican thema horen. De muziek blijft maar vooruit drijven, vluchtend, doorspekt met onheilspellende koperblazers en hier en daar aanzetten tot het hoofdthema (2’40) tot het ineens doorbreekt (3’27)
Vanaf 4’06 (?) volgen we onze helden die in kanos aan Magua’s moordlust proberen te ontsnappen (gezien de titel niet echt verwonderlijk ;-)). Opnieuw zijn variaties van het hoofdthema nooit echt ver weg (5’28).
Persoonlijk vind ik de muziek vanaf 5'52 echt goed... Ze lijkt enigszins gebroken en misschien zelfs geniepiger, maar daarom niet minder dringend. Nathaniel en Co zoeken een schuilplaats achter de waterval.

(9) Top of the World
Het einde van de film ? Herhaling van het hoofdthema, eerst droevig (0’31) en dan triomfantelijker (1’58). Het is eigenlijk knal dezelfde muziek dan die op het einde van “Promentory” ... maar dan een iets langere versie met tussen de twee versies van het hoofdthema nog een stukje “reflectie” (1’14- 1’58); in “Promentory” breekt onmiddellijk de triomfantelijke versie van het hoofdthema door).

(10) The Courrier
Vanaf hier zijn al de tracks door Edelman geschreven.
Een pareltje! In de film is het nauwelijks te horen (je moet het volume erg hard zetten en dan hoor je het nog met moeite) en dan nog in zeer verkorte versie ook. Het is het moment waarop Nathaniel veilig een koerier uit Fort Edward weet te krijgen.
Een schitterende melodie, mooie orkestratie en dan die begeleidende gitaar, waarvan je de snaren echt hoort kraken!
De muziek eindigt op een crescendo, waarmee Nathaniel de (zichtbaar) laatste dreiging voor de koerier uit de weg ruimt.

(11) Cora
Ook nog een mooi stukje van Edelman. Een rustige, bijna pure (misschien komt dit me nu vooral naar boven omdat ik echt voor mij het beeld voor ogen heb van Cora met op de achtergrond witte lakens - wat reclame niet allemaal kan doen!) melodie.
Zoals de titel al doet vermoeden, worden we hier voorgesteld aan Cora. Duncan doet hier ook zijn huwelijksaanzoek.
Eén van de weinige plaatsen in de film waar de muziek van Edelman duidelijk hoorbaar is.

(12) River Walk and Discovery
De Mohicanen en Nathaniel komen aan bij grensbewoner John Cameron en diens vrouw Alexandra. Een inheemse fluit brengt een mooie maar triestige melodie met gitaarbegeleiding (0’00-0’40).
Al snel verandert de sfeer drastisch en krijgen we enkel nog onderscore voorgeschoteld die op verschillende plaatsen in de film te horen is, onder andere op het moment dat de Mohicanen, Alice, Cora en Duncan (1’31) het platgebrande huis en de stoffelijke overschotten van de Cameron familie vinden.
Een deel van de muziek komt ook terug wanneer Cora Duncan definitief afwijst (nadat hij die moordpartij op de Cameron’s ontkend heeft) en wanneer Nathaniel voor desertie wordt opgepakt (omdat hij de kolonisten de kans wou geven hun thuis te gaan verdedigen).
Niet echt aangename muziek om naar te luisteren; nogal “saai”.

(13) Parley
Onderscore die de ontmoeting tussen Munro en le Marquis de Montcalm ondersteunt. Het is een traag, onheilspellend stuk met hier en daar korte opflakkeringen (1’19 en 2’08)), maar anders erg gelaten.

(14) The British Arrival
Herhaling van de onderscore uit “River Walk and Discovery” (de spanning tussen Duncan, Munro en Nathaniel?).
Vanaf 0'53 een herkenbaar stukje, Duncan komt aan in Albany (mooi beeld van de koets over de brug). De muziek gaat tot wanneer hij General Webb’s kantoor binnenstapt.

