Eaters of the Dead
The 13th Warrior rejected


映画 | 発売日: 13/03/1999 | 映画のリリース: 1999 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.Things were not Always thus:1:29
2.Banned from Home:2:55
3.Banishment:1:02
4.a Messenger from the North:1:27
5.the Journey Begins:0:46
6.Arrival in the Village:4:00
7.in Hrothgar's Realm:1:02
8.Slaughter:1:23
9.Watching and Waiting:5:28
10.the Eaters of the Dead:1:39
11.Warrior Number13:
12.the Council:3:09
13.Grey Sky:0:55
14.Building Defenses:3:32
15.Praying:1:30
16.the Fire Dragon:10:41
17.Aftermath:1:06
18.Wisdom of an Old Crone:1:01
19.Ibn & Olga:2:15
20.Leaving the Village:1:16
21.Cave:2:17
22.Inside the Bowels of the Earth:1:30
23.Gruesome Discoveries:1:18
24.Buliwyf's Fate:2:07
25.Escape from the Cave:4:30
26.Return to the Village:1:44
27.Wendol's Vengeance:1:27
28.Bitter Victory:1:06
 75:34
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Eaters of the Dead - 06/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
Regisseur John McTiernan maakte in 1999 de historisch gekleurde film 'Eaters of the Dead', op basis van een boek van auteur Michael Crichton. De film kreeg daarna echter de titel 'The 13th Warrior', wellicht om een horrorklank te vermijden. Voor een test-publiek kreeg de film echter nogal wat kritiek en McTiernan werd aan de kant gezet (maar staat wel als regisseur op de aftiteling), waarop auteur Crichton zelf de nodige wijzigingen doorvoerde en er een ander einde werd opgenomen. De kosten liepen daardoor enorm op, waardoor de film tot een verlies leidde van een slordige 100 miljoen dollar. De film was geen groot succes en hoort bij de grootste flops in de filmwereld, ondanks een heel behoorlijke opbrengst van 61 miljoen dollar. Ik heb de film gezien vond het een wat donker en niet erg meeslepend verhaal.
Dat verhaal speelt zich af in de tiende eeuw en draait om de Arabische Ahmed Ibn Fadlan (Antonio Banderas), die overigens echt bestaan heeft en in ongenade valt bij de Kalief van Bagdad, die hem vervolgens naar het noorden stuurt. Daar komt hij in aanraking met de Russen en vervolgens met de Vikingen. Bij de Vikingen gaat echter een gerucht dat hun noordelijk kamp aangevallen wordt en een waarzegster geeft aan dat de overwinning zeker is als de Vikingen daar met 13 strijders naartoe gaan. Maar die 13e mag geen Viking zijn. Ze dwingen vervolgens Ahmed om die 13e strijder te zijn en trekken naar het noorden...

John McTiernan had in eerste instantie Basil Poledouris gevraagd voor de score. Hij had al met hem samengewerkt voor 'The Hunt for Red October' en daarnaast had deze nieuwe film de nodige gelijkenis met de Conan-films waarvoor Poledouris ook de scores heeft gecomponeerd. Maar Poledouris was niet beschikbaar en daarmee koos de regisseur voor Graeme Revell.
Zijn score voor The Crow was al gebruikt als een deel van de temp-track voor de film. Revell heeft de opdracht dan ook opgepakt en de score voor Eaters of the Dead gecomponeerd, waaraan ook Lisa Gerrard meewerkte. Maar toen Michael Crichton de regie van McTiernan overnam, wees hij de score van Revell echter af toen hij deze al helemaal klaar had en vroeg vervolgens zijn vriend Jerry Goldsmith om een score te componeren voor de film, die inmiddels The 13th Warrior was gaan heten.

Goldsmith heeft een indrukwekkende score geschreven voor deze film. Met een redelijk beperkte ethnische kleuring is zijn score bijzonder prettig beluisterbaar. De muziek van Goldsmith komt vooral van normale orkestrale instrumenten en ook elektronische effecten zijn niet of nauwelijks aanwezig. Dit alles in tegenstelling tot de score van Revell, die een veel uitgesprokener ethnisch karakter heeft, waarmee Revell de achtergronden van de verschillende personages muzikaal wilde verklanken. Goldsmith heeft een veel behoudender weg bewandeld. Wellicht ook omdat Goldsmith nauwelijks tijd had om te expirimenteren met al teveel etnische klanken. Goldsmith's score is melodieus, orkestraal en nauwelijks dissonant of chaotisch.

Revell heeft in overleg met McTiernan gekozen voor een muzikale stijl die aansloot bij het verhaal en de personages. Daardoor moest de score uiteraard een behoorlijke ethnische kleuring krijgen. Revell realiseerde dat door het veelvuldig gebruik van typerende instrumenten die daarmee gemakkelijk geassocieerd worden, maar ook elektronische klanken spelen hierbij een rol. Met verschillende Oosters of Arabisch klinkende fluiten, de duduk, maar ook de panfluit en zelfs de Ierse doedelzak worden die etnische invloeden toegevoegd aan de orkestrale muziek. Daarbij speelt ook de stem van Lisa Gerrard een rol, die een jaar later echt zou doorbreken met haar bijdrage aan Hans Zimmer's beroemd geworden score voor Gladiator. In een aantal tracks is goed te horen hoe dezelfde klanken die Gerrard in Revell's score zong, terugkomen in de score voor Gladiator. Toch zorgt Gerrard's stem voor extra karakter in een aantal tracks, wanneer zij duidelijk zorgt voor toegevoegde waarde als een aanvullende instrumentale laag bij de orkestrale klanken, ondanks de vaak wat schrille klanken die zij maakt, met af en toe een wat Arabisch tintje.

Een flink aantal tracks bestaan hoofdzakelijk uit nogal minimalistische muziek of soms alleen maar klanken, zoals in de track 'The Eaters of the Dead Appear', die zo in een horrorscore zou passen, of 'The Cave', waarin vooral percussie een hoofrol speelt. Dit zijn duidelijk de minder toegankelijk tracks en omdat dit type muziek volop voorkomt op de score, maakt dit dat de score als geheel ook wat minder aangenaam klinkt. Daarbij speelt duidelijk mee dat de muziek geen aangenaam hoofdthema heeft en dat eigenlijk de meeste melodieën niet erg gemakkelijk in het gehoor liggen. Waar de score van Goldsmith een duidelijk heroïsch karakter heeft met een prachtig opgewekt thema, ontbreekt dat volledig in de score van Revell. Zijn muziek is juist niet meeslepend, maar veel eerder verontrustend. Het voornamelijk orkestrale karakter van een flink deel van de tracks maakt nog wel het nodige goed, maar melodie is meestal bepalend voor de luisterervaring en juist die melodie laat hier duidelijk te wensen over.

Kortom, met Eaters of the Dead ofwel The 13th Warrior heeft Graeme Revell een aparte score gecomponeerd. De score past duidelijk beter bij zowel het tijdsbeeld van de film als de personages waar het in de film om draait, dan de score van Jerry Goldsmith, die in de plaats kwam van deze score van Revell. Maar de score van Goldsmith is evenzo duidelijk veel aangenamer te beluisteren dan de score van Revell. Zijn score is regelmatig nogal aan de minimalistische kant en melodie is ondergeschikt aan sfeer. Daarbij heeft Revell zijn score duidelijk etnische invloeden meegegeven, die de muziek een wat exotisch tintje geven. Vooral het gebrek aan fraaie orkestraties en melodie zorgt voor een niet erg hoge waardering van 58 uit 100 punten als luisterscore. Voor de film zou de score van Revell allicht goed op z'n plaats zijn geweest.


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと