Robin Hood


Colosseum (4005939702021)
Varèse Sarabande (0030206702026)
映画 | 発売日: 11/05/2010 | 映画のリリース: 2010 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.Destiny3:35
2.Creatures2:09
3.Fate Has Smiled Upon Us2:01
4.Godfrey3:32
5.Ambush1:14
6.Pact Sworn in Blood2:52
7.Returning The Crown1:13
8.Planting The Fields1:17
9.Sherwood Forest2:19
10.John Is King4:01
11.Robin Speaks2:32
12.Killing Walter1:58
13.Nottingham Burns2:11
14.Siege2:09
15.Landing Of The French2:46
16.Walter's Burial3:04
17.Preparing for Battle2:38
18.Charge1:18
19.Clash2:41
20.The Final Arrow2:29
21.The Legend Begins1:27
22.Merry Men1:48
 51:13
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Robin Hood - 07/10 - その改訂 Thomas-Jeremy Visser, 提出された (オランダの)
Na jaren gewerkt te hebben als music editor aan scores zoals Gladiator, The Last Samurai en Hannibal (allen Hans Zimmer) mocht Marc Streitenfeld als componist werken aan Ridley Scott’s kleine film A Good Year. Vier jaar later prijkt zijn naam op het mooie hoesje van de score van Robin Hood, een van de grootste films van het jaar. Scott’s Robin Hood, die afgelopen week in première ging op het filmfestival in Cannes, is niet de eerste film die er wordt gemaakt over Robin of Loxley. De legendarische boogschutter kreeg ditmaal echter een totale make-over. Een Batman-Begins behandeling heet dat in Hollywood: een remake/reboot die donkerder, rauwer en realistischer is. Recentelijk kregen Sherlock Holmes en Clash of the Titans die behandeling, maar ook Spiderman en zelfs Tron moeten eraan geloven. Ridley Scott beloofde ons met Robin Hood een film die vergelijkbaar was met Gladiator. Nou is dat niet helemaal gelukt (op de geweldige actiescenes na dan). Componist Streitenfeld mislukt ook in zijn missie om een score zo populair als Gladiator te maken, maar verrast toch vriend en vijand.

Body of Lies en American Gangster waren beiden lauwe, zoutloze scores. Toen de opdracht Robin Hood bij Streitenfeld binnenkwam nam de prestatiedruk ongetwijfeld enorm toe. Gelukkig heeft de man zijn onbegrijpelijk irritante synthesizers thuisgelaten, en levert hij ons een score die verrassend symfonisch is opgebouwd. Tijdens de actiestukken is de percussiesectie ritmisch en strak, en bevat nauwelijks tot geen bass-effecten, en eindelijk is de elektrische gitaar weg. Wat overblijft is krachtige, epische actiemuziek. Het koor en de strijkers die het simpele maar effectieve hoofdthema ten gehore brengen, de immense blaaspartijen en zelfs een doedelzak. Zonder dat het doet denken aan andere, soortgelijke scores neemt het je mee. In de film mist de muziek zijn effect omdat het simpelweg te zacht wordt gespeeld. Hoogtepunt is The Final Arrow waarin Streitenfeld alles op alles zet, en we een prachtige versie van het hoofdthema horen, gespeeld door heel veel strijkers en koor.

Maar ook tussen de actiemuziek door is er genoeg te beleven. Waar Streitenfeld’s eerdere scores eigenlijk voor 95% uit underscore bestonden, probeert de man ditmaal het gedurende de hele tijd interessant te houden. Daarvoor heeft hij iets heel slims bedacht: hij schrijft een tweede thema voor de Merry Men (Robin’s bende) dat hij inzet zodra de score wat verflauwt. Dat thema is niet al te serieus, waardoor het aan de ene kant misschien een welkome afwisseling is tussen alle zware muziek, aan de andere kant onderbreekt het de sfeer van de score wel een beetje. De samenwerking tussen de zware en luchtige kant loopt ietwat stroef.

