I.Q. / Seconds


La-La Land Records (0826924110928)
映画 | 発売日: 15/10/2009 | フォーマット: CD
限定版: 3000 コピー
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
I.Q. (1994)
1.Campus Morning1:56
2.Fundamental Order/First Sight/Chance/Craps3:00
3.The Riders1:23
4.The Watch/I Fixed It1:20
5.Ideas/Dress Up1:44
6.The Lecture1:29
7.Count the Stars2:07
8.First Exam1:20
9.Signals2:20
10.Equations/A Little Smile1:02
11.Caged Fun1:15
12.I Really Do1:08
13.Years Ago/Practice1:10
14.Don't Panic2:29
15.April Fool1:01
16.The Compass2:22
17.Wahoo/End Credits6:23
 
I.Q. Bonus Tracks
18.Dress Up (alternate)1:36
19.Wahoo (with extension)3:06
 
Seconds (1966)
20.Main Title3:00
21.39 Lafayette Street2:17
22.Quiet Isolation2:14
23.Nightmare2:50
24.Transformation1:56
25.Rehabilitation/Strange Arrival2:16
26.Restless Hours2:53
27.Reflections1:59
28.Begin Again/Peaceful Aftermath2:24
29.End Title1:15
 
Seconds Bonus Tracks
30.Quiet Isolation (contains dialogue bleed)2:27
31.Restless Hours (contains dialogue bleed)3:12
32.Peaceful Aftermath (contains source)0:52
33.Begin Again (contains dialogue bleed)1:44
 69:30
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

I.Q. / Seconds - 07/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
I.Q.

De Amerikaanse romcom I.Q. uit 1994 is geregisseerd door Fred Schepisi en speelt zich af in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Het verhaal gaat over een hoogbegaafde wiskunde studente en doctoraal kandidaat Catherine Boyd (Meg Ryan). Haar oom is Albert Einstein (Walter Matthau). Als ze op een dag in de garage komt helpt monteur Ed Walters (Tim Robbins) haar en ontstaat er een klik tussen hen beiden. Maar zij heeft al een (sullige) vriend en daarbij ziet ze zichzelf niet aanpappen met iemand die monteur is. Maar oom Albert en z'n medewetenschappers zijn wijs genoeg om te beseffen dat liefde niet alleen maar om het verstand gaat, maar vooral om het hart...

I.Q. is er een uit een rijtje van vijf films van Schepisi waarvoor Jerry Goldsmith de scores schreef. Die serie begon met de uitstekende film The Russia House in 1990, waarvoor Goldsmith een perfecte score schreef. Maar I.Q. is van een heel ander niveau. Deze romcom met het voorspelbare verhaal en de grappige wetenschappers heeft van Goldsmith een lichte en luchtige score meegekregen.

Het meest opvallende aan de score is het feit dat Goldsmith het deuntje van 'Altijd is Kortjakje ziek' in allerlei variaties verwerkt heeft in een aantal verschillende tracks. De score opent gelijk met een uitvoering hiervan op solo viool. Dit liedje is een volkswijsje, dat behalve door Goldsmith ook door diverse andere componisten is gebruikt in hun werk, waaronder Mozart en Bach. Een populaire versie is het engelstalige liedje 'Twinkle Twinkle Little Star'.
Goldsmith heeft het wijsje in diverse tracks gebruikt, vaak in combinatie met de andere thema's en stijlen die hij gecomponeerd heeft.

Een van die andere stijlen is de vijftiger jaren rockabilly, waarin het gezongen 'doo-wop' zelfs niet ontbreekt. Dit thema is vooral aan het personage van Einstein gekoppeld. Het is muziek die overigens prettig gearrangeerd is, waardoor het binnen het geheel van de score zeker niet stoort, ook al is het een duidelijk afwijkende stijl, die binnen tracks zelfs gecombineerd wordt met de lichte vioolmuziek van beide andere thema's. Deze stijl komt een aantal malen terug op de score en heeft vooral de saxofoon als leidend instrument.

Een derde thema is het liefdesthema, wat een heerlijk luchtig thema is geworden met een prachtige melodie. De muziek op dit thema klinkt bijna zoetig, maar doet zeker niet klef aan. Dat komt mede omdat dit thema nogal eens in tracks gecombineerd wordt met het jazzy rockabilly-thema. De muziek op dit liefdesthema wordt gespeeld op hoge vioolklanken met lichte vioolmuziek als underscore, waarbij ook houtblazers hun bijdrage leveren. In de officiële afsluitende 'End Credits' komt dit thema nog voorbij waarbij Goldsmith het met koperblazers iets steviger en minder zoet heeft gemaakt.

