GoldenEye


Virgin Records America 25/02/2003 CD (0724354142321)
Virgin Records America 14/11/1995 CD (0724384104825)
Virgin Records NL 1995 CD (0724384130527)
映画 映画のリリース: 1995
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック アーティスト/作曲家 期間
1.GoldeneyeTina Turner4:46
2.The Goldeneye Overture4:24
3.Ladies First2:44
4.We Share the Same Passions4:46
5.A Little Surprise For You2:02
6.The Severnaya Suite2:07
7.Our Lady of Smolensk1:01
8.Whispering Statues3:26
9.Run, Shoot and Jump1:05
10.A Pleasant Drive in St. Petersburg4:28
11.Fatal Weakness4:43
12.That's What Keeps You Alone3:17
13.Dish Out of Water3:57
14.The Scale to Hell3:43
15.For Ever, James2:01
16.The Experience of LoveEric Serra5:57
 54:27
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

GoldenEye - 05/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
De 17e James Bond film werd GoldenEye, geregisseerd door Nieuw-Zeelander Martin Campbell (The Mask of Zorro, Vertical Limit, Casino Royale, Edge of Darkness). Het was de eerste Bond-film waarin Pierce Brosnan het stokje overnam van Timothy Dalton in Licence to Kill. Vanwege een rechtenkwestie duurde het zes jaar na Licence, voordat deze nieuwe Bond-film uitkwam, met Brosnan in de hoofdrol. De producenten wilden een nieuwe weg inslaan, zonder het oude weg te gooien. De verhaallijnen van Ian Fleming werden losgelaten, terwijl ook producent Albert R. Broccoli met pensioen ging en vervangen werd door zijn dochter Barbara. Ook was het de eerste Bond-film waarin CGI werd gebruikt. Tegelijk wilde men daarmee ook naar een nieuwe stijl voor de muzikale begeleiding van de film.
Het verhaal begint met een opdracht van Bond en zijn collega om een Sovjet wapenfabriek te vernietigen. Dat lukt, maar alleen Bond ontsnapt. Later probeert hij de diefstal van een hypermoderne helicopter te voorkomen, die desondanks door Xenia Onatopp (Famke Janssen) gestolen wordt. Als die heli opduikt bij een radarpost op een eiland in het noorden van Siberië, wordt die site ineens getroffen door een EMP, een zeer sterke elektro-magnetische puls, die daar alle elektronische middelen vernielt. De puls blijkt uit een oude Sovjet satelliet te komen en Bond wordt op onderzoek gestuurd...

Omdat de producenten een nieuw muzikaal geluid bij deze nieuwe, zelfs vernieuwende Bond-film wilden, zijn ze op zoek gegaan naar een geschikte componist. Ze kwamen uit bij Eric Serra, die toen al bekend stond om z'n nogal experimentele muzikale stijl.
Het score-album dat van die muziek uitgekomen is opent met de Bond-song van Tina Turner. Deze song is duidelijk geënt op de Bond-kleuring van eerdere songs, en vooral de oude Goldfinger-song van Shirley Bassey. De stevig georkestreerde song, geschreven door Bono en The Edge van U2, heeft de typerende stijl van de Bond-koperblazers meegekregen, wat hem zeer herkenbaar maakt. Een goede song.