Wat ook gezegd moet worden is dat de score nogal tam is. Inderdaad, er zit puike actiemuziek in, en de thema’s zijn effectief, maar toch ontbreekt het lef een beetje. Soortgelijke scores zoals Gladiator, Troy en Braveheart hebben (en niet eens vanwege hun populariteit als men luistert naar het recente Agora) toch net dat beetje extra meer. Bij Gladiator was dat bijvoorbeeld Lisa Gerrard, bij Braveheart de fenomenale composities voor de schotse doedelzakken, en Troy moest het hebben van een overdaad aan koper en ingewikkeldere thema’s dan gebruikelijk. Als Streitenfeld nou een echte rode draad had toegevoegd aan Robin Hood was de score niet zo tam geweest. Er moet echter wel gezegd worden dat het motief dat geschreven is voor doedelzak in deze score erg op zijn plek is.

Score en film hebben dezelfde problemen. Het is allemaal net wat beter dan formulewerk, maar heeft net niet genoeg bagage om bij die selecte lijst met moderne klassiekers te mogen staan. Streitenfeld hoeft zich echter helemaal niet te schamen. Want Robin Hood is technisch gezien zoals uit het boekje. De instrumentaties zijn prima, de thema’s niet nodeloos gecompliceerd en daarom herkenbaar, en de actiemuziek is om van te smullen. Het is te verwachten dat de man de aankomende Alien-Prequel van Scott zal gaan componeren, en hij zou daarmee best wel eens in het vaarwater van zijn mentor kunnen belanden.
Robin Hood - 09/10 - その改訂 Maurits Petri, 提出された (オランダの)
Soms zijn er mensen in Hollywood, die je na verloop van tijd bijna niet meer serieus kunt nemen. Regisseur Ridley Scott werd op een haartje na in dat hoekje gestopt. Gelukkig brengt Robin Hood redding en kunnen we genieten van wederom een degelijke en mooi uitziende sequel van ´hij, die van de rijken stal en het aan de armen gaf´. Dat het allemaal niet zo rooskleurig was, laat Scott mooi zien in deze bloedstollende actiethriller.

Componist Marc Streitenfeld, ook uit de kweekvijver van meastro Hans Zimmer, was iemand die helaas wel al met 1 been in de vergetelheid stond. Project na project wist de man niet echt te boeien met zijn muziek. Tot aan dit moment, want met Robin Hood kunnen we horen dat Streitenfeld een van de grotere componisten van deze tijd gaat worden. De gigantische stijgende lijn is dermate aangenaam, dat je deze score keer op keer wilt beluisteren. Met het volume iedere keer een fractie hoger. Want oh oh oh, stiekem is Robin Hood wel heel erg goed. Zoals het een goede opbouw behoort, start de score zeer ingetogen en duister. Streitenfeld geeft nog weinig weg in zn thematiek en blijft bij de basis: zacht koorgebruik, langzame strijkers, een aangename luisterervaring.

In de track `Godfrey´ laat Streitenfeld horen dat hij de actiemuziek zowaar heer en meester is. Op een zeer originele manier, met gebruik van fluiten en veel koper, zet hij een magnifiek en bloedstollend thema neer. In het ritme van een snel kloppend hart rent de track in ruim drie minuten naar een climax. In ´Planting The Fields´ horen we iets wat we niet vaak tegenkomen op soundtracks. Echte Middeleeuwse muziek, maar met een slippertje hier en daar. De gitaar pakt solo soms net even een verkeerd ritme of toonsoort. En dat maakt het net wat interessanter om te beluisteren. ´Nottingham Burns´ is weer zo´n bijzonder stukje muziek. Gedragen op puur doedelzakken horen we een gezang, gezongen in Oud Engels. Niet meer dan magnifiek en prachtig!

Vanaf ´The Final Arrow´ zet Streitenfeld in richting de emotioneel geladen climax. Het werkelijkwaar prachtig koorgezang weet hij zeslaags kippenvel tevoorschijn te toveren. En met ´Merry Man´ maakt hij het plaatje compleet, door nog eens dat hoofdthema uit de hoge hoed te toveren. Een thema wat positief gekenmerkt wordt door de simpele manier waarop het klinkt. En zo blijkt maar eens dat Streitenfeld als een blad aan de boom aan het bijdraaien is. Na zijn vaak zielloze en vooral saaie score, hier eindelijk een soundtrack waarmee hij punten weet binnen te slepen. Dus pak die cd uit de kast en geniet in volle teugen van dit pareltje!
Robin Hood - 07/10 - その改訂 Dimitri Asselman, 提出された (オランダの)
Mark Streitenfeld... van waar kennen we die nu terug? Juist, alweer een pupil uit de Zimmer stal. Leuk dat Hans zoveel talenten bij elkaar sprokkelt en een podium biedt... maar van de typische Zimmer sound blijft altijd wel iets hangen uiteraard. Streitenfeld zelf heeft maar een paar echte mini-score's van zijn hand: Amercian Ganster, Body of Lies. Ik heb de fims gezien, het feit dat de naam Streitenfeld bij mij geen belletje doet rinkelen, wil gewoon zeggen dat de muziek niet echt opviel. But who am I, right?

Deze Robin Hood is niet te vergelijken met de Robinhood score van Michael Kamen, zeer gekend onder de liefhebbers van het genre – laten we Bryan Adams er buiten aub. De Prince of Thieves was begin jaren '90 een groot succes- ok mede dankzij de (Everything I Do) I Do It for You love song van Mr Adams. Als je dan een remake/vervolg wenst in te blikken, worden alvast goede papieren verwacht. Met Ridley Scott heeft men alvast een klepper aan de haak. Zijn componist poulain Streitenfeld mocht de score onder handen nemen.

De film is een van de zomerblockbusters, zoveel is zeker. De score is zeker de moeite waard, hoewel het geen topper blijkt. Ondanks de Zimmer geschiedenis van Streitenfeld, valt de muzikale invloed uit de Zimmerstal niet echt op. Veel minder (geen?) synth geluiden en zware lage passages dan we gewoon zijn. Back to Basics en dat lucht eens op in deze tijden van zwaar, modern scoregeweld. De elektrische gitaarriffs ruimen plaats voor het betere strijk-en koorwerk: eindelijk! De doedelzak brengt ons dichter bij de sfeer van film. De "Godfrey" track met zijn leuke staccato's doet mij echt aan of of andere trancy houseversie denken waarvan ik de naam al lang vergeten ben. Fate Has Smiled Upon Us is gewoon een getransponeerde rip-off van Arrival on earth uit Jablonsky's The Transformers. Maar dat is niet erg, het wérkt. De cd is een mix van Bravehaert muziek en de meer moderne sci-fi stuff en als een engelkoor een intrede maakt denk ik vaak terug aan Lord of the Rings. Streitenfeld kruidde de cd toch af met zijn eigen stempel en daardoor vertelt hij wel een verhaal. Zonder de film te bekijken loopt de fantasie wel hoog op in die bossen. Dat betekent dat Streitenfeld wel degelijk wat in zijn mars heeft als het op componeren aankomt. Hoewel de score na afloop niet echt blijft hangen en nazinderen, verdient ze zeker een plaats in de muziekbibliotheek van de liefhebbers.
Robin Hood - 10/10 - その改訂 Matys Mith, 提出された (フランス語)
Sincèrement, je ne comprends pas pourquoi est-ce qu'on s'acharne autant sur Marc Streitenfeld. Il est vrai que le fait qu'il compose pour ce genre de film m'a un peu surpris, car il nous a habitué au genre action ou suspense...Pour Robin Hood, il a fait ce qu'il a pu et le résultat est sans fausse note, très inspiré et très émouvant.
Il est carrément normal que son style n'a rien à voir avec Hans Zimmer, vu que Marc Streitenfeld ne s'appelle pas Hans Zimmer, ils n'ont pas le même âge (ils ont déjà travaillé ensemble cela dit sur Black Hawk Down etc...) pas forcément les mêmes idées, c'est normal! Les gens qui le critiquent en disant qu'il ne fait pas comme Hans Zimmer...mais que veulent-ils? Du plagiat? Quand James Horner s'inspire de ces B.O antérieures, tous les béophiles sortent leurs griffes mais quand c'est un autre qui développe son style: là tout le monde veut du plagiat, on veut çi on veut ça, qu'il fasse l'un ou l'autre...Sachez appréciez ce que l'on vous offre!!!

