The Sum of All Fears

De film The Sum of All Fears is gebaseerd op een roman van Tom Clancy uit een serie waarin zijn personage Jack Ryan de hoofdrol speelt. Er zijn al meerdere Clancy-boeken verfilmd met Jack Ryan als de hoofdpersonage, in The Sum of all Fears vertolkt door Ben Affleck, die jonger was dan de eerdere Jack Ryans, waarmee de serie eigenlijk een nieuwe start wilde maken. In de pers is de film slechts redelijk ontvangen, maar in de bioscopen was deze juist erg succesvol.
Het verhaal draait om een kernbom. Als die gevonden wordt door een Syrische schroothandelaar probeert deze hem te verkopen aan de terroristische organisatie van de Neo-Nazi Dressler (Alan Bates). Deze Dressler wil de ontwapeningsafspraken tussen de VS en Rusland torpederen en zelfs een oorlog ontketenen. CIA-agent Jack Ryan en zijn superieur Cabot (Morgan Freeman) zitten dan in Rusland om daar een kernbommenfabriek te inspecteren. Ze merken dat hier een aantal wetenschappers ontbreken en starten een geheim onderzoek. Daarbij komen ze erachter dat met hulp van die wetenschappers ergens een kernbom is gemaakt. Deze bom bevindt zich zelfs inmiddels in Amerika...

De film is de vierde film met Jack Ryan in de hoofdrol. De eerste drie delen hebben een score van Basil Poledouris en James Horner, die zelfs twee scores componeerde. Nu viel die eer toe aan Jerry Goldsmith, die daarmee een van zijn laatste scores voor een topfilm componeerde. En ook zijn score voor deze film is goed ontvangen. De kwalitatief goede songs die ook in de film gebruikt worden hebben daar zeker aan bijgedragen en de meeste zijn dan ook speciaal voor de film door Goldsmith op muziek gezet, waarbij die muziek gebaseerd is op zijn themamelodieën in de score. Dat zorgt er dan ook voor dat die songs op een prettige manier in het geheel van de score passen.

Van die score is in 2002 een original score album uitgekomen, maar in 2014 kwam LaLaLand met dit expanded album en deze recensie gaat over dat uitgebreidere album.

Het album opent met een van die songs, die de titel 'The Mission' meekreeg. Het hoofdthema van de film is eigenlijk verpakt in de song 'If We could Remember', die later op het album voorbij komt, maar deze themamelodie is ook verwerkt in 'The Mission'. Deze song wordt gezongen door Shana Blake Hill, die dit op een sterke en ingetogen manier brengt. Samen met het filmische en bijna klassiek klinkende arrangement, inclusief koorklanken, is dit een pakkende song geworden.
Pas na de eigenlijke scoremuziek volgen dan nog drie andere songs, waarvan de eerste de al genoemde song 'If We could Remember' is, gezongen door Yolanda Adams. Het thema van de film is hier op een nogal popmuziek-achtige manier uitgewerkt. Het is zeker goed gedaan en de song ligt prettig in het gehoor.
Wat volgt is een Amerikaanse traditional, die het geschopt heeft tot het volkslied van de Verenigde Staten. Deze versie van 'The Star Spangled Banner' wordt gezongen door Arnold McCuller, op een nogal percussie-gedreven arrangement, die het er niet aangenamer op maakt.
Daarna volgt de aria 'Nessun Dorma' uit de prachtige opera Turandot van Giaccomo Puccini. Tenor Bruce Sledge zingt de wereldberoemde aria, die helemaal niet misstaat op dit toch vrij spannend gecomponeerde score-album.
Een aantal andere songs die ook in de film voorkomen staan dan weer niet op dit album, waaronder 'If We Get Through This', gezongen door Tabitha Fair, die wel op het Original album is opgenomen. Ook een aria uit de operal Don Carlo van Guiseppe Verdi ontbreekt op dit album, evenals de song 'Rise Up'.

De film is een thriller en verreweg het grootste deel van de muziek die Goldsmith voor de film heeft gecomponeerd heeft dan ook een behoorlijk spannende kleuring. Dat zorgt ervoor dat verreweg het grootste deel van de muziek duidelijk minder aangenaam of melodieus is. Toch is de kwaliteit van de muziek hoog, zoals we van Goldsmith gewend zijn. Hij heeft zijn arrangementen behoorlijk strak neergezet, zonder al te dissonant of chaotisch te worden. Daardoor is de muziek toch heel redelijk beluisterbaar en verveelt het niet.
Goldsmith heeft een paar themamelodieën gecomponeerd, die niet allemaal even sterk zijn. Ook de arrangementen zijn soms wat meer in mineur en soms wat meer in majeur, waarbij vooral die laatste voor een meer opgewekte kleuring zorgt.
Daarnaast past Goldsmith etnische kleuringen toe in sommige tracks, die de ene keer een wat Arabische klank hebben, dan weer een meer Russische, afhankelijk waar het verhaal bij de muziek zich afspeelt. Vooral in een track als 'Thanks a Lot', de eerst helft van de vierde track, klinken de Russische koorklanken bijzonder fraai.

De muziek die Goldsmith gecomponeerd heeft is voornamelijk orkestraal, maar de elektronische component is wel regelmatig goed hoorbaar, door speciale klanken die Goldsmith dan door zijn muziek heen geweven heeft. Vaak zijn dit wat scherpere klanken, die daardoor vrij duidelijk hoorbaar zijn. Die klanken geven soms een aparte, maar niet onaardige kleuring aan de muziek in die specifieke tracks, of het laat de orkestrale muziek wat voller klinken.

Het album sluit af met een aantal alternatieve arrangementen van een paar tracks. Eigenlijk zijn het een soort demo-tracks, die nog niet doorgecomponeerd zijn. Ze voegen niet zoveel toe, maar laten een beetje horen hoe zich een track tijdens het componeren ontwikkelt.

Kortom, met The Sum of All Fears heeft Jerry Goldsmith een voor een thriller goede score neergezet. De beluisterbaarheid is heel redelijk en een paar tracks zijn zelfs erg fraai. De arrangementen zijn gevarieerd, maar de vele spannende tracks zijn duidelijk minder melodieus, wat een prettige beleving toch wat in de weg zit. De songs misstaan niet op het album, vooral ook omdat de muziek van twee tracks van Goldsmith zelf is en geënt op de themamelodieën. De afsluitende vier tracks van het album zijn demoversies van tracks die al eerder in de score voorbij kwamen en voegen weinig toe. De waardering voor dit expanded score album is redelijk, met 65 uit 100 punten.