Deze dijk van een soundtrack draagt een grote hoeveelheid duisterheid met zich mee. The Prophecy (stomme titel, aangezien het niet eens over een profetie gaat, maar goed) is mysterieus,, en zet eigenlijk het begin van de magnifieke trilogie in. Een zacht koor word afgewisseld met sterke slag-en-blazer partijen. Het tegenovergestelde van de volgende track, Concerning Hobbits. Deze is vrij bekend, en is rustig, vredelievend en vrolijk van sfeer, gespeeld met fluiten, en zachte, langzame strijkers.
In The Shadow From the Past krijgen we voor het eerst het Mordor-Thema te horen, dat apocalyptisch, hard, ruw en angstaanjagend klinkt. Het is een thema dat echt kwaadaardigheid uitstraalt. The Treason of Isengard, begint met een heel zacht koor, en na een zachte herhaling van het hobbit-thema, komt voor het eerst het Lord-of the Rings-thema naar boven: Gandalf rijdt op zijn paard Isengard binnen. Saruman, heerser van Isengard, staat echter aan de kant van Sauron en duelleert met Gandalf. Zware, hevige koormuziek, zowel mannen als vrouwenkoor, maken dit gevecht nog zwaarder. The Black Rider heeft een vrolijk begin, en spoort daarna aan op een zwaardere periode op de score. Koor en zware strijkers, en blazers. De soundtrack houd dit tot nummer 9 vol, dan komt het Elven-thema van Rivendel naar boven (Rivendel is trouwens geweldig weergeven), in Many Meetings. Het Elven thema geeft het Shire-thema van de Hobbits genoeg ruimte.
De eerste song van Enya op de score is The Council of Elrond. Het liefdesthema van Aragorn en de extreem sexy Arwen Undomil, is er te horen, met een geweldige zang erin, dat Keltisch aanvoelt. De Fellowship wordt gesticht, en meteen hoor je de wat vrolijkere, maar ook vastberadenere en epischere klanken, als Het Lord of the Rings-thema in volle glorie te horen is.
The Ring goes south, gaat verder met het thema van de fellowship, en dit klinkt dan weer erg, misschien iets te erg, bombastisch.
A journey trough the Dark is erg duister, en underscore, op enkele luttele secondes na dan. Niet zo'n sterk nummer.
Maar dan volgt een uniek nummer (qua samenstelling dan): The Bridge of Khazad Dum. Het begint meteen voluit met het Fellowship-thema, en blijft doorgaan, tot de stilte valt.
Een negroide-mannenkoor zingt Afrikaanse teksten, zacht, maar sterk, tot er een wervelwind van koor, geweldige blazers en enkele uitschieters van strijkers, met allerlei thema's gemixt gaan. Het is groots, bombastisch, en het verbaasd me dan ook dat het nog maar in weinig trailers te horen is geweest.
Lothlorien is feitelijk onderscore, maar dan underscore die zeer spannend en enigszins ongemakkelijk is om aan te horen. dit werkt niet als kamermuziek, of om even op je mp3 te beluisteren. Maar het werkt wel in de film.
The Great River begint nog zachtjes met het Fellowship-thema, met een vleugje van Lothlorien. Hoogtepunt van de track is een stuk van ongeveer 30 seconde, waarbij koperblazers een geweldig thema spelen, dat helaas nooit meer terug valt te horen in de saga.
AMON HEN is de beste track van de score. Een zacht koor als begin, net als in The treason of Isengard (The Ring's temptation-Theme), maar al snel gaat dit over in de actie muziek die Shore als weinig anderen kan maken.
Vleugjes van thema's zitten er verwerkt in, en het Isengard-Uruk Hai thema is veelvuldig te horen. Ook Boromirs dood wordt begeleid door een memorabel thema, met een mooie klaagzang.
The Breaking of de Fellowship is een emotioneel en lang nummer, met alle thema's nog een keer verwerkt, en Daarna volgt Enya's afsluiting, May it Be. Een mooi nummer, maar niet echt in de sfeer van de rest.
Al met al heeft Howard Shore een goede, flitsende, en zeker een gevarieerde soundtrack afgeleverd, voor de eerste episode van de Lord of the Rings Trilogie. Maar, wat velen ook zeggen, en wat op zekere hoogte ook waar is: Sommige stukken zijn wel wat erg bombastisch, er wordt teveel gebruik gemaakt van het koor, en de opnames voor de score vertonen soms wat ruis. Een goed in elkaar zittende score, die de geschiedenis in zal gaan als introductie voor de volgende delen, maar de instrumentale keuzes zijn nog wat eentonig en het koor is net iets té vaak aanwezig.