Deep Blue Sea

De Amerikaanse thriller Deep Blue Sea is geregisseerd door de actieregisseur Renny Harlin (Die Hard 2, Cliffhanger, Cutthroat Island, 12 Rounds), die toen net een paar dure flops op z'n naam had gekregen. De film is door de critici voor een dergelijke actiethriller nog heel behoorlijk ontvangen en was in de bioscopen een groot succes. Dat zal ook de reden geweest zijn om nog twee opvolgers te maken, die overigens niet in de bioscopen zijn uitgekomen, maar direct naar de dvd-markt gingen.
Het verhaal speelt zich af op een in de zee gelegen onderzoekslab, ver uit de kust, waar wetenschappers proberen om nieuwe hersenmedicijnen te ontwikkelen via haaienproeven. Susan McCallister (Saffron Burrows) en Jim Whitlock (Stellan Skarsgård) voeren die proeven uit, maar dan ontsnapt er een haai en wordt Russel Franklin (Samuel L. Jackson) er naartoe gestuurd om poolshoogte te nemen. Maar er gaat van alles mis vanwege slecht weer, waardoor een reddingsheli tegen de toren van het lab slaat. Susan vertelt dat ze de inmiddels losgeslagen haaien genetisch gemanipuleerd hebben, waardoor ze een zekere mate van intelligentie ontwikkeld hebben...

De muziek bij deze actiethriller is van Trevor Rabin, die met zijn muziek de spanning nog flink weet op te peppen. Van zijn score is een vrij kort album uitgebracht van net een half uur, met daarop een aantal cues die duidelijk meer melodisch zijn dan het gemiddelde van de muziek die Rabin voor de film componeerde, hoewel op uitgebreidere versies van de score zeker ook meer melodieuze muziek te horen is dan wat op dit album te vinden is. Het had daarom met hetzelfde gemak een nog aansprekender album kunnen zijn, met een langere speelduur. Zo is het niet gegaan.

Rabin heeft de muziek vooral in een groots orkestraal jasje gestoken en dat doet de muziek zeker goed. Daarnaast worden die orkestrale klanken regelmatig ondersteund door elektronische begeleiding, terwijl sommige tracks bijna helemaal uit de elektronische trukendoos komen, vooral wanneer de muziek wat meer ingetogen en op de achtergrond blijft. Die ingetogen tracks zijn gelijk ook wat saai en nauwelijks interessant.
De film is vooral een thriller en een groot deel van de oorspronkelijke score is dan ook bedoeld om de spanning te versterken. Op het album zijn het voornamelijk de tracks 'Main' en 'Anarchy' die deze stijl verklanken, waarbij de muziek vooral bestaat uit heftige geluiden, industriële klanken en vreemde effecten, waarbij ook zwaar aangezette percussie een flinke bijdrage levert. Melodie is dan overigens ver te zoeken en zelfs melodieuze motieven moet je met een lichtje zoeken. Het klinkt allemaal vooral nogal heftig, spannend en vaak dreunend, maar niet chaotisch of horrorachtig, dus dat is weer een meevaller.

Rabin is een componist die graag voor de grote melodieuze lijnen gaat en menige van zijn filmscores is om die reden een groot succes. Zijn filmmuziek wordt zelfs bij presidentsverkiezingen ingezet, dus dat zegt wel wat. Ook hier weet Rabin weer een aansprekend hoofdthema neer te zetten, die echt tot de verbeelding spreekt. Dat thema komt uitstekend voor het voetlicht in de openingstrack, die in de film eigenlijk pas aan het eind komt. Het is een erg melodieus thema, in fraaie harmonieën, waarbij ook de elektrische gitaar ingezet wordt, waar Rabin zelf beroemd mee is geworden toen hij lid was van de symfonische rockband Yes. Die gitaar is in zijn scores dan ook een beetje zijn handelsmerk, en vaak pakt dat erg fraai uit. Ook hier is dat zo.

De film kent ook een tweede, dreigender themamelodie, die in verschillende tracks terugkomt. Ondanks de dreiging die erin doorklinkt is dit eveneens een best wel fraai thema, omdat Rabin daarbij voor een prettig arrangement heeft gezorgd. Vaak wordt van hem gezegd dat zijn melodieën wat simpel Remote-Control-achtig klinken, zonder diepgang en zo, maar het is maar net waar je voorkeur ligt. De orkestrale uitvoeringen die Rabin hier presenteert doen het naar mijn smaak erg goed, en het zijn ook vooral de aanvullende koorklanken die de muziek een soort van diepere laag geven. Dat geldt dan vooral voor de themamelodieën, want in de spannende tracks voegen die koorklanken juist extra lading toe.

Kortom, met zijn muziek voor Deep Blue Sea heeft Trevor Rabin een voornamelijk orkestrale score gecomponeerd die overwegend prima beluisterbaar is, los van de film. De heftige en spannende tracks liggen duidelijk wat minder prettig in het gehoor, maar zijn niet al te creepy of chaotisch. Ook is er wat min of meer saaie elektronische underscore op het album aanwezig. Maar de tracks of delen van tracks waarin Rabin z'n themamelodieën laat doorklinken doen het erg goed. Rabin weet hoe hij aantrekkelijke melodieën moet maken. Vooral de openingstrack van het album is een echt hoogtepunt. Ondanks de korte speelduur, die best langer had gekund, komt de waardering op een voor een thriller hoge 77 uit 100 punten.