The Vanishing


Bootleg (0037429161692)
映画 | 年: 1993 | 映画のリリース: 1993 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.Barney4:49
2.Diane and Jack2:14
3.The Last of Diane1:38
4.Vanished2:37
5.A New Love1:42
6.Obsession4:42
7.A New Life3:44
8.Barney's Story3:19
9.Diane's Fate2:41
10.Jack's Choice4:17
11.Night Chase4:37
12.Grave Trouble/Resolution9:00
13.No Coffee3:11
 48:31
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

The Vanishing - 07/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
In 1988 kwam de Nederlands speelfilm Spoorloos uit, geregisseerd door George Sluizer. Het verhaal was gebaseerd op een boek van Tim Krabbé. Het verhaal van de Nederlands-Franse versie speelt zich voor een deel af in Frankrijk.
George Sluizer kreeg in 1993 de kans om een Amerikaanse versie van het verhaal te maken en in deze remake werden de hoofdrollen gespeeld door Kiefer Sutherland, Jeff Bridges en Nancy Allen, terwijl ook Sandra Bullock een kleine rol speelde.
Het verhaal draait om de zoektocht van Jeff Harriman (Sutherland) naar z'n vriendin Diane (Bullock), die spoorloos verdwijnt bij een benzinestation. Jeff blijft jaren naar haar op zoek, maar zonder resultaat, terwijl het bijna een obsessie voor hem wordt. Dan komt op een dag een zekere Barney Cousins (Bridges) langs, die Jeff vertelt dat hij achter die verdwijning zat. En als Jeff wilde weten wat er met haar gebeurd is, dan wil Cousins hem dat alleen laten zien, als hij bereid is om hetzelfde proces door te maken. Jeff gaat akkoord, want hij wil persé weten wat z'n vriendin toen overkomen is en drinkt dezelfde gedrogeerde drank als zij jaren eerder en hij ondergaat daarmee hetzelfde lot. Maar dat beseft hij pas als hij weer wakker wordt...

Ik heb de film Spoorloos gezien en was geïntrigeerd door het verhaal en de verrassende afloop. De remake wijkt hier duidelijk van af en met name die afloop is door veel filmcritici als het zwakke punt van de remake genoemd.

Waar Henny Vrienten de Nederlandse versie van muziek heeft voorzien, heeft men hier bij de remake niet voor onder willen doen en is niemand minder dan Jerry Goldsmith gevraagd om de score te componeren. En Goldsmith heeft z'n naam waargemaakt.

De score is niet voor een groot orkest gecomponeerd en de instrumentatie is dan ook wat beperkter dan bij z'n grote actiescores. Daarnaast heeft de score een bepaalde jazzy kleuring, zoals Goldsmith dat eerder voor The Russia House op die manier inkleurde. Er zijn bij The Vanishing overigens veel overeenkomsten met de score voor The Russia House van drie jaar eerder.
Veel van de muziek voor The Vanishing is behoorlijk melodieus gemaakt, waardoor de score redelijk aangenaam is om te beluisteren, los van de film. Toch kent een groot deel van de muziek een behoorlijke mate van onderhuidse spanning, die alleen maar toeneemt naarmate de score vordert. Percussie speelt hierbij later op de score een steeds belangrijker rol. Waar de percussie eerder vrij rustig is, in een normaal tempo, zorgt die ervoor dat de spanning langzaam steeds verder oploopt. Tot de percussie op een gegeven moment een bijna industriële vorm aanneemt, waarbij de klank enerzijds gedempt klinkt, terwijl er toch een zekere galm overheen gesampled is. Dan klinkt het alsof in een grote hal op staal of iets dergelijks wordt geslagen.

De score opent met 'Barney', die vrij luchtig begint. Maar na de eerste minuut slaat de onheilspellendheid toe, zodat je weet dat Barney niet te vertrouwen is. De track laat al direct de gelijkenis met The Russia House goed horen, zowel in stijl als in melodieën. In latere tracks blijkt die gelijkenis nog duidelijker naar voren te komen.
De tweede track heet op dit bootleg-album 'Diane and Jack', terwijl het personage in de film Jeff heet. In twee van deze tracktitels zijn blijkbaar foutjes geslopen.

