Disclosure

Disclosure, suspense van de bovenste plank. Ennio Morricone componeerde een letterlijk uitputtende score. Door steeds opnieuw het orkest een zelfde patroon te laten spelen krijg je een echte suspens effect. Het is geen Philip Glass, al gaat het af en toe wel die richting uit. De repetitieve thema's zijn hier voor sommigen vervelend, voor andere dan weer geniaal. Ik denk dat je minstens de uitwerking in de film moet hebben gezien, welke by the way subliem is. De score omvat twee contrasten, enerzijds het idyllische voor het succesvolle leven dat het hoofdpersonage nu heeft, ontspannende romantische thema's. Anderzijds het opgejaagde aspect, zijn huidige leven dat bedreigd wordt door de hitsige gebeurtenissen, met oneindig repetitieve thema's met een verwikkelde suspense feeling. Samengevat een van de beste scores in het thriller genre!