Tom werkt bij een ansichtkaartenbedrijf en heeft een nogal romantische kijk op het leven. Hij heeft een relatie (min of meer tenminste) met Summer, maar zij ziet hem vooral als vriendje en niet als geliefde. Hun relatie heeft 500 dagen geduurd, waarna Summer een einde maakt aan hun relatie. Tom is daar tamelijk kapot van en kijkt in de film steeds terug naar momenten tijdens hun relatie, om uit te vinden waar het mis is gegaan. Via die flashbacks leert hij om weer vooruit te kijken...
De score voor de film is gecomponeerd door Mychael Danna en Rob Simonsen, maar de soundtrack bevat slechts een track van die score. In die openingstrack vertelt een mannenstem waar het verhaal in essentie om gaat en hij doet dat op muziek van de score.
Die essentie luidt: 'This is a story about Boy meets Girl. It is not a love story, it is a story about love.' De stem en intonatie van de verteller is een beetje melancholiek en geforceerd en komt wat zurig over, maar zo is ook de inhoud van zijn verhaaltje. Op de muziek van de score is dit eigenlijk nog wel een heel aardige track.
Marc Webb heeft de film geregisseerd en het is zijn eerst echte speelfilm. Daarvoor regisseerde hij vooral videoclips van muzikanten, waaronder Regina Spektor, die ook twee songs op deze soundtrack heeft staan.
Muziek speelt dan ook niet toevallig een vrij grote rol in deze film. En evenmin toevallig is het dan ook dat er van een groot aantal van die songs een verzamelalbum als soundtrack is uitgekomen.
Op dit album zijn een aantal min of meer onafhankelijke artiesten samengebracht (die wel aangeduid worden met de term 'Indie pop' - van independant) die toch een hele aantrekkelijke soort middle-of-the-road muziek neerzetten. Dat geldt niet alleen voor oude bekenden als Hall & Oates, The Smiths of Simon & Garfunkel, maar vooral ook voor een zangeres als Regina Spektor of een band als The Doves.
De muziek op deze soundtrack is aangenaam en zal dan ook zeker door de gemiddelde luisteraar gewaardeerd worden. Vooral de tracks die net even iets steviger inzetten doen het erg goed.
Natuurlijk bevat het album ook een paar tracks die wat minder in de smaak vallen en ook staan er een paar wat aparte tracks op, die het dan weer wel goed klinken. Zo zingt Carla Bruni (beter bekend als de vrouw van ex-president Sarkozy van Frankrijk) haar song op een prettig zwoele manier, zonder jazzy te worden.
De algemene klankkleur van de songs is wat melancholiek, net als de film, die ik overigens niet heb gezien. Maar ik heb wel begrepen dat de songs perfect in het verhaal zijn ingebed tijdens de film en dat de muzikale verhaaltjes van de songs het filmverhaal meehelpen. En zo hoort het ook.
Nu ben ik in het algemeen niet zo'n fan van soundtracks met liedjes - geef mij maar het score-album - maar de soundtrack voor (500) Days of Summer valt zeker in positieve zin op. De waardering voor het liedjesalbum van deze film komt zelfs hoger uit, op 73 uit 100 punten, dan die voor de score van Mychael Danna en Rob Simonsen, die eigenlijk wat tegenviel met 61 punten.