The Patriot


Hollywood Records Germany (4029758124420)
Hollywood Records US (0008811281922)
Hollywood Records US (0720616225825)
Hollywood Records Japan (4988064130238)
映画 | 発売日: 27/06/2000 | 映画のリリース: 2000 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.The Patriot6:39
2.The Family Farm3:04
3.To Charleston2:15
4.The Colonial Cause3:15
5.Redcoats at the Farm and The Death of Thomas4:59
6.Ann Recruits the Parishoners3:09
7.Preparing for Battle5:50
8.Ann and Gabriel4:35
9.The First Ambush and Remembering the Wilderness4:00
10.Tavington's Trap4:10
11.The Burning of the Plantation4:55
12.Facing the British Lines3:05
13.The Parish Church Aflame3:03
14.Susan Speaks3:17
15.Martin vs. Tavington3:06
16.Yorktown and the Return Home5:20
17.The Patriot (reprise)7:50
 72:31
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

The Patriot - 08/10 - その改訂 Mitchell Tijsen, 提出された (オランダの)
The Patriot is een score waarvan je eigenlijk niet veel verwacht. Toen ik de film keek viel de muziek me ook weer op maar vond ik het niet echt een aparte Williams score, maar toen ik de prachtige strijkers hoorde en de mooie klanken van de trompetten tijdens het hoofdthema wist ik gewoon dat dit weer een topper werd…

Het jaar 2000.
Een jaar waarin je eigenlijk toen der tijd niet zo veel verwachte van John Williams, hij moest nog A.I. maken en hij had ons net een mooie score van Angela’s Ashes gegeven maar voor John kon zijn passie om muziek te maken (natuurlijk) niet op. Hij zette een score neer met passie en waarin je je soms wat dromerig voelde. Het hoofdthema met de trompetten die je aan het einde van de 2e track hoort is werkelijk geweldig en heeft weer wat heldhaftigs over zich heen. Het is een leuk melodietje en weer net zo’n thema als bijvoorbeeld het Raiders Thema van Indiana Jones zoals iemand al eerder vermelde op dit forum. Dit thema is dan wel wat korter maar het blijft net als dat thema gewoon letterlijk in je hoofd hangen. Ik vond de muziek erg mooi, vooral track 1 die zo duister begint vind ik goed, maar andere tracks zoals track 2 en track 3 zijn ook geweldig. Het begin was er dus al maar kon Williams mijn aandacht vast houden bij de volgende nummers? Dat antwoord is:’ja’. Hij presteert het weer om mijn aandacht er bij te houden, er zitten namelijk mooie thematische stukken in en verschillende leuke maar ook duistere stukken. Wel moet ik toegeven dat bijv. track 15 weer echt zo’n Williams track is. Het heeft soms wat weg van enkele Star Wars tracks met die xylofoon en die trompetten die er soms tussen komen, de strijkers doen het ook weer goed in dit nummer en vormen een bombastisch geluid…een geluid dat je vaker tegen komt in de scores van John Williams maar dat vind ik juist prachtig aan zijn muziek. Maar ik zeg er wel bij:’Je moet er van houden’. En dat is ook de perfecte zin bij deze score, je kan de score geweldig vinden maar niet iedereen houd van deze stijl. Misschien vinden vele mensen dit maar een overbodige score en vinden ze dit weer een typische Williams score, maar ik hou van die typische Williams stijl, en ik hou van zijn bombastische noten en die mooie vrolijke deuntjes op zijn tijd. Natuurlijk wil ik niet alleen maar goeds spreken over deze score, er zitten ook wel een paar minpuntjes op maar dat heb je bij veel scores overigens…

Minpuntjes vind je op zowat elke score, meestal heeft Williams het probleem dat hij een geweldig hoofdthema neerzet en de nummers daarom heen wat minder zijn. Ik zelf erger mij er totaal niet in, vaak vind ik het maar gezeur van die mensen maar ik ben zelf dan ook wel een héle erg fan van Williams. Op deze score staan er misschien wel wat tracks die ik niet zo vaak zal op zetten maar dat ter zijde. Het begin vind ik in ieder geval geweldig (de 1ste 3 tracks) dus het was een sterk begin. Het is ook niet zo dat het hem in de staart zit want de tracks in het midden zoals track 10 bijv. zijn erg mooi. Eigenlijk zijn er niet zo heel veel slechte nummers nu ik er zo over na denk. Zelf heb ik overigens de score ook en ik ben blij dat hij in mijn collectie staat. Als je een Williams fan ben en je houd van zijn stijlen (zijn bekende stijlen zoals: Jaws, E.T, Hook, Star Wars & Home Alone) dan weet je dat deze ook goed moet zijn en dit gewoon een hebbedingetje is. Tenminste dat vond ik zelf, en ik heb hem dan ook met plezier gekocht ondanks het feit dat hij € 18,00 koste. Het is geen zeldzame Williams score zoals bijvoorbeeld Angela’s Ashes of The Lost World: Jurassic Park maar dat hij niet zo zeldzaam is wil niet zeggen dat het een lelijke score is. En dan nu nog het cijfer geven, iets waar ik totaal niet goed in ben.
Want wat kan ik deze score nou geven? Een 10 is veels te veel van het goede want denk als scores zoals ‘Jurassic Park’, ‘E.T. the Extra-Terrestrial’, ‘Memoirs of a Geisha’ (die er toen der tijd niet was) en aan de Indiana Jones scores, die zijn toch echt naar mijn mening een stuk beter. Maar dit is een score die je ook zeker niet over het hoofd moet zien. Dit is een score waarin je gewoon de bekende Williams klanken steeds weer hoort terug komen, een score gewoon om van te houden. In de film viel de muziek best wel op, zeker dat hoofdthema wat Williams (zoals gewoonlijk) steeds maar weer terug bracht. Dit is iets wat ik zo geweldig aan Williams vind, toen je bijvoorbeeld steeds Jason Isaacs zag, de bad guy van de film (Tavington) hoorde steeds dat duistere trompet thema, en toen je de held van de film zag (Gibson) toen hoorde je weer dat prachtige hoofthema van de film. Maar om weer terug te komen op mijn eindcijfer voor deze score…
Het blijft natuurlijk erg moeilijk! Maar ik kies toch voor een welverdiende 8. Ik zat te twijfelen tussen een 7 en een 8 maar dat prachtige hoofdthema heeft me over de streep getrokken. Het leuke is ook dat je dit thema verschillende keren hoort terug komen in andere tracks zoals bijvoorbeeld track 7.
Kortom: Een leuke score van Williams die je als Williams fan gewoon in je collectie moet hebben!
The Patriot - 08/10 - その改訂 Tom Daish, 提出された (英語)
I think this must go down as the first vaguely main-stream film that John Williams has scored, that isn't Spielberg or Lucas, in a very long time. After the Godzilla debacle, it seems that Dean Devlin and Roland Emmerich have somewhat redeemed themselves with what is (crudely speaking) an American Civil War setting of Braveheart. I suspect that's something of a sweeping generalisation (no-one seems to have mentioned Glory as a comparison that I can see), but does sum up the gist of the plot. For whatever reason, Emmerich and Devlin didn't like whatever David Arnold had written (I can't see how Arnold could have gone far wrong given the type of film) and were lucky enough to attract the interest of John Williams who then became attached to the project, to many people's surprise and delight.

The now familiar bookending approach is taken yet again, with the only difference between the two versions being a very brief and curiously out of place coda at the end of the closing version. I guess there aren't too many different approaches with a film such as this and Williams has gone with having two themes, the first being a homely, familial theme; a folksy violin melody against acoustic guitar which is quite lovely. I didn't recall it at all the first time I heard it, but like the wonderful Anakin's Theme from you know what, it is a theme that grows on you with each listen, the harmonic shifts are notably splendid. Williams seems keen on harmonies that go off in unexpected directions and it is something I am getting rather fond of. The second theme is of course more noble and heraldic in stature, although it generally avoids being too nauseatingly heroic or, more curiously, over-loaded with patriotism. Perhaps the most memorable part about it is the positively sadistic piccolo duet that plays in counterpoint and the somewhat over-familiar snare drum pattern. Although Williams' staple as a film composer has often been the brassy and thrilling moments it is probably the folksy strains of the solo fiddle are what stick in the mind more after the event.