De score is strak georkestreerd, wat de muziek een bepaalde klasse geeft, die kwaliteit uitstraalt. Goldsmith past in de score de nodige elektronische klanken en effecten toe, die de score op het ene moment een bepaalde helderheid geven, terwijl ze op een ander moment weer een duistere spanning meegeven. Toch is die elektronische muziek niet overheersend en vult het de orkestrale delen mooi aan.

Goldsmith weet de spanning in de muziek goed te doseren, waardoor de meeste muziek prima beluisterbaar blijft. Waar de spanning oploopt, neemt de melodieusheid af. Dat is vrijwel altijd het geval en daarmee ook in deze score. 'Vanished' en 'Obsession'zijn hier goede voorbeelden van. Ondanks de beperkte melodie blijven die tracks redelijk beluisterbaar, omdat echt chaotische klanken ontbreken en het arrangement vooral voor de spanning zorgt, met lang aangehouden vioolklanken, galmende pianotonen en een donkere constante ondertoon. In de beide voorlaatste tracks wordt hier dan nog stevige percussie bij gevoegd, waardoor die tracks een zekere urgente spanning krijgen.
Andere tracks brengen dan weer de nodige ontspanning, zoals in 'A New Love', die het liefdesthema voor de film laat horen. Dat fraaie thema komt nog weer terug in andere tracks en geeft een mooie afwisseling met de meer geladen en onheilspellende tracks. Dat liefdesthema heeft een lichte jazzy kleuring over zich.
Dat jazzy karakter komt vooral terug in de afsluitende track 'No Coffee', die eigenlijk een vreemde eend in de bijt is. Waar de score een consistente kleuring heeft van een orkestrale muzikale setting, die muziek brengt met een vooral onheilspellende klank, waar af en toe wat licht doorheen komt, breekt de slottrack hier volledig mee.
Plotseling hoor je een heel ander type muziek, namelijk een volledige laid back jazzy track. De muziek wordt gespeeld door een jazz-ensemble met piano, bas en drums, waar een licht orkestraal sausje overheen ligt van violen en houtblazers. Ook hier dringt zich weer de vergelijking met The Russia House op, die ook een afsluitende track heeft met die typische jazz-kleuring.

Kortom, met The Vanishing heeft Jerry Goldsmith een prima score afgeleverd, in de stijl die hij in die periode vaker toepastte. Met een redelijk beperkt orkest, aangevuld met de nodige elektronische klanken en effecten heeft Goldsmith een strakke score gecomponeerd met een flinke onderhuidse spanning, terwijl er ook aandacht is voor ontspanning in het liefdesthema. De muziek is overwegens prima beluisterbaar, al maakt die onheilspellendheid in een groot deel van de score het beluisteren ervan niet tot een vrolijk stemmende ervaring. Toch klinkt de muziek meestal best aangenaam, wat mede komt door de strakke composities die Goldsmith heeft neergezet.
De overeenkomsten met andere scores zijn duidelijk hoorbaar, vooral met The Russia House. Als de tracks van The Vanishing en The Russia House op 1 album hadden gestaan zou je bijna niet weten welke track bij welke score zou horen. Zelfs sluiten beide albums nagenoeg gelijkwaardig af, beide met een afwijkende jazz track. Toch is de score voor The Russia House aangenamer om te beluisteren dan The Vanishing. De overeenkomsten tussen beide doen overigens niet af aan de kwaliteit van de score voor The Vanishing, want die is zonder meer hoog. De waardering voor de aangename beluisterbaarheid is door z'n onheilspellend karakter echter wel iets lager, met 72 uit 100 punten.

Van de score voor The Vanishing is ook een officieel Varèse album uitgekomen, waarop de complete The Vanishing score opgenomen is. Dat album is echter kwalitatief minder aantrekkelijk dan dit bootleg album.

その他のリリース The Vanishing (1993):

Vanishing, The (2007)

コレクションからのサウンドトラック: Bootlegs

Sugarland Express / The Man Who Loved Cat Dancing, The (2000)
Reincarnation of Peter Proud, The (1996)
Star Wars Episode I: The Phantom Menace (2000)
Long Kiss Goodnight, The (2008)
Quick And The Dead (1997)
Far and Away Vol.2 (2000)
Mars Attacks! (2007)
Alien (2000)
Days of Thunder / Radio Flyer (2007)
Country Bears, The (0)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと