| Craig Armstrong in Concert 19/10/2006 In het teken van het 33ste filmfestival van Gent werden donderdag avond 19/10/06 de bezoekers van de Opera in Gent getrakteerd op een concert van Craig Armstrong. Deze schotse filmcomponist met Glasgow als thuisbasis, zorgde voor een avondvullend programma. Hij mag dan niet zo bekend zijn als Williams, Horner of Zimmer, toch heeft hij al enkele scores geschreven die door het grote publiek gekend zijn. Denk maar aan de films van Baz Luhrmann, Romeo and Juliet en Moulin Rouge. Armstrong verzorgde de 9/11 film, Oliver Stone’s World Trade Center, van muziek. Tijdens dit concert werd ook het mooie bewijs geleverd dat op filmmuziek geen leeftijd staat, want het publiek bestond uit mensen van alle leeftijdscategorieën. Maar hoe kan het ook anders, je had het orkest van de Vlaamse opera bijgestaan door het koor. De opera van Gent was de perfecte locatie voor deze gelegenheid. Het is een zeer mooi gebouw met een uitstekende akoestiek. Armstong zorgde voor een afwisselend programma van dramatische , glamoureuze en statige muziek. Het concert werd geopend met muziek uit zijn jongste score, World Trade Center. Het gevoelige hoofdthema van deze film kwam zeer mooi tot zijn recht, vooral omdat het koor aan dit stuk een extra dimensie gaf door zeer gevoelig op de achtergrond te blijven. De eerste echte hoogtepunten voor mij waren Oh Verona uit Romeo & Juliet en vooral The Hanging uit Plunkett & Macleane. Craig Armstrong gebruikt in zijn muziek graag de electronische beats van een keyboard, zoals op het einde van The Hanging en het was zeer leuk om te horen hoe deze electronische klanken vervangen werden door het orkest. Het koor staat zeer centraal in deze twee stukken en dat gaf mij toch de nodige rillingen. Wat minder vond ik Do you still miss him uit The Quiet American, en One Day I’ll Fly Away uit Moulin Rouge. Do you still miss him vond ik nogal vlak en de zang in One day I’ll Fly Away was alles behalve overtuigend. Armstrong zijn okestratie voor dit nummer is zo goed en in de film past het perfect met de zang van Nicole Kidman, maar tijdens het concert verpeste de zang voor mij de luisterervaring. Dit was echt een gemiste kans. Het geheel kwam terug op dreef met Lissa’s Theme uit Best Laid Plans en het sterke piano thema New York City uit The Bone Collector. Deze film was voor mij de eerste kennismaking met de muziek van Armstrong. Ook heel mooi was The Balcony Scene uit Romeo & Juliet. Tijdens de muziek werden er ook fragmenten uit de film getoond en bij de balkon scene van Romeo & Juliet ervaarde je echt dat de muziek voor een meerwaarde zorgde. Deze scene zou nooit zijn effect gehad hebben zonder de muziek. In het tweede gedeelte werd er terug aandacht besteed aan World Trade Center. Het cello thema en het piano thema uit World Trade center waren voor mij de hoogtepunten van dit tweede deel. Deze twee stukken bevatten heel mooie solo’s van respectievelijk cello en piano. Het piano gedeelte klonk bij mij echt puur en werd mooi afgewisseld door een zangsolo. Ook in dit stuk werden de electronische klanken mooi opgevangen door de mensen van de percussie. Nature Boy van Moulin Rouge kwam dan weer veel beter tot zijn recht. De zaal werd mooi opgelicht in het rood, net zoals bij One Day I’ll Fly Away maar deze keer was de zang van David Mc Almont, veel beter. Het publiek werd tijdens dit concert ook nog getrakteerd op een interview met Craig Armstrong. BBC radio 3 presentator Tommy Pearson stelde op het podium enkele vragen aan de componist zelf. Armstrong is geen publieksmens, hij komt zeer zenuwachtig over. Daarentegen houdt hij ook geen blad voor de mond en dat siert hem. Dit heeft misschien wel alles te maken met het feit dat hij een Europeaan is. Maar hoe zenuwachtig hij was met het beantwoorden van vragen, hoe zelfzeker hij zat achter zijn piano.Aan het einde van het concert speelde Armstrong enkele stukken op de piano. In de zaal werd het muisstil, iedereen genoot van deze artiest. Tijdens het interview vertelde hij ook dat hij liever muziek schreef voor dramatische films dan voor komedies. De avond werd echter toch afgesloten met een zeer opliftend nummer uit de romantische komedie Love Actually. Mijn algemene indruk van dit concert is positief. Ik heb een hele avond genoten de muziek. Deze werd zeer goed uitgevoerd door het orkest, koor en dirigent. Craig Armstrong zijn muziek nogal beladen is en als je dit concert dan vergelijkt met bijvoorbeeld The World Soundtrack Awards of met een Soundtrack in Concert, dan zijn zulke evenement vrolijker, luchtiger en ook afwisselender qua muziek. In ieder geval ben ik toch blij dat er zulke evenementen in België georganiseerd worden, want het is leuk om soundtracks te kopen, maar als je de muziek live kan beluisteren, dan is dat toch nog wel beter. Tim Horemans |