I think it would be reasonable to say that this is what everyone wanted Saving Private Ryan to sound like, but I can't imagine anything more inappropriate for Spielberg's film, which didn't really need any music at all. The Patriot isn't quite filled with action cues, but it does have more than usual for a recent Williams effort. However, the concert arrangement bookend pieces set the trend for what is memorable and what is less so and in the end, the gentle, folksy sections are almost certainly more convincing than the well wrought, if not oustanding action interludes. They certainly don't have the imagination and balletic sweep of his recent Star Wars outing.

I dare not confess to feeling an album is perhaps a fraction long, but it does sag somewhat in places and unlike the slow moving Saving Private Ryan, doesn't really have that certain something that made that particular score so wonderful. The themes are repeated fairly often throughout and don't seem to be malleable enough to be varied a great deal. The Patriot certainly has its moments, but I don't think that it really sparked Williams' imagination or emotional button quite as much as it should have. Of course a slightly less than brilliant John Williams score is still a hundred times better than the work of some composers and I must confess that it has grown on me a lot since I first heard it. As with the lower impact offerings Williams has produced recently, several listens are essential to benefit fully. I imagine the results are more subdued than anything Arnold would have written, but possibly more satisfying in the long run.
The Patriot - 09/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
Roland Emmerich maakte met The Patriot een geweldige film. Spanning, dramatiek, avontuur en een beetje romantiek, kortom alles waar Emmerich goed in is zit in deze film. Of het historisch allemaal klopt weet ik niet, maar de film beschrijft een mooi verhaal over het eeuwige thema van goed tegen kwaad en speelt zich af tijdens de koloniale oorlogen tussen Amerikanen die vrijheid willen en Britten die hun kolonie willen behouden door onderdrukking van die drang naar vrijheid. En Mel Gibson wordt vrijheidsstrijder tegen wil en dank...

Voor deze indrukwekkende film componeerde John Williams de score. En hoe!
Tijdens het kijken naar de film blijkt de muziek een belangrijke rol te spelen. De prachtige muziek valt op en je gaat er onwillekeurig naar luisteren. Dat gebeurt niet zo vaak (bij mij onlangs ook bij de film 'The Man In The Iron Mask') en geeft aan dat de muziek speciaal is.
Dat speciale zit met name in het geweldige thema dat Williams hier neerzet en dat verder in de score ook regelmatig terugkomt in een meer of minder herkenbare uitvoering.
Met name de eerste helft van de score is geweldige melodieuze orkestrale muziek met een heroïsche tint. Veel tracks bevatten ook die typische Williams contra-riedeltjes tussen de hoofdmelodieën door, die net dat beetje extra aan de muziek geven. Toegegeven: een aantal van deze tracks hebben een nogal patriottistische klankkleur, maar daar hou ik wel van, juist omdat dit vaak mooie melodieën zijn.
Vanaf track 9 ('The First Ambush') begint de score dramatischer en meer aktiegericht te worden en verdwijnt het heroïsche naar de achtergrond. Wel komen delen van het thema regelmatig terug in een wat sobere setting om de dramatiek te versterken. Vooral in de track 'Susan Speaks' valt dat duidelijk op.
Een aantal van deze dramatische tracks neigen wat naar de saaie kant, hoewel ze in de film goed tot hun recht komen (en daar gaat het uiteraard om), maar om te beluisteren zijn ze wat minder. Ook hebben de tracks hier meer 'spannende' effecten en aktiemuziek, die de luisterbaarheid niet bevorderen als je juist van melodieuze muziek houdt. Overigens zijn deze tracks als aktiemuziek op zich zeker wel geslaagd.
De score sluit af met 2 heerlijke tracks waarin de mooie thema's uit de eerste helft van de score nogmaals naar voren komen, hoewel de laatste track gedeeltelijk identiek is aan de openingstrack. Maar het blijft geweldige muziek om naar te luisteren.

Kortom, John Williams zet met The Patriot een prachtige melodieuze score neer met een magnifique thema en die score past uitstekend bij het karakter van de film en is geweldig om naar te luisteren. Een aantal tracks zijn in mijn beleving wat minder omdat ze wat dramatischer en saaier zijn, of juist erg aktiegericht met de nodige spannende effecten, maar als geheel blijkt The Patriot voor mij een van de mooiste scores (samen met Shindler's List) van veteraan John Williams.
The Patriot - 07/10 - その改訂 Thomas-Jeremy Visser, 提出された (オランダの)
Na de nucleair aangetaste zee-leguanen en alles verwoestende ruimteinvasies, en voor het aflopen van de Maya-kalender, het versnelde broeikaseffect en een kudde op hol geslagen mammoeten was er The Patriot. Een film die geschiedkundig een ramp is, maar het ego van Amerika streelt, en een aantal sterke rollen herbergt van onder andere Mel Gibson, Tom Wilkinson, Jason Isaacs en wijlen Heath Ledger. Nadat David Arnold mocht komen opdraven voor Independence Day en Godzilla, koos Emmerich eenmalig voor John Williams. Na deze film mocht de in mijn ogen niet zo getalenteerde componist Harald Kloser Emmerich's overige films doen. Van al die Emmerich-films heeft er slechts ééntje een memorabele score, en natuurlijk komt die van John Williams.

Toegegeven, als je aan Williams denkt, denk je natuurlijk aan al die grote titels die al zo vaak genoemd zijn. The Patriot is dan ook niet zijn meest bekende score, maar toch is het een score die je een keer moet beluisteren. Ten eerste is het hoofdthema van The Patriot geweldig. In de eerste track opent een prachtige viool-solo, ik weet helaas niet wie de violist is. Op de achtergrond, haast onhoorbaar is de gitaar te horen. Een combinatie die in die tijd (de 18de eeuw) vaak werd gebruikt om muziek in huiselijke sfeer te spelen. Het thema dat wordt gespeeld is ontroerend en hartverwarmend, en raakt de sfeer en setting van de film in het hart. Hierna komen de patriottische (men kan er niet omheen als zelfs de titel het al weggeeft) blazers erbij, terwijl er meer strijkers bijkomen om het thema wat grootser aan de man te brengen. De Irish Whistles komen tussen de militaire percussie heen, en ook hier is de simpele referentie doeltreffend. De wat donkerdere kant van de film wordt ook muzikaal vertolkt. Dit motief, voornamelijk gebracht door de klarinet en lichte percussie is echter niet heel erg memorabel.

Gezegd moet worden dat de score wel een beetje eentonig is. Het klinkt allemaal als meer van hetzelfde, en daardoor zijn de 72 minuten wel erg lang. En als dan de actiemuziek op komt dagen aan het einde ben je je interesse waarschijnlijk al bijna verloren. De luisteraar zal dan ook skippen naar de tracks die een wat interessantere naam hebben. De actiemuziek is trouwens niet heel erg speciaal. Het is niet meer dan een slap aftreksel van Minority Report, en bij vlagen roept het ook vlagen van The Phantom Menace op. Nee, het net iets te tamme The Patriot moet het voornamelijk hebben van zijn ijzersterke hoofdthema en de 18de eeuws huiskamer-muziek die bij vlagen komt aanzetten. Fans horen het in huis te hebben, maar met The Patriot mist u eigenlijk niet heel erg veel.
The Patriot - 06/10 - その改訂 Andreas Lindahl, 提出された (英語)
First, let me get this straight - this patriotic, flagwaving, "Mel-Gibson-gets-mad-and-kills-a-bunch-of-bad-English-people" shallow drama titled The Patriot is one of the worst films of the year 2000 in my opinion. With its really biased point of view, like for instance in the many battle field scenes, where we see the Americans portraid as human beings, scared to death, while the English soldiers act like robots, quitely marching, trying to look really mean and cold, this is a terrible showcase of the American "we are the good guys, the other ones are the bad ones" mentality. (And no, I'm not saying that the English should be the good guys in this film. It's just that the world never is entirely black and white...) So, I don't like the film, but what about the score?

Well, like the film, John Williams' score fails to deliver. Basically, I find it too shallow and uninteresting, both in the film and on CD. Sure, there are some nice cues, and some rather good major themes, such as the slow main theme, full of Americana and idyll, and the more heroic and patriotic upbeat ditty, similar in tone to the composers' trumpet fanfare from Jurassic Park. But overall, this score isn't what I had expected it to be, which of course isn't John Williams' fault. I mean, how should he know what I want? But what I'm trying to say is that Williams could have written a score a lot better than this. Another thing that surprised me is the dark nature of the score. There's a lot of low, uneasy brass, and dissonant passages and this makes the score somewhat depressing listening to.