De score opent met de 'Overture', waarin een aantal cues zijn samengevoegd. De muziek bestaat vooral uit elektronische klanken en geluiden, waar overigens wel de typerende Bond-melodie doorheen gemixt is. Ook in de percussie is die melodie terug te horen, wat overigens knap gedaan is. De muziek is spannend, maar niet erg prettig beluisterbaar, wat vooral komt door het sterke elektronische karakter en het verdere gebrek aan melodie.
Het nogal experimentele 'Ladies First' heeft een sterk funky karakter en lijkt soms wel gescratcht. Duidelijk niet fraai. De volgende track laat bijna tegenovergestelde muziek horen. De fraaie orkestrale klanken van 'We Share the Same Passions' hebben een mooie melodie en fraai arrangement, met mooi spel van hoofdzakelijk strijkers.
Ook 'Whispering Statues' is tamelijk ingetogen muziek, maar wel met een arrangement waarin de spanning duidelijk een rol speelt. De muziek klinkt enigszins orkestraal, maar komt uit de elektronische trukendoos. Het tweede deel bestaat daarbij grotendeels uit solo pianoklanken. Melodieus stelt het echter allemaal niet zoveel voor.
De fraaie stijl van 'Passions' horen we terug in 'That's What Keeps You Alone', waarin opnieuw de strijkers een belangrijke rol spelen, maar waar een dwarsfluit de hoofdmelodie speelt. Het is een fraai arrangement, maar de melodie is wat mager. Dat geldt ook voor de orkestrale track 'Forever, James', die eveneens door strijkers en een dwarsfluit wordt gespeeld.

De overige tracks hebben vooral een sterke elektronische kleuring, met vaak een wat funky randje. Een deel van die muziek zit zelfs op het niveau van soundscape, waarbij melodie totaal irrelevant is. Dat maakt de muziek nogal ontoegankelijk en het beluisteren van dit album niet tot een genoegen. Soms past Serra nogal vervreemdende klanken en geluiden toe, maar ook mensenstemmen weet hij op een nogal wonderlijke manier toe te passen. Een enkele track of trackdeel heeft wat meer melodie, maar het houdt allemaal niet over. Serra heeft zelfs het typerende Bond-karakter van de muziek volledig losgelaten, behalve bij de 'Overture'. Hij heeft overigens al deze elektronische muziek zelf uitgevoerd. Bij het publiek is dit echter allemaal niet echt in goede aarde gevallen en de producenten zijn voor volgende Bond-films dan ook snel weer overgestapt naar een meer traditionele en aangenamere muzikale begeleiding, waarbij ze Serra snel aan de kant geschoven hebben.

Het album sluit af met een tamelijk rustige song, die door Serra zelf wordt gezongen. De elektronische begeleiding op keyboard en elektrische gitaar, en met een nogal typerende percussie is nogal mager. Ook de melodie houdt niet over, maar het geheel, waarin ook de vrouwenstem van NOA en de mannenstem van Rupert Hine een behoorlijk aandeel hebben, is best aardig.

Kortom, met zijn muziek voor de James Bond-film GoldenEye heeft Eric Serra een voor de filmreeks nogal afwijkende score gecomponeerd. De muziek is vooral elektronisch, met vaak een nogal experimenteel karakter. Een deel van de muziek is vrijwel melodieloos en heeft een sterk soundscape-karakter. Vaak is er ook een wat funky stijl in de muziek verwerkt, wat het allemaal niet aantrekkelijker maakt. Het zijn vooral de openingssong en een paar orkestrale tracks die de waardering voor dit album nog een beetje omhoog halen. Toch komt die waardering niet hoger dan 49 uit 100 punten.
GoldenEye - 04/10 - その改訂 Tom Daish, 提出された (英語)
Interest in the Bond films waned somewhat during the Roger Moore years, but Timothy Dalton's two outings rather put the skids on the franchise for a few years. I suspect Dalton's intensely serious take on the character didn't sit well with audiences who were expecting a little more 'wit' and innuendo, if not perhaps up to the level of later Moore outings. Fortunately, after finishing TV show Remington Steele (which had precluded him from taking the role earlier), Pierce Brosnan became the fifth official Bond actor and turned the franchise back into the roaring success it once enjoyed. He also became the most popular actor since Connery, carefully mixing some of the coldness Connery displayed with the occasional knowing wink of Moore.

For this new start, the producers wanted a more contemporary sound. Michael Kamen had scored the previous outing and Barry's last effort had been the one before that. It is perhaps slightly curious that Kamen wasn't asked again as he is a highly regarded (not to say successful) song writer and orchestral composer, with the ability to mix in contemporary elements as he did for Lethal Weapon, amongst others. Unfortunately for us, they chose Eric Serra. Serra's record since Goldeneye has been a bit patchy, but distinctly better. The score is not only something of an under achiever on its own, but worst of all, is hugely inappropriate for Bond. It doesn't have to sound exactly like John Barry to work, but there are certain elements that are expected and endless noodling on keyboards - the occasional introspective string moment excepted - is hardly sufficient. Even the song, composed by Bono and the Edge and performed by Tina Turner, is fairly feeble, barely memorable and with an anemic arrangement.