(15) Pieces of a Story
Fluitjes leiden de mooie inheemse fluitmelodie uit (12) in (0’23 en 0’43). Daarachter volgt weer een hele boterham onderscore, die zo ongeveer overal en nergens in de film komt.

(16) I will find you
Een Clannad lied, niet echt noodzakelijk maar och, het vloekt niet met de rest ... Nathaniel belooft Cora dat hij – euh – haar zal vinden…
Het is eens iets anders dan de ergerlijke popsong die veel soundtracks ontsiert…

-----

Zoals Arvid ook al zei in zijn review, zijn er twee versies van de soundtrack op de markt : er is ook een rerecording onder leiding van Joel McNeeley, en daar zijn de meeste stukken van Edelman weggelaten en is alles ook in meer chronologische volgorde gezet.
Sommigen zeggen dat die versie beter is, anderen zeggen dan weer van niet. Ikzelf heb hem nog niet gehoord, dus ik kan er niet veel over zeggen.
Wél weet ik dat dit een zeer goede score is (vooral dankzij het majestueuze hoodthema) die, ondanks de wat saaiere stukken, zeker in je collectie thuishoort (als ie er al niet inzit!).
The Last of the Mohicans - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
Although a very popular soundtrack, I have never much cared for Trevor Jones' Last of the Mohicans. The main theme has the right wistful and noble mood about it, but I always felt it sounded badly stilted and somehow in need of re-arrangement to let it to flow more easily. While it is true that Randy Edelman wrote music for the film - around a third in total written for the film - it is Jones' theme and the more notable moments that he scored that are almost certainly what has made the music so popular.
While it perhaps seems a little foolish to re-record what is a relatively recent score, I suspect that like the John Barry and John Williams scores they have re-recorded, it will be more popular with the general public than their more film music fan specific recordings of Bernard Herrmann and Alex North. Of course that helps to level Varese's bank balance and enable these other recordings which are more worthy, but ultimately less popular. However, in this instance, Varese have actually managed to improve on the fairly badly produced (by Randy Edelman) original album, which lumped the Jones and Edelman cues separately. Here, they present fewer cues, but in the correct order so, while there are differences in compositional style that are easy to spot, it makes for just a slightly uneven tone, rather than an album of two clear halves.

Jones' main theme is only presented in its 'proper' form in a couple of places, the fairly brief main title being of course the first. As I said, it does have the right mood, it just isn't technically very adept. The theme does appear throughout the score, but in a form that suggests the melody rather than quoting it outright. It is most notable during the sprinkling of action cues, although these tend to be somewhat simplistic and just grind along in what is really a none too inspiring way. Jones' quieter sections are considerably more interesting, but even then, not really that striking.

The reasons for Randy Edelman writing music for the film are too complicated to explain, but his cues have always been criticised for being poor in comparison. There are only a few on this album, but they don't really detract from Jones' music all that much. As they are basically low key cues, their impact is somewhat limited anyway, even if they don't have quite the same haunting quality that Jones has created. The main highlight for Edelman's music is the guitar solo during The Glade, even if it doesn't quite fit in with the rest.

I'm sure I'll be strung up for heresy, but I would probably recommend David Arnold's similar and similarly titled Last of the Dogmen over Mohicans. The main theme is a beautifully fluid composition that I think works much better than Jones' even if Arnold's score as a whole does tend toward overkill in orchestration and melodrama. Joel McNeely's reading of both Jones and Edelman's music is good and improves on the original score album's sound with the RSNO giving a typically expansive reading. The track order produces more coherent experience and the liner notes provide some detail on both the score and film.
The Last of the Mohicans - 10/10 - Recensie van Laurens Strobbe, ingevoerd op (Nederlands)
In mijn handen hou ik een van de eerste scores van Last of the Mohicans, uit 1992, de befaamde score waar nog fouten in de speellijst zijn geslopen. Toevallig heb ik deze op de kop kunnen tikken bij een tweedehandswinkeltje waar ik zelfs nog de score voor Bram Stoker's Dracula heb weten te vinden. Maar of er nu Paralay of Parlay staat geschreven op de speellijst, er verandert niets aan de muzikale schoonheid van dit "meesterwerkje". Het duo Trevor Jones en Randy Edelman hebben de handen in elkaar geslagen om samen een score op tafel te leggen die je met vol genot kan uitluisteren. Elke noot is een perfecte ingeving voor wat op het scherm gebeurt. Heb je de film dus gezien, dan is de beleving van de muziek des te groter. Maar zelfs zonder te weten wat zich tijdens het afspelen van de muziek op het scherm afspeelt, is de score de moeite waard om te beluisteren, of laat het geweten zijn, om simpelweg te bezitten. Zelf was ik ook aanwezig, op een sessie waar enkel de muziek van Last of the Mohicans te horen was. En ik was toen al onder de indruk, liet me meeslepen met het ritmische stukje Elk Hunt, of het meer bombastische Fort Battle. Met het zien van de film was de liefde dan uiteindelijk compleet.

De hele score wisselt mooi af tussen rustig geleide stukken en gejaagde en geladen intermezzo’s om de score meer pit te geven. Van begin tot einde begeef je jezelf in de wouden van het 18e eeuwse Noord-Amerika: je begeeft je in de rust en stilte van het bos, tot je plots de geur opvangt van een prooi, je de marsmuziek hoort aanzwellen en de musketten hoort knisperen in de verte, en plots het geschreeuw opmerkt van de natives. De hel is losgebarsten.

Naargelang de score naar zijn einde toeloopt, kan je in de track Promentory nog een laatste keer opgaan in het prachtige thema, dat enkele malen te horen is op de score. Samen met het eindigen van de film, gaat de track dan over in meer subtiel strijkerspel, waar je zo weer de beelden uit de film voor je ziet: “het landschap van bergen, mijlenver groen, en het trio dat tuurt in de verte, met het verdriet in de ogen, voor zij die zijn gevallen.” Het is een beklijvend beeld, de muziek samen met de triestige blik van de hoofdman Chingachgook, Last of the Mohicans.

Een laatste noot: als je van plan bent om deze score in huis te halen, kies dan voor de oude versie, en niet voor de herziene uitgave uit 2000.
The Last of the Mohicans - 09/10 - Recensie van AJ AJ, ingevoerd op (Nederlands)
The Last of the Mohicans.

Ik heb de soundtrack jaren geleden aangeschaft en kan er eiegnlijk maar 1 ding of zeggen dat het heel simpel een ontzettend mooi stukje muziek. dhr Jones komt hier beter uit de verf dan bij bij Gettysburg.
Echter de slot scene staat er niet op, wat ik zeer betreur, het intermezzo waarin je alleen de drum en strijkers hort ( zonder The Geal er doorheen ) is zo mooi dat ik niet snap waarom dat van de score is weggelaten.Ik ben daar jaren naar op zoek geweest, of er toevallig niet nog een extra score is waar dit op staat. Tot mijn grote verassing is die er blijkbaar wel, maar nooit "öfficeel"uitgegeven en heb daar dan ook een bootleg versie van gevonden. Het zoeken is dus na jaren beloont, het maakt de score compleet. dus ipv een 8 krijgt deze van nu een 9.
The Last of the Mohicans - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Een piekfijn pakkend pathetisch thema. Hiernaast heeft de soundtrack nog enkele mooie gedeeltes zoals ‘fort battle’ (of is dit een verkapte variatie) en the ‘courier’ maar kan het af en toe ook erg saai worden, met name in het laatste deel van de score. Het thema is bij nagenoeg de meeste tracks, al dan niet gevarieerd, te horen. De minder bombastische uitwerking van het thema in de track ‘the kiss’ kan ik ook erg waarderen. Hierin legt een viool met lage klanken de basis waar vervolgens na een minuut andere violen met hoge klanken het thema ten gehore geven. De laatste track van Clanned mag er natuurlijk ook wezen, een heerlijk extraatje.

