Agora


Warner Music Spain (5051865584728)
映画 | 年: 2009 | 映画のリリース: 2009 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.Have You Ever Asked Yourselves2:51
2.Alexandra2:07
3.The Miracle of the Bread4:22
4.Thinking Aloud2:25
5.Orestes' Offering2:00
6.An Insult to the Gods1:04
7.What Do the Skies See?4:37
8.Aristarchus the Visionary3:04
9.The Library Falls2:39
10.Two Hundred Thousand Books6:06
11.The Rule of the Parabolani2:02
12.A Boat Experiment3:57
13.If I Could Just Unravel This2:59
14.As Christian As You Are1:55
15.Ungodliness and Witchcraft3:01
16.The Truth Is Elliptical5:03
17.Hypatia's Last Walk2:33
18.The Skies Do Not Fall4:10
 56:55
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Agora - 08/10 - その改訂 Thomas-Jeremy Visser, 提出された (オランダの)
Ook deze keer is het weer een kostuumdrama voor Marianelli, zij het in een ietwat andere context. De korsetten zijn ingeruild voor sandalen, de intriges voor zwaarden. Deze film, die verhaald over de liefde van een slaaf voor zowel het Christendom als zijn meesteres, is een Spaanse productie en krijgt helaas niet de aandacht die het verdient. In Agora horen we een kant van Marianelli die we nog niet eerder hoorden. De intieme pianostukken zijn naar de achtergrond verdreven, en ook de zachte en gevoelige klanken die de strijkers in Atonement produceerden zijn goed verstopt. In ruil daarvoor krijgen we een authentieke swords-and-sandals score, die instrumentaal niet onderdoet voor Gladiator of Troy.

Toegegeven, Agora haalt nooit de opzwepende en stoere actiemuziek naar boven die we te horen kregen in scores voor soortgelijke films. Thematisch is Agora een ramp, zelfs motieven zijn ver te zoeken. In ruil daarvoor krijgen we epische en soms zelfs zwoele muziek te horen, en de etnische invloeden zijn terug te horen in iedere track van de score. De Oosterse Vocals klinken absoluut niet vernieuwend, en ook de Sitar en de Turkse Luit passeren zoals verwacht de revue. Allemaal niet erg origineel, maar de uitvoering ervan is prima, en daarover kan dan ook niets slechts worden gezegd.

Een van de absolute pluspunten van de score is het gebruik van het koor. Het is immens, tot in de perfectie verweven met het orkestrale gedeelte, en staat garant voor kippenvel, iedere keer weer als het verschijnt. Vanaf het adembenemende What do the Skies See? horen we wat Marianelli echt heeft bereikt met Agora. De traditionele stijl van de componist, gevoelige en in lagen werkende strijkers, doen mee, maar ook het imposante koor en de Oosterse zang transformeren tezamen tot een absoluut meesterwerk. De actiemuziek is minstens zo indrukwekkend, koor en percussie smelten samen en zorgen voor effectieve en adembenemende muziek. Hoogtepunt van de score is Two Hundred Thousand Books, waarin Marianelli alle remmen losgooit. Een opbouw bestaande uit niet meer dan enkele blazers en wat slagspel bloeit later op tot een uiting van muzikale pracht en praal. De emotionele en strak uitgevoerde gelaagdheid waarmee Marianellie de strijkers laat werken is sinds V for Vendetta’s Evey Reborn alleen maar sterker geworden.

De score heeft ook zeker zijn nadelen. Het is een van die scores waarvan je de film moet zien om de muziek tot zijn volledige recht te laten komen. Het is allemaal redelijk massaal, en meer dan eens komt er een opwelling, ineens uit het niets opzetten. Op zich niet erg, maar het maakt de score net wat minder gebalanceerd. En ook is er ditmaal toch echt een gebrek aan thematiek te horen. Het is allemaal interessant en mooi, maar de score had nog beter kunnen zijn als Marianelli er een memorabel thema aan had toegevoegd. Ook zijn de Etnische, door vrouwen gezongen klaagzangen op den duur een beetje teveel van het goede. Het is mooi, maar vul niet een gehele score ermee. Het leid soms af, en wordt op den duur zelfs irritant.

Op die minpunten na valt er absoluut niets aan te merken op Agora. Het laat ons een andere Marianelli horen. Geen gezwijmel (alhoewel gezwijmel bijgestaan door Atonement of Pride en Prejudice wel heel erg goed klinkt) dit keer, maar eerder een hardcore versie van Vangelis’ Alexander. Agora was dan ook duidelijk een leuk project voor Marianelli. In V for Vendetta liet hij al horen dat hij zijn eigen stijl kon combineren met actiemuziek, met Agora bewijst hij dat hij in staat is tot het maken van een grootschalige score met een bijzonder authentieke sfeer eromheen. En dat maakt Agora tot een soms wat ongebalanceerde, maar waardige toevoeging aan de groeiende lijst van goede scores die dit jaar sieren.
Agora - 06/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
Dit historische drama speelt zich af in het Egypte van de vierde eeuw na Christus en draait om de persoon van Hypatia (Rachel Weisz) die wetenschapper is in de astronomie. Als de religieuze spanning in het land toeneemt, vanwege de toenemende invloed van de christenen, probeert zij in de Grote Bibliotheek van Alexandrië de daar vergaarde kennis te verdedigen. Maar niet al haar medestrijders maken dezelfde keuzes, met desastreuze gevolgen...

De score voor deze goed ontvangen film is van de hand van de meester van het historische drama Dario Marianelli. Met de fraaie scores voor Pride & Prejudice en Atonement nog in het hoofd, waren de verwachtingen hoog gespannen. Maar het valt niet mee.
Marianelli heeft de muziek voor Agora over een andere boeg gegooid. Dit keer geen fraaie thema's en veel Oosterse cq Arabische klanken. Nu hoeven die Arabische klanken geen beletsel te zijn voor een mooie score, maar dat is bij Agora wel een beetje zo. Eigenlijk is de combinatie van het gebrek aan mooie thema's en die exotische klanken er debet aan dat de score al na een keer beluisteren vermoeiend wordt.
Met name aan het begin van de score breekt het gebrek aan thematiek en mooie melodieën de score op. De tracks zeuren nogal door de magere melodieën, samen met de Arabisch getinte zang die Marianelli daar veelal aan toevoegt.
Als er verderop op de score dan grootsere klanken te horen zijn, zelfs met groot koor, dan blijft het gebrek aan melodie de score parten spelen. Veel muziek klinkt op zich best wel fraai, maar de vlakheid van de melodieën maakt dat het allemaal nogal eentonig wordt. Dan blijkt ook dat een mooi, steeds terugkerend thema, in de score enorm gemist wordt. Hans Zimmer met Gladiator of Patrick Doyle met The Last Legion hebben aan hun historische drama's wel pakkende thema's meegegeven, waardoor die score's het erg goed doen. Maar Marianelli schiet hier toch behoorlijk tekort en dat maakt dat deze score niet vaak beluisterd zal gaan worden.
De waardering komt dan ook niet hoger dan een magere 62 uit 100.


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと