In 1987 maakte regisseur Paul Verhoeven
RoboCop, z'n tweede Amerikaanse productie. In tegenstelling tot z'n eerdere film Flesh & Blood, speelt
RoboCop zich af in de nabije toekomst in een door misdaad overwoekerd Detroit. Via de film stelde Verhoeven allerlei Amerikaanse misstanden en vooral ook menselijke eigenschappen aan de kaak, zij het op een humoristische en indirecte manier.
In de stad Detroit is de politie inmiddels geprivatiseerd en in handen gekomen van het bedrijf OCP. Zij willen agenten vervangen door robots, maar de ontwikkeling hapert nogal. Dan wordt een politieagent die een aantal bankrovers wil arresteren, daarbij door hen doorzeefd wordt met kogels. Hij kan niet overleven en lichaamsdelen van hem worden gebruikt om een robot aan te sturen, wat wel lukt. Met zijn menselijke hoofd is hij in staat om zijn robotlijf te besturen en zo de misdaad te bestrijden als onaantastbare machine. Maar dan beginnen zijn hersenen ook gedachten uit het verleden te produceren...
De film werd een gigantisch succes en Verhoeven's carrière nam een grote vlucht, hoewel dat niet altijd tot succes leidde.
De muziek voor deze SF-thriller is van Basil Poledouris, die eerder ook al de score voor Verhoeven's film Flesh & Blood maakte. Hij componeerde een stoere score voor
RoboCop.
De score is deels orkestraal gecomponeerd en deels voorzien van elektronische klanken en muziek, die Poledouris toepast om mens tegenover robot te verklanken. De film is vooral een spannende actiefilm waar de spetters vanaf vliegen en de score ligt dan ook in diezelfde lijn. Met vaak heftige bombastische klanken vult Poledouris de filmbeelden van actiescenes aan, terwijl spannende scenes vooral door wat tragere en minder spectaculaire muziek begeleidt worden. De spanning creëert Poledouris dan ook vooral via de composities en intonaties van de muziek, die daardoor soms tegen het atonale aanhangen.
Qua thematiek doet
RoboCop het redelijk goed, met een attractief thema voor de agent, die vooral in de tracks 'Rock Shop' en 'Showdown' fraai naar voren komt. Maar ook een aantal andere thema's doen het zeker niet slecht, vooral wanneer die thema's met volle orkestratie gespeeld worden en de blazers de melodielijn voor hun rekening nemen, ongeacht of dat de meer heroïsche thema's zijn of de meer spannende, die bij de criminelen horen.
Ook kent
RoboCop de nodige wat meer emotionele scenes, waarin hij zich dingen herinnert van voor de aanslag en van toen hij nog mens was. De muziek bij die scenes is dan ook veel gevoeliger en strijkers krijgen daarin dan ook volop de ruimte, zoals in tracks als 'Home' of 'Care Package'.
Dit is het Varèse album uit 2004 dat niet alleen het grootste deel van de Original score bevat, maar ook een aantal bonustracks. Een aantal tracks wijken duidelijk af van de tracks zoals ze op de
RoboCop original score uit 1987 staan en de mooie track 'Care Package' is toegevoegd, terwijl 'Robo tips his Hat' vervallen is. Daarnaast staan er een paar bonustracks op, die echter bijna niets toevoegen. Drie van die vier bonustracks zijn immers ongeveer een halve minuut of korter.
De eigenlijke score eindigt met de actietrack 'Showdown'. Dit is een stevige track, waarin het orkest volop wordt ingezet, met de koperblazers in een hoofdrol. Ook het fraaie
RoboCop thema komt uitgebreid voor het voetlicht. Daarnaast bevat de track de nodige spannende muziek, die minder prettig in het gehoor ligt.
Wat wel jammer is, is dat buiten de themamelodieën om, veel actiemuziek meer naar de wat chaotischer kant neigt. In combinatie met de spannende muziek op de score hangt een deel ervan licht tegen het atonale spectrum aan. Dat maakt dat deel van de score wat minder aangenaam beluisterbaar.
Na de afsluitende 'Showdown' volgen nog de vier korte bonustrack, samen niet meer dan tweeënhalve minuut.
Het prettige van deze score zit vooral in de veel betere muziekkwaliteit dan de Original score. Daarnaast is de samenstelling van die tracks wat gewijzigd, wat ook een verbetering is ten opzichte van de Original score.
Met
RoboCop heeft niet alleen Paul Verhoeven een prima film gemaakt, maar ook Basil Poledouris een uitstekend daarbij passende score afgeleverd. De heftige en stoere muziek sluit prima aan bij de filmbeelden en de thema's klinken overwegend fraai. Ook de wat rustiger en soms gevoeliger muziek doet het in de score heel behoorlijk, maar raakt niet echt een gevoelige snaar. Daarvoor spreken de melodieën of motieven net even te weinig aan. Ook de muziek buiten de actiethema-melodieën om valt wat minder in de smaakt door het licht chaotische of bijna atonaal spannende karakter ervan. Deze nieuwe 2004-versie van de Original score uit 1987 is wel een flinke verbetering, maar maakt de waardering als muziek om prettig naar te luisteren niet heel veel hoger dan de Original score, die 70 uit 100 punten heeft gekregen, wat voor zo'n actiethriller overigens nog heel behoorlijk is. Deze verbeterde original score krijgt daarmee toch 73 uit 100 punten.
Naast deze verbeterde en iets langere original score heeft Intrada in 2010 een nog uitgebreidere Robocop score op de markt gebracht. Mocht je de keuze hebben dan is vooral die laatste de beste aanbeveling.