The action music - and there's a lot of it - draws on musical ideas planted in Williams' score for Star Wars: The Phantom Menace, apart from being typical Williams action writing, that is, meaning a lot of brass and percussion. Rather exhausting listening to, actually. Now, it may sound as if I'm totally disgusted by this score, which is really not the case. Actually, I enjoy it quite a bit at times. But at other times it's far too uninteresting and unoriginal - Williams can do better than this. Maybe the problem is that the score isn't as patriotic as the film it was written for... For me, the highlights are the really bombastic parts, such as when that upbeat fanfare pops up, performed by horns and trumpets, supported by the entire orchestra. Great stuff.

The CD opens and closes with the standard concert version of the scores' main themes. A technique Williams has used for many years now, and something most of you are familiar with, I suppose.
The Patriot - 07/10 - その改訂 Wilco de Jong, 提出された (オランダの)
Voor The Patriot schreef niemand minder dan John Williams de filmmuziek. De film is een onverbloemd Amerikaanse typering van de Koloniale Oorlogen, waarin de Amerikanen knokken moesten met monsterlijk grote Engelse slagordes. Roland Emmerich regisseerde, maar het is uiteindelijk toch een heel fraai en stoer actiespektakel geworden. Britten Tom Wilkinson en Jason Isaacs, laatstgenoemde de absolute, onbetwiste ster van de film, gaven deze rolprent exact de kwaliteitsstempel die het nog nodig had.

Het hoofdthema is vreselijk patriottisch. Zelfs zo patriottisch dat ik gedurende de film en telkens als ik de muziek luister, hoop dat de Engelsen de Amerikaanse boeren eens flink op hun falie geven. Onduidelijk voor mij is de vraag of Williams dit zo bedoeld heeft of dat hij eigenlijk ook een beetje ziek werd van de Amerikaanse heroïek, dat hij besloot dit er zeer dik bovenop te leggen... Luister naar "The Patriot," "Ann Recruits the Parishoners" en "The Colonial Cause" om een paar vaderlandslievende tracks te noemen.

Er is ook romantiek: een lieflijke melodie gespeeld door solo viool, dwarsfluit of piccolo over vriendelijk getokkel op de gitaar. Onder andere te horen in "The Patriot" (eerste helft), "Preparing for Battle" en "Susan Speaks."

Hoogtepunten vallen allemaal onder de actiemuziek, met staccate trompetten en strijkers die de veldslagen of duels echt spannend en dreigend maken. "Tavington's Trap" en "Martin vs. Tavington" zijn hierdoor heerlijk stukken. Ook de griezelig bespeelde, ietwat dromerige trompet, die de dualiteit in het karakter van Mel Gibson weergeeft, is prachtig gevonden. In "Redcoats at the Farm and the Death of Thomas" en "The First Ambush and Remembering the Wilderness" horen we dat Williams het dubieuze aan vecht- en moordlust in combinatie met het schrijnende van oorlog wel degelijk in gedachten had tijdens het componeren. Weer twee prachtige tracks.

Tsja: irritante americana-muziek gecombineerd met goede, venijnige actiemuziek... wat voor een cijfer te geven?
Een zeven dan.

Geen onbelangrijke mededeling is dat deze soundtrack slechts één miniscule flard laat horen van "The British Grenadiers," terwijl in de film dit toch vaak terugkomt (gespeeld over een stevig marsritme). Een beetje jammer.
The Patriot - 09/10 - その改訂 patricia camu, 提出された (フランス語)


Le film est vraiment bien interprété, il montre bien les valeurs de la famille, l'amour, la fraternité, le courage, le mérite ...
Je ne peux pas mettre un 10, parce que la perfection n'existe pas.
En revanche, c'est à voir et à revoir .

Et la musique ... ah, la musique, elle vous emporte dans le tourbillon de l'émotion, de l'amour, l'envie d'aimer encore plus fort ...

John WILLIAMS est vraiment très fort !!!
The Patriot - 08/10 - その改訂 Christopher Blair, 提出された (オランダの)
een goede soundtrack zonder meer. verwacht geen soundtrack die je zal onderscheiden zoals een et,jaws,sw, maar gewoon goed opgebouwd, leuke themas ...
Oscars: Best Original Score (ノミネート)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと