The Other Boleyn Girl


Colosseum (4005939688424)
Varèse Sarabande (0030206688429)
映画 | 発売日: 26/02/2008 | 映画のリリース: 2008 | フォーマット: CD, ダウンロード
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック   期間
1.Opening Titles2:26
2.The Banquet0:55
3.Henry Is Hurt2:04
4.Henry Returns2:08
5.Mary Tends To Henry1:15
6.Going To Court0:48
7.Mary And Henry2:13
8.Anne's Secret Marriage3:10
9.Anne Is Exiled2:20
10.Mary Is Pregnant1:04
11.Anne Returns4:09
12.Anne Charms Henry2:21
13.Mary In Labor3:31
14.Mary Leaves Court1:41
15.My Sweet Lord0:58
16.Mary Lies For Anne2:47
17.Queen Katherine's Trial2:42
18.Banished2:32
19.Anne's Coronation1:20
20.A Baby Girl For Anne1:15
21.Henry Wants A Son2:10
22.Anne Miscarries2:38
23.Anne Conspires3:00
24.Anne And George2:04
25.Guilty2:38
26.The Execution6:14
27.Finale2:09
 62:31
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

The Other Boleyn Girl - 08/10 - その改訂 Mitchell Tijsen, 提出された (オランダの)
Ongeveer 2 maanden geleden ging ik naar deze film en voor het eerst had ik eigenlijk niet echt gekeken wie de muziek had gemaakt. Ik wist de naam wel (Paul Cantelon) maar ik had nog nooit een andere score van hem gehoord of gezien in de winkels. Toen ik naar de film ging begon het heel rustig met ‘The Opening Titles’. Van deze muziek werd ik even stil, het begint heel mooi en rustig en dat deed me echt denken aan die gele graanvelden die je dan zie (op het begin van de film). De opening is werkelijk prachtig en vat in het kort samen wie nou eigenlijk wie is. Zonder de muziek van Cantelon had het er toch heel anders uit gezien, dat weet ik zeker. Het mooiste aan deze eerste track vind ik nog geeneens het begin met de strijkers maar juist het tweede gedeelte van het nummer waarin je de piano zachtjes hoort spelen. Ik hoopte al dat dit het hoofdthema zou worden omdat ik het zo mooi vond. En gelukkig had ik gelijk. Het pianothema hoor je meerdere malen in de film gelukkig!

Het zijn veel nummers, de tijdsduur gaat zelfs over het uur heen. Maar zoals ik bij mijn recensie over de Spiderwick Chronicles al zei, het gaat niet om de tijdsduur. Deze score laat zien dat er veel rustige motieven bestaan die nog nooit gebruikt zijn. Het zijn vooral rustige tracks met soms hele rustige melodietjes erin wat ik erg mooi vind. Soms hoor je dat er onheil aankomt, in de film viel het me dan ook op dat Cantelon vooral veel speelt met het slagwerk. Als er iets duisters aankomt hoor je namelijk soms een paar forse slagen op de pauken. Natuurlijk is het niet makkelijk om voor zo’n film muziek te maken, vooral omdat het toch wel een aparte film is. Soms gebruikt Cantelon ook de harp, soms voor mooie momenten maar soms ook voor mysterieuze momenten zoals hij begin bij track 8. Later verandert de sfeer doordat de strijkers er zachtjes bij komen. Dit thema wat je in track 8 hoort is het tweede voorkomende thema van de film. Je hoort het thema vaak als er iemand weg gaat vanuit het kasteel zoals bijvoorbeeld Mary te paard. Wel vind ik dat deze score wel veel van hetzelfde heeft. Vaak hoor je ook dezelfde instrumenten. Gelukkig is er soms wel wat afwisseling zoals bijvoorbeeld bij track 15. Deze track begint rustig en op een gegeven moment hoor je daar aparte instrumenten. Eén van die instrumenten is de fluit die iets onheilspellends naar boven haalt. Veel van deze tracks doen me terug denken aan de film, vooral het hoofdthema doet me terug denken aan de film. Maar later in de track hoor je ook dat het 2e thema veel meer naar boven komt als een sneu en zielig thema zoals bijvoorbeeld in track 24. Ik weet precies nog het moment dat George onschuldig werd opgehangen, deze muziek van Cantelon versterkt die scène door zijn muziek en door zijn keuze aan instrumenten. Zo had Cantelon kunnen kiezen voor de piano maar hij koos voor de viool omdat dat toch meer een jammerend gevoel geeft bij je. Deze klanken zijn zielig en die hoor je wel vaker in de film. Track 25 is bijna de laatste track en ik weet precies nog het moment van de film. Het is een spannend moment en dat hoor je ook al aan de muziek. De strijkers vallen vooral veel op de voorgrond de eerste 2 minuten. Vooral rond de 1:33 minuten hoor je de strijkers heel hard. Het geeft een zielig gevoel, vooral als je de film heb gezien en dus weet waar het bij hoort. De Track eindigt een beetje vreemd maar dat moment vond ik ook apart in de film.

Naar track 26 was ik erg benieuwd, toen ik deze score had gekocht was het ook één van de eerste tracks die ik beluisterde. Rond de 0:40 seconde t/m de 1:05 minuten deed dat me echt denken aan Pirates of the Caribbean: At World’s Ends. Ik weet niet waarom maar gewoon waarschijnlijk vanwege het instrument waarvan ik even de naam kwijt ben. Op deze score van Cantelon laat hij zien hoe goed hij is in het maken van muziek. Voor mij was het totaal een nieuwe componist maar ik vind het echt een geweldige componist ondanks dat ik maar 1 score van hem heb gehoord. Ik vind dat hij zijn werk goed heeft gedaan en een prachtige dramatische score heeft neergezet die je onwijs goed doet terug denken aan de film. Vooral de zielige momenten zoals bijvoorbeeld in track 26 rond de 2:30 doen me echt terug denken aan al dat verdriet in de film. De violen versterken vele gevoelige punten in de film. Het slagwerk en de blazers zorgen voor de duistere momenten terwijl de piano weer voor rust zorgt. Het mooie vind ik ook dat de score eindigt met de mooie pianoklanken die Cantelon waarschijnlijk zelf heeft gespeeld.

Een cijfer geven voor deze score is dit keer helemaal niet moeilijk, ik vind dat deze score goeie tracks bevat voor een dramatische film zoals deze film. Soms wat eenzijdig maar er zitten soms echt steengoede tracks tussen. Het hoofdthema wat ik in het begin zei hoor je soms terug maar wat ik het formuleerde als het tweede voorkomende thema kan ik zeggen dat dat het hoofdthema is. De film eindigt ook met die prachtige noten, die als allerlaatst heel mysterieus worden gespeeld door een fluit. The Execution kan je rekenen als de echt officiële laatste track (omdat track 27 ook voor een gedeelte is gebruikt voor de End Credits/de Aftiteling). En ook wel één van de mooiste tracks die hier op staan.
Een 8+ voor de score van Paul Cantelon voor: The Other Boleyn Girl.
The Other Boleyn Girl - 07/10 - その改訂 Marie-Lise Van Wassenhove, 提出された (オランダの)
Als liefhebster van kostuumdrama’s en de Britse geschiedenis heb ik eens goed in mijn handjes gewreven toen ik hoorde dat er een nieuwe verfilming kwam van The Other Boleyn Girl.

De film is gebaseerd op de best-seller van Philippa Gregory, die zich op haar beurt baseerde op een stukje minder bekende geschiedenis. Zo zou Anne Boleyn, tweede vrouw van de beruchte Engelse koning Hendrik de Achtste (“with his Six Wives”), een oudere/jongere (historici zijn het er niet helemaal over eens) zus gehad hebben, Mary, die ook de lakens met Zijne Majesteit deelde. Het verhaal focust op de groeiende rivaliteit tussen beide zussen. Hoewel Anne uiteindelijk met de kroon gaat lopen, weten we uit de geschiedenisboeken dat ze hem niet lang op haar mooie hoofdje zal dragen.

De muziek werd geschreven door Paul Cantelon, een violist/pianist die ook enkele scores op zijn palmares staan heeft (oa. Everything is Illuminated). Zijn werk voor The Other Boleyn Girl is er eentje waarnaar je meerdere keren moet luisteren en dat je vooral ook in het teken van de film moet zien. De tracks op het album volgen mooi de filmchronologie. Of het ook vlot luistert, is een andere vraag.

Het begint allemaal zeer veelbelovend en sprankelend in “Opening Titles”, waar een dwarsfluit en piano (bespeeld door de componist zelf) het elegante hoofdthema brengen. Het stuk klinkt idyllisch, maar ook al dat ietsje triest. Het thema komt elders in de score vooral lyrisch voor, met meeslepende strijkers in “Mary Leaves Court”, als een wiegenlied in “Henry Wants a Son” en sprakelend, triomfantelijk in “Finale”.

De volgende tracks zijn eerder onderscore, soms zacht, dan weer grimmig en onzeker. In “Henry is Hurt” krijgt Koning Hendrik zijn eigen thema/motief (aanzetten door de diepe strijkers rond 0’29) dat vooral in “Henry Returns” door strijkers en ritmische percussie dynamisch wordt uitgewerkt. Het is de eerste track die echt blijft hangen en indruk maakt.

In “Mary Tends to Henry” klinkt in de onderscore een zacht liefdesthema voor Mary en Hendrik (uitgebreider gebracht in “Mary and Henry”). Rond 0’57 verschijnt echter muzikaal Anne op het toneel. Een exotisch blaasinstrument brengt bijna onderhuids haar thema. Anne is jaloers op het succes van haar zus.

Anne’s thema is zowat het meest voorkomende op het album. In het begin van de score/het verhaal klinkt het vooral verleidelijk en manipulatief (“Mary Tends to Henry”, “Anne Charms Henry”, “Mary in Labour” - ze verleidt Hendrik terwijl Mary aan het bevallen is van zijn kind! - “My Sweet Lord” en “Mary Lies for Anne”), en hard en bijna kwaad (“Anne is Exiled”).

Vanaf “Anne’s Coronation” wordt het thema gevarieerder. Een kinderkoor, iets later ook bijgestaan door volwassenen, brengt na een korte inleiding door een houtblazer verdere uitwerkingen op het thema. Op cd klinkt het allemaal scherp en bombastisch; in de film werkt het wonderwel goed.

In “Henry Wants a Son” begint Anne’s thema aan kracht te verliezen. Het wordt gespeeld na vrij lange en onzekere underscore. De verleiding begint af te nemen; Anne’s macht over Hendrik begint te tanen. Ze slaagt er maar niet in een zoon op de wereld te zetten en ze is tot alles bereid om toch dit doel te bereiken. In “Anne Conspires” neemt wanhoop toe. De korte piano-flarden (vb 0’49) schetsen iemand die er mentaal helemaal onder door aan het gaan is, met als resultaat de donkere cello in “Anne & George”, als perverse variatie op de verleiding (voor de één of andere bizarre reden wil Anne met haar broer George slapen om zo de koning zijn erfgenaam te geven). Hoewel er “niets gebeurt”, heeft hun bijna-avontuur dramatische gevolgen. Broer en zus worden schuldig bevonden aan incest, een goede reden voor Hendrik om zich te van zijn tweede vrouw ontdoen...

“The Execution” volgt, waarin Anne’s thema een heel ander timbre krijgt. Alle verleiding is verdwenen; er blijft enkel nog pure melodische wanhoop over (met rond 2’45 mijn persoonlijk hoogtepuntje).
Cello en sprankelende piano brengen in “Finale” een laatste variatie op het thema. Een hoopvolle versie van het hoofdthema neemt echter de fakkel over. Anne leeft verder in haar dochter Elizabeth, die ironisch genoeg een van de grootste Europese vorsten ooit zal worden en daarmee Hendrik’s wens voor een sterke erfgenaam vervuld.

Opvallend is dat Cantelon geen liefdesthema voor Anne en Hendrik heeft geschreven. Er is enkel Anne's verleiding, manipulatie en uiteindelijk tragische einde. Mary, voor wie het verhaal duidelijk partij kiest, heeft wel dat voorrecht.

