Das Leben der Anderen

Na de cynische historie van ‘Troy’ heeft Yared blijkbaar volledig gekozen voor de ‘alternatieve’ film. ‘Das leben der Anderen’ werd door publiek en pers unaniem als ‘magistraal’ omschreven en kreeg als kers op de taart de oscar voor beste buitenlandse film. En toch kreeg de soundtrack maar heel weinig aandacht. Dus dringend tijd om deze wat nader te belichten.

Om te beginnen bevat de CD naast de score van Gabriel Yared en Stéphane Moucha héél wat songs die met de beste wil van de wereld op géén enkele manier vallen te rijmen met de instrumentale muziek. Daarom concentreer ik mij op de muziek van de componisten. Want enkel ‘Gral’ en ‘E.W. als Grub’ - beiden door Ludwig Petrowsky – hebben enige muzikale betekenis. ‘Gral’ heeft een stevige en aanstekelijk walkin’ bass met mooie solo’s voor trompet en piano. ‘E.W. als Grub’ telt in de maat 5/4. Een ongewone maatsoort dat eerder onsterfelijk werd gemaakt in de jazz door Dave Brubeck met zijn overbekende compositie ‘Take Five’ dat tevens ook kiest voor de sax als solerend instrument. Maar niettemin zeker verdienstelijk en lekker swingende jazzmuziek.
Maar nu terug naar de score. Deze opent vrij verrassend met een knappe compositie ‘Die unsichtbare Front’ voorzien van vinnige ritmiek voor strijkers, overgoten met hout en hoorns. Niet meteen het soort muziek dat je zou verwachten voor een film als deze. Want in zekere zin herinnert het aan de theatrale muziek van Yared’s ‘Troy’. De volgende opvallende compositie is ‘Linienstrabe’ waarin een gitaar droevig wordt bijgestaan door hobo en later ook door piano en strijkers. ‘Der verrat’ dreigt onherroepelijk, terwijl ‘Das leben der Anderen’ slepend de geladen strijkers neerzet. ‘Die Sonate vom Guten Menschen’ is geen eenvoudige pianosolo en klinkt donker maar voegt niet direct een meerwaarde toe aan de uitgeschreven sfeer.‘IM “Martha”’ vat het slepende thema voor strijkers en de ritmische openingsmuziek knap samen en is zonder twijfel het hoogtepunt van de CD. ‘Gesichter der Liebe’ laat voor de eerste en enige keer hoop doorschijnen en is heerlijke lyriek voor de violen zoals enkel Yared dat kan schrijven.

Samengevat is ‘Das Leben der Anderen’ een stilistische score geworden met enkele verfijnde momenten maar men moet eerlijk zijn; Yared heeft betere scores. De inbreng van Moucha is echter ook niet zo duidelijk, want de stijl van Yared tekent zich duidelijk af. Het is verder ook jammer dat de score niet gescheiden werd van de Duitse songs, want ze gaat nu ergens verloren. De muziek zoals ze hier wordt voorgesteld in deze volgorde maakt de soundtrack een pak minder interessant. Een gemiste kans als CD release, waardoor er afsluitend een handvol tracks écht de moeite lonen.