Love at Large


Virgin Records America (0075679135926)
映画 | 年: 1990 | 映画のリリース: 1990 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック アーティスト/作曲家 期間
1.Let's Begin 
2.Ain't No Cure For LoveLeonard Cohen 
3.The Principal Piece In A Game Of Chess 
4.Looking For A Sign 
5.You Don't Know What Love IsAnne Archer 
6.Variation On A Popular Theme (#3) For Solo Harp 
7.But We Never Talk 
8.Don't Cry For MeGrady Walker 
9.What If I Said I Loved You 
10.Here Comes Rick! 
11.Love At Large 
12.You Don't Know What Love IsWarren Zevon 
13.And Love Is My Value 
14.Variation On A Popular Theme (#87) For Solo Guitar 
15.Out On A Limb (Where The Fruit Is) 
16.Moves On A Board 
17.Searching For A HeartWarren Zevon 
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Love at Large - 07/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
De Amerikaanse film Love at Large is geregisseerd door Alan Rudolph (Made in Heaven, Afterglow). Het scenario is ook van Rudolph, maar dat scenario bleek veel zijlijntjes te hebben die nergens toe leidden, terwijl ook de plot niet echt goed te volgen bleek, juist vanwege al die zijlijntjes en het vele gepraat in de film. Het is dan ook geen succes geworden.
Het verhaal speelt zich af in het heden, maar lijkt zich tegelijk af te spelen in het verleden. Harry (Tom Berenger) is een privé-detective, die veel rondhangt in rokerige cafés en clubs, waar vaak even rokerige dames rondhangen. Een van die dames vraagt hem om haar geliefde te observeren, omdat ze hem ervan verdenkt haar te willen ombrengen. Dan blijkt dat een andere privé-detective, een vrouw, achter dezelfde man aanzit. Ze besluiten samen te werken, ondanks Harry's wantrouwen tegenover haar...

De muziek voor deze film is van Mark Isham, die daarvoor al drie keer eerder met regisseur Rudolph had samengewerkt, een samenwerking die ook daarna nog voort zou duren.
Naast Isham heeft ook Warren Zevon meegewerkt aan een paar tracks van de score en zijn een aantal songs in de film te horen, die ook op dit album zijn meegenomen.

De score van Isham heeft een sterk bluesy karakter. Zelf is Isham nogal een liefhebber van jazzmuziek en heeft hij ook zelf als muzikant jazzalbums gemaakt. Ook op deze score tref je een paar tracks aan met wat meer een jazz-gehalte. De overwegende kleuring zit echter vooral aan de blues-kant, waarbij de jazz toch eigenlijk nooit ver weg is. Dat geldt overigens niet alleen voor de instrumentale tracks, maar ook voor de songs.

De eerste song is van de eind 2016 overleden Leonard Cohen, die op z'n eigen typerende manier de liefde bezingt. In mooie harmonieuze akkoorden en met zijn vaste achtergrondzangeressen zingt hij met z'n diepe stem over de tragiek van de liefde, op tamelijk beperkte instrumentaties, die de song daardoor een fraaie intieme sfeer geven. Daarmee is dit gelijk de mooiste song van het album.
De song 'You don't Know what Love is' komt twee keer voor op het album. De eerste versie wordt op een erg zwoele en jazzy manier gezongen door Anne Archer, die deze song als personage in de film ten gehore brengt. Moet je wel een beetje van houden. Dan brengt Warren Zevon een iets meer aansprekende uitvoering van deze song ten gehore. De song heeft dan nog steeds dat jazzy karakter en wordt ook door Zevon een beetje zeurend gezongen, maar het spreekt net iets meer aan dan de uitvoering van Archer.
Grady Walker zingt halverwege het album de song 'Don't cry for Me', wat een heel aardige country-achtige song is.
Het album sluit af met de song 'Searching for a Heart', geschreven en gezongen door Warren Zevon. Ook dit is wel een aardige bluessong, maar net wat aan de saaie kant.

Het album opent met een korte inleidende track van Isham's score. Een bluesy track met vooral elektrische gitaren. Die elektrische gitaren komen veel vaker voor op deze score en geven een prettige strakke kant aan de muziek. De klank van die gitaren is wel steeds verschillend, met de ene keer wat meer een rocky kleur en de andere keer wat softer of juist donkerder. Als dan ook nog een drumstel als percussie wordt gebruikt en het tempo wat vlotter is, krijgt de muziek daar een wat popmuziek-achtige klank van. Maar het blijft wel allemaal binnen die typische blues stijl.
De underscore bij deze tracks komt vooral uit de synthesizer en glijdt dan rustig voort, terwijl de elektrische gitaar daar met z'n bluesklanken overheen speelt. Ook in de meer jazzy gekleurde tracks speelt die synthesizer een belangrijke rol om een bodem onder de muziek te leggen. In de track 'What if I said I loved You' wordt de melodie vervolgens op een xylofoon gespeeld.
De combinatie van blues en jazz hoor je goed in de titeltrack van het album, waar de muziek op een bluesy manier gespeeld wordt, inclusief percussie en gitaarwerk. Maar de melodie wordt op een jazzy manier gespeeld op een trompet door Mark Isham zelf, waardoor er een duidelijk jazzstempel op de track drukt.

De score kent ook twee aparte tracks, zoals de beide 'Variations on a Popular Theme'. Dit zijn solo tokkeltracks, de eerste op harp, de tweede op gitaar. De melodieën zijn in mineur, wat de muziek een wat dramatische kleur geeft, maar de wat minimalistische klank van deze solo tracks maakt de muziek minder interessant. De gitaarversie spreekt daarbij duidelijk meer aan dan de harpversie en is daarbij ook nog verreweg de langste instrumentale track.

Kortom, met Love at Large heeft Mark Isham een nogal bluesy score gecomponeerd. En dat heeft hij op zich goed gedaan, want de bluesmuziek is voldoende aansprekend, ondanks sommige wat meer jazzy tracks. De songs die op het album zijn meegenomen zijn soms heel aardig en vooral de song van Cohen is fraai, maar de nogal jazzy stijl van een paar songs is duidelijk minder aansprekend. Ook de afsluitende bluestrack is net even te saai. De twee Variations zijn de twee langste instrumentale tracks, maar tegelijk door hun solo karakter ook de minst interessante. De waardering voor dit album drijft vooral op Isham's prettige bluestracks, maar blijft hangen op 69 uit 100 punten.

その他のリリース Love at Large (1990):

Love at Large (1990)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと