Home Alone 3


Hollywood Records US (0720616213822)
映画 | 年: 1997 | 映画のリリース: 1997 | フォーマット: CD
 

今すぐ購読する!

もっと情報を得て、コレクター情報にアクセスしてください!





 

# トラック アーティスト/作曲家 期間
1.My TownCartoon Boyfriend3:18
2.All I Wanted Was A SkateboardSuper Deluxe2:34
3.I Want It AllDance Hall Crashers3:19
4.Almost GrownChuck Berry2:20
5.School Day (Ring! Ring! Goes The Bell)Chuck Berry2:42
6.Bad, Bad Leroy BrownJim Croce3:01
7.Green Eyed LadySugarloaf3:40
8.Let It Snow, Let It Snow, Let It SnowDean Martin1:57
9.Home AgainOingo Boingo5:26
10.Nite ProwlerDeuce Coupes1:46
11.Tall Cool OneThe Wailers2:35
12.Home Alone 3 Suite Nick Glennie-Smith8:01
 40:39
あなたのレビューを提出する 他の言語でレビューを非表示にする

 

Home Alone 3 - 06/10 - その改訂 Lammert de Wit, 提出された (オランダの)
Dit is de vierde recensie in de Nick Glennie-Smith serie.

Vorige: Lauras Stern
Volgende: Der Kleine Eisbär 2 - Die geheimnisvolle Insel

De filmkomedie Home Alone 3 is het derde deel uit de filmreeks. Er zou nog een vierde deel volgen, maar dan voor tv-vertoning. De cast en medewerkers van de eerste beide films keerden voor dit derde deel niet terug en de film is deze keer geregisseerd door Raja Gosnell, die daarmee zijn eerste film regisseerde. De film is nogal gemengd ontvangen door de critici, maar deed het toch goed in de bioscopen. Desondanks werd de film genomineerd voor een Raspberry Award.
Het verhaal begint met een bende van vier leden die een speciale militaire chip hebben gestolen en deze via een radiografisch bestuurde auto in hun bagage het land binnen willen smokkelen. Helaas wordt hun bagage meegenomen door een zekere mevrouw Hess (Marian Seldes), naar wie ze vervolgens op zoek gaan. Het is winter en omdat buurjongen Alex (Alex D. Linz) haar oprit sneeuwvrij heeft gemaakt krijgt hij van haar de auto. Dan ontdekt hij dat hij de waterpokken heeft en moet van school thuisblijven. Maar hij is slim en het valt hem op dat er een aantal vreemden bij de buren rondhangen, die hij via een op z'n auto bevestigde camera begluurt. Maar hij neemt de nodige veiligheidsmaatregelen, zodra hij merkt dat zij het op zijn auto voorzien hebben...

De muziek van de eerste beide films was van John Williams, maar voor dit derde deel mocht Nick Glennie-Smith de honneurs waarnemen. Van de score van Glennie-Smith is, in tegenstelling tot die van Williams, geen album uitgekomen. Er is alleen een soundtrack beschikbaar met daarop elf songs en een suite van de score. Waar de scores van Williams fris en fruitig klinken en de vrolijkheid van de film benadrukken, is dat bij de suite van Glennie-Smith duidelijk anders.

De soundtrack presenteert eerst de elf songs uit de film en pas aan het eind de suite van Glennie-Smith.
De eerste twee songs zitten in de stijl van de pop-rock. Het zijn beide behoorlijk stevige songs, met vaak heftige drumpartijen en raggende gitaren.
'I want it All' is een ska-achtige popsong van de band Dance Hall Crashers, met twee vrouwelijke zangeressen. Een heel aardige song.
Daarna volgen twee oudere songs van Chuck Berry. 'Almost Grown' komt uit 1959 en 'School Days' komt uit 1957. Deze laatste heeft op de soundtrack de alternatieve titel 'School Day (Ring! Ring! Goes the Bell), wat ook terugkomt in de tekst van de song. Beide zijn typische rock 'n roll songs uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw.
Ook een oudere song is 'Bad, bad Leroy Brown' van Jim Croce, die bij ons nog in de hitparades heeft gestaan. Een aardige folk-rock song.
'Green-Eyed Lady' is een song uit 1970 van de band Sugarloaf. Deze wat meer psychedelische rocksong past niet erg bij de overige op dit album.
De tegenstelling met de volgende song is dan ook behoorlijk groot. Dean Martin bezingt de vallende sneeuw in deze stokoude wintersong voor rond de Kerst.
En opnieuw volgt een tegenstelling met de ska-rocksong 'Home Again', van Danny Elfman's band Oingo Boingo, waarin hij zelf de zang verzorgt. De weinig melodieuze song en de wat grillige uitvoering maken er geen echt genoegen van om naar te luisteren.
Dan is de instrumentale song 'Nite Prowler' uit 1963 prettiger en ook de daarop volgende 'Tall Cool One' uit 1959, die eveneens instrumentaal is. Beide zijn nogal gedateerde rock 'n rolltracks.

Het soundtrackalbum sluit af met een aantal gedeelten uit de score van Nick Glennie-Smith, die kennelijk een vrij stevige score voor de film componeerde, want de suite bestaat voor een aantal gedeelten uit enerzijds stevige rock-klanken en anderzijds uit stevige, meer elektronische klanken in de Media Ventures stijl.
Het eerste gedeelte van de suite heeft een behoorlijk rock-niveau, alsof het muziek voor een politiethriller is, met gitaren en stevige staccato elektronische bombast. Dit gedeelte bestaat uit meerdere verschillende stukjes die allemaal in die stijl zijn gecomponeerd.
Bijna halverwege verandert de kleuring van de suite naar een meer komische stijl, eerst met een wat hoempa-achtig deuntje, daarna met bijna mickey-mousige klanken die de gebeurtenissen in de film precies lijken te volgen.
Op ruim vijf minuten begint het mooiste gedeelte van de suite, met een fraaie melodieuze fanfare, waarin koperblazers en drum-percussie de leiding hebben. Een minuut later volgt een prachtige orkestrale melodie met strijkers in de hoofdrol en een fraai aandeel van de xylofoon, die een lichte melodie speelt, later overgenomen door de dwarsfluit. Erg fraai.

Kortom, met deze soundtrack van Home Alone 3 krijgt je een flink aandeel aan songs uit de film te horen. De meeste daarvan zijn wel aardig, maar veel zijn nogal gedateerd of zijn juist nogal ruig en grillig. Geen enkele song springt er bovenuit. De suite van Nick Glennie-Smith bestaat eigenlijk uit drie stijlkleuren, waarvan alleen de laatste fraai symfonisch is, maar dat deel duurt slechts zo'n drie minuten, wat gelijk de fraaiste drie minuten van het album zijn. De waardering voor de suite is 72 en voor het album als geheel is niet meer dan 60 uit 100 punten.


不具合を報告するか、私たちに追加情報を送ってください!: ログイン

 



もっと