Sardegna
Dalla serie TV RAI: L'Italia Vista Dal Cielo
| # | トラック | 期間 | |
|---|---|---|---|
| 1. | Un organo nel vento | 4:21 | |
| 2. | Sardegna | 1:55 | |
| 3. | Tra la foresta e il mare | 8:05 | |
| 4. | Sardegna (vers. 2) | 2:56 | |
| 5. | Segni misteriosi | 2:19 | |
| 6. | Sardegna (vers. 3) | 2:56 | |
| 7. | Tra la foresta e il mare (vers. 2) | 10:37 | |
| 8. | Sardegna (vers. 4) | 2:58 | |
| 9. | Segni misteriosi (vers. 2) | 3:56 | |
| 10. | Sardegna (vers. 5) | 2:58 | |
| 11. | Sardegna (vers. 6) | 1:04 | |
| 44:04 |
あなたのレビューを提出する
他の言語でレビューを非表示にする
De film Sardegna uit 1972 vloeide voort uit een veertiendelige documentairereeks die als doel had om de mooie Italiaanse landschappen, architectuur en kunst bekend te maken bij het grote internationale publiek. De muziek voor de documentaire werd gecomponeerd door niemand minder dan Ennio Morricone die toen een druk bestaan kende.
Tijdsgebrek is misschien wel de reden waarom deze muziek weinig te bieden heeft. De openingstrack lijkt eenvoudigweg orgelmuziek te zijn. Toch schuilt er een verhaal achter “Un Organo Nel Vento”. Op het eiland van ‘Sardinia’ is de wind nooit ver weg en dus verwerkte Morricone het geluid van de wind in deze compositie. Opvallend is hierbij dat de componist hiervoor geen gebruik maakte van geluidseffecten, maar opteerde om beroep te doen op een koor dat het geluid van de wind nabootst.
Het hoofdthema, ‘Sardegna’, is zowat het enige echt melodieuze thema die deze score omvat. Het thema komt zomaar liefst zesmaal voorbij, maar slechts twee versies zijn geslaagd. ‘Sardegna (Vers. 5)’ is vanwege de instrumentale zang de interessantste versie, doch onder de indruk zijn we er niet van.
Het acht minuten durende ‘Tra La Foresta E Il Mare’ werkt perfect als achtergrondmuziek bij een documentaire, maar zonder de beelden is deze track toch minder aangenaam om naar te luisteren. De nog langere alternatieve versie is experimenteler en bijgevolg nog ontoegankelijker. Echt geen spek voor de bek van een gemiddelde filmmuziekliefhebber. Hetzelfde kan gezegd worden van ‘Segni Misteriosi’, dat ook in twee versies aanwezig is op deze score. Dissonante, valse klanken die als onheilwekkend overkomen, vormen helaas de basis van die tracks.
Sardegna is geen streling voor het oor wegens het té experimentele karakter van de muziek. Al een geluk dat de cd-versie slechts in 500 exemplaren is verschenen...
Tijdsgebrek is misschien wel de reden waarom deze muziek weinig te bieden heeft. De openingstrack lijkt eenvoudigweg orgelmuziek te zijn. Toch schuilt er een verhaal achter “Un Organo Nel Vento”. Op het eiland van ‘Sardinia’ is de wind nooit ver weg en dus verwerkte Morricone het geluid van de wind in deze compositie. Opvallend is hierbij dat de componist hiervoor geen gebruik maakte van geluidseffecten, maar opteerde om beroep te doen op een koor dat het geluid van de wind nabootst.
Het hoofdthema, ‘Sardegna’, is zowat het enige echt melodieuze thema die deze score omvat. Het thema komt zomaar liefst zesmaal voorbij, maar slechts twee versies zijn geslaagd. ‘Sardegna (Vers. 5)’ is vanwege de instrumentale zang de interessantste versie, doch onder de indruk zijn we er niet van.
Het acht minuten durende ‘Tra La Foresta E Il Mare’ werkt perfect als achtergrondmuziek bij een documentaire, maar zonder de beelden is deze track toch minder aangenaam om naar te luisteren. De nog langere alternatieve versie is experimenteler en bijgevolg nog ontoegankelijker. Echt geen spek voor de bek van een gemiddelde filmmuziekliefhebber. Hetzelfde kan gezegd worden van ‘Segni Misteriosi’, dat ook in twee versies aanwezig is op deze score. Dissonante, valse klanken die als onheilwekkend overkomen, vormen helaas de basis van die tracks.
Sardegna is geen streling voor het oor wegens het té experimentele karakter van de muziek. Al een geluk dat de cd-versie slechts in 500 exemplaren is verschenen...