Misschien iets te veel herhaling en wat saaie gedeeltes, maar een thema waar je niet omheen kan, retegoed wel te verstaan.
The Last of the Mohicans - 10/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
The Last of The Mohicans is uitgegroeid tot een van die cult soundtracks die iedereen gewoon wil hebben. Reden hiertoe is het passionele epische thema dat door heel de film heen volledig de aandacht opeist, luid en ononderbroken over de beelden heen gemonteerd. Vrij specifiek voor de cd is dat er twee componisten aan hebben gewerkt, waar de overscore de typische stijl zal blijven in ook het latere werk van Trevor Jones en waar Randy Edelman enkele zeer emotionele underscore tracks aan de soundtrack toevoegt. De muziek werd recent heropgenomen door het label Varèse Sarabande, dat niet exact dezelfde tracks heeft maar wel superieur is aan kwaliteit dan het album van Morgan Creek Music.
The Last of the Mohicans - 10/10 - Recensie van laure delanoë, ingevoerd op (Frans)
Voilà une bande originale "originale". les thèmes s'enchaînent tout au long du film, comme dans gladiator. On peut écouter la musique en fond, sans pour autant regarder le film. bien sûr, une fois que l'on connaît le thème du violon, qui est magnifique, on oublie presque le reste de la musique, pourtant tout aussi passionnante. On vit le film, comme le livre d'ailleurs, et honnetement, c'est une B.O qu'il faut avoir dans sa discothèque. La musique fait vivre le film, mais le film fait vibrer la musique. A écouter sans modération.
The Last of the Mohicans - 10/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Een onvervalste klassieker, zowel als score als film. De film, die toch al gauw drie keer per jaar uitgezonden wordt op verschillende zenders, bevat een fenomenaal hoofdthema, dat in Neveneffecten: de bron van de E40 wordt gebruikt. Ook de muziek naast het hoofdthema (Elk Hunt, The Courier, Fort Battle, ...) is van gedenkwaardige kwaliteit, en van een memorabel muzikaal niveau. De sfeer die men creëert met de eerste track, wordt behouden en verdergezet.

Een toppertje!

The Last of the Mohicans - 08/10 - Recensie van Tijs Vanhulle, ingevoerd op (Nederlands)
net na zoveel jaren herbekeken, maar ontdekt dat de muziek eigenlijk meer dan gewoon is. geinformeerd naar de muziek en een nieuwe aanwinst gevonden. The main title is één van de persoonlijke beste stukjes muziek die ik tot zover hoorde.
The Last of the Mohicans - 10/10 - Recensie van the lord africanus, ingevoerd op (Nederlands)
heerlijke film en heerlijke muziek!!de opzwepende muziek tijdens de veldslag, de melodramatische muziek tijdens de dood van Uncas en de romantische muziek tijdens de lieddesscène's.Een enorme geslaagde varierende compositie.
The Last of the Mohicans - 07/10 - Recensie van Stijn Buntinx, ingevoerd op (Nederlands)
Overgetelijke epische muziek van Trevor Jones. Omvat ondermeer een onvergetelijk thema. klasse!!
Golden Globes: Best Original Score (Genomineerd)
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

Legends of the Fall (Trailer)
The Missing (Trailer)

Andere soundtrack releases van The Last of the Mohicans (1992):

Last of the Mohicans, The (2000)
Last of the Mohicans, The (1993)
Mohicans (2011)
Last of the Mohicans, The (2014)
Last of the Mohicans, The (2018)
Last of the Mohicans, The (2019)
Last of the Mohicans, The (2006)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer