Fast & Furious

Fast & Furious is al weer de vierde uit een serie films over snelle kerels in dito auto's. Voor een dergelijke adrenaline verhogende prent is Brian Tyler de perfecte componist voor de muziek. En met zijn bombastische synthesizer score weet hij spanning, geweld en stoerheid goed te combineren.

De stijl van de score voor deze film ligt dicht bij die voor Battle Los Angeles, waarin Tyler met hetzelfde bombast een sf-oorlogsfilm begeleidde.
Maar waar Battle LA een geweldige thematiek kent, ontbreekt dat bij Fast & Furious. Hier geen kippenvelmomenten, maar vooral muzikaal geweld, wat niet overal even goed in het gehoor ligt. Na tien tracks heb je het wel ongeveer gehoord.
Overigens zitten er zeker wel prettige tracks tussen de verzameling tamelijk melodie-arme bombast, zoals de tracks 'Amends', 'Suite' of 'Fate', wat de gemiddeld rustiger tracks zijn en die wel melodieus zijn.
Sommige tracks hebben wel een fraaie underscore, maar Tyler weet ze dan weer te 'ontfraaien' door er lelijke elektronische riedels doorheen te gooien of door andere effecten erin te mixen. Jammer. Maar voor de film zal het z'n doel wel hebben...

Kortom, Brian Tyler heeft voor Fast & Furious een bombastische score neergezet, die het vooral van dat bombasme op de synthesizer moet hebben en die een groot gebrek aan melodieuse thematiek heeft. Sommige rustiger tracks zijn wel melodieuzer, met mooie gitaarklanken, maar ze zijn te beperkt aanwezig om de score op te halen. De afsluitende track 'Judgement' geeft een goed beeld van de score: het begin is mooi en rustig, met fraaie klanken, maar halverwege slaat de stijl volledig om naar een hard-rock-achtige bombast, die de track volledig omkeert.
Met meer melodie en wat minder aggressiviteit was deze score erg goed geweest. Nu overheerst het elektronisch geweld, met de nadruk op het laatste.

Er is ook een soundtrack van deze film, met daarop een aantal house-achtige songs met een hoog rap-gehalte. Moet je van houden.