Veel van de tracks op deze score hebben een combinatie van alle drie thema's, die vaak prettig in elkaar overvloeien. Daarbij is het doo-wop-thema voor Einstein het meest afwijkend en qua stijl het minst aansprekend. Het 'Kortjakje-thema' neigt enigszins naar hoempa-muziek, maar Goldsmith houdt dit zeker binnen de perken en gebruikt het voor de film vooral op de comedy-momenten. Door hun arrangement is dit toch prettig beluisterbare muziek.
Verreweg het mooiste thema is het liefdesthema, dat met z'n zoetige melodie en dromerige kleuring zorgt dat je je in dromenland waant. De muziek ligt erg gemakkelijk in het gehoor en de laatste track 'Wahoo' laat dit prachtige thema in volle glorie uitkomen.

Kortom, met I.Q. heeft Jerry Goldsmith een aangename score gecomponeerd voor deze romantic comedy. Het 'kortjakje-thema' verklankt het comedy-deel, het liefdesthema het romantische deel en het doo-wop-thema het tijdsbeeld-deel. De waardering is een mooie 78 uit 100 punten.


Seconds

De Amerikaanse science-fiction film Seconds is geregisseerd door veteraan John Frankenheimer. De zestiger jaren ster Rock Hudson speelde de hoofdrol. Het verhaal draait om de verveelde, welvarende Arthur Hamilton (John Randolph). Z'n vrouw vindt hij saai en z'n dochter ziet hij vrijwel nooit. Dan wordt hij benaderd door een man die hem in contact brengt met 'The Company', een bedrijf die mensen de kans geeft om met een schone lei elders een nieuw leven te beginnen. Hamilton grijpt die kans en laat zich 'behandelen', waarbij hij een nieuw uiterlijk en persoonlijkheid krijgt en een nieuwe naam, Tony Wilson (Rock Hudson). Z'n oude leven eindigt in een hotelbrand, waardoor iedereen denkt dat hij dood is. Vol goede moed begint hij aan z'n nieuwe leven als Tony...

De score voor Seconds is van de hand van Jerry Goldsmith, die twee jaar daarvoor al een andere film, Seven days in May, van John Frankenheimer van muziek had voorzien.
Seconds is een SF-thriller en dat is in de muziek duidelijk te horen. De muziek is duidelijk bedoeld om de spanning in de film te versterken. Dat is al direct vanaf de 'Main Title' goed hoorbaar. Een kerkorgel opent met onheilspellende muziek, wat in de tweede helft van de track door een groot orkest wordt overgenomen. De zware klanken worden nog versterkt door stevige ritmisch geluiden, die de spanning nog verhogen. De tweede track daarentegen is juist bijna minimalistisch. Ook hier opent de track met het kerkorgel, om daarna over te gaan op stevige vioolklanken van slechts een of een paar violen, later aangevuld met cello's, en dat alles op een onheilspellende melodie, die eigenlijk het thema van de score laat horen.
Dat minimalistische karakter van de muziek komt in meerdere tracks naar voren. Soms met ijle pianoklanken, kerkorgelgeluiden of met losse keyboardtonen, dan weer met bijna solo vioolmuziek, solo harpmuziek of losstaande effecten. Vooral een track als 'Nightmare' hangt aan elkaar van allerlei minimalistische klanken en instrumentaties, die orkestraler, maar steeds dissonanter worden naarmate de track naar het einde loopt, als hoogtepunt van de nachtmerrie.

De score kent ook mooie, dramatisch getinte muziek, die vooral door violen gespeeld wordt, waarbij andere violen of cello's de underscore verzorgen. Ook die muziek is nauwelijks echt orkestraal. Het blijft allemaal aan de beperkte kant, maar de melodieën in tracks als 'Restless Hours' en 'Reflections' zijn zeker fraai, met mooie pianoklanken in de laatstgenoemde track. Die solo pianoklanken komen nog weer fraai terug in de 'End Titles', waar de eigenlijke score mee afsluit.

