Pathfinder
今すぐ購読する！
もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください！
もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください！
| # | トラック | 期間 | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Opening Credits | 1:28 | ||
| 2. | The Discovery | 2:02 | ||
| 3. | Remembering | 2:28 | ||
| 4. | Sanctuary | 1:53 | ||
| 5. | Haunted | 3:03 | ||
| 6. | Starfire | 1:39 | ||
| 7. | Vikings Attack | 3:12 | ||
| 8. | The Aftermath | 1:44 | ||
| 9. | Ghosts Fight Begins | 2:45 | ||
| 10. | First Kill | 3:47 | ||
| 11. | Eye for an Eye | 1:55 | ||
| 12. | Cave Surprise | 2:01 | ||
| 13. | Healing Ceremony | 2:44 | ||
| 14. | Moving On | 2:32 | ||
| 15. | Quick Kills | 4:55 | ||
| 16. | Cave Maze | 3:34 | ||
| 17. | The Last Stand | 2:14 | ||
| 18. | Pathfinders Destiny | 2:38 | ||
| 19. | Ice Lake | 2:00 | ||
| 20. | Vikings Ascent | 1:19 | ||
| 21. | Mountainside Battle | 4:16 | ||
| 22. | Gunnars Fury | 2:12 | ||
| 23. | Prophecy Fulfilled | 5:40 | ||
| 62:01 |
あなたのレビューを提出する
他の言語でレビューを非表示にする
Uitzonderlijk gebeurd het wel eens dat vrij onbekende, jonge componisten een ambitieuze opdracht toegewezen krijgen dat episch van aard is. Denk aan David Arnold’s ‘Stargate’ of Klaus Badelt’s ‘Time Machine’. Voor ‘Pathfinder’ kreeg Jonathan Elias op zijn beurt de kans zijn talent te demonstreren met alle middelen die dergelijke producties meebrengen; in dit geval het City of Prague Orchestra én koor.
De cd steekt van wal met 'Opening Credits’. Meteen wordt de toon gezet dat doorheen het album wordt aangehouden. Een fusie van akoestisch en synthetische instrumenten, heel wat percussie en samples met af en toe gebruik van koor. De maat 5/4 komt met regelmaat terug. Vooral wanneer de muziek dreigend aanzwelt en het ritme in gang zet voor actie. Elias gebruikt enkele malen een opmerkelijk effect. Namelijk een ijzingwekkend donker stemgeluid dat zijn effect zeker niet mist.
Naast de vele ritmische underscore varieert Elias – vooral in het eerste deel van de score - met sfeervolle muziek, vaak gedragen door exotische fluiten en strijkers. Naar mate het album vordert wordt de muziek minder tonaal, dreigender en donkerder. ‘First Kill’ is het eerste hoogtepunt van de score.Met zijn opvallende partituur voor aambeeld - dat als een hakbijl het nummer tot bloedens toe accentueert - en een sprekend ritmisch motief, strikt Elias voor de enige keer de volledige aandacht van de luisteraar. De toevoeging van het koor klinkt heerlijk dramatisch. Maar na deze muziek verzwakt de score uitermate en blijft er enkel een hoop ge(t)rommel in de percussie, dissonante geluidseffecten in de strijkers en digitale opvullerij over. En ondanks dat dit soort muziek de beelden de nodige adrenaline inpompt, op cd zegt het gewoon té weinig om genietbaar te zijn. Ook al sluit de score nog treffend af met een jongenssopraan, het kan dit zinkend schip niet meer redden. Het orkestraal geluid van het City of Prague Orchestra wordt quasi constant overstemd door de overdonderende samples en percussie. Het is een gemiste kans te horen dat het grote symfonische orkest niet meer benut wordt om de ritmische inslag te ondersteunen en te versterken. In enkele woorden samengevat is deze score agressief, percussief en dissonant. Als deze combinatie van sleutelwoorden je niet aanspreekt in filmmuziek, dan laat je deze score best passeren.
De cd steekt van wal met 'Opening Credits’. Meteen wordt de toon gezet dat doorheen het album wordt aangehouden. Een fusie van akoestisch en synthetische instrumenten, heel wat percussie en samples met af en toe gebruik van koor. De maat 5/4 komt met regelmaat terug. Vooral wanneer de muziek dreigend aanzwelt en het ritme in gang zet voor actie. Elias gebruikt enkele malen een opmerkelijk effect. Namelijk een ijzingwekkend donker stemgeluid dat zijn effect zeker niet mist.
Naast de vele ritmische underscore varieert Elias – vooral in het eerste deel van de score - met sfeervolle muziek, vaak gedragen door exotische fluiten en strijkers. Naar mate het album vordert wordt de muziek minder tonaal, dreigender en donkerder. ‘First Kill’ is het eerste hoogtepunt van de score.Met zijn opvallende partituur voor aambeeld - dat als een hakbijl het nummer tot bloedens toe accentueert - en een sprekend ritmisch motief, strikt Elias voor de enige keer de volledige aandacht van de luisteraar. De toevoeging van het koor klinkt heerlijk dramatisch. Maar na deze muziek verzwakt de score uitermate en blijft er enkel een hoop ge(t)rommel in de percussie, dissonante geluidseffecten in de strijkers en digitale opvullerij over. En ondanks dat dit soort muziek de beelden de nodige adrenaline inpompt, op cd zegt het gewoon té weinig om genietbaar te zijn. Ook al sluit de score nog treffend af met een jongenssopraan, het kan dit zinkend schip niet meer redden. Het orkestraal geluid van het City of Prague Orchestra wordt quasi constant overstemd door de overdonderende samples en percussie. Het is een gemiste kans te horen dat het grote symfonische orkest niet meer benut wordt om de ritmische inslag te ondersteunen en te versterken. In enkele woorden samengevat is deze score agressief, percussief en dissonant. Als deze combinatie van sleutelwoorden je niet aanspreekt in filmmuziek, dan laat je deze score best passeren.
Jonathan Elias componeert al filmmuziek sinds hij in 1984 begon met Children Of The Corn. Hij weet dus hoe hij suspence in een score kwijt moet. En de score voor Pathfinder zit er vol mee.
De openingstrack begint gelijk al met de dreiging die door de hele score heen aanwezig blijft. Veel percussie, weinig melodie.
De volgende 5 tracks zijn wel beperkt melodieus en zitten vol met wel mooie underscore van strijkers en houtblazers. Toch hangt ook in deze tracks al volop dreiging. Met aparte geluiden en (nu nog) beperkte creepy effecten weet Elias dat te creëren.
Vanaf Vikings Attack slaat de sfeer echter geheel om en gaat de score volledig over op de suspence toer. Het enige lichtpuntje is aan het einde van de track Vikings Attack, wanneer een jongenssopraan in de lead gaat op een mooie underscore.
Het duurt tot aan de laatste track met de suspence en aktie tracks. De laatste track ligt dan weer meer in de lijn van de tweede tot zesde track, maar is vooral weer underscore waarbij een mooi lead-melodie ontbreekt. Daardoor is deze laatste track wat saai. Wel komt aan het eind de jongenssopraan weer terug, die de score mooi afsluit.
Suspence muziek is vaak niet prettig beluisterbaar en dat geldt voor het grootste deel van deze score voor Pathfinder. De paar rustige melodieuzere tracks halen het allemaal niet voldoende omhoog. De score voor de film Ghost Rider kent eenzelfde opbouw met veel suspence tracks en een aantal mooie rustige tracks, maar daar zijn de mooie tracks echt mooi. En dat is bij Pathfinder niet het geval, daar zijn ze hooguit wel aardig.
De openingstrack begint gelijk al met de dreiging die door de hele score heen aanwezig blijft. Veel percussie, weinig melodie.
De volgende 5 tracks zijn wel beperkt melodieus en zitten vol met wel mooie underscore van strijkers en houtblazers. Toch hangt ook in deze tracks al volop dreiging. Met aparte geluiden en (nu nog) beperkte creepy effecten weet Elias dat te creëren.
Vanaf Vikings Attack slaat de sfeer echter geheel om en gaat de score volledig over op de suspence toer. Het enige lichtpuntje is aan het einde van de track Vikings Attack, wanneer een jongenssopraan in de lead gaat op een mooie underscore.
Het duurt tot aan de laatste track met de suspence en aktie tracks. De laatste track ligt dan weer meer in de lijn van de tweede tot zesde track, maar is vooral weer underscore waarbij een mooi lead-melodie ontbreekt. Daardoor is deze laatste track wat saai. Wel komt aan het eind de jongenssopraan weer terug, die de score mooi afsluit.
Suspence muziek is vaak niet prettig beluisterbaar en dat geldt voor het grootste deel van deze score voor Pathfinder. De paar rustige melodieuzere tracks halen het allemaal niet voldoende omhoog. De score voor de film Ghost Rider kent eenzelfde opbouw met veel suspence tracks en een aantal mooie rustige tracks, maar daar zijn de mooie tracks echt mooi. En dat is bij Pathfinder niet het geval, daar zijn ze hooguit wel aardig.