Les Aventures de Rabbi Jacob

De Franse film Les Aventures de Rabbi Jacob is een komedie van Gérard Oury met Louis de Funès in de hoofdrol.
Samen met zijn collega vertrekt de in Amerika wonende Rabbi Jacob (Marcel Dalio) naar Frankrijk, waar zijn familie vandaan komt, om daar de Bar Mitzva van zijn oomzegger mee te maken. De familie wacht hen op het vliegveld op.
In Normandië woont slecht gemanierde, ruwe, driftige en racistische zakenman Victor Pivert (Louis de Funès). Hij is samen met zijn (Joodse) chauffeur onderweg naar de bruiloft van z'n dochter, maar ze krijgen een auto-ongeluk en gaan op zoek naar hulp.
Slimane is een Arabische revolutionair, die ontvoerd wordt. De ontvoerders brengen hem naar een verlaten fabriek. Laten Pivert en z'n chauffeur daar nu net hulp zoeken vanwege hun ongeluk. Slimane weet te ontsnappen en gijzelt Pivert. Na een wilde achtervolging komen ze op het vliegveld terecht, waar ze ontkomen omdat ze kleding en baarden van twee Joodse rabbi's weten te bemachtigen...

De muziek voor deze doldwaze komedie is van Vladimir Cosma.
In tegenstelling tot veel muziek voor komedies is de score voor Rabbi Jacob heel aangenaam om naar te luisteren. Veel muziek is symfonisch en het typerende 'komediegehalte' is niet heel hoog.
De score opent met de titeltrack, die aandoet als een close harmonytrack à la Les Humphries. De muziek is vlot en symfonisch. Mooie harmonieën van orkest en stemmen brengen de track tot leven. De themamelodie heeft er wel een beetje last van een deuntje te zijn en minder een volwassen melodie, maar het is goed beluisterbaar, zonder kromme tenen te krijgen. De afsluitende track 'L'Envol Final' doet de titelmuziek nog eens dunnetjes over en sluit daarmee de score heel behoorlijk af.
Het thema komt ook in andere tracks nog terug, maar is dan prominenter aanwezig, waardoor het meer een deuntje is. Vooral in de wat spannender tracks komt dit niet altijd even aangenaam over.

Naast de vlotte symfonische tracks op deze score staan er ook heel andere composities op. Zo is de tweede track van het album, 'L'Envol' (of 'Coup de Foudre') een mooie gedragen melodie die op een rustig tempo door strijkers en vol orkest gespeeld wordt. De muziek doet bijna lyrisch aan, met een licht romantische tint en is daarmee een van de mooiste tracks van dit album.
Het tegendeel geldt dan weer voor de derde track 'Les Maramouches', die een spannend arrangement meekreeg met veel elektronische klanken. Het tempo ligt erg laag en de licht vervormende klanken komen niet prettig over. Ook in andere tracks speelt de keyboard soms wel erg een hoofdrol en met z'n gedateerde klank is dat niet altijd even fraai.

Het verhaal gaat over twee Joodse rabbi's en Joods getinte muziek kan dan natuurlijk niet ontbreken. De eerste keer dat we dit horen is in de track 'Rue des Rosiers'. De viool speelt in Joodse muziek een belangrijke rol, zo ook hier. Het is de themamelodie, die op een feestelijke orkestratie een aangename track maakt. Daarbij zorgt de accordeon voor de lichte Franse kleuring van de jiddisch gekleurde muziek.
Diezelfde mix van Joodse en Franse muziek hoor je in de track 'La Rousse', wat op een aangename melodie ook een mooie track is.
Het meest treffende voorbeeld van jiddische muziek hoor je in de track 'Danses Hassidiques', hoewel ook hier de accordeon niet ontbreekt. Een mooie en rustige melodie in de eerste helft dient als inleiding tot een vlotte en vrolijke afronding van de track in de tweede helft. Daarmee is dit ook een van de meer aangename tracks in de score. De muziek van deze track is overigens niet alleen van Cosma, maar hij heeft dit samen met Philippe Gumplowicz gecomponeerd.

Kortom, de score voor Les Aventures de Rabbi Jacob van Vladimir Cosma is voor een komedie best een aangename score om naar te luisteren. De vaak vlotte tracks zijn overwegend fraai georkestreerd en liggen prettig in het gehoor. Dat geldt zeker ook voor de meer jiddisch klinkende muziek, die vaak een wat rustiger kleuring heeft in een mix van Joodse en Franse klanken. Een aantal tracks zijn duidelijk minder fraai. Deze begeleiden de meer spannende of chaotische scenes in de film en klinken in de muziek dan al snel wat rommelig of met teveel kunstmatige keyboardklanken. Ook het themadeuntje komt dan teveel als 'deuntje' naar voren. In de titeltrack en in L'Envol Final ('Epilogue') wordt dat deuntje veel meer gedempt door de mooie begeleidende orkestrale muziek, samen met de close harmony koorklanken. Dit zijn dan ook zeker aangename tracks. De muziek van deze zeventiger jaren score is wel behoorlijk gedateerd, maar de waardering voor de hele score komt zo toch op een heel aardige 72 uit 100 punten.