Adaptation


Astralwerks (724354348426)
映画 | 年: 2002 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック アーティスト/作曲家 期間
1.Adaptation (Fatboy Slim Remix)4:50
2.The Evolution Of The Screenwriter1:12
3.The Writer And The Crazy White Man3:23
4.An Unashamed Passion3:14
5.The Evolution Of Evolution2:08
6.On Judgement, Human Or Otherwise1:43
7.Whittle The World Down1:52
8.On The Similarity Of Human And Orchid Forms1:17
9.The Screenwriter's Nightmare1:00
10.Approaching The Object Of Desire3:31
11.Shinier Than Any Ant1:13
12.The Slough Pit Of Creation3:30
13.Adaptation Versus Immutability2:33
14.Effects Of Sibling Pressure3:21
15.Evasion And Escape7:05
16.The Unexpressed Expressed1:38
17.The Screenwriter's NightmareZeno Remix0:55
18.Happy TogetherThe Turtles2:53
 47:18
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Adaptation - 05/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
De Amerikaanse drama-komedie Adaptation is de tweede film van Spike Jonze, die twee jaar eerder z'n regiedebuut had met Being John Malkovic, waarin de acteur John Malkovic zichzelf speelde en het verhaal draaide om de toegang tot zijn brein, zodat anderen door John's ogen konden kijken en meemaken wat hij beleefde en zelfs invloed konden uitoefenen op zijn keuzes. Ook Adaptation speelt een spel met de werkelijkheid, alleen draait het nu om de schrijver van het script, Charlie Kaufman. Kaufman schreef ook het script voor Being John Malkovic, Confessions of a Dangerous Mind en Eternal Sunshine of the Spotless Mind.
De film Adaptation is eigenlijk een film over het proces van het maken van een film, waar werkelijkheid en fantasie door elkaar heen lopen en lastig uit elkaar te houden zijn. Scriptschrijver Charlie Kaufman is bezig om een script te maken van het boek 'De Orchideeëndief' van schrijfster Susan Orlean. Dat is een journalistiek verslag van haar onderzoek naar de arrestatie van een man die zeldzame orchideën stal om die te kunnen klonen en voor veel geld verkopen.
In de film heeft Charlie Kaufman (Nicolas Cage) veel moeite om het boek om te vormen tot een deugdelijk script. Intussen is zijn tweelingbroer Donald (ook Cage) bij hem in komen wonen, om op zijn kosten te leven. Donald besluit ook scriptschrijver te worden en volgt een cursus. Charlie is inmiddels tegen een 'writer's block' aangelopen en ziet dat Donald zijn eerste script al weet te verkopen voor veel geld, waarop hij Donald vraagt om hem te helpen bij zijn script over de orchideëndief. Daarop gaat Donald voor een interview naar schrijfster Susan Orlean (Meryl Streep) en doet zich voor als Charlie...
De film is door de critici erg goed ontvangen, maar vanwege het vreemde verhaal door het grote publiek wat minder. Toch was de film redelijk succesvol en heeft ook prijzen gewonnen.

De score voor de film is van Carter Burwell, die al eerder samenwerkte met regisseur Jonze voor Being John Malkovich. Waar de film probeert het proces van 'schepping' in beelden te vangen, heeft Burwell geprobeert om dat in geluiden te vangen. Verwacht dus geen fraaie melodieën en prachtige harmonieën, maar eerder een verzameling expirimentele geluiden en daarmee een soundscape-achtige score.
Burwell zegt zelf in de liner notes dat 'terugkerende structuren van de score de betekenisloze motor van leven en dood verklanken, treurig op persoonlijk vlak, maar vreselijk noodzakelijk voor het leven zelf'. En die structuren zijn in een paar thema's te vangen, waarvan de ritmiek, melodie of kleuring regelmatig weer terugkomt. Veel muziek bestaat uit onaangename percussie en een soort verwrongen muzikale motieven. Burwell kan prachtige melodieën componeren, zoals hij dat gedaan heeft in sommige andere scores, maar meestal vallen zijn scores in het meer expirimentele genre van minimalistische, licht dissonante en strakke percussiegedreven muziek. Vaak beperkt zijn score zich tot een opeenvolging van geluiden en soundscape-effecten, waarbij melodieën duidelijk ondergeschikt zijn.

Toch kent de score een paar fraaie centrale melodieën, die in een aantal tracks terugkomen. Het belangrijkste thema is al gelijk in de eerste track te horen. Dit is weliswaar een 'remix', maar die is gemaakt op dit hoofdthema van de score. En dat is best een heel fraaie melodie. In de track 'An Unashamed Passion' komt een andere themamelodie naar voren, die ook erg fraai is, alleen na een erg mooie harmonieuze setting halverwege de track, gaat die melodie over in een meer dissonante setting en dat is dan weer jammer, maar verklankt daarmee wel weer wat de film wil vertellen. Zo zijn er verspreid over het album een aantal tracks waarin die op zich fraaie melodieën terugkomen, maar niet steeds is dat even aangenaam gearrangeerd en verandert de kleuring tijdens de track.

De muziek voor de film verandert langzaam van muziek met een licht dissonant en unheimisch karakter aan het begin van de score naar een wat meer dramatische kleuring naar het einde van de score. Dat dan wel binnen het kader van de beperkte motieven en trage, soms Oosters, soms industrieel aandoende percussie. Ik heb de film niet gezien, maar heb wel begrepen dat de muziek van Burwell een goede indruk achterlaat van de geestelijke gesteldheid van het verhaal en de personages, hoewel anderen soms vinden dat de muziek vooral bijdraagt aan de vervreemding van de filmbeelden, die daardoor nog onwerkelijker worden. Om de muziek los van de film te beluisteren is daardoor wat ongemakkelijk. Dat ongemakkelijke zit hem dan vooral in het voortdurende licht dissonante van de score, de onsamenhangende motieven die op een vreemde manier in elkaar overlopen, de soms bedoelde of onbedoelde rommeligheid van de muziek en de elektronische aanvullingen en vervormde geluiden.
Dat weet Burwell dan allemaal te creëren met een klein orkest van traditionele instrumenten, zoals violen, cello's, bas, harp, hoorn en piano. Dat wordt dan aangevuld of aangepast vanuit de elektronische trukendoos met geluiden, vervormingen of sampling.

En dan zijn er nog een paar zogenaamde 'remix' tracks, waarvan de eerste het album opent en de tweede als voorlaatste track de score afsluit. En het moet gezegd, vooral de laatste is een kwelling voor de oren, met een hoop lawaai en omgekeerde samples van Burwell's muziek. De tegenstelling met de afsluitende track op het album kan bijna niet groter. De bekende song 'Happy Together' van The Turles wordt in de film op meerdere plaatsen gebruikt en dus is het logisch dat deze op het album terugkomt. Alleen is de song zo optimistisch gekleurd, dat deze eigenlijk een beetje vreemd aandoet op dit album.

De conclusie van het score album van Carter Burwell voor de film Adaptation is dat de muziek los van de film niet een aangename luisterervaring oplevert en dat ondanks de best wel fraaie themamelodieën. Alleen weet Burwell die mooie melodieën al binnen dezelfde track met dissonante klanken veel minder aangenaam te maken. Het grootste deel van de score is vooral soundscape-achtig en zit vol met geluiden en Oosters aandoende percussieklanken.
In de film is de muziek volgens velen al geen echt genoegen, met al z'n geluiden, soundscape-effecten en non-melodieuze klanken, en op een score-album is dit al niet veel beter, ondanks de in essentie fraaie themamelodieën. De waardering is dan ook niet meer dan 52 uit 100 punten.


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと