Angels in America


Nonesuch Records (0075597983722)
映画 TVシリーズ/ TVフィルム | 発売日: 02/12/2003 | 映画のリリース: 2004 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック アーティスト/作曲家 期間
1.Threshold of Revolution0:56
2.Angels in America (Main Title)2:17
3.Lesionnaire0:40
4.Ellis Island2:05
5.Acolyte of the Flux1:15
6.Umdankbar Kind1:24
7.The Ramble1:07
8.Ozone0:58
9.Pill Poppers1:17
10.Quartet6:43
11.SolitudeDuke Ellington3:10
12.Bayeux Tapestry1:49
13.Spotty Monster0:48
14.Mauve Antarctica4:47
15.Her Fabulous Incipience1:06
16.The Infinite Descent0:54
17.A Closer Walk With TheeGeorge Lewis and his Ragtime Band2:54
18.Broom of Truth2:50
19.Submit!1:15
20.Plasma Orgasmata2:57
21.Delicate Particle Logic1:57
22.The Mormons1:51
23.Prophet Birds2:42
24.More Life2:10
25.Black Angel4:10
26.Garden of the Soul4:03
27.Heaven2:00
28.Bethesda Fountain1:17
29.The Great Work Begins (End Title)3:57
30.Tropopause2:55
31.I'm His ChildZella Jackson-Price3:36
 71:49
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Angels in America - 10/10 - その改訂 Tom H., 提出された (オランダの)
De Verenigde Staten van Amerika incarneren voor haar inwoners al lang niet meer de volmaakte American Dream zoals ze eens werden aanzien. Minderheidgroepen beleven harde tijden en beterheid is niet in zicht. In het toneelstuk “Angels in America” schetst scenarist Tony Kushner het leven van een aantal homoseksuele mannen die zichzelf in leven zien te houden in een maatschappij die hen veroordeelt om hun zijn. De nieuwe dreiging van het Hiv-virus maakt steeds meer slachtoffers en de gay community ziet de toekomst allerminst rooskleurig in. Wie denkt dat “Angels in America” gevuld is met zelfbeklag en een heroïsche strijd wil schilderen van holebi’s zit op het verkeerde spoor. Het toneelstuk en de serie willen eerder een portret brengen en enkele spirituele kanttekeningen plaatsen bij de hedendaagse maatschappij, die zowel kritisch maar steeds met een nodige humoristische knipoog wordt benaderd. Het verhaal van deze 6 uur durende monsterproductie, onder het welziend oog van HBO, die andere blockbusters zoals “Carnivale”, “Rome”, “Band of Brothers” en “Six Feet Under” produceerde, is niet zo eenvoudig uit te leggen. Opvallend is wel dat regisseur Mike Nichols trouw is gebleven aan de originele teksten. Dat de zinnen er soms wat hoogdravend uit lijken te komen, vormde echter geen problemen voor het succes van de serie die overladen werd met prijzen waaronder 5 Golden Globe Awards waaronder beste acteur, beste actrice en beste acteur en actrice in bijrol. Het is niet overdreven om te zeggen dat “Angels in America” een stercast heeft. Al Pacino als een excentrieke advocaat, Meryl Streep als bezorgde moeder van een homoseksuele mormoon en Emma Thompson als aartsengel zijn maar enkele namen die schitteren op de affiche. Dat de muziek van “Angels in America” nooit in de prijzen is gevallen is een regelrechte schande. Componist van dienst is Thomas Newman die reeds eerder voor HBO werkte. De soundtrack die hij afleverde mag gerust als het hoogtepunt uit zijn carrière worden bestempeld.

Met de muziek voor “Angels in America” trekt componist Thomas Newman alle registers open. Niet enkel op vlak van orkestratie en het gebruik van talrijke solo instrumenten blinkt Newman uit, maar ook op het gebied van melodie en samenhang kan menig componist een puntje zuigen aan dit Magnus Opus. De componist laat religieuze, haast barokke motieven feilloos versmelten met etnische klanken en moderne toetsen. De vaste orkestrator van dienst Thomas Pasatieri, die reeds twee decennia met de componist samenwerkt, levert prima werk af en Newman hanteerde zelf het dirigeerstokje. Neem daarbij dat de opname kraakhelder is en je zit garant voor een uur luisterplezier. De toevoeging van solo instrumenten is een hazurenstukje van complexiteit. Niet enkel gebruikte Newman een heel resem aan etnische percussie instrumenten waaronder de bodhran, timpanen en dayre, daarnaast introduceerde hij ook de luit, middeleeuwse snaarinstrumenten en een adembenemend koor. Met maar liefst 31 nummers en meer dan een 70 minuten muziek is de soundtrack die werd uitgegeven in een erg luxueuze verpakking door Nonesuch Records een echt cadeau voor filmmuziekfans. Newman introduceert zijn innemende thema die hij schreef voor de serie heel toepasselijk in de Main Titles die ook de intro vormen van de serie. De atmosferische strijkers ondersteunen het prachtige spel van de hobo die de eerste minuut voor zijn rekening neemt. Daarnaast komt het orkest op de proppen en eindigt het nummer in een wondermooie climax voor koor en trompet. Het hemelse karakter van de soundtrack voor “Angels in American” wordt geopenbaard. De meeste luisteraars zullen overweldigend zijn door de innemende koorpassages die Newman in petto heeft. De soundtrack start met het erg mysterieuze “Threshold of Revelation” die een erg knappe solo voor een jongen/sopraan incorporeert. De rustige percussie en vrolijk getingel bijgestaan door de haast schizofrene trompetten zorgen voor een moment van spanning. “The Infinite Descent” is dan weer een typisch muziekstuk dat zo uit een klassiek muziekstuk van G.F. Handel zou zijn weggelopen. De typische barokke structuur van het nummer heeft een erg religieus karakter, maar de opgejaagde strijkers en koperblazers geven de compositie een dreigende ondertoon mee. Het klassieke repertoire wordt in de kast geborgen wanneer het koor zijn opwachting maakt in het schitterende, lament-achtige “Broom of Truth”. Hier klinkt de muziek zoals je ze verwacht van een film uit de 21ste eeuw en krijg je een interessante reprise van het thema uit “Threshold of Revelation”. In “Heaven” gaat Newman dan eerder de mysterieuze toer op met kalme en gematigde koorgezangen die fans van John Williams’ “Artificial Intelligence” niet vreemd in de oren zal klinken. Eén van de hoogtepunten van het album is toch “Tropopause” waarin het hoofdthema van “Angels in America” door een operasopraan en mezzosopraan worden ingezongen.

Naast de chorale gedeelten bevat de soundtrack ook nog adembenemend mooie tracks gedragen door het orkest. De eindtitel “The Great Works Begins” vormt een prachtige apotheose die start met zachte strijkers en houtblazers om uiteindelijk open te spatten met orkestrale pracht die wordt aangevuld met het koor die het uitroept in ‘deo in exelcis’. Newman weet echter doorheen zijn score de aandacht te trekken met het innemende thema die hij schreef. Deze wending geeft het album cohesie en een sterke terugvalbasis wanneer de sms chaotische muziekstukken die her en der verstopt zitten, hun opwachting maken. In “Ellis Island” ontpopt zich een zachtere versie van de melodie die vooral opvalt door het gebruik van een eenzame hobo en klarinet, instrumenten die wel vaker door Newman zal worden aangewend in de rustiger passages van deze soundtrack. “Ozone” en zijn hiervan goede voorbeelden. De houtblazers zijn overal aanwezig. Daarnaast is er ook het typische Eighties sound die Newman realiseert door synthesizereffecten aan te wenden die doorheen het orkest zit gemixt in enkele nummers. De meest typerende track hiervoor is “Acolyte of the Flux” en wordt gebruikt om de droomwereld van één van de personages vorm te geven. “Bayeux Tapestry” en “Spotty Monster” zijn dan weer middeleeuws geïnspireerde thema’s die opvallen door het gebruik van de mandoline en de luit. Hoe deze in het verhaal passen wil ik niet prijsgeven, maar toch bezitten ze de juiste gemoedstoestand om niet te breken met de hemelse klanken van deze soundtrack. De fagot wordt dan weer typerend gebruikt in “Mauve Antarctica” en geeft een desolate, haast eenzame indruk. Ook de solo voor fiddle en gitaar in “The Mormons” is erg sterk en is zeker één van de sterkere cues op dit album. Het enige aspect dat een beetje kan tegenvallen is het avant-gardische gebruik van de strijkers, die schril, virtuoos en chaotisch worden aangewend om enkele momenten van paniek en angst aan te geven. Nummers als “Submit!”, “Her Fabulous Incipience” en vooral “Black Angel” zullen niet door iedereen even gesmaakt worden. Fans van de muziek van Elliot Goldenthal zullen een aantal technieken die deze componist gebruikt wel kunnen duiden en appreciëren. De 6 minuten durende “Quartet” cue zal tevens niet door iedereen gesmaakt worden omdat ze niet erg veel om het lijf heeft. Hier zakt Newman eventjes door de mand en ondermijnd hij zijn eigen creativiteit. Maar wees gerust, dit is eerder een uitzondering. Tenslotte zijn er ook nog een aantal cues op het album die niet van Newmans hand zijn. Duke Ellington en George Lewis zorgen voor een backband en jazzy twist aan het album. Persoonlijk vind ik dat ze een beetje breken met de score, maar anderzijds bieden ze wel een mooie afwisseling.

Er zijn weinig soundtracks die zoveel te bieden hebben als deze voor “Angels in America”. Niet alleen zijn er overweldigende koorpartijen en heerlijk, pompeuze orkestrale passages, de muziek doet nergens geforceerd of simplistisch aan. Over elk aspect is er duidelijk nagedacht en alles is voorzichtig in het grotere raamwerk geplaatst. De muziek van Thomas Newman is dus ook een fantastische beleving en hoort thuis naast de grote werken in de hedendaagse filmmuziek waaronder John Williams’ “Shindler’s List”, Howard Shore’s “The Lord of the Rings” en James Newton Howards “Snow Falling on Cedars” toe behoren. Hoewel ze verschillend zijn van genre, bezit elk van hen dat tikkeltje meer dat ze boven de banale score uit laat steken. “Angels in America” is een haast perfecte score, op alle gebieden. Ze verdien dan ook een dikke 10!
Angels in America - 10/10 - その改訂 Tom Daish, 提出された (英語)
As a rabid reader of newspaper based television criticism, you occasionally come across the odd very perceptive comment and one that I was particularly intrigued by was a suggestion that the best in contemporary television drama exceeds most films. I wouldn't deny that there is a lot of utter rubbish on television, both in the US and UK, but the really good stuff - The West Wing, ER, Six Feet Under, Frasier and so on - is often astoundingly good, with the added bonus that we are exposed to the characters for longer and develop and even greater interest in them. The realm of the television movie is one sullied by even more lackluster crap than the multiplex, but every so often, a television movie comes along so brilliantly realised that it receives as much attention as any theatrical feature. That Angels in America stars Meryl Streep and Al Pacino is surely evidence enough of its quality, but this extends into every aspect of the production and that includes Thomas Newman's music.

Another commentator once noted that Thomas Newman had become typecast in 'good' films and looking through his discography, there is surely more than a grain of truth that observation. Angels in America is set during the first onslaught of AIDS during the 1980's, juxtaposing this with questions of whether God has abandoned his creations. These are grand and difficult subjects indeed, but Newman is a composer used to dealing with complicated subject material in films and so it's unsurprising that with such a huge dramatic canvas to work on, the score covers almost every aspect of the composer's personality. As ever, the main theme isn't a melody to drive every cue, but it's a dramatic pivot at crucial points and is presented in a luminous arrangement in the second track, especially when the choir joins the more modest ensemble towards the climax. The chorus is a major feature of the score's second half, but the first is a little more subdued with a fairly typical mixture of percussion and other assorted, improbably named instruments.

The first half acts as a build up to the more spiritual, but often spectacular, second half. When the choir launches into the words of the Requiem for The Infinite Descent, it reaches the kind of ecstatic fervour that pushes a good score into being a great one. From that point, there are highlights aplenty. Broom of Truth is an eerie, but gorgeous mix of strings, vocals and assorted background synth pads. A little slice of the apocalypse invests Submit!, but leading into the equally bracing (once it gets going) Plasma Orgasmata - an improbable title for another radiant choral cue. Even when the choir isn't in the spotlight, some fine vocal performances add a layer of beauty to Newman's typically enchanting string writing. Even the more folksy element of The Mormons seems apt, despite the more extravagant music surrounding it.

If one were to pick nits then Angels in America still suffers from a problem that is seemingly inherent in Newman scores, some of it is too eclectic for its own good. Once in a while it would be nice to have longer cues that expand on their initial premise and relate a little more strongly to those around them. Things come together beautifully during the second half (and in more audibly spectacular ways), leaving the impression of a monumentally fine score and wiping away any lingering doubts about the few cues in the first half that aren't especially notable; the temptation to skip forward in favour of the later tracks is quite strong. However, I'm content to take it as read that Newman writes in this way, regard the best stuff here as so good that the weaknesses can be forgiven and conclude that Angels in America is probably Newman's finest score to date.
Angels in America - 08/10 - その改訂 Mario Pons, 提出された (スペイン語)
Quien iba a imaginar que de lo que podría haber sido perfectamente una película, hicieran 3 capitulos, y los compusiera Thomas Newman? Pues sí, lo ha hecho.
Thomas Newman ha compuesto una Banda Sonora perfecta y adaptada al ambiente misterioso, triste y dramático que contiene la serie.
Empezemos con la critica o analisis:

Angels in America: Los titulos principales de la serie son sin duda una genial composicion que deleita a los oidos. Es de las mejores canciones que tiene el álbum, y es estupendamente perfecta y bella. Estos 2 minutos 20 segundos obligan a quien escuche esta pieza, ver la serie, aunque sea solo por sus titulos principales. Genial, Newman.

Ellis Island: Otro de los muchos preciosos temas que componen este album, una sinfonia realmente preciosa y digna de escuchar.

Pill Popers: Diría que la segunda mejor canción del álbum, después de los títulos. Pill Popers es una cancion muy suavemente ritmica, y que se adapta a la escena genialmente.

Bayeux Tapestry: Otra genial composición, quizás la tercera o cuarta mejor del álbum. Hace pensar en un nuevo día y es la opertura del segundo capítulo de la serie. Composición suave y No monotona que merece la pena escuchar.

Mauve Antarctica: Cancion que se acerca a los 5 minutos, con ambientes diriamos (misteriosos-suaves-agudos) pues utiliza estos mismos terminos a la vez. Una pieza que te hace sentir realmente extraño, y que sus toques agudos hacen de ella una cancion original.

The Mormons: una variación mas suave que la de los Titulos Principales, que utiliza acordes geniales y adaptables a la escena.

More Life: Pieza extraña y misteriosa y a la vez suave y dramatica. És una pieza que logra captar los sentidos a la perfección y al escucharla te produce un estremecimiento de lo misteriosa que es, con una voz femenina a la mitad de la cancion.

Black Angel: la unica pieza de acción que hay a lo largo de la serie. Tipico de su estilo de musica de acción utilizado en varias de sus composiciones, Black Angel, utiliza unos tonos graves y unos delicados toques mágicos entre la canción, con diversos coros de entremedio. Una pieza de 4:10 para nada monotona y muy útil en el álbum.

Garden of the Soul: Diría que entra en mi top 4 de canciones del álbum. Garden of Souls es una canción que comienza con un suave tocar, al cual prosigue unos tonos misteriosos y le siguen unos coros y voces que forman una canción original, temerosa y genial a la vez.

Tropopause: Una cancion necesaria en el álbum. Unos créditos al estilo de la variación de Ellis Island, con voz incluida y un poco más larga.
(8'7)
Angels in America - 10/10 - その改訂 Maurits Petri, 提出された (オランダの)
Nog niet eerder had ik deze soundtrack van Thomas Newman beluisterd. Een blunder, want na het kopen van de televisiefilm plus soundtrack was de overdondering nabij.
'Angels in America' geeft het thema spiritualiteit een compleet andere dimensie. Dagdromen, homoseksualiteit, ernstige ziektes, AIDS, engelen en waanbeelden zijn de ingredienten voor deze gewaagde verfilming van het gelijknamige toneelstuk van Tony Kushner. Al Pacino, Meryl Streep en Emma Thompson schitteren in deze meervoudig met prijzen overladen televisiefilm.

Thomas Newman deed, zoals al eerder gezegd, de muziek. Bij de begintitels wordt al gelijk duidelijk dat Newman kan laten zien wie de meester is, wat betreft spirituele en angstaanjagend mooie filmmuziek. 'Main Title' is gelijk een van de mooiste composities van de soundtrack. Een klarinet speelt hemels mooi het hoofdthema van de film, begeleidt door goddelijk mooie strijkarrangementen. Het kippenvel loopt in de eerste 20 seconde al tot aan je kruin. 'Main Title' zal je dan ook keer op keer willen beluisteren!
Met maarliefst 31 tracks is 'Angels in America' niet een soundtrack die je even snel kan beluisteren. 3 tracks van de 31 zijn trouwens niet van Thomas Newman en slechts een aanvulling. Het nummer 'Bayeux Tapestry' is ook een van de hoogtepunten van het album. De track heeft wel weg van Finding Nemo en Road To Perdition, alleen heeft Newman zijn best gedaan iedere track iets 'hemels' mee te geven. Dit gebeurt in veel gevallen door een groots koor of gebruik van lichte instrumenten, waaronder een klarinet.
Gedurende het beluisteren is de conclusie snel getrokken: in z'n genre is dit de beste soundtrack van Thomas Newman. En waar sommige luisteraars vinden dat Newman telkens in de herhaling gaat, zou ik willen zeggen: beluister 'Angels in America' en oordeel nog eens. Aanrader voor iedereen!
Angels in America - 08/10 - その改訂 Joris Kessels, 提出された (オランダの)
Dit is een soundtrack met zeer veel afwisseling, de soundtrack bestaat dan ook maar liefst uit 31 tracks variërend van suspense tot vrolijk, ingetogen tot uitbundig, jazzy tot opera, tracks van 40 seconden tot tracks van bijna 7 minuten en ga zo maar door De kunst die Newman levert is dat het allemaal toch overkomt als één geheel. Het geheel kan dan beschreven worden als een relatief ingetogen score waar het met name om de sfeer draait die het oproept.

In eerste instantie was ik niet kapot van deze score Dit kwam ten eerste door de grote hoeveelheid aan tracks die over het algemeen zeer kort zijn, waardoor het soms overkomt dat van de hak op de tak gesprongen wordt. Ten tweede bevat de soundtrack wat mij betreft oninteressante en vervelende gedeeltes. Daarbij doel ik met name op de suspense gedeeltes. Zo wordt in ‘the ramble’ voor het eerst het vaker voorkomend akelige schertsende geluid van een elektrische gitaar ten gehore gebracht, die ik niet graag aanhoor. Het fijne van de grote hoeveelheid aan tracks is dan weer dat je erg gemakkelijk die gedeeltes kan selecteren die je wel behaagt. De score bevat verder zeer mooie muziek. Het romantische hoofdthema is daar een goed voorbeeld van. Deze begint met violen en harp met af en toe bijval van een klavecimbel op de achtergrond, op de voorgrond verspreidt een hobo zijn hemelse klanken. Verderop wordt de track aangevuld met hoorns, trompetten, dwarsfluit en een vrouwen koor. Subliem!

Door het makkelijk weg kunnen laten van de mindere tracks en de verder uitermate mooie harmonieuze muziek, kan ik deze soundtrack zeer waarderen.
Angels in America - 10/10 - その改訂 Erik Bosma, 提出された (オランダの)
Geweldige score, wat we gewend zijn van Thomas Newman, heel veel afwisselende rustige tracks wat de spanning aan de film ten goede komt,genieten dus.

コレクションからのサウンドトラック: HBO Films & Series

Game Of Thrones (2011)
Point of Origin (2003)
Treme (2010)
Grey Gardens (2009)
61* (2002)
Angels in America (2003)
Sopranos, The (2001)
Something the Lord Made (2008)
Tuskegee Airmen, The (1995)
Band of Brothers (2001)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと