Even een kleine, misschien wel overbodige inleiding:
2003, de Disney Studio's waren het zat! Voor eens en altijd zouden ze alle ooit eerder gemaakte piratenfilms de grond in stampen. Hoe? Door een trilogie op de markt brengen, waar de wereld nog steeds niet is van bekomen...en waar we nog steeds geen genoeg van krijgen. Het eerste deel, Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl, werd een kaskraker en bracht veel geld in het laatje. Het tweede deel brak alle records en genereerde wereldwijd een slordige $1.06 miljard. Het succes van het tweede deel werd in geldbedragen niet overroelt door het laatste epos in de Pirates-trilogie. Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest staan dan ook nog altijd stevig op de tweede plaats in de wereldwijde Box Office.
De soundtracks van de films waren stuk voor stuk goed. Klaus Badelt en Hans Zimmer leverden weer eens puik werk af. Maar na de release van de reguliere soundtrack van At Worlds End, kwamen er geruchten op gang. Want er zou een schijfje op de markt zijn waarop muziek staat wat niet in de films is gebruikt. Een tijd lang was het stil, tot eind 2007: een bonte verzameling van ongebruikte suites van Zimmer werd op de markt gebracht. Helaas bleek het niet te gaan om een reguliere soundtrack, maar om een bootleg. En dat is een grote fout. Want, wat blijkt? De niet uitgegeven stukken muziek van Zimmer zijn misschien wel beter dan de reguliere cd's van deel 2 en 3.
Op de erg schaarse cd staan slechts 8 tracks, die samen wel goed zijn voor 50 minuten aan muziek. Wat direct opvalt aan het eerste nummer, is dat de muziek soms wat 'kaal' lijkt. En dat kan klopppen, want sommige tracks bevatten een mix van proefopnames met het orkest en delen van demo's. Wat ook opvalt is dat de muziek gelijk een stuk schoner klinkt, dankzij het gebruik van dat orkest. Zimmer heeft vaak de neiging om in drukkere passages veel instrumenten over elkaar heen te leggen. De eerste track is eigenlijk het gaafst vanaf 2:21, waar we het hoofdthema van Pirates horen. Alleen deze keer met een beeldschone nooit eerder gehoorde percussielijn en strijkarrangementen die iets rustiger aandoen dan in de originele versie. De klapper van dit bijzondere album is de tweede track, Marry Me. Gedurende 11 minuten komen alle romantische thema's langs die Zimmer en Badelt gebruikte in de films. Vooral het thema van One Day, wat deze keer nog uitgekleder de revue passeert is adembenemend. 'The Heart of Davy Jones' is een track die de film niet heeft gehaald, vanwege de lieflijkheid. We horen daarentegen wel het thema van Davy Jones, alleen ditmaal gespeeld door een dwarsfluit. 'Lord Cutler Beckett' is een onrustige actietrack en ook een allereerste proef met het orkest. Praktisch geen syntesizers te horen dus. Bijzonder is het onbekende en ongebruikte thema wat vanaf 5:05 inzet en nergens in de film te bekennen is. Eeuwig zonde, want wat een enorme power heeft het. De vijfde track is ook bijzonder, dit is namelijk een eerste demo van Jack's thema. En jawel, gespeeld door meastro Zimmer op de piano. Een ietwat krakerige opname is het resultaat. Wat overduidelijk wordt is dat Zimmer bijzonder goed om weet te springen met toetsen. 'Hoist the Colors Suite' is een prachtige suite die langs alle thematiek van het originele liedje uit At Worlds End fietst.
'The Pirate Lord of Singapore' is op zijn beurt de uitgebreide versie van het nummer 'Singepore' van de laatste soundtrack. 'Just Good Business' is ook weer een erg bijzondere track, wat op het einde lijkt op een horror-passage en veel wegheeft van The Dark Knight (let op het zware koper!). Een knallend einde van een erg bijzonder cd'tje.
Zo denk je dat Pirates een gepasseerd station is, en zo zit je midden in nieuw materiaal van meneer Zimmer. En wat voor materiaal! Deze niet gebruikte suites zijn ongelooflijk de moeite waard om ergens op de kop te tikken. Zimmer en Pirates regisseur Gore Verbinski zijn te streng voor zichzelf geweest met het schrappen van muziek. Vooral de tweede track 'Marry Me' is van ongekende klasse. Pirates Of The Caribbean: The Unreleased Suites is typisch zo'n schijfje vol heerlijke muziek die je absoluut gehoord moet hebben. Het enige wat je tegen zou kunnen zitten en helaas een minpuntje is, is de verkrijgbaarheid. Zet 'm dan ook direct op je 'Try Before You Die-lijstje' en geniet in volle teugen van Hans Zimmer in bloedvorm!