Cats
| # | トラック | 期間 | |
|---|---|---|---|
| 1. | Overture | 2:28 | |
| 2. | Prologue: Jellicle Songs For Jellicle Cats | 5:39 | |
| 3. | The Naming Of Cats | 2:19 | |
| 4. | The Invitation To The Jellicle Ball | 2:14 | |
| 5. | The Old Gumbie Cat | 5:16 | |
| 6. | The Rum Tum Tugger | 3:06 | |
| 7. | Grizabella | 2:27 | |
| 8. | Bustopher Jones | 4:22 | |
| 9. | Mungojerrie And Rumpleteazer | 3:50 | |
| 10. | Old Deuteronomy | 4:52 | |
| 11. | Grizabella: The Glamour Cat | 3:02 | |
| 12. | The Jellicle Ball | 7:14 | |
| 13. | Memory | 1:24 | |
| 48:13 |
| # | トラック | 期間 | |
|---|---|---|---|
| 1. | The Moments Of Happiness | 3:13 | |
| 2. | Gus: The Theatre Cat | 6:42 | |
| 3. | Growltiger's Last Stand: The Ballad Of Billy McCaw | 9:40 | |
| 4. | Skimbleshanks: The Railway Cat | 4:46 | |
| 5. | Macavity: The Mystery Cat | 6:58 | |
| 6. | Mr. Mistoffelees | 3:38 | |
| 7. | Memory | 5:16 | |
| 8. | Journey To The Heaviside Lyer | 1:54 | |
| 9. | Ad - Dressing Of Cats | 5:20 | |
| 47:27 |
あなたのレビューを提出する
他の言語でレビューを非表示にする
De West End is, zoals iedereen hier wel weet, hét Mekka van het theater. De meeste stukken die hier in Antwerpen worden gespeeld, zijn adapties van stukken uit het Britse milieu. Blackbird, Evita, Cats, Les Miserables, Billy Elliott, Blood Brothers, The Phantom Of The Opera, Jekyll and Hyde, ... allen zijn ontstaan in hartje Londen.
En de minimum leeftijd van de musicals is 3 jaar of langer. De echte oude rotten zijn Les Mis, The Phantom en Cats, die niet meer speelt. Andrew Lloyd Webber en Tim Rice hebben op hun eentje al voor 3, 4 verschillende klassiekers gezorgd. Nu, andere landen kunnen er ook wat van, zoals België, dat met Daens blijkbaar toch zijn succes musical heeft gevonden. De voorstelling speelt nog tot januari. Ciske De Rat speelt onderhand ook al langer dan een jaar en Oostenrijk heeft al zestien jaar Elisabeth, das leben des Sissi.
Nu, Cats speelt wel niet meer, maar dat neemt niet weg dat het een onvervalste klassieker is geworden die nu nog tot de verbeelding spreekt. Extravagante kostuums, heerlijk verhaaltje, over een stel katten, en natuurlijk ook geweldige muziek. Hoewel deze laatste toch bij sommigen een wenkbrauw doet fronsen, want op cd klinkt het soms wat raar. De ouverture is niet echt direct iets wat je direct aanspreekt. Gelukkig is de Jellicle Songs For Jellicle Cats een heerlijk aanstekelijk nummer. Dat zie ik straatkatten eigenlijk nog niet direct doen, maar toch ... Het werkt aanstekelijk. Dan krijgen we heel de score lang de afwisseling tussen die iets of wat rare, maar niettemin sterke muziek. Als de muziek te wensen overlaat, dan is je musical naar de bom. En natuurlijk, men mag het superbekende Memory niet vergeten, een pracht van een track, maar die je pas kent als je ze hoort.
Zoals gezegd, dit is een van de klassiekers van Lloyd Webber en Rice. Ik hoor waarom. De teksten van Rice bevatten altijd iets meer, zijn altijd mooi op de maat van de muziek. De muziek is van een ongelooflijk sterk, hoog niveau. Het verhaal spreekt me net iets minder aan. Maar dat neemt niet weg dat dit een megageweldige musical is.
En de minimum leeftijd van de musicals is 3 jaar of langer. De echte oude rotten zijn Les Mis, The Phantom en Cats, die niet meer speelt. Andrew Lloyd Webber en Tim Rice hebben op hun eentje al voor 3, 4 verschillende klassiekers gezorgd. Nu, andere landen kunnen er ook wat van, zoals België, dat met Daens blijkbaar toch zijn succes musical heeft gevonden. De voorstelling speelt nog tot januari. Ciske De Rat speelt onderhand ook al langer dan een jaar en Oostenrijk heeft al zestien jaar Elisabeth, das leben des Sissi.
Nu, Cats speelt wel niet meer, maar dat neemt niet weg dat het een onvervalste klassieker is geworden die nu nog tot de verbeelding spreekt. Extravagante kostuums, heerlijk verhaaltje, over een stel katten, en natuurlijk ook geweldige muziek. Hoewel deze laatste toch bij sommigen een wenkbrauw doet fronsen, want op cd klinkt het soms wat raar. De ouverture is niet echt direct iets wat je direct aanspreekt. Gelukkig is de Jellicle Songs For Jellicle Cats een heerlijk aanstekelijk nummer. Dat zie ik straatkatten eigenlijk nog niet direct doen, maar toch ... Het werkt aanstekelijk. Dan krijgen we heel de score lang de afwisseling tussen die iets of wat rare, maar niettemin sterke muziek. Als de muziek te wensen overlaat, dan is je musical naar de bom. En natuurlijk, men mag het superbekende Memory niet vergeten, een pracht van een track, maar die je pas kent als je ze hoort.
Zoals gezegd, dit is een van de klassiekers van Lloyd Webber en Rice. Ik hoor waarom. De teksten van Rice bevatten altijd iets meer, zijn altijd mooi op de maat van de muziek. De muziek is van een ongelooflijk sterk, hoog niveau. Het verhaal spreekt me net iets minder aan. Maar dat neemt niet weg dat dit een megageweldige musical is.