| Best of 2006 22/12/2006 Aanvankelijk bleek 2006 een behoorlijk mager soundtrackjaar te worden. Williams nam na zijn uitzonderlijk hoogstaand en kwalitatief 2005 een sabbatjaar, terwijl ook andere grote namen zoals Horner, Elfman nog niets nieuws klaar hadden. De grote scores blijven dus uit en wat daarnaast nog te horen viel waren vaak erg middelmatige scores die op automatisch piloot de cd volspeelden met een symfonische laagje grijze muziek. De meeste scores leken gebukt te gaan onder de teneur van het huidig bewind in Amerika en dus ook Hollywood. Commercie, onmogelijke deadlines en weinig interessante scenario’s. Dat hierdoor weinig verrassends voortkwam hoefde dan ook niet te verbazen. Maar naast de grijze middelmaat zijn er toch enkele opmerkelijk scores geschreven. Denk aan ‘The Da Vinci Code’. De meest symfonische en interessante Zimmer-score in jaren. Maar ook collega Newton Howard schreef een lyrisch vervolg aan zijn samenwerking met regisseur M. Night Shyamalan met ‘Lady in the Water’. Niet direct een verrassende score, maar heeft toch voldoende in huis om nog maar eens te bewijzen dat Howard tot grootse dingen in staat is. Klaus Badelt is intussen een grote naam in de filmmuziek, maar het blijft nog steeds wachten op de score waarmee hij deze reputatie kan waarmaken. ‘Poseidon’ was het zeker en vast niet, terwijl ‘The Promise’ veel positieve bijklank kreeg als een opmerkelijke score. Maar naast de vele poëtische scores was er natuurlijk ook plaats voor breed symfonisch gekletter. Giacchino maakte wellicht de beste variaties op het overbekende MI-thema uit de ganse reeks terwijl hij met ‘Lost – season 2’ verder de meest angstaanjagende geluiden voortbracht sinds ‘Jaws’, maar op cd toch niet genoeg gebalde ideeën had om te boeien. De donkere film noir die als een dreigende schaduw onder de muziek van ‘Black Dahlia’ leunde, werd verzorgd door Mark Isham. Een behoorlijk verrassende score, al maakte Isham vorig jaar nog duidelijk met ‘L.A. Crash’ dat hij beschikt over een uitzonderlijke muzikale empathie. Maar ook mindere grootheden deden hun gooi naar de grote projecten. Christophe Beck schreef na zijn groteske ‘Pink Panther returns’ toch wel aardige muziek voor ‘The Sentinel. Francis Shaw’s score ‘Evil’ ging niet onopgemerkt voorbij en won de prestigieuze ‘Ivor Novelle Award’. Ook Alexandre Desplat waagde zich aan enkele mainstream actieprenten waaronder het recente ‘Firewall’ die hij krachtig, vakkundig maar weinig verrassend inkleurde. Wie dan weer wel verrassend uit de hoek kwam was James Horner met zijn score voor ‘All The King’s Men’ waarvoor hij een ijzersterk thema schreef en intelligente variaties. 2006 beschikte ook over een flinke dosis Superhelden-muziek. John Ottman schreef een enorm entertainende score gebaseerd op muzikale ideeën uit de klassieker van John Williams. En ook Marianelli keerde na zijn hartstochtelijke ‘Pride and prejudice’ terug naar zijn donkerste klanken met ‘V for Vendetta’. En naast al deze namen mag de naam van John Powell natuurlijk niet ontbreken die ook zijn deel tot heldenmoed bijbracht met het imposante ‘X men – The Last Stand’. ‘Ice Age The Meltdown’ zorgde - samen met zijn productie en score voor de recente ‘Happy Feet’ - dan weer voor de burleske, vrolijke noot. Terwijl hij in ‘United 93’ koos voor een minimale muzikale output. Wat toch in contrast staat met de voorgenoemde bombastische scores. Maar niet alleen op cd konden we Powell dit jaar bewonderen, want we werden vereerd met een bezoek van de componist en zijn muziek op het jaarlijkse filmconcert ‘The World Soundtrack Awards’. Een evenement dat dit jaar over een enorm gevarieerd en boeiend programma beschikte met Powell, Giacchino, Santaolalla en natuurlijk Maestro Dirk Brossé in de hoofdrollen. Maar naast John Powell waren ook Craig Armstrong en Carl Davis present tijdens het filmfestival. Armstrong bracht een enorm mooi programma in de Vlaamse Opera, terwijl Davis voor de gelegenheid Charlie Chaplin tot leven bracht in het Flagey te Brussel. Onvergetelijk zou een understatement zijn… Ook in eigen land was er het één en het ander te beleven. Steve Willaert schreef verdienstelijk muziek voor ‘De Hel van Tanger’, terwijl de score voor ‘Kruistocht in Spijkerbroek’ op wel erg gemengde reacties kon rekenen. Maar de allergrootste verrassing van 2006 moet toch de innemende muziek voor ‘Perfume’ geweest zijn. In de film mag de muziek dan wel (te) prominent aanwezig zijn, maar op cd werkt het ongemeen goed! Te bedenken dat deze muziek niet geschreven werd door een topcomponist van de “A-klasse” in Hollywood - maar door de regisseur zelf - maakt ‘Perfume’ nog uitzonderlijker! Zoals met elk jaaroverzicht zijn er scores die tussen de jaren verdwijnen in de vergetelheid. Onze topreviewers markeerden er toch enkele met stip aan. Om te beginnen liet Philip Glass zich onlangs nog eens van zijn beste kant zien met zijn sterk aan te raden score voor ‘The Illusionist’. Ook recent is de score ‘The Queen’ van Alexandre Desplat. Een absolute streling voor het oor dat ongetwijfeld héél wat filmmuziekliefhebbers kunnen bekoren. Desplat zet met deze score zijn naam definitief naast die van John Williams als een volwaardige opvolger. Ook Clint Mansell heeft een muzikale opvolger van zijn indrukwekkende score van ‘Requiem for a Dream’ klaar: ‘The Fountain’. Mansell koos terug voor het virtuoze Kronos Quartet en koos hiermee terug voor dwingende muziek met een scherpe rand. Scherp in het geheugen blijft de beklemmende muziek voor Spielberg’s ontluisterende ‘Munich’ van John Williams gegrift. Nét te laat voor ‘the best of 2005’ stemden verschillende topreviewers deze score in het overzicht. Ook ‘The Complete Recordings - ‘Lord Of The Rings’ (Fellowship of The Ring, The Two Towers ) worden nogmaals terecht onder de belangstelling gebracht in hun definitieve, volledige versie (?) Jammer genoeg is 2006 niet alleen een jaar waar veel nieuwe muziek te beluisteren viel, maar ook een jaar waar verschillende gekende geluiden in plotse stilte zwegen. Met veel spijt nemen we afscheid van componisten die elk in hun recht, een verdienstelijke plaats hadden in de filmmuziek. Bedankt Basil Poledouris, Shirley Walker, Malcolm Arnold, ... Jullie zullen worden gemist! Maar om af te sluiten in schoonheid valt er heuglijk nieuws te lezen over Ennio Morricone! Want op de oscarceremonie in 2007 zal de Italiaanse maestro EINDELIJK zijn welverdiende ere-oscar in ontvangst mogen nemen. Een troostprijs voor iemand die filmmuziek bereikbaar maakte voor een groot publiek, iemand die de definitieve sound van de Western vastlegde en die al zovele malen ontroerde met scores zoals: ‘The Mission’, ‘Cinema Paradiso’, ‘Once Upon a Time in America’, ‘Legend of 1900’, ‘Malena’, ‘Untouchables’, enz, enz… Onlangs nog schreef Morricone een erg pakkende score voor ‘Fateless’ met een introverte Lisa Gerrard (Gladiator) als soliste. Het is zonde dat deze score niet beter gekend is, want Morricone bewijst zich hier - naast het al even beklijvende ‘Cefalonia’ (2005) nog maar eens als grootmeester. Met deze terugblik kijken we alvast reikhalzend uit naar wat 2007 zal brengen. Wat zal het filmfestival Gent in petto hebben? Zouden ze er dan eindelijk in geslaagd zijn om Maestro Williams te overhalen te concerteren in Gent? Tijd zal het uitwijzen… Maar nu is het moment er om de topreviewers aan het woord te laten. welke scores van dit jaar werden het best gesmaakt? Welke muziek kon het meest verrassen, of welke scores voldeden niet direct aan de verwachtingen? Om wat dichter bij de antwoorden te komen werd aan de topreviewers van filmmuziek.be gevraagd wat hun favoriete scores waren van het afgelopen jaar. Een greep uit de commentaren van de reviewers: 1) X-Men 3 (John Powell).
Zimmer doet het weer - bulderende synths, energieke actie, overdonderende synths, maar ook mooie uitgewerkte thema's. Telkens een plezier om naar te luisteren. (Marie-Lise Van Wassenhoven) Maar welke score werd nu door de topreviewers als beste score van 2006 verkozen? Werden ze verrast door de kruidige, dieproze klanken van ‘Perfume’? Of was de sacrale toon van ‘The Da Vinci Code’ die de luisteraars in vervoering brachten? Of anders dan de mysterieuze, dromerige muziek van ‘Lady in the Water’ werd er gekozen voor de door adrenaline gedreven derde luik in de ‘Mission Impossible’ franchise? Of misschien waren er kapers op de kust, en werd er gekozen voor het vervolg op het immens populaire ‘ Pirates of the Caribbean’ door über-componist Hans Zimmer? De definitieve top 10 van 2006!!!
Joris Hermy |
