| Harry Potter meets Wim Mertens Hoogdag voor de liefhebbers van Filmmuziek 10/06/2006 Gisteren was weer een hoogdag voor de liefhebbers van Filmmuziek want in Kursaal Oostende was er het concert Wim Mertens meets Harry Potter. Dit was het derde concert in een reeks van filmconcerten die gehouden werden in zaal Kursaal. Aangezien het zeer lekker weer was zijn mijn vrouw en ik vroeg vertrokken naar Oostende om daar tijdens de dag nog wat te genieten van zon, zee en strand. Via de website filmmuziek.be hadden we ook afgesproken met Coen Haver en Jorris Kessels ook twee bezoekers/reviewers van de site. ’s Namiddags hadden we afgesproken om een terrasje te doen en gezellig te praten over, hoe kan het ook anders, filmmuziek. Tussen pot en pint, zoals wij dat hier in België zeggen, ben ik in discussie gegaan met deze twee toffe Nederlanders. De conclusie is dat we alle drie veel van filmmuziek houden en dat de smaken van componisten en stijlen toch ver uit elkaar liggen. Na lekker te zitten bakken in de zon op dat terras zijn we ons dan gaan klaar maken voor het event waar we allemaal voor gekomen zijn, het concert Wim Mertens meets Harry Potter. De dagen voordien heb ik de vier Harry Potter cd’s nog eens beluisterd en nog wat werken van Wim Mertens die tijdens het concert gespeeld gingen worden. Mijn voorkeur ging onmiddellijk uit naar de stukken van Williams die ze gingen spelen. Williams heeft bij mij altijd een speciaal plaatsje gehad in de collectie en ik was benieuwd hoe het Vlaams Radio Orkest deze toch wel moeilijke stukken ging spelen. Joris Kessels was dan weer benieuwd naar de muziek van Doyle en Coen Haver zat zenuwachtig op zijn stoel naast mij want hij had graag een handtekening van Patrick Doyle, die ook aanwezig was in de zaal. Net voor het concert zijn we Tom Hebbrecht nog tegengekomen, eveneens filmmuziek fan en reviewer op filmmuziek.be. Even later werden in de zaal de lichten gedimd, het orkest nam plaatst op het podium en Fien Sabbe werd met luid applaus onthaald. Vooraan het podium stond een mooie Steinway piano die gereserveerd was voor Wim Mertens. Het programma bestond uit 2 delen. Voor de pauze speelde Wim Mertens samen met het orkest enkele stukken uit zijn repertoire en deel 2 was volledig voorzien met muziek van Harry Potter. Dirigent Dirk Brossé en componist/pianist Wim Mertens zette het eerste deel in met muziek van de film Pater Damiaan. Net zoals bij het vorige filmconcert in Kursaal werden er beelden uit de film geprojecteerd op een groot scherm, maar aangezien we dicht vooraan zaten was dit moeilijk om te volgen. Eerlijk gezegd vond ik dat scherm overbodig aangezien ik met mijn neus bijna vlak bij het orkest zat en de muzikanten van dichtbij aan het werk kon zien en horen. Ik blijf steeds verbaast van hoe deze mensen dit allemaal zo goed en mooi kunnen spelen. Bij het eerste nummer gaf Wim Mertens een gespannen indruk achter zijn piano. Het tweede nummer uit de film Der Lebensversicheren was muziek uit de recentste film die Mertens gescoord heeft. Dit stuk werd gespeeld in Wereld Première gespeeld. Waar de muziek van Pater Damiaan mij kon boeien zat ik met het tweede stuk volledig op mijn stoel genageld, wat was dit mooi. Je zag ook dat Wim Mertens achter zijn piano zich volledig liet gaan. Het orkest had ook een zeer mooie muzikale opbouw tijdens dit stuk. De bekendste muziek van Wim Mertens komt uit de film Belly of an Architect en dan specifiek Struggle for Pleasure (aka de proximus tune). De volledige symfonische versie werd gespeeld. Het was echt knap om zien en om horen hoe snel het allemaal ging want het tempo van het nummer ligt hoog. Het enige spijtige was dat deel 1 wel snel gedaan was, het smaakte bij mij naar meer. Na een wel echt heel korte pauze was het dan zover, Harry Potter. Fien Sabbe werd nu op het podium bijgestaan door Tommy Pearson. Hij is één van de meest bekende stemmen op BBC Radio 3. Samen hebben zij de introducties gedaan van de vier Harry Potter films, deels in het Nederlands, deels in het Engels. Harry Potter and the Philosopher stone was eerst aan de beurt. Het magische Hedwig’s Theme mocht het Harry Potter gedeelte op gang trekken. Dit is nog altijd één van de mooiste thema’s die John Williams geschreven heeft. Ik had het al eens live gehoord tijdens een Soundtrack in Concert, maar dit blijft echt geweldig om live te horen. Eén ding kan gezegd worden, Harry Potter is geen gemakkelijke muziek om te spelen. Het is fascinerend om de muzikanten al die snelle noten te zien spelen. Hoogtepunt voor mij was Fawkes the Phoenix uit The Chamber of Secrets. Zo’n magistraal thema, echt kippenvel moment. Knap was dat niet alleen muziek met mooie thema’s gespeeld werd maar dat ook de iets donkere muziek uit de Harry Potter films aan bod kwam. The Chamber of Secrets zette de toon. Witches, Wands and Wizzards was meer actie getint en het orkest mocht zich helemaal laten gaan in het complexe jazzy stuk Knight Bus uit The Prisoner of Azkaban. Ik kende dit laatste stuk goed vanop de soundtrack en het was echt vakwerk om het zo live te horen. John Williams heeft de muziek voor de eerste 3 Harry Potter films geschreven en Patrick Doyle mocht vorig jaar The Goblet of Fire van muziek voorzien. Hij was zaterdagavond ook aanwezig in de zaal. Doyle werd op het podium geroepen voor een klein interview. Daarna werden er nog 5 stukken gespeeld uit de vierde Potter film. De muziek van de vierde Potter film vond ik geslaagd maar de magie ontbrak bij mij volledig. Patrick Doyle heeft enkele goede thema’s geschreven voor The Goblet of Fire, maar het miste net dat ietsje meer. Tijdens het encore nummer zette Dirk Brossé een Harry Potter bril op en nam een toverstaf in zijn hand om het orkest te dirigeren. Potter’s Waltz werd als bisnummer gespeeld, terwijl ik stiekem hoopte op Hedwig’s Theme of Fawkes The Phoenix. Na het concert heeft Coen Haver geprobeerd om Patrick Doyle te pakken te krijgen voor een handtekening op zijn Harry Potter cd. Fier en bibberend van de zenuwen kwam hij terug met een handtekening van de componist. Als klap op de vuurpijl zijn we Patrick Doyle in de zaal nog tegengekomen en is er nog een foto genomen van Coen samen met de componist. Hopelijk word deze foto nog online gezet. Met een super tevreden gevoel heb ik de zaal verlaten, die spijtig genoeg niet volledig uitverkocht was. Tom Hebbrecht kwam tot de conclusie dat de laatste trein naar Gent reeds vertrokken was en met een lichte paniek in de ogen vroeg hij of ik langs Gent naar huis moest rijden. Gelukkig voor hem woon ik in de Kempen en heb ik hem met plezier in Gent afgezet. In de wagen hebben we nog zitten nababbelen over het concert en filmmuziek in het algemeen. Zo’n evenementen als dit zijn zeker voor herhaling vatbaar. Nu maar hopen dat de echte John Williams ooit eens naar België komt. Tim Horemans |