Revenons à moi (sans mégalomanie): les morceaux 'guerroyants' (Preparing the Battle, The Clash...) sont bien structurés, rien à dire de mauvais. Le thème de Godfroy est très réfléchi, les staccati de bois et de cordes pour souligner la cupidité, le sadisme du personnage...
Les morceaux 'aventureux' (Landing of the French, Charge, Fate has smiled upon us etc...) donnent envie de chevaucher, de courrir ou de pédaler tellement l'adrénaline est présente. Enfin parlons des morceaux plus intimes: les deux thèmes de Robin sont majestueux et donnent un sentiment de fierté de courage et de valeurs. Le thème de Planting the Fields repris dans Merry Men permet de s'évader avec cette atmosphère pastorale. Dans Merry Men est souligné la soif d'aventure de Robin. Le thème de Sherwood Forest m'a tiré quelque larmes, a quelque chose de nostalgique et nous fait penser à ce que l'on pourrait faire dans cet forêt.

Donc, c'est une B.O a écouter avec l'esprit le plus ouvert.
Robin Hood - 06/10 - その改訂 Damien , 提出された (フランス語)
Ce 'Robin Hood' de Ridley Scott est une tentative (réussie haut la main) d'ancrer le personnage légendaire dans un contexte historique précis, retraçant son parcours, du soldat au hors-la-loi. Que ceux qui s'attendent à une bande originale éclatante de la trempe de celle de 'Gladiator' se détrompent: Marc Streitenfeld (avec qui Ridley Scott collabore systématiquement depuis 2007) n'est pas Hans Zimmer.

'Destiny' propose un premier thème, doux et intrigant, avec un petit côté ancien, et qui sied à l'ambiance froide du bois de Sherwood. Certainement pas révolutionnaire, mais tout de même réussi. Deuxième thème marquant: le glorieux 'Fate Has Smiled Upon Us', qui reviendra à plusieurs reprises vers la fin de l'album. On s'extasierait... si sa ressemblance au thème principal de 'Transformers' n'était pas aussi flagrante. 'Godfrey' dévoile un troisième thème, discret mais stressant et persistant, vraisemblablement fait pour accompagner les complots et intrigues de cour qui jalonnent le film.

Encore un nouveau thème dans 'Ambush', fait de violons saccadés et d'instruments à vent déchirant l'air. Un thème d'action efficace mais peut-être un peu répétitif. C'est dans 'Planting The Fields' qu'on découvre le cinquième (et dernier) thème, sorte de musique traditionnelle typique.

Beaucoup de thèmes mais peu d'imagination: une bande originale qui soutient correctement son film, mais sans faire des étincelles.
Robin Hood - 06/10 - その改訂 Marc Chauvin, 提出された (フランス語)
Pour être totalement honnête, je n’attendais pas grand-chose de ce score et le résultat final n’a fait que me conforter dans mon intuition. La bande originale composée par Mark Streintenfield pour le nouveau film de Ridley Scott est loin d’être à la hauteur des images. La musique s’avère dans l’ensemble assez quelconque et nous fait clairement regretter Hans Zimmer et Michael Kamen qui nous a quitté bien trop tôt .
Quelques moments du score se dégagent et développent des textures et des harmonies intéressantes, mais restent trop superflu.
Ré- écoutez plutôt le Robin Hood, Prince Of Thieves de Michael Kamen, c’est tout de même autre chose !

その他のリリース Robin Hood (2010):

ロビン・フッド (2010)
Robin Hood (2020)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと