The Message

Deze film uit 1977 vertelt het verhaal van het ontstaan van de Islam. De profeet Mohammed speelt een grote rol in het verhaal, maar komt in de film niet in beeld, omdat dit ontheiliging zou zijn. Het verhaal wordt dan ook gebracht via zijn oom Hamza (Anthony Quinn), die Mohammed helpt om Mekka te veroveren in de naam van God. Dat dit niet op een erg vredelievende manier gebeurt, spreekt voor zich. In ieder geval wordt Mekka 'bevrijd' en worden de afgoden omvergehaald en is alleen nog maar Allah de ware god. Vanuit Mekka zet Mohammed dan de verovering voort om gebieden en landen toe te voegen voor zijn god...
Bij de productie is ruim gebruik gemaakt van kenners van de Islam en zelfs van moslim geestelijken, om maar te voorkomen dat er al te veel protesten zouden ontstaan. Of daarmee de feitelijk waarheid is gediend geweest, laat ik maar in het midden.
In het westen heeft de film de titel The Message meegekregen, terwijl in Amerika de titel Mohammad, Messenger Of God is geworden. Gelijktijdig is ook een Arabische versie opgenomen.

De muziek bij deze grote productie is gemaakt door een van de meest gerenommeerde componisten in die jaren, Maurice Jarre. De film speelt zich af in Arabië en Jarre heeft dan ook ruimschoots gebruik gemaakt van Arabische klinkende composities en instrumenten. Vooral in het eerste deel van de score zijn die Arabische invloeden behoorlijk aanwezig. Dat maakt de muziek niet altijd even plezierig beluisterbaar. Niet eens omdat de composities niet goed zouden zijn, maar vooral omdat deze klankkleur niet zo bij ons westerlingen in de smaak valt.
In het middendeel van de score zijn die Arabische invloeden iets minder en klinkt er iets meer kermismuziek in door: staccato gespeelde klanken op een gevarieerde melodie, met veel gebruik van djembé's en tamboerijnen, waar in de film wellicht op gedanst wordt, zo klinkt het.
De laatste drie tracks vallen ook nogal tegen. Spread Of Islam is een nogal saaie melodie, die de hele track een beetje doorzeurt op een wat irritante instrumentatie. Broken Idols heeft hier in de tweede helft van de track ook last van en Faith Of Islam heeft weer de nodige Arabische invloeden bij een niet heel aansprekende melodie. Wel zorgt Jarre voor een fraaie afsluitende orchestratie van deze track.

Als geheel valt de score niet mee. Er is teveel Arabisch klinkende muziek in verwerkt, wat op zichzelf logisch is. Maar het maakt zo'n score niet aantrekkelijk om naar te luisteren als dat niet je smaak is. Ook zijn de melodielijnen vaak nogal eentonig en saai en sommige tracks zeuren maar wat door. Kortom, verder dan 53 uit 100 kom ik niet.