Jacob's Ladder
The 30th anniversary edition

De Amerikaanse horrorfilm Jacob's Ladder is geregisseerd door de bekende regisseur Adrian Lyne (Fatal Attraction, Indecent Proposal). Scenarist Bruce Joel Rubin schreef het scenario en ontleende de titel uit de Bijbel, hoewel hij spiritueel gezien zich met name door het Boeddisme liet leiden. Hij had daarbij een droom gehad waarin hij gevangen zat en dat hij in zijn verhaal verwerkt heeft. Bezoekers bij testvoorstellingen hadden nadien nogal last van de film, waarop de studio besloot om er het nodige uit te knippen. De film is door de critici gemiddeld wat mager ontvangen en was in de bioscopen geen groot succes.
Het verhaal draait om Jacob Singer (Tim Robbins) die tijdens de Vietnamoorlog in een vijandige aanval belandt. Hij slaat op de vlucht, maar wordt in het oerwoud door een bajonet gestoken, waarna hij wakker wordt in een metrostation in New York. Omdat hij nog in een soort droom zit denkt hij niet weg te kunnen komen, waarop hij bijna door trein wordt gegrepen. Hij krijgt steeds meer last van die mysterieuze droomverhalen, waarbij het lijkt alsof de dood hem elke keer weer op de hielen zit. Na elke volgende hallucinatie lijkt hij de greep op de realiteit steeds meer te verliezen. Want de gebeurtenissen in zijn dromen zijn voor hem ook een akelige realiteit...

De muziek bij deze horrorfilm is van Maurice Jarre. Het was de eerste keer dat hem gevraagd werd om een horrorscore te componeren en daar is hij goed in geslaagd.
In 1990, toen ook de film uitkwam, is er al een album uitgebracht met daarop de 'Original Score', maar Quartet Records heeft zich gespecialiseerd in het uitbrengen van albums met daarop complete scores en dat hebben ze in 2020 ook gedaan voor deze score van Jarre. Quartet heeft een beetje het patent op de muziek van Jarre, want de oprichter van het label was goed bevriend met hem.

Dit uitgebreide album bevat eigenlijk twee maal de score, want de eerste CD bevat de volledige Original Score, zoals die in 1990 uitkwam. Zie bij Jacob's Ladder voor de recensie van dat Original album.

De tweede CD is slechts zo'n twaalf minuten langer dan de eerste en bevat dan ook grotendeels dezelfde muziek, die hier is opgedeeld in veel meer en kortere tracks, die dan ook veel consistenter zijn. De vijf suites op het eerste album waren met cues in allerlei stijlen aan elkaar gezet, waardoor die suites toch wat rommelig overkwamen. Hier is dat opgesplitst, waardoor elke track weer z'n eigen stijl heeft.

De muziek van deze tweede CD, en daarmee uiteraard ook van de eerste, is voor een horrorscore heel behoorlijk beluisterbaar. De muziek is slechts bij vlagen echt horrorachtig, of soms ook ronduit creepy, zoals in de track 'Demons'. De typerende horrorstijl komt slechts beperkt voor. Verreweg de meeste muziek bestaat uit een soort etherische soundscape, die gevoelsmatig uitstekend past bij de hallucinaties van het hoofdpersonage uit de film. Regelmatig neigt de muziek van Jarre hierbij naar de psychedelische kant, maar meestal is de muziek gewoon wat meer dromerig met een dreigende ondertoon.
Veel van de effecten, geluiden en klanken komen uit de elektronische trukendoos en galmen een beetje voor het vaderland weg. Daarbij maakt het gebrek aan melodie de muziek overigens wel erg saai om naar te luisteren. Soms komen solo gespeelde klanken uit die geluidenbrij omhoog, maar zijn dan nog steeds nauwelijks melodieus, waardoor het niet echt helpt om de genietbaarheid op een hoger plan te brengen. Toch is de muziek op zichzelf niet vervelend of akelig, zoals in veel andere horrorscores, maar is de muziek best behoorlijk beluisterbaar, hoewel het geen mooie muziek is.
Soms is dat echter anders en tapt Jarre plotseling uit een ander vaatje, waarbij ineens echte melodieën naar boven komen. De openingstrack van deze tweede CD is daar eentje van en ook de track 'Demons are Gone' is best fraai en redelijk melodieus in al z'n dromerigheid. De pianoklanken van de openingstrack komen dan weer terug in de fraaie track 'Floor Play', terwijl ook de ingetogen dromerigheid in 'Happy Memories' best heel aangenaam is, wat ook geldt voor de orkestrale muziek in de laatste track van de score 'Gabe Leads the Way', waarin zelfs prettige koorklanken meehelpen naar een mooie climax.

Het album sluit af met een instrumentale versie van de oude song 'Sonny Boy' uit 1927, die aangenaam solo op piano gespeeld wordt, met een hele lichte underscore van strijkers, wat dit tot een aangename afsluitende track van dit album maakt, sterker nog, het is simpelweg de fraaiste van het hele album. Op de Original Score van CD 1 staat de originele song van Al Jolson.

Kortom, de muziek voor de horrorfilm Jacob's Ladder van Maurice Jarre is een score die eigenlijk best goed te beluisteren valt. Typische horroreffecten zoals creepy geluiden, of grillige en grimmige dissonante klanken ontbreken vrijwel. Dit Quartet-album bestaat uit twee CD's, waarvan de eerste de Original Score bevat en de tweede de Complete Film Score. Die tweede CD bevat overigens slechts zo'n twaalf minuten extra muziek, dus een erg groot deel daarvan bevat dezelfde muziek als in de vijf suites op CD 1, maar dan in losse tracks. De meeste tracks bestaan vooral uit saai voortkabbelende soundscape-achtige muziek met veel geluiden en klanken. Die muziek is vaak wat etherisch, terwijl melodieën veelal ontbreken. Naar het einde van CD 2 wordt de muziek wat aangenamer en gaat de dreigende kleuring die over veel tracks hangt wat meer naar de achtergrond. De paar laatste tracks zijn zelfs ronduit melodieus en fraai. Toch haalt dat de waardering voor deze overwegend soundscape-achtige en nogal saaie beleving niet voldoende omhoog, waardoor die niet hoger komt dan 54 uit 100 punten.