| The Ennio Morricone Experience My Morricone Experience 30/09/2006 Na een maand hoge verwachtingen, lezen van recensies en een overdosis aan luisteren naar Morricone soundtracks, was het eindelijk zo ver: we zouden afreizen naar het pittoreske Leopoldsburg (wat vanuit even-zo-pittoreske zuidwest Nederland nog een hele opgave bleek!) om de “Ennio Morricone Experience” te gaan… beleven! De zaal inlopend werd direct duidelijk dat dit inderdaad een spektakel zou gaan worden: we wisten dat er een vijftal artiesten/muzikanten zouden zijn, terwijl er genoeg instrumenten en ‘hulpmiddelen’ stonden opgesteld om iedereen die zich in de (driekwart-volle) zaal mee te voorzien! Van contrabas tot hoefijzer, en van ‘can-violin’ (bamboestok en blikken vat, met daaroverheen een snaar gespannen) tot zaag, paukes en bierflesjes. De eerste minuten waren direct hilarisch, omdat een van de artiesten ons enkele geluidseffecten ging leren, waarmee we later de voorstelling zouden kunnen verrijken. Op onze schoot hoevengetrappel immiteren, gemeen lachen en cafégeluid nabootsen zijn immers iets dat je niet bij elk (film) muziekconcert tegenkomt! Na deze korte instructies begon de show met het welbekende “Farewell to Cheyenne” uit “Once Upon a Time in the West”. Het gitaarthemaatje dat hierin voorkomt werd gespeeld op de eerder besproken ‘can-violin’. Later, toen over dat geluid nog een rock-distorter werd gegooid (waardoor het geluid ineens veel ruiger klonk), was het nog nauwelijks te geloven dat het gespeeld werd op dat primitieve instrument! Misschien kun je je er nu nog moeilijk een beeld bij vormen; dan zou je eigenlijk het filmpje bij de volgende link eens moeten bekijken: http://www.ennios.com/swo.htm Telkens werd de (vaak welbekende) muziek afgewisseld met een leuk stukje hoorspel met bekende citaten uit de spaghettiwesterns, waardoor de acteer- en cabarettalenten van de artiesten nog eens werden benadrukt. De voorstelling werd hierdoor een interessante mix aan humor, hoorspel, theater… en niet te vergeten: Morricone-muziek. Het was fantastisch om te zien hoeveel kracht de vijf heren de muziek konden geven! Zo bleek ook duidelijk hoe effectief en goed doordacht Morricone de muziek heeft geschreven: vaak eenvoudig geïnstrumenteerd, maar zonder diepgang te verliezen! Vooral de stukken met koor (bijvoorbeeld uit “The Good, the Bad and the Ugly”) werden met erg vol geluid vertolkt. Het avondje uit was erg mooi, humoristisch en amuserend! We hadden niet verwacht zo’n leuke avond te beleven, en met de wetenschap dat ze volgend jaar terug gaan komen, schuiven we dit jaar alvast maar wat geld opzij!
Gijs Leijdekkers |