Het album sluit af met vier tracks die allemaal min of meer alternatieve versies zijn van eerdere tracks. Toch is de muziek en daarmee het minimalistische karakter niet wezenlijk anders. Wel hoor je in de tracks op sommige momenten een klein beetje de bijgeluiden van filmdialoog, maar dat stoort zeker niet.

Kortom, met Seconds heeft Jerry Goldsmith een goede score gecomponeerd voor een spannende film. De muziek doet vaak onheilspellend aan en is vooral door de arrangementen ook spannend. Die spanning doet echter wel afbreuk aan de beluisterbaarheid, hoewel de dissonante klanken en atonale of chaotische gedeelten slechts beperkt voorkomen. Een groot deel van die onheilspellendheid creëert Goldsmith door de melodieën die op een minimalistische manier gebracht worden. De hele score lang is de muziek beperkt tot een of slechts een paar instrumenten, die dan soms afgewisseld worden met losse klanken of effecten. Slecht beperkt komt de muziek vol orkestraal tot leven.
Toch bevat de score wel degelijk mooie en goed gespeelde muziek, wanneer de spanning wat meer plaats maakt voor drama. Met fraaie vioolarrangementen en harmonische pianomuziek zijn een paar tracks zeker de moeite waard. Maar als geheel is de aangename beluisterbaarheid van de score aan de magere kant en zo dus ook de waardering, met 62 uit 100 punten.



I.Q. / Seconds

Op het album staan zowel de score voor I.Q. als die van Seconds. Dit is toch wel een vreemde combinatie, omdat I.Q. vooral een lichte en luchtige score is voor een romcom, terwijl Seconds een onheilspellende en spannende thrillerscore is, waarop de romantiek ver te zoeken is. Door het minimalistisch karakter van Seconds zou je het nog een 'lichte' score kunnen noemen, maar de arrangementen zijn niet te vergelijken met de lichte muziek van I.Q. Het album waarop deze beide scores zijn opgenomen is dan ook vooral voor Goldsmith verzamelaars, want als je van meer rustige romantische muziek houdt, zal Seconds je minder bevallen, en als je vooral van meer dramatische of spannende muziek houdt, zal I.Q. gewogen, maar veel te licht bevonden worden. Gezamenlijk geef ik dit album dan ook een waardering van 68 uit 100 punten.
Film composer great Jerry Goldsmith (PATTON, THE OMEN, GREMLINS, FIRST BLOOD) takes us on an emotional, musical journey through the light and dark realms of science with this limited edition release of two of his previously unreleased scores from Paramount Pictures -- I.Q. (1994), starring Meg Ryan, Walter Matthau and Tim Robbins, directed by Fred Schepisi and SECONDS (1966), starring Rock Hudson, Murray Hamilton, directed by John Frankenheimer. This CD, produced by Dan Goldwasser, was mastered by Mike Matessino from Paramount Pictures vault elements. The 20-Page CD Booklet features in-depth liner notes by Jeff Bond that bring you behind-the-music of both orchestral scores -- film music that boldly demonstrates the brilliant talent and versatility of one of the medium’s most beloved composers. This is a limited edition of 3000 Units.

ABOUT THIS RELEASE: - Jerry Goldsmith's I.Q. was mastered from a combination of 2-track and 3-track mixes from the Paramount vault. Mastered by Michael Matessino, the music - recorded in 1994 - was recent enough to not require any restoration work, but it went through a careful EQ and clean-up process. Regarding SECONDS, the only source available from the studio vaults were mono 35mm music stems off of the original film. Because this three-channel split source contained dialogue, music and sound effects, there was a bit of bleed onto the music tracks. While many of the music cues were clean and easily mastered, the few cues with faint dialogue bleed had exacting and respectful clean-up work done on them to make the music as presentable as possible. Since we did not want to lose any of Goldsmith's precious, much-demanded music, there is still some bleed present in a few of the bonus tracks, but these tracks have been restored to the best quality possible given the source material.

コレクションからのサウンドトラック: Limited Editions

Battlestar Galactica - Volume 2 (2011)
Who Can Kill a Child? / The House That Screamed (2009)
Marathon Man/The Parallax View (2010)
Rosewood (2013)
Dragonworld (2012)
Lair (2014)
Little Monsters (2008)
Hawaii (2003)
Cross Creek (2008)
Deep, The (2010)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと