Extreme Prejudice

Jerry Goldsmith is altijd al gekend geweest voor zijn aparte aanpak bij het schrijven van filmmuziek. Hij experimenteerde graag, hield van elektronische instrumenten. Hij was hier zelfs een pionier in. Toen in 1987, nu bijna 20 jaar geleden, Walter Hill aan hem vroeg om zijn nieuwste film te scoren, Extreme Prejudice, had Goldsmith het idee om er een grote orkestrale score voor te schrijven. Extreme Prejudice was toen in die tijd een moderne versie van een klassiek western verhaal. 2 vrienden (Nick Nolte en Powers Boothe) komen lijnrecht tegenover elkaar te staan tijden een drugssmokkel affaire in een texaanse dorpje. Nolte speelt de rol van de plaatselijke sheriff en Boothe is de leider van de drugsbende. In het midden tussen deze 2 heren staat, hoe kan het ook anders, een vrouw. Walter Hill vroeg expliciet aan Jerry om er geen te grote score van te maken want hij wilde niet dat de muziek voor zijn film klonk als een episch verhaal uit de jaren 50. Goldsmith zou Goldsmith niet zijn als hij hiervoor geen oplossing had. De okestrale muziek die Jerry opgenomen had werd gemixed met syntheseisers. Al de thema’s die Jerry voor deze film had neergepend werden nu ondersteund door een zware elektronische sound. In de jaren 80 was het voor veel films de gewoonte om een vooral synthy sound te hebben, oa om de kost van een orkest te besparen. Dat klonk soms nogal goedkoop. Eén ding kan er nu wel niet gezegd worden van Extreme Prejudice, dat deze soundtrack goedkoop klinkt. Lalaland Records heeft in 2005 deze soundtrack heruitgebracht maar met extra stukjes nog nooit uitgebrachte muziek.

Het album duurt 64.12 minuten en opent al onmiddellijk met de trailer score die Goldsmith voor deze film geschreven had. Dit stukje muziek is nooit gebruikt geweest want de studio keurde het niet goed. Deze trailer muziek geeft een korte samenvatting van de thema’s uit de film. Ook apart op deze cd is dat de muziek die Goldsmith schreef voor het Carolco Logo ook aanwezig is. De muziek voor de film begint pas bij track 3 (Arrials/Main Title). Syntheseisers zetten het thema op een zeer trage manier in voor de inleiding van de film. Halverwege dit nummer wordt het tempo stevig opgedreven om de main title in te zetten. De thema’s voor Cash en voor Sarita (de vrouw in het verhaal) worden voorgesteld in track 4. Deze 7 minuten durende track begint rustig met de thema’s en krijgt meer volume tegen het einde aan. A Nice Fellow is zo één van de nog nooit eerder uitgebrachte muziek. Het motiefje dat in het begin te horen is deed mij sterk denken aan iets uit Under Fire. De actie komt pas op dreef vanaf track 9 The Plan en zet zich vooral verder in The Bank pts 1,2,3 & 4). In No Friendlies wordt er nog een vierde thema gebruikt, The Mexico Theme. Dit thema heeft veel weg van de muziek die Jerry schreef voor Under Fire. Dit thema dient trouwens ook als End Credit voor de film wat voor een leuke afsluiter zorgt.

Extreme Prejudice is nu niet meteen de meest toegankelijke Jerry Goldsmith score. Vooral de combinatie tussen orkest en elektronica, je moet er van houden. Persoonlijk vind ik dat Extreme Prejudice een goede soundtrack is. Goldsmith toont nog maar eens zijn kunnen en ik hou vooral van zijn altijd wisselende tempo in zijn actiemuziek. Er is niemand, die beter en origineler actie muziek kan schrijven dan Goldsmith. Zeker een aanrader voor de Goldsmith liefhebbers.