The Goldeneye Overture sounds promising, but in fact it sets the tone for the rest of the score with samples and evidently synthetic instruments. The only nice touch is a hint of the Bond theme on sampled timpani, but the track is otherwise splendidly dull. There are a few good moments, We Share the Same Passions is orchestral and with a pleasing use of bass flute and strings that is idiomatic and interesting. Indeed, other quieter moments are written in much the same way and equally effective, if not hugely memorable. A shame the action and suspense is so synthetic and dismal. Whispering Statues features a some deep, Russian choir (sampled and manipulated) which works well, but again, the melodic content is forgettable. The decision to make only the briefest references to the Bond theme was a bad one. Only A Pleasant Drive in St. Petersburg (replaced by John Altman's variations on the Bond theme for the film) contains more than a fleeting reference and those are mostly in bits of sampled percussion. It doesn't need to appear all the time, but with little in the way of new, let alone interesting, melodic content, a hint of the familiar theme wouldn't go amiss.

The Experience of Love, written and performed by Serra is pretty horrible, but at least it has a melody. Film scores are rarely panned in the general press, but Serra's contribution was so notably inappropriate that many reviewers noted it in their writings. Only the string led, introspective moments work in the film and on disc, the rest sounds like someone experimenting on a new keyboard. It is fortunate that the producers went with David Arnold for subsequent films and he has become the only composer other than John Barry to score more than one in the series. The crucial difference is that Arnold used the orchestra with the electronics. Yes, his scores are over the top, but they are at least tuneful and most importantly they sound like Bond. Serra's score may be inappropriate Bond scoring, but even on its own terms it's a pretty depressing effort and a musical low point in the series.
GoldenEye - 07/10 - その改訂 Cedric Stalpers, 提出された (オランダの)
Toen in 1995 John Barry niet beschikbaar bleek voor de eerste Bondfilm in zes jaar - Michael Kamen had de muzikale taak van Barry overgenomen voor de in 1989 verschenen 007-film Licence to Kill - gingen de producenten in allerijl op zoek naar een geschikte vervanger. Dat bleek een moeilijker klus dan gedacht. Het resultaat van de zoektocht - een contract voor de Franse componist Eric Serra - was eveneens iets anders dan Bondfans verwacht hadden. Joel McNeely had begin negentiger jaren reeds bewezen met Terminal Velocity een mooie Bond-achtige score te componeren die groots en orkestraal was, en daarmee goed aansluit bij Barrys eerdere werk voor de 007-cyclus. Ook Christopher Young bewees met zijn muziek voor Copycat en Species mysterieuze en actierijke melodieen te kunnen componeren. Greame Revells werk voor Bonds 'verre neef' The Saint toonde eveneens dat deze componist een meer dan goede opvolger van Barry zou zijn.

Zij werden helaas niet gecontacteerd. Maar hoe goed was het werk van diegenen die wel gecontacteerd werden? De titelsong van Tina Turner en Bono bezorgde mij kippenvel. Echt een typisch zwoel en groots nummer in de stijl van Shirley Bassey. Serras Ouverture to GoldenEye is dreigend, sluipend en sinister; zowel op het witte doek als thuis in de cd-speler is de muziek zeer effectief. Wat volgt is enkele actierijke ('Ladies First') en meer romantische ('We Share the Same Passions') melodieen die op beide locaties zeer aangenaam zijn.

Helaas blijft de cd niet tot het eind spannend. Serras muziek voor de tank-achtervolging is veel te eigentijds en techno voor een Bondfilm en werd dan ook terecht door de producenten uit de film verwijderd. John Altman mocht een orkestrale versie van het bekende Bond-theme dirigeren, die op het laatste moment aan de film is toegevoegd, maar op de cd helaas ontbreekt. (U kunt deze melodie wel vinden op Silva Screen's BOND IS BACK IN ACTION II en op de recente vier-cd JAMES BOND uitgave van dezelfde maatschappij.)

Ne
GoldenEye - 03/10 - その改訂 Maurits Petri, 提出された (オランダの)
Het absolute debut van Pierce Brosnan en de beste Bond-film aller tijden was volgens velen Goldeneye. Hollands glorie Famke Janssen is de bad-girl en samen met Brosnan schittert ze op het witte doek. De indrukwekkende openingsscene met de bunjeejump op de dam staat nog in een ieders geheugen gegrift. Regisseur Martin Campbell (ook verantwoordelijk voor het Bond debut van Daniel Craig in Casino Royale) levert een heerlijke film af. Tristar Studios gaf tegelijkertijd de gelijknamige game (voor de Nintendo 64) uit wat tot op de dag van vandaag alle verkooprecords heeft verbroken. Maar nu doet zich het rare fenomeen voor dat, zoals ook al eerder gezegd is op deze pagina, de muziek van die game nagenoeg hetzelfde is als de soundtrack. Componist Eric Serra blijkt dan ook in samenspraak met enkele Japanse gameproducers de muziek voor het spel te hebben geproduceerd en heeft zich er waarschijnlijk gemakkelijk vanaf willen maken. Waar de soundtrack met een knaller opent, namelijk met de titlesong van Tina Turner, verlaat de muziek het menselijke en wordt ondergedompelt in syntesizers en andere herrie die je trommelvliezen niet zullen sparen. The Severnaya Suite is een blamage ten top, rijkelijk gevuld met nietszeggende geluidseffecten van een soort tikkende rioolbuizen. Tot overmaat van ramp probeert Serra in For Ever, James Hans Zimmer te immiteren, maar doet dat op een dusdanige manier dat het complete album dood valt. Het complete album is dan ook elektronisch en dat stoort ontzettend. De toon die gezet hoort te worden met muziek voor een James Bond-film (zoals Michael Kamen dat bijvoorbeeld als geen ander deed) is dan ook ver te zoeken. Eenmaal komt het bekende 007-thema langs, voor de rest is het je reinste onzin. Gelukkig stapte producente Barbara Broccoli na Goldeneye over op David Arnold, wat goed uitpakte. Goldeneye, eigenlijk de enige James Bond soundtrack die je kan laten liggen in de winkel en niet wilt afdraaien. De lelijkheid ten top!
GoldenEye - 01/10 - その改訂 Peter Van Riet, 提出された (オランダの)
Rotslecht, en past absoluut niet bij de stijl, noch de sfeer van deze film. Een quasi onherkenbare 007-melodie is het enige wat misschien nog de moeite is om deze cd te beluisteren, en dan nog enkel voor diehard James Bond-fans. Maar ik denk dat deze jongen (Serra) het weinig kan schelen wat het publiek van deze soundtrack vindt, aangezien hij blijkbaar niets anders doet dan zulke elektronische scores te componeren, op enkele uitzonderingen na.
GoldenEye - 04/10 - その改訂 Daan Smit, 提出された (オランダの)
Ik vind dit geen goeie score. Het heeft zo'n zijn uitstekers zoals natuurlijk Goldeneye. Welke nummers nog meer goed zijn vind ik The Goldeneye Overture & A Pleasant Drive in St. Petersburg. Ik vind het jammer dat Run, Shoot, Jump zo kort duurt want dat nummer begint erg goed

その他のリリース GoldenEye (1995):

GoldenEye (2021)
GoldenEye (0)

コレクションからのサウンドトラック: James Bond

Moonraker (1988)
For Your Eyes Only (2003)
View to a Kill, A (1991)
Goldfinger (2003)
View to a Kill, A (1985)
James Bond Soundtracks (2003)
James Bond Themes (1997)
Man With the Golden Gun, The (1974)
Spy Who Loved Me, The (2003)
Tomorrow Never Dies (1997)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと