De film Green Card gaat over een vrouw met groene vingers die graag een stadshuis met kas wil gaan bewonen, maar dat kan alleen als ze getrouwd is. Haar vriend maakt haar attent op George Fauré (Depardieu), een Fransman die graag in Amerika wil wonen, maar daarvoor een Green Card nodig heeft, die hij alleen kan krijgen als hij met een Amerikaanse getrouwd is. Ziedaar de match. Maar als getrouwd stel kunnen ze elkaar naderhand niet luchten of zien. En ook komt de vreemdelingendienst nog achter hen aan, die zware straffen uitdeelt voor een schijnhuwelijk...
Voor deze comedy schreef Hans Zimmer de score toen hij nog maar een paar jaar in Hollywood aan de slag was. Daar was hij in 1988 begonnen met de succesvolle score voor Rain Man. Zo'n 15 scores na Rain Man in de jaren '88, '89 en '90 kwam Green Card uit. Nog een jaar later zou Zimmer echt doorbreken met de geweldige score voor Backdraft.
Waar Rain Man een zwaar elektronische en veelal nogal psychedelische score was, met overigens het geweldig mooie en beroemd geworden thema met de panfluit (dat vooral op de soundtrack staat - het score-album bevat ook die heel andere sfeer), ontbreekt dat alles bij Green Card. De score heeft zeker een prachtig thema, maar het is niet zo memorabel als dat van Rain Man. Gelukkig ontbreekt in deze score het zware elektronische geluid met de psychedelische trekken van Rain Man en is Zimmer sterk naar de veel harmonischer klanken gegroeid, die ook in z'n latere scores veelvuldig voorkomen. Drivin Miss Daisy ging al die kant op en Green Card zet die harmonische en melodieuze trent gelukkig door.
De score leunt weliswaar zwaar op de synthesizer, maar de klanken zijn heerlijk warm.
De score opent met een track van Larry Wright, met daarin een hoop geluiden van een metro en percussie daardoorheen. Een tegenvallende opening, die niet erg muzikaal is.
Daarna begint de eigenlijke score van Zimmer met het zeer fraaie Instinct. De vlotte track doet bij vlagen wat Afrikaans aan, wat vooral komt door de vrouwenstem die in deze track een belangrijke rol speelt, met onverstaanbare klanken, die een hele aparte sfeer aan deze track geeft, zoiets als Lisa Gerrard in Gladiator.
Het fraaie hoofdthema wordt gepresenteerd in Restless Elephants, ook weer met een Afrikaans tintje, nu vooral in de percussie. De synthesizerklanken van Zimmer zijn in deze track erg mooi en melodieus.
Zo kent de score een groot aantal van dit soort mooie melodieuze en rustige tracks, met mooie harmonieën en een sfeer die vaak wat tegen het romantische aanhangt.
De track 9am Central Park is een heerlijke solo pianotrack, die het mooie thema prachtig gedragen speelt. De track wordt gevolgd door een oudje, niet van Zimmer's hand, maar van Mozart. De erg mooie melodie is heel bekend, misschien nog wel het meest door de uitvoering die ooit Vicky Brown er aan gaf in haar 'Stay with me till the morning'.
Silence is vervolgens een wat langere track die apart begint met een aantal percussie-instrumenten, die na een halve minuut gevolgd worden door een elektrische gitaar en daarna weer de synthesizer met het thema. Ook de daarop volgende tracks hebben voornamelijk die warme synthesizer klank, waarbij vooral For Brontë een prachtige track is, waarin het mooie thema een hoofdrol speelt.
De score sluit af met een song door de Emmaus Group Singers en gearrangeerd door Hans Zimmer. De song lijkt qua sfeer wel wat op een gospelsong. Is wel een aardige song.
Kortom, Hans Zimmer zet met Green Card een zeer fraaie score neer. Weliswaar voor een heel groot deel bestande uit synthesizermuziek, maar met warme klanken en dat scheelt. De score is harmonieus en melodieus en heeft een mooi thema, die in verschillende tracks voorbij komt.