El Greco

Het verhaal van de film El Greco, ofwel De Griek, gaat over Domenicos Theotokopoulos, een Griekse kunstenaar die leefde van 1542 tot 1614. Hij kreeg de bijnaam El Greco omdat hij als Griek, geboren op Kreta, veel in Italië en Spanje verbleef. Kreta was in die tijd onderdeel van het Venetiaanse rijk. Daarna trok hij van Venetië naar Rome, om een paar jaar later naar Spanje te verhuizen, waar hij in 1614 ziek werd en stierf.
De film gaat over het leven van deze beroemde Griek.

Vangelis had jaren eerder al een album gewijd aan De Griek, met dezelfde titel. Nu werd hij gevraagd om de muziek voor de score van de film over zijn idool te maken. De muziek van deze score is anders geworden dan het eerdere muziekalbum met die naam. Dat eerder muziekalbum is wat klassieker en zwaarder aangezet, met meer dramatiek en klassiek gebruik van instrumenten en zang. De muziek van de score ligt veel beter in het gehoor.

Voor een score over een historische figuur, in een film die zich afspeelt in de zestiende eeuw zou je een klassiek instrumentarium verwachten. Maar niets is minder waar. De score is voluit elektronisch. Wel past Vangelis regelmatig originele instrumenten toe en sommige tracks zijn niet van Vangelis maar bevatten oorspronkelijke Griekse muziek, zoals Part 5, wat een volkslied is uit Kreta en Part 8, Griekse volksmuziek door de muzikant Psarantonis en ook Part 11 is zo'n track die niet van Vangelis is.

De score opent met het geweldige thema van El Greco. Gelijk een van de mooiste tracks van het album en gelijk een van de mooiste tracks van Vangelis ooit! Dit schitterende thema komt in de laatste, afsluitende track nog een keer voluit terug en sluit daarmee de score af met muziek die je volop kippenvel bezorgt. In deze track wordt het thema niet alleen elektronisch gebracht, maar speelt een groot koor de hoofdrol, die een soort hyme zingt op een geweldige melodie, vol harmonie en toch ook vol dramatiek. De melodie doet iets melancholiek aan en klinkt door z'n gedragenheid ongelooflijk mooi.
De zestien tracks tussen de eerste en de laatste hebben allemaal diezelfde sfeertekening, al is die in de ene track muzikaal anders verklankt dan in de andere track. De sfeer heeft wel vaak iets van die kloosterachtige kleuring, vaak met veel galm, soms zelfs alsof je in een kathedraal zit. Een behoorlijk aantal tracks kent die gedragen sfeer en prachtige verklanking van de thematiek van film en score, andere hebben meer iets van de verlatenheid of de plechtstatigheid van delen van het verhaal. Nergens wordt de muziek 'gewoon', nergens wordt het 'simpel'. Op deze score geen bouzouki's of mandolines en geen sirtaki's of andere dansbare muziek. De hele score bestaat uit muziek met een zekere gedragenheid en soms een plechtige dramatiek.
Met name het middelste deel van de score heeft een wat hoger gehalte aan wat meer dramatisch of melancholiek getinte muziek, waarbij Vangelis minder groots uitpakt.
De fraaiste tracks zitten in het laatste gedeelte van de score, waar de muziek meer melodie en hymne-achtige klanken bevat en waarbij ook het koor regelmatig bijspringt.

Kortom, Vangelis levert met El Greco een erg fraaie score af, met prachtige gedragen muziek en een geweldige thema, dat met z'n koorklanken voor kippenvel zorgt. Al met al is dit een van de betere scores van Vangelis met een hoge beluisterbaarheid en weinig nietszeggende soundscapemuziek. Een aanrader voor de liefhebber van de fraaiere muziek van Vangelis.