Hamlet


映画 | 年: 1990 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.Hamlet (Version 1)3:40
2.The King Is Dead4:40
3.Ophelia (Version 1)3:45
4.What Piece Of Work Is Man1:36
5.The Prayer2:02
6.The Ghost5:50
7.The Play2:20
8.The Banquet1:38
9.Dance For The Queen2:12
10.Ophelia (Version 2)3:00
11.Hamlet´s Madness3:17
12.Hamlet (Version 2)3:00
13.Simulated Madness3:17
14.The Closet3:24
15.Second Madness1:54
16.To Be Or Not To Be3:54
17.Solid Flesh1:58
18.The Vaults1:40
 53:07
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Hamlet - 04/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
Hamlet is een film uit 1990 van de Italiaanse regisseur Franco Zeffrelli en is gebaseerd op het bekende verhaal van William Shakespeare.
De vader van Hamlet is de koning van Denemarken en als Hamlet (Mel Gibson) hoort dat hij overleden is, keert hij terug naar dat land. Zijn moeder (Glen Close) trouwt dan opnieuw, nu met zijn oom Claudius (Alan Bates), die vervolgens de nieuwe koning wordt. Maar Hamlet krijgt visioenen, waarin hij erachter komt dat zijn vader niet gewoon gestorven is, maar vermoord door oom Claudius...

De score voor deze zoveelste versie van Hamlet is deze keer van Ennio Morricone. Maar als je de score beluistert, zou je dat niet zeggen. De muziek kent eigenlijk nauwelijks variatie en is slaapverwekkend saai. De melodieën spreken absoluut niet aan en hebben daarbovenop nog een eentonig arrangement. Veel tracks zijn daarbij nogal voorzien van onheilspellende klanken, die vaak melodieloos voortkabbelen. De track The Ghost is bijna 6 minuten lang underscore op een en dezelfde toonhoogte... Daar wordt je wel een beetje simpel van. Ook de afsluitende track The Vault houdt de underscore bijna continu op dezelfde klanken en toonhoogte, met af en toe een lichte variatie.
The Banquet is een van de weinige tracks die afwijken van de saaiheid. Hier presenteert Morricone een vlotte melodie op fluit als een soort volksdans, met niet veel meer dan banjo en tamboerijn. Maar in de volgende track neemt de saaiheid het al weer over. Deze track is ook een dans, maar dan eentje waarbij je bijna omvalt, zo langzaam gaat het. Die saaiheid en eentonigheid verdwijnt ook niet weer, totdat de score afgelopen is. Alleen Hamlet -version 2- is nog een behoorlijke track, met een fraaie melodie van hobo op rustige underscore. Verder is To Be or not To Be een heel aardige track van violen op een lichte underscore van strijkers. Daarmee zijn dit twee van de fraaiste tracks van deze verder nietszeggende score.

Kortom, Ennio Morricone heeft met Hamlet een slaapverwekkende score geproduceerd. Je zou verwachten dat zo'n historisch drama wel van grootse symfonische klanken zou zijn voorzien, maar niets is minder waar. De muziek sleept zich maar een beetje voort en is in feite niet de moeite waard. Waardering 37 uit 100.
Hamlet - 06/10 - その改訂 Kristof Janssens, 提出された (オランダの)
In 1990 was het zomaar liefst 25 jaar geleden dat Morricone de muziek componeerde voor Zeffirelli’s documentaire “Florence: Days of Destruction (1966)”. Met Hamlet kwam er een vervolg op de samenwerking met de Italiaanse regisseur die vooral bekend zal blijven voor zijn versie van Romeo & Juliet (met muziek van Nino Rota).

Morricone’s filmmuziek voor de zoveelste film over Hamlet behoort tot de minder toegankelijke uit zijn oeuvre. Het betreft een buitenbeentje op compositorisch vlak, want de componist leverde dat jaar erg melodieuze filmmuziek af voor films als Átame!, Dimenticare Palermo, Mio Caro Dottor Gräsler, Stanno Tutti Bene en State of Grace.

De score voor Hamlet is niet volledig kommer en kwel. Het hoofdthema ‘Hamlet (version 1)’ is redelijk melodieus en ligt goed in het gehoor ondanks de donkere en ietwat droevige sfeer die het thema overbrengt.

De eerste twee minuten van ‘The King is Dead’ worden erg strak gespeeld door een brassectie en organist. Het betreft tenenkrommende muziek. Men zou kunnen stellen dat het een gemiste kans was om erg groots uit te pakken met een symfonisch orkest. Het tweede deel van deze track is wel sfeervoller en bijgevolg aangenamer om naar te luisteren.

Het thema ‘Ophelia’ kent dezelfde donkere sfeer dan het hoofdthema, maar behoort wel tot de sterkhouders van de score. Vermeldenswaardig is eveneens het opgewekte ‘The Banquet’. Een zeer sterke melodie waarmee Morricone deze score naar een hoger niveau kon tillen door het als een volwaardig thema te gebruiken. Zo missen we bijvoorbeeld een volledig orkestrale versie van ‘The Banquet’ aangevuld met een groots koor. Of het bij de film zou gepast hebben, is maar de vraag, al zou het de score afwisselender kunnen gemaakt hebben.

Ennio Morricone’s score voor Hamlet behoort niet tot het ‘Bad’-luik van zijn discografie, eerder tot het ‘Ugly’-luik, en dan vooral omwille van het eenzijdige, donkere karakter van de muziek die soms te zwaar op de maag blijft liggen. Enkel voor fans weerlegd dus.


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと