| Zbigniew Preisner: a tribute to Kieslowski 12/03/2006 Zondag 12 maart 2006 zijn mijn vrouw en ik naar het concert A Tribute To Kieslowski geweest in zaal Kursaal in Oostende. Het was de eerste keer dat ik in Kursaal kwam en het was ook de eerste keer dat ik naar een concert van filmmuziek ging waarvan ik nog niet eens de helft van het programma kende. Ik ben een groot liefhebber van filmmuziek maar de muziek geschreven door Poolse componisten was totaal iets nieuws voor mij. Ik ging er met het idee naartoe van iets nieuws te zullen ontdekken. Eén ding wist ik zeker, dat was dat de uitvoering door het Vlaams Radio Orkest gedirigeerd door Dirk Brossé top ging zijn. Ik heb het orkest en dirigent al verschillende keren live aan het werk gezien en gehoord. Dit zijn echt vakmensen. Ik ben altijd verbaasd hoe goed Dirk Brossé het orkest onder controle heeft en met hoeveel passie hij het orkest dirigeert. Het eerste deel van dit concert bestond uit een suite van filmmuziek geschreven door Poolse componisten zoals o.a. Wojciech Kilar, Jan AP Kaczmarek, Bronislau Karper,….. Op 50 minuten tijd passeerde er muziek van 21 films waarvan ik er 5 kende. Ik werd aangenaam verrast door de mooie melodieën die ik te horen kreeg. Het klonk alles behalve agressief. Voor een eerste en enige luisterbeurt, want dat is toch zo met een concert, beviel het me. Hoogtepunten waren The Promised land, Brute, Unfaithfull en vooral Finding Neverland, waarmee deze suite werd afgesloten. Dit was fenomenaal gebracht. De uitvoering van Bram Stoker’s Dracula (Kilar) waar ik echt op zat te wachten viel een beetje tegen want de kracht die uitgaat van deze score ontbrak bij mij. Ik had zo graag het begin thema gehoord met die diepe cello klanken. De dreiging die van deze muziek uitgaat was er niet. In het orkest was ook plaats voorzien voor het Vlaams Radio Koor. Stiekem hoopte ik dat zij de donkere muziek van Dracula mee tot leven gingen brengen, maar het koor kwam pas in deel 2 aan bod. Tijdens dit eerste deel werden er ook filmfragmenten geprojecteerd. Het enige positieve aan deze projectie vond ik dat je wist welke filmmuziek gespeeld werd, voor de rest was dit storend omdat de beelden niet echt bij de muziek paste. Met een nog niet helemaal voldaan gevoel plofte ik terug in mijn stoel voor deel 2 “Zbigniew Preisner – A Tribute To Kieslowski”. Het orkest werd vergroot door het koor en sopraan Ilse Eerens. De lichten doofde, Dirk Brossé gebaarde het orkest om te beginnen en bam, het was raak. Uit het Requiem for my friend werden 6 selecties gespeeld. Van de eerste tot de laatste seconde heeft deze muziek mij kippenvel bezorgd. De ijzige stem van Ilse Eerens ging door merg en been. Het koor werkte perfect als een extra instrument voor Brossé. Ik had onmiddellijk een positieve indruk van de tot nu toe voor mij onbekende Preisner. Deze man schrijft echt mooie muziek. Na het requiem zijn er nog 9 stukken muziek gespeeld waaronder 5 uit films van Kieslowski. Hoogtepunten uit deze 9 waren La Double Vie De Veronique, Damage en Trois Couleurs Blue. Het viel me wel op tijdens dit concert dat Preisner graag gebruik maakt van koor, sopraan, hobo, piano en een hamer slagwerk instrument. Dit zorgde er wel voor dat er weinig variatie zat in het 2de deel. Maar desalniettemin zeer mooie muziek. Mijn vrouw vond deel 1 beter dan 2 en bij mij was het net het omgekeerde. Mijn eindconclusie is dat filmmuziek niet alleen thuishoort in film maar ook tot leven kan komen in een concertzaal. Dankzij dit concert heb ik muziek gehoord die ik anders nooit gekend zou hebben. Ik heb 2 uur genoten van dit evenement. Zoiets mag er meer gedaan worden. Tim Horemans |