De score van The Other Boleyn Girl is sfeervol en thematisch, vol geheime agenda's. De muziek werkt goed in de film. De meeste tracks komen volledig tot hun recht met de beelden er bij, zoals bijvoorbeeld 'The Execution'. Er is echter te veel underscore - zeker naar het midden toe - om het geheel boeiend te houden. De score kabbelt met momenten gewoon verder, zonder zich af te vragen of je al dan niet met de stroom mee bent. Toch ergens een gemiste kans?

Favoriete tracks: Opening Titles, Henry Returns, The Execution, Finale.
The Other Boleyn Girl - 07/10 - その改訂 Wim Minne, 提出された (オランダの)
Een nieuwe film over één van de beruchtste koningen van Engeland en van Europa, en zijn tweede vrouw, Anna Boleyn. Dat moet toch wel een goede film worden? Hoe de film eruitziet, weet ik nog niet, hoewel hij er wel goed uitziet.

De muziek dan. Ze is verrassend. Het heeft een speciale ondertoon. Het is direct romantisch, dramatisch, emotioneel (wat de film ook beoogt), toch hoor je de hele tijd een ondertoon die niet veel goeds voorspeld. Een mooi voorbeeld is Henry is Hurt. De track bouwt langzaam gestaag op, bereikt niet de grote climax, want het bouwt naar het einde toe gewoon terug af.

Mary and Henry is een typische track die romantische zielen niet onberoerd laat. Het is een gevoelige mooie track, die teder is, lange noten maken het plaatje idyllisch en romantisch. Benieuwd welke beelden hier bij horen, want Henry heeft het voor "the other Boleyn girl".

Anne's Secret Marriage klinkt helemaal niet zo romantisch. Zou het komen omdat ze in het geheim trouwt, of het ergens niet wilt? De film zal het uitwijzen. In elk geval, dramatisch klinkt het wel en grootser dan al de voorgaande tracks. De track sluit af met dezelfde tonen, die dreiging verkondigen en tragedie.

Anne Charms Henry, is ook geen romantische track. Wederom dat atypische gevoel voor een film. Langzaamaan maar zeker wordt duidelijk dat het hier een tragedie beoogt, want Anne Boleyn zal sowieso sterven. Het heeft waarschijnlijk allemaal te maken met de Engelse geschiedenis, die de doordeweekse Engelsman wel kent, maar die voor het Continent minder bekend is. Weinigen zullen haar kennen, laat staan dat ze weten dat ze vermoord werd door Henry VIII. En dat zal ook de tragiek verklaren. Het heeft allemaal wel iets donker, duister, iets wat een naar einde voorspelt.

Maar toch blijft deze score steken. De aangekondigde dood van Anne, waarvoor Henry een koninkrijk in gevaar gebracht had (het stichtten van de Angelsaksische kerk), zou tragisch geweest zijn. Nu blijft de muziek overal wat tussen steken. De ene keer valt de balans door naar de tragische kant, dan weer naar de dramatische kant, maar het heeft nooit echt het effect dat het wil bereiken. Soms heb ik gewoon on - empathisch geluisterd naar de muziek, omdat het gewoon zo raar klonk. Net niet tragisch, net niet dramatisch. Toch kon deze score bekoren. Mary and Henry is zonder meer een gevoelige track, die zeker zal bekoren, Anne's Coronation verrast in het midden ongeveer met een koor. Daar hoort men de tragiek van het verhaal nu echt doorgedrukt worden in de muziek. Mary Leaves Court is ook een goede track die weet bekoren en het hoogtepunt is Execution, de enige track waar het gevoel echt bespeeld wordt.

Kortom, de score is geen onaardige, maar in vergelijking met het recent verschenen Atonement, luister ik toch liever naar Atonement. De thematiek verschilt ergens wel, maar vertoont ook gelijkenissen. Marianelli slaagde er veel beter in om het verhaal te vertellen in de muziek. Cantelon minder, weet af en toe te boeien, weet af en toe te vervelen. Dit is een score waar je van kan houden of die je kan haten.

その他のリリース The Other Boleyn Girl (2008):

ブーリン家の姉妹 (2008)


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと